PICNIC08: Genevieve Bell (Intel Corporation) over digitale leugens
Genevieve Bell is een antropoloog van Intel, maar ze gaat geen verhaal vertellen over de chipfabrikant. Aan het eind van de sessie, vanmorgen op PICNIC08, hoopt Bell, moet het publiek zich afvragen wat ze in godsnaam uitvoert bij Intel. Bell nam de zaal zojuist mee in wat gedachten over liegen en leugens en koppelt ons gedrag aan nieuwe mobiele technologie op internet.
Want we maken steeds vaker gebruik van apparaten en tools, die ‘de waarheid’ vertellen. Waar we zijn (mobile tracking, geotagging), wat we doen (Twitter, social networks), wie we zijn en wat we willen (online dating, profielsites). En toch liegen we, vaak, veel en graag. Wat betekent dat? Some food for thought.
Mannen en vrouwen
Mannen vertellen meer leugens dan vrouwen. En worden ook vaker betrapt dan vrouwen. Ze liegen om verschillende redenen. Mannen liegen om banen en auto’s. Vrouwen over hun leeftijd en over wat ze gekocht hebben (en vooral over hoeveel) in de winkel.
Online liegen
Interessant, maar wat heeft dit te maken met internet en collaborative creation? ‘We liegen nu online,’ zegt Bell. ‘We have taken our lies online and our devices can’t keep up with that.’
We liegen overal over, zegt Bell. ‘Online we tell lies about location, context, intent, and identity.’ En soms, is liegen een voorwaarde om ergens binnen te komen. Aan dat online liegen, zitten ook geen consequenties. 100 procent van de online daters liegen, blijkt uit onderzoek, zegt Bell.
Digital deception
Maar nu bestaat er: ‘An arms race of digital deception.’ We hebben cell phone tracking technology, we gebruiken video en camera telefoons, heb de mogelijkheid om ons te laten adviseren door anti-cheating technologie, leugendetectoren-algoritmes en er bestaan ‘alibi services’.
Bell ontmoette onlangs een schooljongen die getrackt werd door zijn ouders via zijn mobiele telefoon. Een vriendje van hem niet. ‘My parents love me more,’ vertrouwde de jongen Bell toe.
We like our lies
‘Researchers find that online deception appears to be an enjoyable activity,’ stelt Bell. Er zijn zelfs websites ‘that celebrate lies’. Twitter is een voorbeeld denkt Bell. Daar vind je echt niet de waarheid. Helemaal niet als je zoekt op bepaalde activiteiten. ‘Er wordt bijvoorbeeld op Twitter niet gepraat over masturberen,’ analyseert Bell. Schijnt toch, dat mensen dat wel eens doen. Food for thought.
Digitale waarheid van devices
Onze beweegredenen en de intenties van onze digitale apparaten komen niet overeen. Onze mobiele telefoons kunnen alles vertellen. Waar we geweest zijn, wat we gedaan hebben. Er worden data trails gemaakt door mobiele internetactiviteiten. Hoe managen we dat, van die devices die je de waarheid willen vertellen?
Ingewikkeld, denkt Bell. Want er bestaat een enorme spanning tussen wat we doen, en wat we doen om aardig en cool gevonden te doen. Wat we écht doen, dat vertellen we niet. ‘If people like to tell lies and they are easier online, and through digital intermediation, where does that leave us?’ Food for thought.
Zeker food for thought, Matthijs. Helemaal als je bedenkt dat grote woorden als ‘authenticiteit’ en ‘geloofwaardigheid’ voortdurend worden gebruikt als het over conversaties, bedrijven en sociale media gaat. Hoe ga je hier als bedrijf mee om?
Hier schuilt inderdaad een groot gevaar in. Het is heel simpel, als je een boodschap maar vaak genoeg herhaalt en voldoende mensen ervan weet te overtuigen dat dit klopt, is de perceptie dat deze boodschap klopt. Combineer met het meeloopgedrag van mensen en je hebt een gevaarlijke combinatie, zeker online waar oude (onware) content veelvuldig kan worden gevonden. Ook het feit dat mensen meer vatbaar zijn voor negatief nieuws, maakt manipulatie tot iets wat makkelijk te realiseren is.
Neem nu de consumentenblogs, sites als kieskeurig etc. Als ik via een aantal accounts bepaalde producten slim bekritiseer, kan ik de positieve buzz rond een product serieus verstoren. Zeker als ik een aantal mensen meekrijg. Combineer het feit dat deze meningen lang gevonden kunnen worden en je hebt als (online) Marketeer een serieus probleem.
Ik zie er eerder een kans in. Eerst konden we liegen zonder dat de informatie verifieerbaar was, simpel omdat de mogelijkheden tot verificatie ontbraken. Nu de leugens virtueel zijn geworden, kunnen we veel beter een waarheidsscore toekennen, vanwege de beschikbare technologie en informatie uit een haast onuitputtelijke verzameling bronnen. We moeten ons daarom beseffen dat juist die bronnencombnatie nodig is voor een hogere waarheidsscore. Van op zichzelf staande meningen of uitspraken van virtuele opinion leaders trekken we (althans ik) ons al niet zo heel veel meer aan, of plaatsen er bij voorbaar al kanttekeningen bij.
Ik denk overigens niet dat mensen nu meer liegen; het wordt alleen beter zichtbaar nu vanwege de informatie-explosie.
Als het gaat om het CRM-vak, waarin het van belang is om een ‘aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid’ over het gedrag van bestaande of toekomstige klant toe te kennen, zie ik juist steeds meer applicaties ontstaan die mij vertellen wat mijn klant of prospect aan het doen is.
De spullen die gericht door de brievenbus komen, in combinatie met een paar kliks en een klantenkaart van een retailketen, vertellen me zoveel meer dan dat ik vroeger ooit had kunnen weten over mijn klant of prospect. Blijft over de intelligentie die ik moet gebruiken om de juiste rode draad te zien, bijvoorbeeld door te matchen met mijn bestaande klantenbase of andere bronnen
Op die manier weet ik nu wellicht wel die mensen op te sporen die een grote kans hebben om in de komende 6 maanden donateur van KWF Kankerbestrijding te worden, of ze nu alles bij elkaar liegen of niet…
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!