Cursus Brandgagement, deel 7: De conclusie
Toen ik eind vorige eeuw met het prediken van ‘brandgagement’ begon, had ik de term nog niet verzonnen. En snapten maar weinig mensen waar ik naartoe wilde, omdat ze die kadrering misten. ‘Identiteit, vormgeving en communicatie’ was hun echt veel te breed, als definitie.
Inmiddels is ‘engagement’ de marketing maatstaf, en weten we allemaal dat de betrokkenheid van je klanten ‘t succes van je campagne bepaalt. Maar zien we die betrokkenheid wat mij betreft nog een beetje teveel als een ‘meetbaar gegeven’, in plaats van als een ‘instrument’.
Ik wil die focus nu verleggen, van passief meten naar actief doen. Van het kijken naar wat er gebeurt, naar het opzettelijk láten gebeuren.
Het belangrijkste woord in de definitie van brandgagement is dan ook ‘opzettelijk’. Brandgagement gaat om het opzettelijk betrekken van je klanten; niet om het reageren op wat er sowieso al gebeurt. Da’s weer een andere tak van de marketing-sport (die overigens minstens zo belangrijk is).
Brandgagement is een investering; een investering in je klanten. Een investering die als je ‘t goed doet meer oplevert dan hij kost, voor zowel je klanten als je bedrijf.
Laat ik afsluiten met een artikel uit YmmY magazine (jan/feb/mrt 2001, pagina 35):
Het grote misverstand
Moderne marketinggoeroes prediken ‘de veeleisende consument’. Volgens hun Woord lopen de winkelstraten over van slimme kopers, die precies weten wat ze willen, waar, wanneer en waarom. Ik heb zelden zo’n onzin gehoord.
De hedendaagse consument is helemaal niet veeleisend, ze is gewoon verwend. Wíst ze maar wat ze wilde, hád ze maar prachtige eisenlijstjes op zak. Dan was je als producent of dienstverlener snel rijk, van ‘t simpelweg naar d’r pijpen dansen.
Nee, haar eisenlijstje telt slechts één regel: “Ik wil nieuwe ervaringen opdoen.” Ze wil dingen meemaken die ze nog niet eerder heeft meegemaakt. Ze wil verrast en verwend worden. Ze schreeuwt “Give it to me, baby!”
Persoonlijke aandacht is het waardevolste goed. Echt: al die rare ‘zoek het zélf maar uit’-concepten zijn al bij voorbaat ten dode opgeschreven. Als je de consument wil plezieren, dan hélp je.
Vorige delen gemist? Klik hier voor deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, deel 5 of deel 6.
Ik hoop dat jullie deze mini-cursus leuk en interessant vonden, thanx voor je aandacht!
Carl, ik heb het in ieder geval met veel interesse gelezen, thanks!
Nog even handig formaat vinden om het op te slaan…
Maarruh, ’toen ik begon met prediken eind vorige eeuw’ klinkt wel heeeeel erg oud ;-))
Beste Carl,
Erg knap van je dat je in staat bent om een nieuwe methodiek in het leven te roepen, deze methodiek handvatten te geven en bovendien weet te vertalen naar de praktijk van alledag.
Erg goed! Maar zoals met zoveel nieuwe ontwikkelingen het geval is, zal het eindpunt nog niet zijn bereikt. Kortom we zullen er in de toekomst nog wel wat van horen. Ja, toch?
Je schrijft: ” Ze wil verrast en verwend worden. Ze schreeuwt “Give it to me, baby!”
Is dit geen zorgelijke ontwikkeling? Baby’s huilen, klagen en jammeren! Pleziertjes duren maar voor even!
Je zult ongetwijfeld gelijk hebben, toch zie ik een tweedeling ontstaan. Namelijk, een verschil in de ‘ slappezakgeneratie’ en de (rijke) ‘vijftigplusgeneratie’.
De ‘slappezakgeneratie’ is tot op het bot verwend. Natuurlijk zijn er uitzonderingen die de regel bevestigen. Zorgelijk vind ik dat de jongeren van nu, voornamelijk consumeren. Het is volstrekt uit de tijd om een boomhutje te bouwen, zo lijkt het. Of zie ik dit verkeerd?
Voor de ‘(rijke) vijftigplusgeneratie’ zie ik een tendens om bezig te zijn met zelfontplooiing en zelfverwerkelijking. Zij kunnen hun opgebouwde reservepotje gebruiken om iets te creëren. Het schijnt behoorlijk modern te zijn om na je 55ste nog een eigen bedrijfje te starten, zo las ik onlangs in Het Financieele Dagblad.
Groet,
Arnoud
Thanx, Ellen.
Thanx, Arnoud.
Over dat ‘Give it to me, baby’: dit is niet huilend, klagend en jammerend bedoeld, maar als ‘Oké, jij wil mijn aandacht? Kom dan maar op met iets waar ik wat aan heb!’. Met interrupterende, schreeuwerige blah-blah bereik je tegenwoordig niemand meer; je moet als bedrijf echt toegevoegde waarde bieden. Pas als jij investeert in je klant, overweegt die klant een investering in jou.
Met je constatering dat de meeste toekomst in de 50+ generatie zit heb je 1000% gelijk. Die groep wordt zó snel groter en rijker, dat bedrijven die zich nog steeds vooral op jongeren richten inmiddels een dief van hun eigen portomonnee zijn.
@Carl,
Ik heb je dus te letterlijk genomen. Dan toch een vraagje. Hoe komt het dan dat er zo weinig op weblogs wordt gereageerd? Web-logbeheerders investeren veel tijd (zo ook de redacteuren van MF) om hun lezers van dienst te zijn. Toch neemt slechts 1% van de bezoekers de moeite om een reactie te plaatsen. Zie ik nu iets over het hoofd?
Hoi Carl,
Gewoon een compliment voor dit zevenluik.
@Carl,
Ik ben het met je eens dat er veel te doen is om bezoekers te laten participeren, deelgenoot te maken en hen gevoelsmatig bij het onderwerp te betrekken.
Echter, MF is voor mij een voorbeeld. Ik heb even nagerekend. Gisteren heeft tussen de drie en vier procent heeft een reactie achter gelaten.
Het boeit me. Ik heb de stellige overtuiging dat consumenten momenteel meer consumeren dan men dit in de jaren zeventig van de vorige eeuw deed. Ik vraag me werkelijk af in hoeverre maatschappelijke verschuivingen in consumentengedrag hierbij een rol spelen. Ik heb een verschuiving gezien in het gedrag van mensen die je kunt omschrijven als: “van een actieve houding naar een hapklare consumptieve houding”.
Grappig, dit verhaal past wel in jouw brandgagementthema. Klopt toch?
Ik verwacht geen culturele analyse hoor;-).
Groet,
Arnoud
Carl,
Complimenten voor dit heldere en duidelijke stuk! Gezien alle reacties ben ik niet de enige geweest die het uitvoerig hebben bestudeerd. Ik hoop dat jij, de bloggers én de gebruikers de tijd en moeite kunnen vinden dit stuk up-to-date te houden. En anders is het direct een oproep… :-))
Is een prima overzicht geworden en volgens mij een hele goede eerste stap naar een raamwerk waarbinnen je de verschillende aspecten hebt weten te plaatsen. Ik hoop dat ik met de kritische vragen je ook heb weten te stimuleren om na te denken over wat nu eigenlijk het verschil is met ‘gewone marketing’. Deze vraag krijg je namelijk ook als je het morgen verteld op de buhne. What’s new? Verder, en daar hoop ik je de komende maanden bij te helpen, zal er ook nog wat cijfermateriaal aan moeten worden toegevoegd. Wat zijn de businessmodellen en wat zijn de ervaringscijfers tot nog toe?
Ik sluit me helemaal aan bij de bovenstaande reacties, complimenten voor deze reeks!
@Carl Nee, mijn eisenlijstje telt slechts één regel: Ik wil nieuwe ervaringen opdoen. Ik wil dingen meemaken die ik nog niet eerder heb meegemaakt. Ik wil verrast en verwend worden. (vooruit 3 zinnen dan)
Dat zijn voor mij dan geen artikelen uit 2001 of het keer op keer iets inwrijven wat duidelijk moet worden uit ‘identiteit, vormgeving en communicatie.
Met interrupterende, schreeuwerige blah-blah bereik je mij tegenwoordig niet meer. Je hebt mij opzettelijk betrokken bij je mini-cursus & frankly levert het me inderdaad veel op: een bak met irritatie. Of is dat wat het mij kost?
Ik begrijp dat je veel tijd en moeite hebt geinvesteerd in je overzicht. Een dergelijke inzet voor MF is werkelijk prijzenswaardig. Toch had ik wellicht liever ook wat andere denkers en schrijvers uit het verleden aan het woord gezien, die misschien ook al enorm gelijk hadden (en zich ondergewaardeerd hebben gevoeld of nog voelen). Of misschien is het de in mijn optiek wel erg hoogdravende en gewichtige toon die je kiest.
Awel, ieder het zijne. Fijn dat er andere bezoekers zijn die je bijdragen wel zeer hebben gewaardeerd.
Mijn advies: schrijf een (online) boek.
Oeps…
Heb de discussie daar ook (even) gevolgd; gaat in feite over hetzelfde dat ik hier ook ter discussie stelde: what’s new?
Van mij had die prefix “cursus” ook wel weg gemogen; het is niets meer of minder dan een raamwerk van wat Carl “brandgagement” noemt en de meeste anderen een andere titel meegeven. Desalnietemin wel een mooi overzicht; inderdaad jammer dat er teveel focus wordt gelegd op de terminologie. Daar gaat het volgens mij namelijk helemaal niet over en wat mij betreft noemen we het Communicatie 2.0 (dat is namelijk de titel die ik wel eens gebruik).
C’est le ton qui fait la musique” Marco…
Hoewel ik de serie van Carl zeker interessant vond om te lezen, kreeg ook ik het gevoel dat er soms een beetje te geforceerd gepoogd werd een term te claimen. Marketing ontwikkeld zich door en veranderd zelf ook, het beestje dan plotseling een andere naam geven gaat mij wat te ver. Dat heb ik op een gegeven moment maar los gelaten en de rest van de serie met plezier gelezen. De rode draad in de hele serie is m.i. wel degelijk interessant.
@Antoinette, Albert en anderen: [de in mijn optiek wel erg hoogdravende en gewichtige toon die je kiest] Mijn excuses. Ik krijg hier wel vaker opmerkingen op, maar krijgt ’t er – hoe hard ik het ook probeer – niet meer uit. ’t Zit blijkbaar gewoon in mijn aard om alles altijd heel stellig te communiceren…
@Albert en Marco: De prefix ‘cursus’ is inderdaad wat over de top, maar tja, welke prefix moet je dan kiezen, om een setje opeenvolgende postings te groeperen? Met ‘Feuilleton’ zouden de titels worden afgebroken, en lelijk over twee regels worden verspreid. (En met ‘Doctrine’ waarschijnlijk óók 😉
@Marco en Erik: Die term ‘brandgagement’ heb ik gekozen om een duidelijk afgebakende focus te kunnen leggen op één specifiek onderdeel van ‘Communicatie 2.0’; het opzettelijk betrekken van de klant. Want anders zouden we direct een veel groter spectrum bespreken, en was die ‘cursus’ volgend jaar nóg niet klaar.
@Iedereen: Ik zou ’t leuk vinden als iemand anders nu eenzelfde soort feuilleton zou schrijven, over zijn of haar interesses, kennis en kunde. En wellicht vinden anderen dat ook 😉
Dank voor je reactie Carl! Zou het inderdaad ook wel leuk vinden als iemand anders hier een vervolg aan geeft over een bepaald onderwerp. Paul, zullen we volgende week eens beginnen met viral marketing? Is al lang erg stil rondom dat thema!
@Carl
“@Antoinette, Albert en anderen: [de in mijn optiek wel erg hoogdravende en gewichtige toon die je kiest] Mijn excuses. Ik krijg hier wel vaker opmerkingen op, maar krijgt ’t er – hoe hard ik het ook probeer – niet meer uit. ’t Zit blijkbaar gewoon in mijn aard om alles altijd heel stellig te communiceren…”
Weleens aan gedacht dat deze cursus eigenlijk voor jou is (Carl het merk). Probeer ook meer open te staan, minder defensief, met de groep het “product” verder te brenegen..
Wellicht vind je het onderwerp daarom zo fascinerend (is ook fascinerend hoor)
Verder geniet ik van je passie en drive om in de chaos orde te scheppen…
@Raimo: Als je naar de achter deze ‘cursus’ liggende marketing/communicatie-doelstelling kijkt, was dat niet de promotie van mijzelf, maar het in de markt zetten van het woord ‘brandgagement’; het koppelen van deze specifieke term aan de in de definitie ervan omschreven werkzaamheden.
Ben best benieuwd naar hoe ik volgens jou (en anderen) dit doel beter en/of sneller had kunnen bereiken.
Carl ik ga jou niet vertellen hoe je dit had moeten doen, ik heb mijn mening over deze manier (de doctrine) maar waardeer je openheid en kwetsbare opstelling waardoor ik eventuele nieuwe producties van je met belangstelling tegemoet zie.
@carl: ik denk dat een soort mini-document over brandgagement voor veel adverteerders een aanrader zou zijn en van absoluut toegevoegde waarde. Ben zakelijk bij een aantal ‘brandgagement’-achtige projecten betrokken en merk dat dit werkgebied voor velen idd nog te vaag is. Of MF dan de juiste plek is om veelal ‘oude’ voorbeelden in te zetten en daar (sorry maar ik moet je eerlijk bekennen) te vaak postings over te schrijven/lezen, ging mij uiteindelijk ook een beetje tegenstaan.
Desondanks, dank dat je dit werkterrein meer onder het voetlicht hebt gebracht en toch meer orde erin hebt geschept. 😉
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!