Monument
De discussie over de wat geforceerde status van Adformatie laaide een paar postings terug op en dreigt zonder inhoudelijke bijdrage van Reclameweek te doven als een nachtkaarsje. En dat is jammer omdat het feitelijk een discussie is die mogelijk wat inzicht kan geven in het reilen en zeilen van ‘de markt’ en in het bijzonder rondom het marketing- en reclamegebouw Adformatie waardoor de opmerkingen van Reclameweek wellicht tropisch hardhout snijden.
Ik heb zelf het idee dat men zich bij Adformatie wat krampachting vasthoudt aan het nieuwsmodel waardoor print actueel moet zijn terwijl dat om concurrente en productietechnische redenen steeds moeilijker wordt. De redactie zou dus continue op zoek zijn naar zorgvuldig toegespeelde, of zo lijkt het afgedwongen primeurtjes. De huidige staffel nieuwsbrief, internet, print en zo af en toe een evenement is overigens een uitgekauwde, eindige configuratie.
Een tijdje terug waagde ik een een paar woorden aan het fenomeen Adformatie en kwam destijds tot de conclusie dat het blad wel een impuls kon gebruiken. Dat staat nog steeds wat mij betreft want een andere (crossmedia) benadering zou Adformatie wel wat kunnen afstoffen en de afhankelijkheid van het huidige dwingende nieuwsmodel minder groot maken. In dat opzicht zou het al wat langer rondzoemende gerucht dat de hoofdstedelijke FD groep het eveneens Amsterdamse Adformatie uit de Kluwer boedel zou willen sleutelen wel eens juist kunnen zijn. Men snuffelt immers al wat langer aan elkaar.
Enfin, zakdoekje leggen niemand zeggen en overgooien zijn de sporten in reclameland en de partij die daardoor de meeste primeurs vangt is tot nu nog steeds Adformatie. Ik kan me de frustratie van Reclameweek wel wat voorstellen en begrijp ook goed dat ze zo af toe een schopje willen uitdelen aan het in zichzelf gekeerde reclame- en marketingestablishment. Het toch wat sleetse benchmark voor marketingbladen zelf evalueert echter langzamer als een naaktslak en de markt houdt vooralsnog collectief de fundamenten onder het wat gedateerde bouwwerk van Adformatie overeind. Rijst nu nog manifester de vraag of het aloude monument niet aan renovatie toe is…
Kritische macro kijk op relevante mediaontwikkelingen en aanverwante distributietechnologie.
Albert, je verwijst naar bericht over Reclameweek vs. Adformatie. Daarin staat wordt in de comments over adfoblog geschreven door Marc (link: adformatie.nl). Zal dat niet een nieuw weblog zijn van Adformatie? Ik denk dat ze ook een succesvol weblog willen als Marketing Online met Molblog.
Frans, mogelijk maar dan nog steeds lopen ze achter de muziek aan. Van een benchmark verwacht ik wel wat meer.
Albert,
Ik begrijp deze zinnen niet helemaal:
‘In dat opzicht zou het al wat langer rondzoemende gerucht dat de FD groep uit de Kluwer boedel zou willen sleutelen wel eens juist kunnen zijn. Men snuffelt immers al wat langer aan elkaar. ‘
Je bedoelt dat FD de Adformatie Groep wel zou willen overnemen?
Dat is voor mij, als Adformatie Groep-medwerker een nieuwe roddel. Graag meer info! 😉
Ik onthoud me van commentaar over Adformatie, dat laat ik aan anderen over.
Maar om toch even terug te komen op ‘de aanval’ van Reclameweek op Adformatie: het is het Calimero-effect. Waar is Reclameweek online bijvoorbeeld?
He-le-ma-al nergens. Ik kan bv geen abonnement op de nieuwsbrief nemen omdat-ie (waarschijnlijk) gekoppeld zit aan een print-abonnement? Oei, da’s wel heel erg ‘achter de muziek aanlopen’.
Trappen tegen ‘het instituut’ Adformatie heeft geen enkele zin. Ik denk niet dat de lezers van Reclameweek bijvoorbeeld zitten te wachten op een paar zure redactioneeltjes waar gemopperd wordt op Adformatie.
Zorg dan maar dat je beter wordt! Actie! Niet zeiken, doen.
Oke dan, hier een inhoudelijke reactie van ReclameWeek. Naar aanleiding van het gewraakte nieuwsbericht op onze nieuwsbrief is er een stroom van reacties binnengekomen. Vooral van marktpartijen die het met ons eens zijn. Bijvoorbeeld iemand van een groot mediabureau die verklaard dat Adformatie ‘laat maar zitten’ als reactie geeft als er een persbericht wordt aangeboden dat ook aan ReclameWeek wordt aangeboden.
Letterlijk hebben mensen uit de organisatie van o.a. de San Accenten en de Amma’s (uiteraard wel off the record) gezegd dat Adformatie hen gedwongen heeft de uitslagen exclusief aan hen te leveren voor de uitreiking (zodat het blad weer eens met de ‘primeur’ kan pronken), er moet zelfs voor getekend worden! Reclamebureaus zien hun nieuwe campagnes of nieuws alleen in de Adformatie terug als het niet aan RW wordt aangeboden. Er wordt hen letterlijk een mooie positie in ruil voor exclusiviteit beloofd. Praktisch alle persberichten van – in naam onafhankelijke – brancheorganisaties (ik noem VEA, PMA, BVA, Spot, e.a.), media- en reclamebureaus worden eerder aan Adfo aangeboden, zodat dit blad ze als enige kan meenemen in haar papieren editie. Als die eenmaal op donderdagochtend is verschenen, volgt pas de mailing van het persbericht naar overige (vak)bladen.
De (nieuwe) hoofdredactie van Adformatie heeft een rondje langs alle grote media/reclamebureaus gemaakt om duidelijk te maken dat men het ten zeerste op prijs stelt als er aan ReclameWeek geen campagnes/nieuws wordt aangeboden. Bureaus die toch hun zaken aan alle bladen ter beschikking stellen kunnen steevast rekenen op een telefoontje van de Adfo-redactie. Gelukkig blijven er (al zijn het er helaas niet heel veel) partijen die niet meedoen aan deze vorm van (impliciete) chantage.
Wat ons echter bij RW vooral tegenvalt is de houding van de officiele instanties. Die zouden toch onafhankelijk moeten zijn en hun informatie op hetzelfde moment aan alle partijen beschikbaar stellen, dat zou allleen maar in hun voordeel werken en in hun statutaire belangen zijn.
Nounou, kom ik terug van vakantie, blijkt ons kleine tegenstrevertje ReclameWeek bezig met een ongefundeerde lastercampagne tegen Adformatie. Erg professioneel.
Joop, je gedraagt je als een klein kind dat zijn snoepjes niet krijgt. Volg gewoon het advies hierboven op: niet lullen, maar poetsen! Dat is productiever dan het verspreiden van leugens en insinuaties over een grotere, betere concurrent die zich in tegenstelling tot ReclameWeek niet bedient van advertorials en koppelverkoop. Want zoals we allemaal weten: hoofdredactrice Nicolette Hogerzeil-Hulsebos van ReclameWeek is ook chef advertentieverkoop. Zo’n dubieuze afzender moet je altijd wantrouwen, zeker als-ie ook nog eens nare dingen gaat roepen over de concurrentie.
De discussie gaat niet over de advertentieverkoop grote tegenstrever.
De discussie gaat over het afdwingen van exclusiviteit. Op een manier die een grotere, betere concurrent onwaardig is en die spot met alle geschreven en ongeschreven journalistieke fatsoensregels.
Ik krijg mijn snoepjes trouwens meestal wel (doe godzijdank media bij RW en niet bureaus).
En als je zelf enig verstand van de werkwijze van jouw bureaucollega’s zou hebben, zou je het niet durven mij van leugens en insinuaties te beschuldigen…
Ik moet zeggen dat de toon in deze discussie me een beetje tegenvalt. Badinerende en kleinerende teksten passen mi niet op een Marketingweblog. Volgens mij gaat het er in deze niet om wie ‘de grootste’ heeft maar met welk motief en welke middelen je dat in stand houdt. Ik zie trouwens nog steeds geen inhoudelijke ontkenning van Adformatie.
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!