Weblogs: machtsmisbruik & ethiek
Je zult net zien dat op een dag dat je erg druk bent en nauwelijks toegang hebt tot internet, dat er van alles gaat spelen op je weblog waar je geen controle over hebt.
Ik heb het uiteraard over de posting van Carl Mangold over zijn ervaring met HSDPA van Vodafone. Om het hele verhaal te kunnen begrijpen is het belangrijk te weten dat ik vanuit Blogads betrokken ben bij een Vodafone-campagne waarvoor we o.a. de weblog mobielbreedband.nl hebben gelanceerd. Carl’s posting heeft heel wat losgemaakt gezien het aantal lezers en doorkliks. En nadat ik vanuit Blogads hierover was geinformeerd heb ik onder tijdsdruk in een impulsieve reactie Carl gevraagd de titel aan te passen (absoluut een verkeerde beslissing die ik zodra ik zelf online was ook weer heb teruggedraaid).
In meerdere opzichten een interessante PR-case waarover ik graag met jullie van gedachten wil wisselen.
Marketingfacts als podium voor persoonlijke frustraties?
De eerste vraag is of bloggers op Marketingfacts vrij moeten kunnen schrijven over hun persoonlijke frustraties. Met dagelijks duizenden bezoekers is Marketingfacts inmiddels een podium met enige impact (zeker in het kleine wereldje van de interactieve marketing). Dat podium gebruiken we in positieve zin om kennis uit te dragen maar in voorkomende gevallen ook om frustraties te delen. Carl is dan ook zeker niet de eerste die over zijn persoonlijke frustraties heeft geblogt. Eerder zagen we kritiek van bloggers op o.a. TomTom, Tele2, KPN, Otto, UPC, Planet en Unilever. Om persoonlijke frustraties (maar ook voorbeelden van anderen) te verzamelen, zijn we zelfs een speciale rubriek gestart: kloteklanten.
Vraag: Moeten de bloggers op Marketingfacts de vrijheid hebben om persoonlijke frustraties hier te plaatsen of zouden ze dit elders moeten doen (bijvoorbeeld op hun persoonlijke blog)?
Scheiding tussen redactie en commercie een utopie?
Ik maakte gisteren de klassieke fout door in een impulsieve reactie commerciele overwegingen mee te nemen in mijn beslissing om de titel aan te passen. Nu komt het vaker voor dat er op Marketingfacts wordt bericht over bedrijven waarmee ik (of anderen) een commerciele relatie heb(ben). Mooiste voorbeeld blijft natuurlijk de dodelijke posting over ilse van Anders Floor op exact hetzelfde moment dat ik in onderhandeling ben met Paul Molenaar over deelname van ilse media in Marketingfacts. Ook heb ik een zakelijke relatie (gehad) met de hierboven genoemde bedrijven als KPN, Planet en TomTom. Ondanks mijn misser van gisteren, blijf ik een groot voorstander van naked conversations en moeten de commercieel belanghebbenden maar wennen aan deze nieuwe vormen van communicatie.
Vraag: Is scheiding tussen redactie en commercie een utopie of zouden we daar als (groep)blogs een oplossing voor kunnen vinden?
Moet de adverteerder zich mengen in de publieke discussie?
Nu zijn beide bovenstaande vragen niets nieuws onder de zon voor traditionele uitgevers. Alle dagbladen en tijdschriften hebben te maken met de persoonlijke frustraties van schrijvers, de macht die ze daarbij hebben met hun podium en de commerciele invloed van de adverteerder. Voor het eerst hebben we echter te maken met een medium waarin zowel uitgever, schrijver, lezer en adverteerder direct met elkaar in discussie kunnen treden over het betreffende onderwerp. Gisteren gebeurde dat door de eerste drie; vooralsnog geen reactie van de laatste maar ik weet inmiddels wel dat er druk overleg is achter de schermen. Want we mogen dan af en toe wel mopperen op adverteerders die het niet snappen en langzaam of niet reageren, het valt ook nog niet mee om een moloch in beweging te krijgen. Wat dat betreft complimenten voor UPC dat met haar webcare team een goede eerste stap heeft gezet in deze nieuwe vorm van communicatie. UPC reageert alleen op feitelijke onjuistheden en doet dat onder haar eigen naam.
Vraag: Voor zover ik nu kan inschatten ligt het in deze case wat complexer (het probleem is nog niet helemaal duidelijk) en is de vraag of je daar als adverteerder publiekelijk op moet reageren en zo ja, creeer je daarmee dan niet een precedent voor bloggers?
Ik heb uiteraard een mening over al deze aspecten maar ik ben benieuwd wat jullie er van vinden.
Oprichter/partner Upstream, Marketingfacts, Arnhem Direct, SportNext, TravelNext, RvT VPRO, Bestuur Luxor Live, social business, onderwijs, fotografie en vader!
Marco, mijn mening heb ik je vanochtend gemaild. Een persoonlijke ervaring (positief of negatief) op MF is relevant indien door gezonde discussie boven tafel komt of de blogger gewoon pech heeft gehad of dat de ‘gedaagde’ structureel zijn zaakjes niet op orde heeft.
Het zou pas krom zijn wanneer je wel naar allerlei andere weblogs en postings wijst als voorbeeld van de groeiende invloed van consumenten via weblogs maar dat zelf angstvallig weert.
Daarnaast is MF een weblog en is Blogads een advertentienetwerk/mediabureau, twee verschillende zaken al zal het soms even wringen zijn welke pet op een gegeven moment op moet. En af en toe kan het elkaar echt bijten maar dat is part of the game en ik zou het pas alarmerend vinden wanneer je de commerciele belangen voor die van het weblog zou stellen al begrijp ik ook dat dat verdomd lastig kan zijn en vooral wanneer je nog midden in de onderhandelingen zit.
@Kasper: Dat was ook al mijn reactie (eerder via e-mail en telefoon) naar Marco: Waarom zouden we wel bloggen over dingen die anderen overkomen, maar niet over wat ons zélf overkomt?
Marco had hier wel een goed antwoord op: “Zo’n Dell Hell case was al een case op het moment dat we er op MarketingFacts over schreven, die Vodafone case is pas na jouw bericht een case gewórden (en is ook nog eens niet afgerond).”
… en daar ben ik het eigenlijk best mee eens. Maar toch: wat is er nou interessanter dan een case live zien ontstaan en volgen?
Ik denk dat het vooral afhangt van de insteek van het verhaal cq de klacht die wordt gemeld. Indien een blogger van MF een kloteklant ervaring heeft met een bedrijf waarbij de oorzaak ligt in verkeerde Marketingcommunicatie hoort dit zeker hier thuis.
De klacht van Carl gaat in de basis niet om de hoge rekening van Vodafone maar om het blunderen op communicatie gebied.
Een tool waarbij je zelf het verbruik in de gaten kan houden welke niet blijkt te werken. De website waarop het verbuik niet zichtbaar is. Onduidelijkheid in de Algemene Voorwaarden.
Allemaa blunders van Vodafone die direct aansluiten op de core business van dit blog. Marketing 🙂
Dus als antwoord op je vragen:
Vraag1:
Ja persoonlijke frustraties moeten kunnen mits ze als case worden gemeld hier en er een duidelijk raakvlak is met marketing/communicatie (geen posts over frustraties wegens een technisch defect bv)
Vraag2: Scheiding tussen redactie en commercie is geen utopie. Puur een kweste van duidelijke richtlijnen. En daarnaast vooral een heel erg rechtlijnig optreden tegen de bloggers én de adverteerders.
Vraag3: Vodafone zou in dit geval vooral intern een onderzoek moeten doen naar de oorzaak van de klacht en kijken of deze terecht is. Omdat iemand toevallig blogger is op MF betekend dit nog niet dat deze ook altijd een klacht zou schrijven die terecht is.
Indien dit wél het geval is dan is de web2.0 manier toch om met open visier melding te maken van het feit dat ze de post hebben gezien. Met een opmerking dat ze daar nog op terug komen (immers wil je als bedrijf geen adhoc precedent scheppen). Nadat intern de zaak is uitgezocht lijkt mij dat de meest verstandige optie is het reageren met een oficieel statement?
Ik vind dat de adverteerder / het bedrijf zich dient te mengen in de publieke discussie. Ten eerste omdat “your brand is what Google tells about it”. Ten tweede omdat het bedrijf hiermee de indruk wegneemt dat klanten niet serieus worden genomen. Ten derde omdat het bedrijf meer informatie heeft dan de klagende consument en dus meer duidelijkheid kan geven over zijn diensten / de klacht kan rechzetten. En tenslotte omdat het bedrijf het beste kan leren hoe zijn diensten verbeterd kunnen worden in een open discussie met de consument.
Serge, ik heb daar gisterenavond laat nog uitgebreid met Carl over gesproken. Voor kleine snel schakelende bedrijven is dat prima te doen maar voor grote organisaties is dit (zeker de eerste keer) een drama om daarover snel te beslissen. We zitten nog in een fase waarin ze zich aan het orienteren zijn hoe er mee om te gaan. Het is wat minder zwart-wit dan menigeen hier wel eens denkt.
De oorzaak van deze blog ligt vanzelfsprekend in de eerdere blog over altijd online met HDSPA! Prima blog over gebruik. Dat het vervolg toevalligerwijs een minder positieve is m.i. minder relevant. Sterker nog in de reactie van Marco Derksen staat een vraag om een reacties van lezers die ervaringen hebben met het dataverbruik? In principe is blog van Carl zo’n gevraagde reactie.
Wil je blog 2 vermijden (overigens vind ik de term frustratie erg zwaar) moet je blog 1 ook niet schrijven en zeker geen oproep plaatsen voor reacties.
Hi Marco, Ik heb net een positieve ervaring van vandaag mbt T-Mobile en HSDPA genoemd in het betreffende artikel en verwezen naar mijn blog. Alhoewel het riekt naar trafficing(geen doel btw) is het goed om een volledig beeld te geven aan de community n.a.v. mijn eerdere negatieve reacties.
Ook ik ben van mening dat persoonlijke ervaringen juist moeten worden gepost op weblogs. M.i. is dat wat weblogs namelijk zo krachtig maakt: De passie en authenticiteit die bloggers hebben door hun ervaringen te delen en wereldkundig te maken. Dat is wat weblogs anders maakt en wat weblogs bovendien waardevol maakt voor bedrijven en de marketeers die daar werken.
Is het niet zo dat een bedrijf juist doordat je je mening post een kans krijgt om te kijken in de keuken van de consument? Offline aan de keukentafel je frustratie uiten over service of dienstverlening beïnvloedt de reputie van een bedrijf, zonder dat dat bedrijf daarin mee kan luisteren of kan reageren. Dat zelfde gedrag via een weblog biedt het bedrijf de kans om te reageren, en er zijn voordeel mee te doen.
Ik denk ook dat bloggers worden gedreven door de kans dat een bedrijf zijn dienstverlening verbetert op basis van input van de consument, omdat zowel klant als leverancier daar uiteindelijk blijer van worden. Wat mij betreft gewoon blijven doen dus.
Het stuk van Carl hoort naar mijn idee hier niet thuis. Bij Marketingfacts zie ik de waarde van stukken in als ze berusten op feiten die niet alleen maar gestoeld zijn op 1 ervaring.
Carl zijn ervaring is 1 gefrusteerd verhaal (zeker niet onterecht overigen), en hij heeft deze niet gecheckt met andere mensen voordat hij er een stuk over heeft geschreven. Dat daarna mensen het verhaal beamen is prima: maar dat had hij dus ook eerst op een verjaardag of borrel kunnen checken.
Iedereen heeft wel eens pech met een adverteerder, soms ook uit eigen stomheid. Als al deze frustaties hier worden gepost als ware het een indicatie is voor het totale functioneren van deze adverteren, ben ik hier snel uitgekeken. Ik vind dat geen interessante verhalen, dat lees ik dan liever op consumentensites.
Als blogger op zo’n site als deze heb je dan meteen wel ontzettende macht in handen. Neem met name de goede vindbaarheid in zoekmachines. Zoeken op de termen in Carl zijn stuk zal meteen dit vernietigende stuk omhoog brengen.
Vooraf: ik vind dat weblog(posting)s niet los gezien kunnen worden van de auteur. Als er dus inhoudelijke wijzigingen gedaan worden, moet dat zichtbaar zijn voor de lezer en met toestemming van de originele auteur. Als ik deze case aan mijn fiets had gehad, zou ik direct mijn webloggerschap heroverwegen.
1. Ja, dat is de kracht van een weblog, waarbij de auteur nooit anoniem is en direct aangesproken kan worden. Maybe een idee om de auteur van artikelen nog duidelijker naar voren te laten komen, zodat het duidelijk is dat MF geen krant of nieuwssite is, maar een gedeeld weblog.
2. Ja, het is een utopie. Ik zie hier echter geen probleem, als je maar zorgt dat je zelf niet in de knoop raakt. Carl heeft geen band, kan & moet schrijven hij wil. Jij hebt wel een band, moet dus koest blijven.
3. Again: waar is het probleem? De adverteerder is in dit geval geen adverteerder, maar gewoon een partij in de discussie. De keuze of hij meedoet is dus dezelfde die iedere entiteit moet maken: doe ik mee, negeer ik, word ik boos, … Voor deze entiteit speelt de rol van adverteerder vast een rol, maar dat is een van de vele factoren die van invloed zijn op de beslissing.
@Marco:
Moeten de bloggers op Marketingfacts de vrijheid hebben om persoonlijke frustraties hier te plaatsen of zouden ze dit elders moeten doen (bijvoorbeeld op hun persoonlijke blog)?
Zolang het relevant is voor ons werk, het aantal van dit soort postings niet de boventoon gaat voeren, er voldoende ruimte is gegeven aan het bedrijf in kwestie om te reageren en de toonzetting net is en niet doorspekt is met frustratie, heb ik er geen moeite mee dat een blogger hier schrijft over zijn negatieve ervaringen.
Is scheiding tussen redactie en commercie een utopie of zouden we daar als (groep)blogs een oplossing voor kunnen vinden?
In sommige gevallen waarbij iemand schrijft over een eigen campagne of werk is het een utopie. Zolang dit echter transparant en open gebeurd is er weinig aan de hand. Het zou m.i. veel erger zijn als je de posting van Vodafone had verwijderd vlak na plaatsing, nu kan iedereen online de case volgen.
Voor zover ik nu kan inschatten ligt het in deze case wat complexer (het probleem is nog niet helemaal duidelijk) en is de vraag of je daar als adverteerder publiekelijk op moet reageren en zo ja, creeer je daarmee dan niet een precedent voor bloggers?
’t is m.i. geen must dat je als adverteerder altijd reageert en zeker niet op meningen dat verlies je altijd. De lijn die webcareteam van UPC heeft uitgezet is (zoals je al eerder hebt aangegeven) een goede zet puur feiten corrigeren. Kijkend naar de case van Carl zou Vodafone echt moeten reageren.’t lijkt er op dat je als gebruiker niet goed de hoogte van je volgende rekening kunt monitoren. In dit geval is het beter eerst contact met Carl te leggen en het probleem scherp te krijgen een oplossing te vinden en dan eventueel te reageren.
Bekijk het ook eens van de andere kant. Vodafone kan nu in een vrij vroeg stadium van HSDPA een cruciaal punt in haar dienstverlening corrigeren dankzij Carl. Scheelt een hoop ellende als de massa over een tijdje wordt aangesloten. Dan heb je het over Kassa, Consumentenbond etc.
De angst voor teveel post onder de noemer “klote klanten” is denk ik ongegrond. Dit heeft alles te maken met zelfregulering.
Simpel gezegd. Het heeft nú zin om een kloteklant topic te posten omdat deze ook de aandacht krijgt. Als dit blog volstaat met klaagzangen zal er minder naar worden geluisterd 🙂
Even mijn antwoord op deze drie interessante vragen:
1. Persoonlijke frustraties zijn relevant op een vakblog als ze vakmatig van aard zijn en voor een grotere groep mensen zouden kunnen gelden.
2. Scheiding tussen redactie en commercie is geen utopie, maar je moet het wel goed vastleggen, en het zelf ook willen. Bedenk: het komt je autoriteit als bron zeker ten goede.
3. Adverteerders doen er goed aan om zich in de discussie te mengen, maar moeten wel afwegen of reageren niet averechts kan werken (denk aan de case-Ravoo). In een inhoudelijk vakdiscussie zou het zelfs vreemd zijn als de adverteerder (in dit geval Vodafone) niet reageert, al snap ik dat dit soms pas na lang intern overleg mogelijk is. Op een shockblog is reageren vaak kansloos, zeker als het niet sec en zakelijk gebeurt. Je laten meeslepen door de emotie van de discussie doet je zaak doorgaans geen goed.
Dat PR-professionals in Engeland aangeven dat dat ze ‘geen formele systemen hebben om de buzz in de blogosfeer te monitoren’, klinkt niet bijster slim. Zouden de ondervraagde dames en heren nog nooit van Technorati en Google Alert hebben gehoord?
Persoonlijke frustraties niet bloggen zou niet authentiek en dus niet des bloggers zijn. Carl maakt heel duidelijk dat het een persoonlijke ervaring van hem is.
Maar het brengt je wel weer bij het grote bloggersdilemma, moet je als blogger je commerciéle belangen zwaarder laten wegen dan je persoonlijke mening?
In mijn ogen niet, dat is nu precies wat bloggen zich doet onderscheiden van journalistiek. Een journalist dient objectief te zijn, een blogger mag, moet in mijn ogen zelfs, een mening hebben.
Heel duidelijk staat onder elke posting de naam van de auteur, die zou dan ook verantwoordelijk moeten zijn voor zijn eigen posting.
Marketingfacts zou Marketingfacts niet meer zijn als er af en toe geen kritische onderbouwde postings zouden verschijnen.
Ik heb wel enigszins medelijden met Marco, die door de posting van Carl een beetje in een spagaat dreigde te komen tussen Vodafone en Marketingfacts, maar dat is part of the game voor elke blogger die naast het bloggen ondernemer is en allerlei belangen naast die van het bloggen heeft denk ik.
Het valt me in diverse reacties wel op dat hoe groter een blog wordt en dus in belangrijkheid toeneemt, hoe meer mensen denken dat het objectiever, in hun ogen professioneler naar de aloude wetten van de journalistiek zou moeten.
Niet doen!!! Dat is killing voor het passioneel bloggen!
Keer het eens om: wat WEL te posten? Aanbevelingen van bedrijven / producten door bloggers, daar valt niemand over … en die komen ook vaak uit persoonlijke ervaringen voort. Ik zie geen reden waarom het dus niet in tegengestelde richting mogelijk zou zijn. Mits zoals Karel terecht zegt, het een incidentele persoonlijke failure betreft.
Een ander dilemma in het verlengde van de aanbevelingen: wat als je als blogger je eigen product/service in de spotlights wilt zetten? Dan wordt het naar mijn idee complexer. Een collega blogger een review laten schrijven?
@Marco: comments zal wel ondersneeuwen in je email oproep tot comments 🙂
Vraag: Moeten de bloggers op Marketingfacts de vrijheid hebben om persoonlijke frustraties hier te plaatsen of zouden ze dit elders moeten doen (bijvoorbeeld op hun persoonlijke blog)?
-> Persoonlijke frustraties horen thuis om je persoonlijke weblog. Niet op dit groepsweblog. Wanneer je echter op basis van je persoonlijke frustratie een uitgebreid onderzoek doet naar hoe het er voor staat in de hele markt, dan heb je een goed artikel en: plaatsen maar!
Vraag: Is scheiding tussen redactie en commercie een utopie of zouden we daar als (groep)blogs een oplossing voor kunnen vinden?
-> Dit hoeft van mij zeker niet gescheiden te worden, geef echter altijd wel aan (wanneer je bent betrokken) middeld een een disclaimer hoe de relatie is (en of je persoonlijk post, of uit naam van het betreffende bedrijf). Dan is voor de lezer duidelijk hoe de vork in de steel zit.
Vraag: Voor zover ik nu kan inschatten ligt het in deze case wat complexer (het probleem is nog niet helemaal duidelijk) en is de vraag of je daar als adverteerder publiekelijk op moet reageren en zo ja, creeer je daarmee dan niet een precedent voor bloggers?
-> In een geval als deze (persoonlijk stuk dat er dan toch doorgeen geslipt is) vind ik het de taak van de weblogeigenaar om erbij te vermelden dat het hier een persoonlijke mening betreft en zelf onderzoek te doen naar de stand van zaken (en het bedrijf de kans te geven op een weerwoord). Bij het afbranden van een bedrijf/product na gedegen onderzoek (iets dat dus wel moet kunnen) vind ik het wel zo netjes dat je als schrijfer voorafgaand aan plaatsing om een weerwoord hebt gevraagd.
Voor bedrijven: inderdaad: de richting van UPC webcare is een goede: ga niet in discussie, maar zet onjuistheden recht en vertel wat je doet / gaat doen om zaken te verbeteren.
@Ton
“In een geval als deze …. om een weerwoord hebt gevraagd.”
geheel mee eens!
Vind de formulering Jeroen vooralsnog erg sterk:
“Persoonlijke frustraties zijn relevant op een vakblog als ze vakmatig van aard zijn en voor een grotere groep mensen zouden kunnen gelden.”
In deze optiek was de posting van Carl dus gepast en de discussie interessant voor de lezers van Marketingfacts. Kan me hier prima in vinden waarbij ik nog wel mijn twijfels heb hoe je dit dan in de hand houdt. Want als 80 bloggers hier beginnen te klagen dan kunnen we onze lol op!
Vraag 1: Ja, een persoonlijke ervaring die relevant is voor de lezers van MF moet m.i. geplaatst kunnen worden. Probleem hierbij is de bepaling van ‘relevant’. Dit wordt door de blogger gedaan en niet door de lezer of de uitgever. Wellicht dat overleg voor plaatsing een optie is voor berichten ‘van dien aard’.
Vraag 2: Sluit me bij Martin aan (CRTL+C): Scheiding tussen redactie en commercie is geen utopie. Puur een kweste van duidelijke richtlijnen (zie ook vraag 1).
Vraag 3: Antwoord is ‘ja, dat zou wel moeten’, realiteit is echter ‘nee’, niet elke organisatie kan dit in de praktijk brengen.
Vraag: Moeten de bloggers op Marketingfacts de vrijheid hebben om persoonlijke frustraties hier te plaatsen of zouden ze dit elders moeten doen (bijvoorbeeld op hun persoonlijke blog)?
Kan, mits met mate, mits raakvlak met ons vakgebied & mits met enige reflectie of humor geschreven
Vraag: Is scheiding tussen redactie en commercie een utopie of zouden we daar als (groep)blogs een oplossing voor kunnen vinden?
Lukt de kranten al jaren vrij aardig en de (sponsored) magazines minder. Ik zou zeggen: Bite the hand that feeds you (op zijn tijd) & wees open of je ‘aangespoord’ bent om iets te schrijven of niet (transparantie dus)
Vraag: Voor zover ik nu kan inschatten ligt het in deze case wat complexer (het probleem is nog niet helemaal duidelijk) en is de vraag of je daar als adverteerder publiekelijk op moet reageren en zo ja, creeer je daarmee dan niet een precedent voor bloggers?
Interessante vraag: had Vodafone een andere reactie gegeven als Carl had aangekondigd te gaan bloggen 😉 Als ‘juf’ in Reputatiemanagement ben ik wat bevooroordeeld… Ieder bedrijf zou (onder andere) de blogosfeer in ieder geval moeten monitoren & zich bewust moeten zijn van wat er wordt geschreven. Over hoe je daar vervolgens op moet reageren zijn boeken vol geschreven en er zijn diverse opties die een organisatie afhankelijk van de situatie, de eigen strategie en de mogelijkheden binnen de organisatie in kan zetten:
– Dialogue: ga de dialoog aan- luister en wees flexibel!
– Advocacy: draag je eigen standpunt uit – oreer en wees standvastig!
– Coporate Silence: wacht (een tijdje) tot het overwaait – zwijg & zorg voor interne dicipline!
‘k Ben natuurlijk weer veel te laat met reageren (alles is hierboven al gezegd), maar welaan:
Het staat een blogger vrij om alles te publiceren wat hij wil. Persoonlijk frustaties is een zware term in deze. Ingeval van Carl/Vodafone is dit m.i. dan ook niet het geval. Er is een probleem tussen Carl en Vodafone dat prima past in de sfeer van MF. Als er alarmbellen gaan rinkelen bij Vodafone of bij wie dan ook, tsja . . .
Anders wordt het als Carl echt met persoonlijke frustaties gaat komen die geen relatie hebben met het umfeld van MF. Maar volgens mij is Carl oud en wijs genoeg. Wij allemaal wel denk ik.
Zelfregulering werkt het best! ‘Jammer genoeg’, zou ik bijna zeggen, want spruitjeslucht kan erg penetrant zijn. Als er teveel ‘Ach en Wee’ klinkt, dan raakt iedereen het beu en dan zal je dat echt wel horen/lezen en voortaan beter lezen/checken voordat je iets post. En als Vodafone plots het concept-contract niet meer wil tekenen, dan waren ze blijkbaar niet de juiste partner.
Scheiding tussen redactie en commercie is niet alleen aan te brengen maar is zelfs essentieel voor je geloofwaardigheid als blog.
Nogal veel reacties. Ik heb op dit moment geen tijd om ze allemaal te lezen. Marco, je hebt de bloggers gevraagd te reageren. Hier in elk geval mijn antwoorden:
1) bloggers moeten kunnen schrijven over hun persoonlijke frustraties.
Ja, mits opbouwend. Bvb: dit en dit gaat goed en dit en dit gaat fout. Zo en zo zou het beter kunnen. Alllemaal wel vanuit marketingperspectief. Ik zou het vervolgens erg sterk vinden als het merk als eerste ‘recht’ heeft te reageren. De merken moeten daartoe vervolgens wel bereid zijn, maar dat gaat vast lukken.
2) Scheiding tussen redactie en commercie een utopie?
Marketingfacts faciliteert een community. Deze community zou idealiter zelf (bvb via affliate programma’s) moeten zorgen voor de inkomsten. MF zou dan moeten verdienen aan bvb events, opleidingen of boeken. Sponsoren en adverterteren is geen goede methode.
Daarnaast zouden mensen die schrijven over hun eigen vakgebied dit duidelijk moeten aangegeven. Het krijgt dan alleen maar meer waarde. En er zou een mogelijkheid moeten komen voor niet bloggers om ook postings in te dienen. Mensen die regelmatig goede postings schrijven (met hoge waarderingen door lezers), komen dan in het vaste blog team. Mensen die niet schrijven of slechte postings, vallen er weer uit.
3) Moet de adverteerder zich mengen in de publieke discussie?
Als je merk een adverteerder noemt, gaan de denkrichting aan verkeerd. Ja, merken zich mengen in een discussie. Ja, het is erg gewenst dat merken zich mengen. Het geeft zoveel duidelijkheid. Maar dus niet met advertenties, maar met relevante aanvullingen.
Hoe zie jij die scheiding tussen redactie en commercie dan Ben-Anne? In dat geval zou je dus naar een model gaan dat vergelijkbaar is met traditionele uitgever vs hoofdredacteur?
@Erwin: inderdaad een goede nuancering cq verbetering in de formulering: ‘Moeten merken zich mengen in de publieke discussie’.
Ik zie in de tekst van Marco meerdere malen het woord ‘frustratie’. Ik vraag me af of dit woord wel de juiste nuance weergeeft. Naar mijn mening heeft het een te negatieve klank.
Je kunt onderscheid maken tussen de gefrustreerde blogger die een weblog ‘gebruikt’ om aandacht te vragen voor zijn probleem in een poging dit opgelost te krijgen. Daarnaast kan een blogger ook melding maken van een probleem om duidelijk te maken dat er in zijn algemeenheid verbetering mogelijk is bij een bepaalde dienst. Uiteraard is ook een combinatie van beide mogelijk.
Redactioneel gezien denk ik dat er niets mis mee is als bloggers vanuit hun eigen ervaringen schrijven. Zo lang dit maar op een naar het subject toe opbouwende wijze gebeurt. Met andere woorden, het gezamelijk belang van klant en dienstverlener moet de overhand hebben over de persoonlijke frustraties. Marketingfacts volgt trends in de markt, dit hoeven niet altijd positieve ontwikkelingen te zijn.
In dit geval ontstond een levendige discussie waarbij onderscheid werd gemaakt tussen het programmaatje dat het dataverbruik weergeeft, de prijsstelling van dataverkeer, en de reputatie/betrouwbaarheid van Vodafone. Ik denk dat zowel blogger als reageerders er goed in geslaagd deze drie invalshoeken in de juiste volgorde van belang/relevantie neer te zetten. Het gaat er immers niet om dat Vodafone een k*tbedrijf is, dat de prijsstelling van HSDPA-dataverkeer in het algemeen te hoog is, maar juist om het feit dat een dienstverlener (waarschijnlijk onbewust) (een deel van) zijn klanten onjuist informeert over de te verwachten verbruikskosten.
Vanuit marketingoogpunt is er natuurlijk niets op tegen dat andere media schrijven dat op Marketingfacts melding wordt gedaan van een zwakke plek in een bepaalde dienst. Dit zorgt immers voor naamsbekendheid en autoriteit.
1) bloggers moeten kunnen schrijven over hun persoonlijke frustraties.
M.i. zou er gewoon de site kloteklanten moeten zijn. Deze URL bestaat helaas al, maar misschien wil Egbert hem wel afstaan als virtuele klaagmuur.
2) Scheiding tussen redactie en commercie een utopie?
Bij zakelijke publikaties is een scheiding tussen redactie en commercie een utopie. In praktijk betekent dat inderdaad äan de ene kant”en’aan de andere kant’, hoor en wederhoor. Maar dat is wel moeilijk met een bijv een nieuwe iPhone of PC die je als geschenk krijgt om erover te schrijven. In het geval van Carl vond ik ging het om een andersoortig geschenk. M.i. mocht hij best zijn persoonlijke case behandelen.
3) Moet de adverteerder zich mengen in de publieke discussie?
een bedrijf dat toevallig ook adverteert op de site, mag zich in het geval van Carl best melden en hun visie geven. Tenslotte is de mening van de helpdesk niet de mening van het bedrijf.
@Sint: ik heb heel bewust het woord frustratie gebruikt omdat ik denk dat je over een bepaalde drempel moet om tot een dergelijk stuk te komen. Kijk ook eens naar de eerdere postings over Planet, KPN, Tele2, etc. Allemaal vanuit frustratie. Maar wellicht dat Carl en andere betrokkenen daar iets meer over kunnen zeggen.
@Marco: Ik ben voor zelfregulering en dus tegen redactioneel ingrijpen, zeker wanneer dat alleen commerciële belangen dient. Commercie vind ik ‘helemaal goed’, zolang de commerciële betrokkenen maar niets kunnen redigeren om hun commerciële belangen te dienen.
Kortom; Als een commerciële partij zaken wil doen moet ze: 1. vooraf weten dat ze geen invloed heeft op de inhoud, en 2. Weten dat haar producten/diensten/merk negatief kan worden besproken. Als ze dat niet kunnen handelen haken ze m.i. aan bij het verkeerde medium.
1)
Lijkt mij dat ‘persoonlijke’ frustraties zeker moeten kunnen. We zijn natuurlijk marketing/communicatie professionals, maar ook tenslotte gewoon consument (weliswaar met een wat beter online bereik 😉 ) maar we kunnen dus ook zo het verschil voor anderen helpen maken … dat maakt het internet juist zo krachtig.
2)
Redactie en commercie kunnen best heel goed samen, maar daar zal altijd een gezonde spanning tussen zijn. Is een kwestie van heldere richtlijnen/afspraken en die consistent steeds na volgen, zowel naar blogger als adverteerder. Misschien goed om te kijken hoe uitgevers met een eigen redactie dit met hun commerciële tak doen.
3)
Grote bedrijven zullen hier toch op de een of andere manier mee moeten leren omgaan…de consument is niet voor niks ‘ín control’ dankzij media zoals het internet.
@Ben-Anne: aan de adverteerderskant is dat redelijk te waarborgen (door regels op te stellen); aan de bloggerskant wordt dat lastiger. Want wat gebeurt er als nu van de advertentie-inkomsten zou moeten leven?
@Jason: volgens mij zijn bij nagenoeg alle uitgevers redactie en commercie van elkaar gescheiden. Bij bloggers zit dat nagenoeg altijd nog bij één en dezelfde persoon.
Vraag 1: je noemt het nu persoonlijke frustraties. Je zou het ook persoonlijke ervaringen of klant-ervaringen kunnen noemen. Mijn eerste gevoel is persoonlijke frustraties op je persoonlijke blog. Maar, goed en helder beschreven klant-ervaringen passen op MF.
Vraag 2: scheiding van redactie en commercie blijft lastig er zit emotie tussen. Als je als persoon een relatie met de klant (adverteerder) hebt, goed danwel slecht, dan zul je altijd gekleurd naar de situatie kijken. De eindverantwoordelijke bepaald. Als deze dit consistent en authentiek doet volgt er uiteindelijk altijd begrip. Denk ik.
Vraag 3: Naked Conversations zegt ook, altijd reageren. Zolang je niets zegt en de discussie voort duurt zal er steeds meer gedacht worden, het zal wel niet kloppen. Waar rook is, is ook vuur. Dus volgens mij moet je gewoon reageren. Zeg in ieder geval dat je de discussie gehoord hebt en er mee bezig bent. Hoe ingewikkeld de zaak ook ligt. In de mond-tot-mond gebeurt exact hetzelfde, gaat misschien wat langzamer, maar daar heb je nauwelijks invloed. Op een blog kun je tenminste mee discussieren.
@ Jak 1. kloteklanten als klaagmuur? Dan zou ik eerder kiezen voor onhandige-leverancier bijvoorbeeld.
@Kees-jan: dat is dus een lastige; ik denk eerlijk gezegd dat ik me er minder druk over zou hebben gemaakt als het om T-Mobile zou zijn gegaan. Daarom is het wat mij betreft ook een interessante en complexe case omdat het ook de dimensie commercieel belang in zich heeft.
Redactiestatuut wordt inmiddels aan gewerkt!
Fijn, het redactiestatuut.
Jeetje, normaal gesproken vergeet ik altijd “e-mail mij de reactie(s)” aan te vinken, nu heb ik het wel gedaan en mijn mailbox wordt gebombardeerd!
Jouw oproep heeft de nodige stof doen waaien Marco, kan een mens niet eens even rustig werken! 😉
@Marco: Als je bedoelt dat je als blogeigenaar afhankelijk kunt zijn van de inkomsten van adverteerders, dan is het toch nog steeds mogelijk om die adverteerders te contracteren die akkoord gaan met de voorwaarden?
@Erno: ik vind de ironie in ‘kloteklanten’ juist wel mooi 😉 Hoeveel bedrijven zien klanten als boterham met beleg?
Ik sluit me aan bij het gros van de meningen toe noch toe gepost: het karakter van een blog rechtvaardigd het posten van dit soort berichten – mits vakgerelateerd -, ook als het een blog is waar meerdere vakidioten zich hebben verenigd zoals het geval is bij Marketingfacts. Ruben’s opmerking over de noodzaak van het duidelijk communiceren van de auteur vind ik daarin des te belangrijker, omdat je hiermee de post een gezicht kan geven en het uit de sfeer van feitelijke berichtgeving haalt. Het is een mening of frustratie gebaseerd op de waarnemingen/ervaringen van één persoon en dat maakt het verschil met een nieuwssite.
Commerciële belangen mogen wat mij betreft nooit van invloed zijn op het antwoord van een vraag als “post ik dit wel, niet of sterk gecensureerd?”. Daarmee wordt per definitie afbreuk gedaan aan het karakter van een goed blog. Wanneer commerciële partijen blogs meer gaan zien als een PR-instrument en mogelijkheid om op een andere manier in contact te komen met je markt, denk ik dat deze vraag sowieso minder een issue wordt.
Adverteerders of commerciële partijen in het algemeen, zouden altijd moeten reageren op dit soort berichten, positief of negatief. Alleen de wijze waarop is aan andere regels gebonden dan die voor de auteur van de post zelf gelden. Een reactie als bedrijf/adverterdeer/merk op een blog is per definitie feitelijk en kan slechts in beperkte mate op persoonlijk niveau reageren omdat de organisatie en haar beleid vertegenwoordigd worden. En daarin schuilt voor veel merken een reden om juist niet te reageren vermoed ik, wat altijd slechter uitpakt dan een “Dank voor uw klacht…(…)”.
1. Marketingfacts als podium voor persoonlijke frustraties?
Niet zomaar. Er is een verschil tussen een schreeuwerig blog met persoonlijke frustraties en een blog (onderbouwde) meningen. MF zou van het tweede type moeten zijn. Persoonlijke frustaties horen op een persoonlijk blog thuis zoals Ton Wesseling hierboven meldt. Pas als je deze persoonlijke ervaring in een zinvolle, redactionele bijdrage voor MF kan verwoorden (bijv. op basis van verder onderzoek), dan draag je iets bij aan de marketing discussies die op MF plaatsvinden. Dat is de voorwaarde op basis waarvan persoonlijke frustatie in een persoonlijke mening kan worden verwoord en zo een zinnige bijdrage kan opleveren.
2. Scheiding tussen redactie en commercie een utopie?
Ja, dit is een utopie. Er zit altijd een subjectieve blik (en soms een eigen belang) in een artikel, hier kan je niet onderuit. Is ook geen probleem, zo lang je eigen ideeën goed onderbouwt en gebruik maakt van de kracht van het bloggen: online hoor en wederhoor.
3. Moet de adverteerder zich mengen in de publieke discussie?
Die keuze is aan de adverteerder, maar in mijn ogen is dat altijd verstandig om te doen vanuit marketing perspectief. De adverteerder moet dus sowieso de mogelijkheid hebben om deel te nemen aan de discussie en kan hier ook voor worden uitgenodigd.
Marketingfacts is inmiddels veel meer dan gewoon een ‘persoonlijke weblog’. Het is op een niveau gekomen waarbij een ‘redactionele formule’ niet overbodig is. Die zijn er om alle ‘stroompjes’ tussen de verschillende belangen te scheiden en onder controle te houden. Elk vaktijdschrift bezit een dergelijke formule. Marketingfacts is qua aantal ‘medewerkers’ uitzonderlijk groot ten opzichte van een ‘gewoon’ tijdschrift. Daarnaast verschijnt MF 24/7. Dus dat vereist juist daarom een goede integrale aanpak.
Stel nou, dat die redactionele formule er formeel niet is, of niet bekend is bij de medewerkers. Op basis daarvan is iedereen dus ‘vrij’ om te schrijven wat men wil. Anderzijds is de titel ‘Marketingfacts’, zou dus op zichzelf al duidelijk een deel kunnen uitmaken van de redactionele formule. Het gaat dus om ‘marketing feiten’. Natuurlijk is dat een heel breed begrip, maar het is niet ondenkbaar om daar wat gedragsregels voor op te stellen. Auteurs in een tijdschrift hebben immers ook niet de vrijheid om hun persoonlijke ervaringen met ‘iets’ zomaar als artikel te laten publiceren. Ik ben dan ook van mening dat een klacht over een leverancier niet thuis hoort in de (wellicht nog te maken) redactionele formule van Marketingfacts.
Anderzijds moet het wel mogelijk zijn artikelen te maken die niet altijd precies hoeven te passen in het commerci?le belang van adverterende partijen. In tijdschriften zie je analoge overeenkomsten. Ik zie bijvoorbeeld veel advertenties van merk A in een blad, terwijl bijzonder positieve redactionele artikelen over merk B in hetzelfde vakblad verschijnen. Dat is de redactionele vrijheid, die mijns inziens garant zou moeten staan voor kwalitatieve artikelen.
@Marco: Ik hoop dat je er wat aan hebt. Ondanks de grote verschillen met een tijdschrift, gaat het hier vooral om afspraken rondom het gedrag van de ‘medewerkers’.
Ik sluit me aan bij Remco. Als ik de case van Carl beoordeel is het alleen maar gunstig dat dit door hem wordt aangekaart. Het houdt Vodafone blijkbaar zo scherp dat ze meteen een aantal actiepunten hebben opgesteld.
1. Marketingfacts als podium voor persoonlijke frustraties?
Ja, mits dit goed onderbouwd is met feiten, niet persoonlijk gericht is op mensen, betrekking heeft op marketing gerelateerde zaken en andere lezers hier ook lering uit kunnen trekken. Voor je het weet wordt hier straks ook de energienota besproken. Dus enige focus is op zijn plaats.
2. Scheiding tussen redactie en commercie een utopie?
Mits de context duidelijk is, het op een transparante wijze wordt gecommuniceerd en ook nog leerzaam /nuttig is voor de lezer. Scheiding is dus een utopie.
3. Moet de adverteerder zich mengen in de publieke discussie?
Die keuze is aan de adverteerder, maar ik zou het zeker doen. Directe actie, waar nodig erken je fout en zorg ervoor dat je het snel oplost. (Mis)gebruik juist dit medium hiervoor, het kan je als advertereer juist ook weer van pas komen.
Ik zie MarketingFacts als een professioneel podium.
Riumte voor persoonlijke frustratie? Nee. Wel: professionale frustratie.
Scheiding tussen redactie en commercie? Ja. 100%.
Persoonlijke mening? Ja. Altijd, want daar is dit blog ook om begonnen.
Harde strijd tussen visie en ervaringen Graag. Want dat is de overleving van MarketingFacts.
De scherpte van de discussie vindt altijd plaats op het puntje van ’t mes; persoonlijke en zakelijke belangen. MarketingFacts is hierbij het open vizier. Persoonlijk shit dump je maar op geenstijl weetikveel.nl. Ik verwacht onderbouwde stellingname op dit blog.
De antwoorden op de eerste vraag geven inmiddels een duidelijke richting aan: mits relevant en onderbouwd horen dit soort postings thuis op Marketingfacts. De antwoorden op de tweede vraag mbt scheiding tussen redactie en commercie zijn wat minder eenduidig. Op de vraag of merken nu moeten deelnemen aan de publieke discussie is het antwoord eigenlijk ook wel duidelijk. Zal binnenkort de reacties verwerken en op een rij zetten. Iedereen dank voor de bijdrage!!!
Reactie nummer 53….
Leuk om te zien dat er steeds vaker artikelen verschijnen die zoveel losmaken. Ik vind dat we de kracht van MF moeten houden en dat een blogger zijn mening zou moeten blijven kunnen geven, mits deze goed onderbouwd is met feiten. MF moet geen Radar, Consumentenbond of Kassa worden.
Wellicht is het een goed idee MF meer te gaan segmenteren. Ik gebruikte MF altijd om goed op de hoogte te blijven van de laatste interactieve marketing trends. Dat is de laatste tijd wel iets minder geworden, waarschijnlijk veroorzaakt door de groei van MF. Inmiddels bloggen er meer dan 80 mensen, waaronder ikzelf. De site is dan ook veel rijker maar ook breder geworden.
Niet iedereen is geinteresseerd in dezelfde postings denk ik. Het speelveld van de interactieve marketeer is ook steeds groter geworden: search, mobile, msn, communities, etc. Daarnaast zijn juist ook user experiences ook waarzinnig nuttig, ze kunnen je als gebruiker en ook ook als leverancier behoeden voor valkuilen. Tenslotte is MF ook enorm interessant podium voor de lancering van nieuwe diensten/producten. Ikzelf heb daar ook al eens dankbaar gebruik van gemaakt. Op MF heb je een hele grote groep zaakdeskundigen bij elkaar. De early adopters zeg maar.
Het lijkt mij een mooie uitdaging voor MF om na te denken over hoe je de verschillende onderwerpen dusdanig kan aanbieden dat het voor de lezers duidelijk is wat de bedoeling is van het artikel. Natuurlijk op eem dusdanige manier dat de blogger genoeg enthousiasme en eigen inbreng kunnen behouden.
Wellicht is het een idee om de site uit te breiden met:
-geef je mening
-previews/prelaunches
-gebruikerservaringen
-niet door vertellen….
en dat deze meer los komen te staan van de core business van MF: mij helpen aan de laatste trends en daarmee goede ideeen leveren voor mijn eigen werkomgeving.
Het gros van de reacties heb ik gelezen of gescanned, en als MF blogger doe ook ik mijn duit in het zakje.
1. Marketingfacts als podium voor persoonlijke frustraties?
Ja, zeker. Maar tot op zekere hoogte. Als het relevant is voor de doelgroep, men er iets van kan leren of iets mee kan doen, hoort het hier thuis. Zo heb ik recent nogal wat ‘communicatie problemen’ gehad met de belastingdienst. Ik heb er lang over getwijfeld hier over te posten, maar niet gedaan. Het is enerzijds wel een case hoe je dus vooral niet met klanten moet omgaan, anderzijds vond ik het zo overduidelijk dat geen enkel commercieel bedrijf zijn klanten ooit zo zal schofferen dat ik betwijfel of er veel van geleerd kan worden dan men nog niet weet.
De posting van Carl vond ik in deze toepasselijk en hoort hier thuis. Net als vele anderen. Echter moet het niet de overhand krijgen (op het moment dat er elke dag wel weer zoiets komt is het te veel) en moeten het dus inhoudelijke postings zijn.
Ik sluit me aan bij Jeroen: “Persoonlijke frustraties zijn relevant op een vakblog als ze vakmatig van aard zijn en voor een grotere groep mensen zouden kunnen gelden.”
2. Scheiding tussen redactie en commercie een utopie?
Ja.
Echter wel op het niveau van de blogger. Een groepsblog als Marketingfacts moet niet beknopt worden door de persoonlijke financiële belangen van Marco of Ilse (de eigenaars). Maar ik zal natuurlijk nooit over mijn klanten slecht bloggen, net zo min als Marco Vodaphone de grond in zal schrijven. Maar op blogger niveau is het een utopie.
3. Moet de adverteerder zich mengen in de publieke discussie?
Ja.
Maar wel duidelijk aangeven: ik ben van bedrijf X en je stelt nu dit, maar….
Ingaan op feitelijke onjuistheden, oplossen van problemen, maar zorgen dat er geen welles nietes spelletje gespeeld wordt.
@Bas: “Ingaan op feitelijke onjuistheden, oplossen van problemen, maar zorgen dat er geen welles nietes spelletje gespeeld wordt.” -> Dit doet Vodafone dus prima. Het kostte wat tijd en Vodafone communiceert (nog) niet online, maar een welles-nietes spelletje is het niet geworden. Het gaat over feiten (de metingen van de lokale software lijken in de verste verte niet op de door hun serversoftware gemeten gegevens) het de focus ligt op het zoeken van de oorzaak (de technische dienst in Duitsland is het probleem nu aan het reproduceren) en het oplossen van het probleem.
Hulde voor Vodafone dus, dat ze als zo’n groot
en logbedrijf zo strak reageert.Nu is ’t alleen nog hopen op dat de uiteindelijk aangedragen oplossingen goed en prettig genoeg zijn 😉
(als laatste dan)
Marketingfacts als podium voor persoonlijke frustraties?
Nee, tenzij deze relevant zijn. Wanneer dit is, hangt sterk af van de situatie. De 6000-ste klant die afgeeft op UPC is dat niet. Iemand die over een hypernieuw concept zijn onderbouwde klachten heeft, is dat wel. Hoor & wederhoor is dan niet nodig – de feiten zijn helder en concreet.
Scheiding tussen redactie en commercie een utopie? Is altijd noodzakelijk. Een mogelijkheid is bijv. om de zakelijke belangen van schrijvers/eigenaars op te nemen in een “over ons”-deel op de site. Ik ken geen uitgever die dat doet, terwijl iedereen wel belangen heeft. Ook een manier om te laten blijken dat een blog duidelijk anders is dan een uitgeverij.
Moet de adverteerder zich mengen in de publieke discussie? Kan, hoeft niet.
Ik juich het op zich toe dat de consument (MKB-er in dit geval) meer macht heeft. Maar ben zelden geinteresseerd in het issue zelf. En ik heb een hartgrondige hekel aan programma’s als Kassa en dergelijke.
Ik vind Marketingfacts daarom ook zeker niet de plaats voor persoonlijke frustraties zoals het HDSPA issue. Tuurlijk is de persoonlijke verontwaardiging heerlijk leesbaar. Maar toch had ik het in dit geval gepaster gevonden om er iets over te lezen nadat het issue was opgelost. En dan belicht vanuit het expertisegebied van de blogger.
Hoe Vodafone brandgagement heeft toegepast op mijn klacht…..ofzo.
Marketingfacts als podium voor persoonlijke frustraties?
Nee, lijkt me niet zinvol als het 1 mening of 1 ervaring is. Nederland zit vol met mensen met een mening (ik ben er een van) en als je dan toegang hebt tot een podium als MF zou ik dat niet daarvoor willen gebruiken. Enige uitzondering is als het een ervaring is van meer dan 1 persoon en eea goed wordt onderbouwd en het een marketinggehalte heeft. Anders moeten deze ‘klachten’ via een ander podium, zoals bijvoorbeeld Kassa/Radar, worden geuit.
Scheiding tussen redactie en commercie een utopie?
Ja, dat is m.i. een ongelooflijke utopie omdat je hier bewust of onbewust toch altijd rekening mee houdt als het met je zakelijk of persoonlijke ontwikkeling te maken krijgt cq kruist. Daar kan je redactiestatuten of allerlei andere documenten voor schrijven maar dat heeft mi voor deze stelling geen enkele zin.
Moet de adverteerder zich mengen in de publieke discussie?
Dat is een lastige. Want een reactie zal altijd weer leiden tot andere/meer reacties, helemaal als je eea niet zorgvuldig of te snel formuleert of dat de gekozen woorden op meer dan 1 manier te interpreteren zijn. Tekst (anders dan gesproken woord dat niet wordt opgenomen) is ook erg definitief en kan je altijd blijven achtervolgen. ik zou het niet meteen adviseren te doen en eerst even afwachten hoe de discussie zich ontwikkelt. En als je als bedrijf wel reageert zou ik er 1 statement van maken en niet meer reageren op alle reacties die daar weer op volgen. Bijvoorbeeld dat je alles goed uitzoekt en persoonlijk met de ‘klagers’ contact op zal nemen.
Persoonlijk vind ik dit soort berichten altijd bijzonder interessant, omdat er heftige discussies uit voort kunnen komen. Dat is ook hier weer eens goed gelukt. Wat dat betreft juich ik postings als die van Carl dus toe. Het laat bovendien gelijk zien hoe bedrijven met dergelijke postings omgaan. Wat dat betreft is het alleen al een interessante case.
Aan de andere kant is het natuurlijk terecht om je af te vragen of Marketing Facts hiervoor het juiste platform is. Zoals de naam al aangeeft gaat het om marketing en om feiten. Het is de vraag of een negatieve ervaring van een iemand kan worden aangemerkt als een algemeen feit. Wellicht hebben andere mensen compleet andere ervaringen. Ik ben dan ook van mening dat als een dergelijke negatieve ervaring ook door anderen gedeeld wordt (checken dus) en gerelateerd is aan marketing gepost moet kunnen worden op Marketing Facts.
Het meeste is al gezegd en ik sluit me dan ook aan bij een groot aantal reacties…:-)
Marketingfacts als podium voor persoonlijke frustraties? Nee, tenzij het daadwerkelijk met de communicatie te maken heeft en onderbouwd door ‘facts’. Ik denk dat voorkomen moet worden dat MF afzakt richting het geenstijl, maar ook kassa e.c. niveau. De genoemde redactionele richtlijnen kunnen hier een goede ondersteuning in zijn.
De scheiding tussen commercieel en redactie een utopie? Ik denk het wel….
Moet de adverteerder zich mengen in de discussie? Mijn advies aan de adverteerders zou zijn ‘ja’, mits…het gebeurd door voldoende gekwalificeerde mensen. Dit houdt ook in dat je niet overal aanwezig kunt zijn en selectief moet wezen.
http://www.stoppolitiegeweld.nl
site niet uit lucht gehaald van 21 mei t/m 28 juli 2006 op stuk plastic op vloer in zwolle,sevenum ziekhuis scheveningen en bijlmerbajes.
isoleer-mengele cellen zonder recht op advocaat of wie dan ook.
30 kg afgevallen fysiek en bijna geestelijk ook stuk gemaakt 68 dagen op de grond en aanhoren
je komt nooit meer vrij bevel politie kennemerland en ovj je hartjes.
29 maart 2007 euh voor 68 dagen vastzitten in mensonterende situatie geven wij u €5.217,00
maar de daders zullen wij niet strafrechtelijk gaan vervolgen. op u aangifte bij ombudsman,rechtbank en OM wordt niet gereageerd zo werkt de politiestaat der nederlanden nu eenmaal.
en zo weer een burger die na jaren besluit voor eigen rechter te gaan spelen daar het
rechtsysteem haar werk niet doet zoals in de grondwet staat beschreven. grondwet is dus wassen-neus van de niet democratie
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!