Voorbeeld: Het internet, 10 jaar na nu

10 oktober 2006, 06:11

Aan de reacties op mijn posting Visie: Het internet, 10 jaar na nu merk ik dat het verschil met het huidige internet niet door iedereen even goed begrepen wordt. Daarom hier een gebruiksvoorbeeld, waarin de voordelen van ‘peer to peer’ communicatie en kunstmatig intelligente apparatuur mooi naar voren komen.

Je bent toe aan een uitje, en stapt op de eerste beste vlucht naar ‘t zuiden. Aangekomen in Milaan – een stad waar je nog nooit eerder geweest bent – wijst je PDA je automatisch de weg naar een gereedstaande taxi, omdat je PDA ‘weet’ dat je in vreemde steden altijd een taxi neemt.

Je PDA geeft je vervolgens volautomatisch de tip om naar de Biblioteca Ambrosiana te gaan, omdat je 1) geen afspraken in je agenda hebt, 2) hij ‘weet’ dat je van kunst en techniek houdt en 3) hij – zonder jouw tussenkomt – aan de computer in de taxi heeft gevraagd wat er hier in Milaan zoal te beleven valt. Jij vindt ‘t een leuk idee, en gaat naar die bibliotheek.

Terwijl je daar rondloopt geeft je PDA ineens een seintje: ‘De oorspronkelijke maker van die Mona Lisa mashup die je twee weken geleden van Harry hebt gekregen, en als background van je PC hebt ingesteld, loopt hier ook rond. Zal ik ‘ns kijken of hij/zij wellicht in is voor een gesprekje?’. Je tikt op ‘ja’, en je PDA start terstond een onderhandeling met de PDA van de artiest. Die daardoor het berichtje ontvangt dat er iemand uit Nederland in de bibliotheek rondloopt, met overeenkomende interesses en de vorig jaar door hem ontworpen Mona Lisa mashup als achtergrond op z’n PC.

Hij vindt ‘t leuk om je te spreken, maar heeft nu even geen tijd. Jullie beider PDA’s onderhandelen even om een passender tijdstip te vinden, en maken zelfstandig een reservering in een leuk restaurantje waar je zowel vlees als vegetarisch kunt eten (gebaseerd op de eetgewoonten van jullie beiden). Jullie zijn beiden eens met ‘t voorstel van jullie PDA’s, en bevestigen de afspraak.

Nu ‘weet’ je PDA ineens dat je in Milaan blijft (je hebt de volgende ochtend immers geen afspraken, en je vliegt vrijwel nooit ‘s avonds naar Nederland terug), en gaat ie dus op zoek naar een hotel dat bij jouw wensen past. Zodra hij wat heeft gevonden geeft ie je een seintje, je tikt het tweede hotel uit een lijstje van drie aan en je PDA boekt direct je kamer.

Als je vervolgens naar je hotel wilt, regelt je PDA een taxi voor je als je verder dan pakweg 1 km van dat hotel verwijdert bent, of stippelt hij een mooi wandeltochtje voor je uit, op z’n GPS routeplannertje.

Je wilt echter nog niet naar je hotel, en loopt nog even door de winkelstraten. Prompt krijg je een seintje dat de digitale camera die je in Nederland al een week in back order hebt staan bij een winkel hier gewoon op voorraad is. En daar word je wel blij van. Je loopt bij die winkel naar binnen, koopt de camera en je PDA annuleert automatisch je bestelling bij die veel te trage Nederlandse winkelier.

‘s Avonds eet je gezellig met je nieuwe Italiaanse kennis/vriend, waarmee je direct nog wat extra mashup’s en andere gegevens uitwisselt. En ‘s ochtends wordt je automatisch wat later dan normaal gewekt, omdat je PDA ‘weet’ dat je aardig wat gedronken hebt, en bovendien blijkbaar ‘op vakantie’ bent…

Carl Mangold
AI-specialist met de focus op veiligheid bij Carl Mangold

Carl Mangold is een expert op het gebied van kunstmatige intelligentie (AI), met de focus op het veilig en ethisch verantwoord inzetten van deze technologie. In de loop van zijn carrière heeft Carl de evolutie van AI in marketing van dichtbij meegemaakt. Waar AI aanvankelijk vooral werd ingezet om prospects te herkennen en segmenteren op basis van hun klik- en koopgedrag, heeft de technologie zich inmiddels ontwikkeld tot een krachtig middel dat (klant-)communicatie over de volledige breedte kan ondersteunen of zelfs vervangen. Stonden ethiek en privacy altijd centraal bij de toepassing van AI voor geautomatiseerde klantsegmentatie, met de opkomst van generatieve AI zijn veiligheid en betrouwbaarheid nog belángrijker thema's geworden. Carl zet zich in om bedrijven te begeleiden bij het verantwoord implementeren van AI-oplossingen die niet alleen efficiëntie en klanttevredenheid verhogen, maar ook voldoen aan de hoogste ethische en veiligheidsstandaarden. Met zijn diepgaande kennis van AI en zijn toewijding aan veilige praktijken, helpt Carl organisaties de balans te vinden tussen innovatie en verantwoordelijkheid. Zijn werk draagt bij aan het creëren van betrouwbare AI-systemen die zowel de bedrijfsdoelen als de belangen van klanten dienen.

Categorie
Tags

22 Reacties

    André Scholten

    Dit is mij veels te eng. Een apparaat dat steeds meer van je leert zodat hij bijna beslissingen voor je kan nemen. Wat als die gegevens uitlekken: dan kent iemand al je gewoontes en prive zaken. Een stukje verpersoonlijking is prima maar dit gaat veels te ver, qua techniek zou het best kunnen alleen zal de gemiddelde nederlander er niet om staan te springen.


    10 oktober 2006 om 06:22
    mangold

    Da’s een mooi filmpje, Marco. Alleen dat op afstand onderzoeken van een ziek paard zie ik nog niet zo snel gebeuren 😉


    10 oktober 2006 om 06:41
    Dick

    Carl, ik bedoel maar (nav je eerder posting en mijn comments)…. en als ik nou eens per ongeluk tegen een wild underground café zou ‘willen’ aanlopen. Dan zorgt mijn PDA op basis van al mijn gewoonten dat ik dat daar niet terecht kom 😉

    Deze visie – en ik denk dat je er heel goed mee zit!!!!- is wat mij betreft de stelling dat we het toeval in ons leven meer en meer uitsluiten. Om een beetje evangelisch te worden, ‘onderzoekt alles en behoudt het goede’ wordt ‘graaf je meer en meer in in je eigen tunnel’. Dat is ook heel aantrekkelijk want die is verdomd diep en vertakt, sterker nog: biedt zelfs een ongelofelijk woud aan verrassingen 😉

    Subtiel verschil, maar toch.


    10 oktober 2006 om 07:07
    Mike van Hoenselaar

    Click!, Onlangs verschenen film die heel erg aansluit bij dit verhaal. De grens tussen wat kan automatisch en wat wil ik zelf kunnen beslissen.

    Ik denk dat Carl zeker een punt heeft. Ik heb inmiddels al veel theorieën gezien en gelezen en geloof ook direct dat er een fase aan gaat komen waar het woord privacy heel erg beperkt is. Bewust of onbewust doet er niet toe. Ieder individu wil alles zo gemakkelijk mogelijk hebben en daar staat tegenover dat er een ’tool’ is die al jou gegevens over jezelf en je interesses dient op te slaan. Zeker toekomstmuziek naar mijn inziens.

    Verder geef ik Andre ook gelijk betreft uitlekken, maar als het eenmaal zo ver is zijn de beveiligingsnormen ook drastisch aangescherpt.


    10 oktober 2006 om 07:18
    Armand Dirks

    Tja, ik ‘vrees’ dat je een heel goed beeld schetst. Technisch allemaal mogelijk. De grote vraag is echter: willen wij dit? Wordt de kwaliteit van ons leven er uiteindelijk beter op, of is oppervlakkigheid en gemak nu ons grootste doel? Voor veel producenten waarschijnlijk wel, want gadgetliefhebbers zullen gaan kopen, de datacommunicatie zal toenemen evenals de enorme berg aan reclamerommel en ongewenste interupties. We hoeven zelf nog amper na te denken, want die ene PDA, die straks waarschijnlijk ‘Susy’ zal heten, regelt alles voor je. Straks leven we in ons virtuele wereld prettiger dan in de echte wereld en wordt de Matrix de voorbode wat komen gaat. Mogelijk, maar… willen wij dit echt???


    10 oktober 2006 om 07:36
    Bastiaan

    @Marco: is het niet mogelijk om een post te starten waarin iedereen met links naar zulke filmpjes die kan posten? Kende deze namelijk nog niet en waarschijnlijk zijn er nog meer filmpjes zoals deze of die van Epic 2015.


    10 oktober 2006 om 07:44
    mangold

    @Dick: “Als ik nou eens per ongeluk tegen een wild underground café zou ‘willen’ aanlopen, dan zorgt mijn PDA op basis van al mijn gewoonten dat ik dat daar niet terecht kom.” -> Je kunt de breedte van de tips die dergelijke PDA-tjes geven natuurlijk instellen van ‘Doe me alleen voorstellen die 100% bij mij passen’ tot ‘Stel zoveel mogelijk nieuwe dingen voor, behalve die waarvan je 100% zeker weet dat ik ze niet leuk vind’.


    10 oktober 2006 om 07:52
    Stijn

    Als mijn mobiel (pda of gsm of ipod, maakt me niet uit), dat soort snufjes met me zou uithalen, dan laat ik hem of haar gewoon thuis als ik op vakantie ben 🙂

    Ik wil eigenlijk liever niet leven ‘volgens mijn profiel en interesses’. Ik ben zeker dat ik dan niet getrouwd was met mijn vrouw van wie ik heel veel houd. Ik houd net heel veel van haar omdat ze mijn profiel nu en dan eens vernieuwt en bijschaaft. Bijzonder verrijkend is dat.

    Ik merk trouwens al bij de Recommendations van Amazon dat zo’n systemen je op de duur verengen. Ik krijg nu allemaal leuke aanbevelingen van zaken die inderdaad in een stereotiepe versie van mezelf passen: rockmuziek en boeken van Douglas Coupland en aanverwanten. Heel leuk, maar dat strookt niet met mijn werkelijke ik.


    10 oktober 2006 om 08:00
    nikao

    volgens mij vergeten sommigen hier dat we nog steeds een eigen ‘wil’ hebben. Het feit dat ‘iets automatisch’ ons leert kennen en weet wat onze gewoontes, interesses etc. zijn wil niet zeggen dat je de suggesties daarvan zelf altijd moet opvolgen? Afspraken ed gaat ie zelfstandig proberen te maken, maar moet je wel zelf nog bevestigen.

    Hij kan bijvoorbeeld een kaartje boeken voor een film die je waarschijnlijk luek vind op een aovnd dat je vrij bent, maar zal dat met je checken voor bevestiging en je kan dan toch aangeven; nu even niet.. of ‘verras mij met een obscure filmhuis film’ etc.


    10 oktober 2006 om 08:07
    2BFrank

    Ik ben het met Stijn eens, je ‘profiel’ wijzigt toch regelmatig, wellicht alleen al wanneer je met de maker van de Mona Lisa mashup hebt zitten babbelen…

    Dit is uiteraard een gedramatiseerd voorbeeld van een personage die zich volledig laat leiden door zijn PDA, maar een aantal features zullen naar mijn mening zeker beschikbaar worden. Alleen zal er gebruik gemaakt van worden in combinatie met huidige ‘besluitingsmodellen’. Zoals je TomTom ook niet blind moet volgen, zal ook hier nog menselijke interactie nodig zijn.

    Als je dan als stel naar Milaan gaat, neem je dan twee PDA’s mee? Of één? En als je er dan twee meeneemt, zijn die twee dan ook de hele tijd met elkaar aan het communiceren waar te eten, slapen etc,etc? Dan hoop ik dat we tegen die tijd ook de brandstofcel hebben…


    10 oktober 2006 om 08:28
    Welleke

    “Information overload”

    Het zal heel moeilijk zijn om alle relevante informatie over te brengen. Want je haalt nu het voorbeeld van het museum aan, maar op de weg daar naar toe kom ik mensen tegen die in dezelfde auto als ik rijden, die dezelfde sport als ik beoefen. Ik rijd langs mijn favoriete restaurant, er is een fantastische aanbieding bij de winkelketen waar ik in NL altijd al ga winkelen.

    Hoe moeten we dat allemaal in goede banen gaan leiden? Een profiel opstellen en bijhouden gaat dan ook nog tijdrovend zijn. Het lijkt me dat bepaalde toepassingen best gaan gebeuren, maar het grote publiek zal nooit alles tegelijk gaan gebruiken. Net zoals nu niet iedereen (of moet ik zeggen niemand?) alle mogelijkheden van het huidige internet gebruikt!


    10 oktober 2006 om 09:48
    mangold

    @Welleke: De oplossing is altijd eenvoudiger dan ’t probleem. Het overgrote deel van die ‘peer to peer’ berichten zal namelijk zowel plaats- als tijdgebonden zijn, en als je je PDA op ‘even niet storen s.v.p.’ hebt ingesteld, gaan die gewoon aan je voorbij.


    10 oktober 2006 om 10:08
    Welleke

    @Carl

    Ik wil hier niet diegene zijn die zegt dat je ook in de toekomst “genoeg hebt aan 64 mb geheugen”, maar toch blijf ik bij mijn punt dat de hoeveelheid mogelijke informatie voor het merendeel van de gebruikers te overweldigend blijkt. Net zoals dat met het huidige internet het geval is.

    Natuurlijk zijn voor de meeste problemen eenvoudige oplossingen te verzinnen, al vind ik het “even niet storen” berichtje te eenvoudig ik begrijp jouw punt wel.


    10 oktober 2006 om 10:22
    Edwin

    het leest als een eng sprookje

    een ding weet je zeker met dit soort toekomstvoorspellingen zo zal het zeker niet gaan…


    10 oktober 2006 om 12:22
    mangold

    @Alle mensen die het voorbeeld een ‘eng sprookje’ vinden:

    Hoeveel van jullie hebben een AH klantenkaart (die informatie over je eetgewoonten verzamelt), een GSM abonnement (dat er garant voor staat dat al je gesprekken en SMS-jes worden geregistreerd), een bank- en/of creditcard (waarmee je bij elke opname je actuele verblijfplaats prijsgeeft), een Google account (waarmee alles wat je op het internet uitspookt door Google wordt gelogd), een Microsoft PC (die bij elke update gegevens over je systeem naar Redmond stuurt) en/of een TomTom navigatiesysteem (waarvan jij zonder nadenken de route-aanwijzingen opvolgt)?


    10 oktober 2006 om 12:37
    mangold

    … en, om wat dichter bij dat ‘peer to peer’ / ‘proximity based’ model te blijven:

    Hoeveel van jullie lopen wel eens hand in hand met een vriend(in) op straat (waaruit volstrekt onbekenden kunnen opmaken dat je een relatie hebt), hebben een uiterlijk waaruit diezelfde onbekenden tamelijk nauwkeurig je leeftijd kunnen destilleren, rijden in een auto waaraan te zien is hoeveel geld je ongeveer verdient en dragen kleding die direct duidelijk maakt dat je wel of niet van skateboarden houdt?


    10 oktober 2006 om 13:06
    BasPaauw

    Halleluja Carl! Ik ben een gelovige 😉 Vooral met je laatste comments geef je goed aan dat hetgeen je als voorbeeld geeft helemaal niet zo ver van de huidige realiteit is. EPIC loopt al bijna achter op de realiteit. Op het internet wordt keihard gebouwd aan de realisatie van de mogelijkheden uit jouw voorbeeld. Information overload is er niet omdat je niet alle data altijd offline nodig hebt. Dit blijkt al uit de voorbeelden die je geeft in je laatste comments. Volgend jaar zal er veel gebeuren op mobile gebied. Om informatie te ontvangen en te delen wordt locatie steeds minder belangrijk. Daardoor is persoonlijk contact in real life steeds meer mogelijk. Dat zorgt dus ook weer voor meer vrije tijd of een beter inrichting van je tijd. Van 9 tot 5 werken is immers zo ouderwets. Nu al heb ik dagelijks contact met mensen in drie verschillende tijdszones van -3, +6 en +12 uur tijdsverschil. Dagelijks krijg ik berichten binnen van nieuwe groepen en mensen om me heen die ik anders offline waarschijnlijk nooit ontmoet zou hebben. Tuurlijk behoud je je eigen keuze. De toekomst is juist voor flexmensen. Hoe leuk is het om spontaan een soortgenoot tegen te komen, of eindelijk al die ware Jacoba’s niet mis te lopen omdat je toevallig net in een ander gangpad staat? Maar ik draaf door… Preach on preacher man!


    10 oktober 2006 om 14:13
    Dick

    Carl,ik ben ook een gelovige. Maar eigenlijk tegen mijn zin, want het betekent dat we ophouden autonome persoonlijkheden te zijn. Het debat over de vraag of computers over een paar jaar mensen zullen beheersen of niet, is weer een beetje gedoofd, maar uiterst actueel nav jouw wat mij betreft zeer reële visie.

    Jouw PDA’s – voor mijn part onder de huid ingebouwd en via brainpower aanstuurbaar via een schermpje op onze contactlenzen – en peer-to-peer networks betekenen dat je niet eens slimme computers nodig hebt de domninantie van ‘machine over mind’ te realiseren. De computational power en content zijn zo groot dat we in de Matrix worden gestopt. Zèlfs bij ons volle bewustzijn.

    Daarom prik ik nog even logisch door. Je zegt Je kunt de breedte van de tips die dergelijke PDA-tjes geven natuurlijk instellen van ‘Doe me alleen voorstellen die 100% bij mij passen’ tot ‘Stel zoveel mogelijk nieuwe dingen voor, behalve die waarvan je 100% zeker weet dat ik ze niet leuk vind. Zo ben je toch gewoon terug bij af: randomiseren. Weliswaar met uitsluiting van het bekende, maar dat zal me worst zijn omdat het gaat om channelen of helemaal niet channelen. Met je match-knop op 1% heb je op een ingewikkelde manier wat je nu ook al hebt. Behalve dan die paar dingen die je echt niet wilt, maaar ….. daar kunnen er weer bij zitten waarvan je alleen maar dacht dat je ze niet wilde. En dus zet je de zowel je ‘I like’- als ‘I ldon’t like’- knop op 0.

    Tuurlijk ik drijf hem op de spits en speel alleen met de logica achter dit principe: het is een kwestie van kiezen, of je gaat in de Matrix of je kiest voor je eigen keuzevrijheid. Tussen die twee zit geen grijzen, behlave dan het gebruik van je PDA als …. zoekmachine, cq. modaliteitenmachine.

    Over die enge droom: je hebt gelijk. We zijn volkomen traceerbaar. Een tijdje geleden sprak ik met mensen van rond de 30 uit het ex-IJzeren Gordijn. Ze hebben een mobiel en een creditcard. Maar gebruiken die het liefst niet. Uit het nohg niet zoverre verleden weten ze verdomde goed wat die dingen in potentie betekenen. Wie is er los van de motor jij, de enge dromers hier of zij?

    Je begrijpt hem al, mijn keuze is net als de jouwe, maar om minder positieve redenen: de enge dromers hier! The Matrix dus.


    10 oktober 2006 om 14:37
    Roy Huiskes – chapter42

    Ik ga voor een heel groot deel met Carl mee, echter zijn er nog paar struikelblokken die genomen moeten worden, hoe gaan we om met AL die data? en wat zeggen wetten als wet persoonsgegevens van zoiets? en als je zelf toestemming geeft?


    10 oktober 2006 om 19:55
    Jochem

    Een ontwikkeling als deze zal zeker plaatsvinden (hoewel ik niet verwacht continue m’n pda te voorschijn te halen, maar deze zélf te raadplegen (waarbij de pda een heleboel informatie wegfiltert die niet belangrijk is op het moment, op de betreffende locatie. En mogelijk op basis van wat ik ‘leuk’ vind, maar dit hangt af van waar ik naar op zoek ben). Dit is echter enkel gezien van uit de huidige visie die men/ik hierop heb. Vroeger zou het ook ondenkbaar zijn om via e-mail voor een schijntje van de kosten van een postzegel te communiceren binnen een paar seconden met de andere kant van de wereld..

    Een discussie over hoe dit met privacy zit, is veel meer van praktische aard (terwijl op dit moment men nog helemaal niet weet hoe we die informatie voorziening gaan ‘regelen’!).

    Maar als je die toch graag wilt voeren: moet een technologische ontwikkeling als deze (waarbij een profiel wordt gevormd) per sé direct een gevaar zijn voor je privacy? Natuurlijk, in zekere mate wel: je kan je PDA verliezen of er kan van buitenaf iets illegaals opgezet worden (wat erg makkelijk is als de PDA automatisch verbinding maakt met verschillende diensten op lokaal niveau; om de haverklap zullen er ‘sites’ zijn die foutieve informatie of simpelweg virri leveren). Maar dit is natuurlijk net zo veilig als het verliezen van je laptop, je telefoon (telefoonboek, agenda, sms’jes… m’n halve leven staat in m’n foon ;)) of een obscuur persoon die je bankgegevens, verzekeringgegevens weet te achterhalen.

    Jochem


    11 oktober 2006 om 03:56
    Welleke

    Leuk om te zien hoe mensen hier helemaal los gaan op het idee van Carl 🙂

    Wat ik me afvraag, hoe zien jullie de verhouding van deze communicatie ten opzichte van de nu bekende instrumenten? Want het beeld dat hier geschetst wordt heeft niet alleen betrekking op “het internet”, maar ook op traditionele instrumenten zoals drukwerk, radio- en tv commercials.

    Als we het voorbeeld doortrekken gaan we reclame boodschappen dus ook heel anders consumeren. Jullie idee is een natte droom van elke één-op-één marketeer, maar werd dat een aantal jaren geleden ook al niet beloofd met het huidige internet?


    11 oktober 2006 om 06:06

Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!