De zin en onzin van advertenties in sociale netwerken
On-line mediabestedingen in de Verenigde Staten blijven sterk omhoog gaan naar ruim $ 10 Miljard in 2007. Marketingfacts rapporteerde hier al eerder over. De komende jaren zal de hoogte van de besteding enorm toenemen naar ruim $ 42 Miljard in 2011. Kijkend naar de cijfers is de verwachting dat de advertentie besteding binnen sociale netwerken ook sterk zal stijgen, van ongeveer $ 1Miljard nu naar zo’n $4 Miljard wereldwijd in 2011. In de Verenigde Staten zal de media besteding in sociale netwerken groeien van $ 920Mln naar ruim$1,6 Miljard in 2011.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat adverteerders kijken de mogelijkheden van sociale netwerken. Ditzelfde geldt voor het merendeel van de web 2.0 ondernemers. Iedereen probeert een deel van die media bestedingen naar zich toe te trekken. Het overgrote deel van huidige web 2.0 diensten is gebaseerd op het gratis aanbieden van de dienst en vervolgens inkomsten te genereren uit advertenties. De vraag is alleen of media bestedingen als business model nu wel zo aantrekkelijk is.
Eerst nog wat cijfers. Volgens eMarketer wordt er in de VS in 2007 $ 920 miljoen besteed aan media in sociale netwerken. Dat is een enorme bron van inkomsten.
Echter 70% van die inkomsten (ongeveer $ 644 miljoen) gaan naar de 2 grootste sociale netwerken, Myspace en Facebook. Voor het gemak gaan we er maar van uit dat MySpace en Facebook beiden ongeveer de helft voor hun rekening nemen ($322 miljoen). Als we verder aannemen dat ze ongeveer 100 mln gebruikers hebben levert dat om en nabij de 3 euro per gebruiker op aan advertentie inkomsten. Dit bedrag zal oplopen tot ongeveer het dubbele in 2011. Voor de overige sociale netwerken valt dit bedrag natuurlijk veel lager uit. Als we dan nog een stapje achteruit doen en kijken naar de grootste speler in de markt Google, dan valt op dat Google op dit moment zo’n $4 Miljard per kwartaal omzet, het 4 voudige van de totale media besteding in sociale netwerken wereldwijd in 2007. Google haalt wereldwijd ruim 75% van de totale on-line media besteding naar binnen.
Wat levert deze cijferbrij ons op? Google is oppermachtig en de omzet van mediabestedingen in sociale netwerken is relatief klein ten opzichte van hetgeen verdiend wordt in search. Als je geen MySpace of Facebook heet is de kans groot dat je als sociaal netwerk geen overlevingskans hebt met een business model gebaseerd op media inkomsten.
Voordat je als marketeer nu denkt “ik moet met mijn merk ook aanwezig zijn op een sociaal netwerk”, laten we eens kijken naar de nieuwe advertentie mogelijkheden die ontstaan in sociale netwerken. Facebook introduceerde recentelijk SocialAds en Beacon. SocialAds zijn advertenties die afgestemd zijn op een gebruikersprofiel van een Facebook gebruiker. Beacon is een mechanisme dat gebruikers volgt buiten Facebook en wanneer iemand bv bij Amazon een boek koopt is dat automatisch zichtbaar in zijn Facebook profiel. Volgens Mark Zuckerberg, ceo van Facebook, is er een nieuw tijdperk begonnen in het media landschap met als toverwoorden targetted, social advertising. Beacon heeft het echter redelijk zwaar te verduren gekregen in de blogging wereld. Met name het privacy aspect en het niet kunnen uitschakelen van deze feature heeft veel kwaad bloed gezet. In eerste instantie aangekondigd als iets waar de gebruiker maar mee moet leren leven heeft Facebook onder druk van de publieke opinie gebruikers nu de mogelijkheid geboden om Beacon alsnog uit te schakelen. Mark Zuckerberg heeft na een lange stilte ook zijn excuses hiervoor aangeboden. Een recente nieuwe variant op SocialAds is angekondigd door het bedrijf Ad-click. Zij bieden de Facebook gebruiker de mogelijkheid om in de vorm van een revenue share mee te delen in advertentie inkomsten. De gebruiker plaatst MicroSocialAds op zijn Facebook pagina en ontvangt daarvoor maar liefst 80% van de advertentie inkomsten wanneer iemand op de advertentie doorklikt.
Met het plaatsen van advertenties in sociale netwerken begeeft de marketeer zich op glad ijs. Ten eerste is de waarde die de advertentie biedt aan de gebruiker onduidelijk. De grote kracht van Google is dat zij advertenties koppelen aan een zoek actie van de gebruiker. De advertentie zelf heeft daarmee waarde gekregen voor de gebruiker. Maar in een sociaal netwerk is die toegevoegde waarde niet zo direct. Daar waar de advertentie of het merk zelf waarde toevoegd aan de interactie in het netwerk liggen mogelijkheden om te adverteren. Maar als dit niet direct evident is, is de kans zeer groot dat er met de advertentie hetzelfde gebeurd als op televisie, hij wordt genegeerd. Facebook en andere sociale netwerken zullen er alles aan doen om aantrekkelijk, getargette doelgroepen in het vooruitzicht te stellen aan de adverteerder. Het is echter nog maar de vraag in hoeverre ze dat waar kunnen maken. MicroSocialAds is nog een stap risocovoller. De gebruiker stelt zich zeer kwetsbaar op wanneer hij zelf advertenties in zijn sociale netwerk plaatst en loopt daarmee de kans dat hij zijn reputatie en vertrouwen als “Facebook vriend” kwijtraakt. Spamming your friends is geen populaire maatregel.
Doc Searl geeft een aantal redenen waarom hij denkt dat een merk niet eenvoudig aan een sociaal netwerk gekoppeld kan worden. Een merk is niet “sociaal”. Een merk opbouwen of koppelen aan een sociaal netwerk wordt hoe dan ook gezien als commerciële uiting en niet als een poging tot sociale interactie. Een sociaal netwerk is niet iets dat kan worden gebouwd. Het bestaat uit mensen, geen dingen, en het groeit organisch. Een merk past daar niet automatisch in.
Ik ben geen groot voorstander van SocialAds of Beacon. Het idee is (deels) gebaseerd op het idee dat waneer een vriend zijn voorkeuren voor een merk uitspreekt dit een krachtige verwijzing kan zijn. Maar daarmee plaatst de sociale netwerkaanbieder de interactie die plaatsvindt on-line op gelijke hoogte met hetgeen er in de fysieke wereld plaatsvind. En dat klopt gewoon niet. Wanneer ik met een paar vrienden in de kroeg zit en vertel over mijn ervaringen met mijn nieuwe Espresso apparaat thuis, dan is dat niet te vergelijken met de boodschap “Alexander heeft gisteren een Merk X Espresso apparaat gekocht” die in mijn Facebook newsfeed verschijnt. In het eerste geval vindt er daadwerkelijke interactie plaats, maar nog belangrijker, mijn vrienden en ik vormen samen een beeld van het merk door er over te praten en onze ervaringen uit te wisselen. In het tweede geval wordt er een mededeling gedaan die volstrekt nietszeggend is en hoogstwaarschijnlijk door mijn vrienden wordt genegeerd.
Wat moet je nu doen wanneer je je merk onder de aandacht wilt brengen aan een specifieke doelgroep? Mijn advies zou zijn om heel voorzichtig om te gaan met sociale netwerken. Interactie is een zeer krachtig middel wat overigens net zo goed tegen je gebruikt kan worden. Het koppelen van advertenties aan een zoekactie van een gebruiker blijft het krachtigste middel. Maar als bedrijf heb je nog een andere keuze. Zorg ervoor dat de ervaringen die de klant heeft met jouw bedrijf, jouw product, jouw merk positief zijn. Dan wordt er vanzelf over gesproken. Dat is pas echt mond op mond reclame. En als je dat een beetje wilt beïnvloeden, doe dan mee aan het gesprek. Niet als merk, maar als echt persoon. Laat medewerkers van jouw bedrijf, jouw product, jouw merk zelf in gesprek gaan met klanten, vrienden of familie. Dat kan prima in een sociaal netwerk, in een blog, of bijvoorbeeld via Twitter, en zal altijd effectiever zijn dan het neerzetten van alleen het merk.
In een vervolg zal ik wat dieper ingaan op mogelijkheden waar advertenties mijns inziens wel toegevoegde waarde hebben. Maar ik ben ook benieuwd naar andere ervaringen. Wat vinden jullie? Zijn er voorbeelden waar advertenties in sociale netwerken wel succesvol zijn?
Ik ben met name geïnteresseerd in het effect dat nieuwe technologiën en media hebben op het gedrag van mensen. Op mijn weblog schrijf ik hier over, altijd vanuit het perspectief van de gebruiker. Mijn weblog is Engelstalig, omdat de Internet grenzen niet ophouden bij Nederland.
Uitstekende analyse Alexander! Het is opvallend hoe de innovatie bij adverteerders zich beperkt tot de techniek en wegblijft in de manier waarop je met doelgroepen communiceert. Terwijl daar juist letterlijk een wereld te winnen is. Ik vermoed dat de risico’s te groot worden geacht om fouten te maken, maar zoals een oud Chinees spreekwoord zegt: de koorddanser die bezig is niet te vallen in plaats van te koorddansen, valt onherroepelijk van het koord.
@Radinck heb je een paar live voorbeelden van fan communities. Ben wel benieuwd wat het recept is waarom deze wel werken
@Jan Willem Dank je. Ik kan mij wel voorstellen dat adverteerders soms bang zijn om fouten te maken. Het risico voor je merk is ook groot. Maar persoonlijk denk ik dat als je je authentiek op stelt het risico beperkt is. Er zijn altijd mensen die vervelend doen, maar het merendeel zal positief zijn
@Frans Eens. Het probleem is echter dat je niet zondermeer uit kunt gaan van een goede match tussen een gebruikersprofiel en de relevante boodschap. Het profiel alleen is niet voldoende voor een match
@Alexander: gebruikersprofielen moet je sowieso links laten liggen, ongeacht binnen welk netwerk of community je adverteert. De content creeert het juiste umfeld en trekt de juiste doelgroep aan dus content targeting (zoals Google, MySpace, YouTube en Web-log.nl doen) is een betere oplossing. Content is king!
@Alexander Mooi artikel en een leuk startpunt voor een discussie 🙂
Ben het helemaal met Frans eens dat het gaat om “het communiceren van de juiste (lees: relevante) boodschap naar de juiste doelgroep op het juiste moment”
“Juiste doelgroep” hoeft er nog niet eens tussen van mij. Wanneer een boodschap relevanat is voor iemand heb je dus automatische de juiste doelgroep denk ik.
“Juiste moment” is denk ik waar Google Ads zich onderscheiden van de Social Ads is dat zij altijd het goede moment hebben n.l. het moment dat de gebruiker er om vraagt! Als ik zoek naar ‘auto kopen’ betekend dat meer dan als ik in mijn profiel heb staan ‘intresses: auto’s’.
Toch zie ik Social Ads wellicht in de toekomst die onderscheiding kunnen maken wanneer ze bijvoorbeeld kunnen destileren uit jouw hele history aan communicatie (berichten, statusses, etc) wat jou wens is op dat moment. Ziet bv een facebook dat ik naar auto’s aan het informeren ben en aan het vergelijken ben, dan kunnen ze eruit destileren dat ik een auto wil gaan komen. Maaar ja daar spelen er natuurlijk nog wat privacy issues 🙂
@Michel:
Je schrijft: Maaar ja daar spelen er natuurlijk nog wat privacy issues 🙂
Dat is m.i. de kern van het probleem: uitgangspunt van de communicatie blijft push: de adverteerder wil zijn boodschap kwijt.
Dat irriteert.
Voorwaarde voor succesvolle communicatie in sociale netwerken is pull: focus op de belevingswereld van de klant en koppel daar je merkwaarden aan. Niet direct je producten of diensten, maar je merkwaarden.
Ik denk dat het probleem hem niet zozeer zit in de moeilijkheid om een advertentie goed te targetten maar om het feit dat veel gebruikers gewoon niet naar de ads kijken.
Ik heb pas een profiel aangemaakt op de grootste site van nederland op dit moment en heb in korte tijd veel vrienden maar op ads klikken of er echt naar kijken: nee… ze vallen me niet op.
Er zijn op dit moment gewoon nog geen goed uitgedachte advertentieprogramma’s (op adsense na dan) die echt een grote kans maken op de social media sites.
Overigens heb ik op zich wel een paar ideeen waarvan ik denk dat die, in samenwerking met social media, wel (veel) geld kunnen opleveren zonder dat ze heel erg storen.
@stephan Brand Ambassadors zijn natuurlijk erg waardevol voor de brands die ze vertegenwoordigen, maar het is nog geen business model voor de social networks. Advertenties zijn momenteel de engige manier hoe zij het (grove) geld kunnen binnenslepen en hun kosten kunnen dekken.
Goed verhaal Alexander!
Bedrijven die sociale netwerken benaderen als een advertentiemedium slaan volgens mij de plank mis. De kracht van social media is hun SOCIALE karakter. De definitie van sociaal is:
Het hebben van gevoel voor de noden van de medeleden van de samenleving, als in humanitair, medemenselijk en menslievend.
Dit zijn ongewilde advertenties niet. Bedrijven stellen zich met social media open voor sociale interactie. Samen waarde creëren met consumenten, werknemers, leveranciers is hier de belangrijkste vorm van communicatie. Het effect is op korte termijn niet meteen meetbaar, maar op lange termijn veel effectiever.
Sociale netwerken zijn heel effectief om de boodschap naar een grote groep te communiceren, maar gebruik het platform zoals het is bedoelt. Als er eenmaal een groep van actieve ambassadeurs is ontstaan – goed voorbeeld H&M – wordt de boodschap automatisch verspreidt. Het kost in het begin wat tijd en energie. Uiteindelijk is dit het allemaal waard.
@ Michel: dat klopt en dat is meteen ook “de pest”. Er wordt nog te veel geld verdient aan een obsolete model. Diegene die het als eerste echt durft los te laten en het radicaal anders aan te pakken gaat uiteindelijk winnen… Het grove geld wordt dan ‘beter’ en slimmer verdiend.
@Stephan
True. Maar laten we ons eens afvragen waarom niemand het aandurft. Mijn overtuiging is dat het een machtskwestie is. Adverteerders bouwen hun huizen op GRP’s en effectiviteitsmetingen. Daar rekenen ze media op af en uiteindelijk worden ze er zelf ook op afgerekend. Al zouden ze het willen, dan kunnen adverteerders die turn gewoon niet maken. Je moet ze iets in handen geven op basis waarvan ze concrete en meetbare verwachtingen kunnen opstellen. Daarmee kunnen ze zich indekken als het onverhoopt toch mis gaat.
@Alexander – heel heldere typering van het dillemma; ben het voor een groot deel met je eens. Voel wel een duidelijke ambivalentie: betrokkenheid en vertrouwen zijn typeringen van de social networks die ik belangrijk vind. Beide kenmerken zijn als glas: helder, ze kunnen wat hebben, maar broos en eenmaal kapot niet meer te helen. In zo’n omgeving is voorzichtigheid is gepast en ik kan me die excuses van Mark Zuckerberg goed voorstellen.
Ooit eens gesproken met mensen van Sugababes (Mobillion)en die waren destijds (2006) nog huiverig om hun social networks open te stellen voor grotere adverteerders.
Aan de andere kant: als het relevant is in de context van het social network, waarom dan niet? Als ik in een community over analoge muziek (vinyl dus) zit, vind ik het niet erg om advertenties over draaitafels tegen te komen of over
sites voor vinyl collector’s items.
Daarnaast heb ik twee kanttekeningen:
1. Vraag je af wat de essentie is van een social network? David T. Z. Mindich (Tuned Out – Why Americans Under 40 Don’t Follow the News) stelt dat een on-line community ( en dus een social network) niet te vergelijken is met een echte community. Op het web zwatelen over de pro’s en con’s van de monarchie is vrijblijvend en vergt minder tijd en energie dan een bijdrage leveren aan de organisatie van een Oranjedag in je dorp. Til dan niet te zwaar aan zo’n mega-community, zie het als een opportunity, als een element in een cross-channel aanpak. Waarom zou je per se anders moeten omgaan met de community van Hives dan met die van de NL1 en NL2-kijkers?
2. Een opmerking m.b.t. Google – laten we niet doen of Google zaligmakend is: de hoge vlucht die SEM heeft genomen,
geeft aan dat het commercieel zeer aantrekkelijk is om een zoekvraag te combineren met advertenties en de result set op een bepaalde manier te presenteren In die context kan je afvragen wat je precies krijgt voorgeschoteld. Dit is al eens helder uit de doeken gedaan door John Battelle in The Search. Een voorbeeldje: zoek je een bepaald restaurant, dat typ je (bijvoorbeeld):
“restaurant De Huifkar, Winschoten”. In de hitlist vind je dan vervolgens links naar Iens, Dinnersite, Lekker (wellicht), SpecialBite (wellicht) en op de 5e of 6e plaats of later pas
de site van het resaturant zelf. In de marge: adverterende restaurants in Winschoten.
Is dat nou een precieze weergave van de werkelijkheid zoals je die kent of matcht dat precies het resultaat dat je zocht?
Overigens: ook in off-line (papieren) content, zoals de Lekker-gids, adverteert slechts een klein gedeelte van alle restaurants. Ook die weergave is dus een geselecteerde representatie. En daar geldt dus hetzelfde caveat!
@Frans Jan en Stephan: Relevantie is the word: content (ook advertorial) kan alleen king zijn in de juiste context. Wat is de waarde van een koninkrijk met 1 onderdaan, kijker, luisteraar, bezoeker? Zoek naar de GGD in een community (bestaat die überhaupt? of krijg je kleine subgroepjes?) en adresseer die. Neem moeite en target met aandacht of blijf je klassiek met hagel schieten op een zwerm?
@Reinolt Helaas is hagel nog steeds stukken makkerlijker en goedkoper dan een sniperrifle met een handgemaakte preciziekogel. Velen nemen dan ook de moeite niet.
mond op mond nog wel…
Het is mond tot mond, dat andere is een heel andere soort diensteverlening 😉
@Michel – GRP’s, eyeballs zijn nog steeds de maatstaf, gebaseerd op quantity. Terwijl Pirsig (Zen and the Art of Motorcycle Maintenance) ons in 1974 al leerde dat de quest for quality meer brengt.
Ik ben ervan overtuigd dat een beoordeling op basis van rendement (mate waarin conversie plaatsvindt, of overtuiging) een veel reëlere basis voor waardering is. Langzamerhand zijn de tools daarvoor echt beschikbaar.
Misschien moet je daarvoor beginnen in kleinere, duidelijk te onderscheiden social networks – wat we in web 1.0 ‘vortals’ noemden?
@Michel ik weet nog niet zo zeker dat het echt goed werkt om uit mijn acties af te leiden wat voor mij relevant is. Naast de onherroepelijke privacy issues blijft het lastig om “te lezen” wat ik wil. Ik ben een mens en per definitie wispelturig. Ik heb mij wel eens afgevraagd waarom we het model niet gewoon omdraaien. Ofwel, op het moment dat ik behoefte heb aan een brand/advertentie kan ik dat best zelf aangeven (doe ik eigenlijk ook al wanneer ik een zoekmachine gebruik).
@MacSeth kom maar op, we willen graag die ideeën horen 😉
@Jeroen uitstekende observatie. Dat is denk ik ook precies de reden waarom ik denk dat het beter is te participeren in de community dan te adverteren. Maar, dat vinden bedrijven wel heel spannend, en het past in ieder geval op geen enkel metrics systeem dat nu gehanteerd wordt.
@Jan Willem we hebben nieuwe meetvariabelen nodig. CPM is achterhaald. Een click is wat mij betreft nietszeggend, maar helaas is het bestaande advertentie model nog teveel gebaseerd op die metrics. Marketeers durven dat overigens ook niet zomaar los te laten omdat er weinig goede alternatieven zijn. En ze moeten zich toch verantwoorden voor de mediabesteding.
@Reinolt Google is niet zaligmakend, maar zij hebben wel het perfecte business model en executeren het vooral perfect. De resultaten spreken voor zich.
Goede discussie, ben benieuwd of er nog echt leuke en effectieve voorbeelden zijn waar commercie en sociaal netwerk elkaar echt versterkt hebben.
@alexander: Succes/resultaat en kwaliteit zijn verschillende grootheden: intrensieke, kwalitatieve waarde (bijvoorbeeld betrouwbaarheid) en succes slapen niet altijd op één kussen slapen. Tuurlijk is Google een groot succes: AdSense/AdWords werkt goed voor adverteerders en content-partijen (“doe nog maar +++, we zien het in de cijfers”).
Overigens houdt je opmerking over de aanschaf van een espresso-apparaat mij wel bezig: o.m. de privacy-aspecten, zaken als merkbeleving (een merk is persoonlijk)en het uitdragen daarvan: wat deel je over een merk, wat draag je uit daarover, waarmee wil je je identificeren? In echte interactie, gaf je aan, doe je dat wel/eerder. Klopt met wat ik zei over Mindich: echte communities vs on-line.
@Reinolt Zoals je met je vrienden in de kroeg of thuis of waar dan ook fysiek praat over ervaringen, dat is bijna niet te reproduceren on-line. Daar zit een deel van de kracht van merk beleving voor mij. Veel waardevoller dan welke aanbeveling ik on-line krijg. Je mist domweg een aantal zintuigen on-line die je fysiek wel prikkelt in de interactie met anderen
@Aleaxander – dank; je bevestigt precies datgene wat ik bedoelde met mijn verwijzing naar Mindich (Tuned Out) – het verschil tussen fysieke en on-line communities.
Overigens: fotograferen is een hobby van mij en een favoriete site is: dpreview.com. Veel advertenties mbt fotograferen en camera’s. Veel nuttige info; ik beveel ‘em ook aan bij iedere in DSLR geïnteresseerde; mooi voorbeeld van een goed werkende ‘vortal’.
@ Reinolt ik vind het voorbeeld van de vortal niet helemaal toepasselijk (wel mooi) voor de discussie. In een sociaal netwerk is de intentie van de gebruiker anders dan bij een vortal. Er is geen verbindende content, en daarmee is de toegevoegde waarde van een advertentie moeilijker vast te stellen. In een analogie naar de fysieke wereld, wanneer je met je vrienden in de kroeg staat en daar gewoon aan het relaxen bent zou je waarschijnlijk vreemd opkijken als de barman af en toe een billboard omhoog houd met een boodschap die op dat moment geen snaar raakt bij jou of je vrienden. Sterker nog, je zal wellicht overwegen om naar een andere kroeg te gaan. Aan de andere kant, als je op dat moment een drankje voor de halve prijs krijgt, sponsored by…, dan accepteer je dat misschien wel? En als je dan ook nog eens geweldige muziek hoort waar de kroegbaas van roept dat je de ringtone direct kunt ophalen dan is dat misschien ook wel leuk. Wanneer je diezelfde vrienden thuis hebt, werken die voorbeelden juist weer niet. Het is dus een combinatie van tijd, interactie, context, omgeving, beleving, etc.
@Alexander: prima analyse; ga er dit weekend eens rustig voor zitten om het allemaal tot me te nemen!
@Alexander: Hele mooie analogie!
Vind het intentieargument wel eentje van relatief glad ijs: wie bepaalt de intentie en in hoeverre is een intentie statisch; kan deze niet gaandeweg veranderen? Media hebben van oudsher vier functies (dat heb ik niet bedacht): verbinden, informeren/opiniëren, amuseren en socialiseren; die elementen kunnen naast elkaar voorkomen. Zou verschuiving van intentie: amusement/verbinding naar verbinding/amusement/informeren niet een mogelijkheid zijn? Ik ga naar Amazon om cd’s en boeken te kopen (intentie) maar naarmate ik meer de diepte in ga, recensies/commentaren lees, ga ik zelf ook tags toevoegen en tips geven aan anderen m.b.t. muziek, ik ga delen/informeren/verbinden en merk dat ik het leuk vind om op die manier bezig te zijn (mijn intentie is dan intussen veranderd naar een meer verbindende).
In de door Radonck genoemde voorbeelden zie je dat juist o.b.v. content een (sub)groep onstaat. Waren de kijkers van NL 1 en 2 oorspronkelijk ook niet een amorfe groep? Hoe is dat toen opgelost (voordat gegevens beschikbaar waren?) Trial and error? Content is dan niet meer het doel, maar het middel om de (deel)community tot stand te brengen. En net als aan de bar vind je het ook daar leuk om je idee/gevoel bij een bepaalde plaat of concert te ventileren, zeker onder gelijkgestemden. Afhankelijk van hoe je context definieert (zit daar ook stemming/attitude in?), wat zou er van zeggen om aan het lijstje tijd, interactie, context, omgeving, beleving ook kanaal toe te voegen?
@Reinolt Heel goed. Het lijstje wordt wel steeds langer en daarmee complexer, maar dat is precies waar ik op doel. Menselijk gedrag valt niet te categoriseren of voorspellen. In essentie maakt het ook niet zoveel uit. Als het merk een pull kan creeeren ipv een push te organiseren heb je een succesvol voorbeeld van interactie tussen brand en sociaal netwerk.
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!