Juridische valkuilen voor de werknemer 2.0
21 oktober a.s. neemt Mieke Kreunen haar bul in ontvangst als Meester in de rechten ‘oude stijl’. Als één van de allerlaatsten mag ze de meesterstitel gaan voeren. Een mooi contrast met het onderwerp waarover ze afstudeert, want dat staat nog in de beginfase.
Haar afstudeerscriptie ‘de juridische valkuilen voor de Werknemer 2.0’ (pdf) gaat in op een aantal actuele vragen; Wat kunnen de activiteiten die werknemers online ontplooien aan impact hebben op de werksituatie? Wat voor negatieve gevolgen kan je ondervinden van wat je op je Hyvespagina schrijft of op je weblog en wat voor (positieve) mogelijkheden liggen er voor je open met een goed gemanagede webpresence.
Elsevier schreef er eerder deze week over en gisterochtend was Mieke te horen in BNR’s On the Move. Aangezien het geheel relevant is voor (bloggende) marketeers, ook hier de highlights.
De scriptie van Mieke zet de juridische kaders rondom dit onderwerp uiteen aan de hand van een aantal relevante wetten en de bijbehorende jurisprudentie. Daarnaast deed Mieke twee onderzoeken; In 2006 een online onderzoek onder 603 webloggers naar hun ervaringen met de impact van weblogactiviteiten binnen de werksituatie en in juni 2008 volgde een tweede onderzoek over de impact van ‘web presence’.
De pukkelige puber en de macht van Google.
Uit dit alles blijkt dat er zeker problemen zijn rondom weblogggende werknemers, maar dat deze zelden de rechter bereiken. Meestal wordt het geheel afgedaan met een reprimande of kiest de werknemers eieren voor zijn geld en wisselt van werkgever. Desondanks is het wel oppassen voor werknemers. Zelfs als je niet bedrijfsnamen noemt of fictieve namen hanteert is, kan dit tot problemen leiden als collega’s zich in het verhaal herkennen.
Werknemers zijn zich overigens lang niet altijd bewust van de risico’s. “Wat je als pukkelige puber op je Hyves-pagina aan chattaal bezigde kan je nog steeds achtervolgen als je later in driedelig grijs gezeten achter een groot bureau mensen moet adviseren over hun hypotheken.” Wie schrijft die blijft voor eeuwig mede dankzij de macht van Google, zo stelt Mieke Kreunen.
De scriptie eindigt met een aantal tips voor werknemers èn werkgevers om problemen op dit vlak te voorkomen. Voor sommigen misschien wat open deuren, maar ‘t blijven goede tips die je zeker even moet lezen.
Werkgever 1.0
Een werkgever 1.0 die ontdekt een werknemer 2.0 in dienst te hebben, zal ongetwijfeld per direct willen dat alle blogactiviteiten worden gestaakt. Eén tip springt er op dit vlak wat mij betreft uit omdat deze ook kansen laat zien. Er zijn namelijk steeds meer bedrijven die de commerciële waarde van een positieve online identiteit erkennen.
Webcare en webrelations teams maar ook corporate blogs dragen hun steentje bij aan het managen van de online identiteit van het bedrijf. Steeds vaker raadplegen zakelijke contacten en opdrachtgevers de zakelijke netwerken om te kijken wat voor vlees ze in de kuip hebben. Een werknemer 2.0 kan in die zakelijke netwerken net zo goed (en ik denk misschien zelfs authentieker) een positieve bijdrage leveren aan de reputatie van het bedrijf.
Zappos loopt wat dat betreft voorop. Op twitter.zappos.com volgen ze niet alleen online wat er op twitter gezegd wordt over Zappos en delen dat ook met iedereen, maar de (op dit moment) 448 twitterende medewerkers van Zappos worden gepresenteerd inclusief hun tweets ook als die niet over Zappos gaan.
‘t zal nog wel even duren voordat dat gemeengoed is geworden.
Interessant onderwerp om op af te studeren! Ik kijk er naar uit om de bevindingen door te nemen.
Gr.Tom
@Bas
Het is inderdaad feitelijk waar dat het er in essentie weinig toe doet wat iemand in zijn privé-leven doet.
Vanuit de managers positie wordt dit echter anders bekeken;
Vanuit mijn optiek moet de manager de verantwoording nemen om een zo goed mogelijk profiel te hebben van de kandidaat. Denkende aan de karaktereigenschappen of de mate waarin zijn gedrag iets op anderen kan overbrengen. Of een beeld kan creeeren die niet gunstig is op de langere termijn voor zowel het bedrijf als de kandidaat die dan werkzaam zal zijn binnen die organisatie.
Je wilt dus als bedrijf niet dat de online reputatie van de medewerker ten koste gaat van het uitvoeren van zijn of haar functie, want we weten allemaal wat een manager opvalt of vind via het internet en dit kan dus een klant ook zien en vinden.
Dan is dus de vraag:”Hoe kijkt de rest van de wereld naar deze persoon bij het zien van bijvoorbeeld dronken foto’s?” Kan je dan nog serieus en zonder bevooroordeling met deze persoon zaken doen?
Het is natuurlijk zo dat werk en privé gescheiden zijn en dit ook zou moeten blijven. De praktijk leert ons echter anders.
Leuk stuk! Wij hebben via de webcare online knipseldienst van Clipit zelfs bedrijven die het internet nieuws laten scannen op (ex) werknemers en hoge functionarissen. Ideale manier om zowel negatief maar zeker ook positieve uitingen te volgen die over de werkgever worden geschreven!
Erg leuk en uitdagend: je ziet het al aan het commentaar.
@Bas – we zijn ongeveer een eeuw bezig om de presentatie van werknemers naar de buitenwereld zo goed mogelijk te laten worden, en dan dit ? Een kleine/fijne streep door de rekening door ’t internet ;-D
Wel een paar opmerkingen daarbij: Natuurlijk mag je dronken zijn, maar waarom sta je ook toe dat mensen er foto’s van maken en het dan op internet zetten ?
Verder: klanten moeten niet overmatig geinteresseerd zijn in werknemers: ze willen hen het liefste zien als capabele mensen, die goede service kunnen geven. Een dronken foto geeft iets te zien, wat ook een klant helemaal niet wil zien. Maar hem/haar wel degelijk flink afleidt. Ik kan mij goed voorstellen dat een bedrijf dat wil managen.
Verder is geloofwaardigheid van een werknemer in veel situaties van essentieel belang. Als een klant of partner in dat geval meer moet denken aan de dronken werknemer dan aan zijn argumenten, dan levert dat die geloofwaardigheid een flinke deuk op.
Ik zie het dus niet zozeer als iets wat een werknemer niet mag zijn, wel als iets wat het werk van een bedrijf onnodig bemoeilijkt. Daardoor wordt een werknemer minder effectief, wat niet handig is.
Tja, er zit nu eenmaal een verschil tussen generatie Y en generaties daarvoor merk ik in de beleving van dit soort dingen. Generatie Y heeft namelijk (grootendeels) respect. Respect voor elkaars keuzes, respect voor wie je bent, als je maar jezelf bent. Een mooie quote daaruit was dat ze Donner erg respecteerde als stijve hark zonder emotie. Niet hun type, maar hij was zichzelf. Tot hij ging rappen, dat was hij niet, toen was hij het respect kwijt.
De jongere generatie ziet niet in wat er mis mee is, omdat ze dus respect hebben voor de levensstijl van anderen, verwachten ze dat omgekeerd niet anders. Daarom zien ze ook niet het probleem om daar foto’s van online te zetten.
En tot slot blijf ik mij afvragen waarom een dronken foto iemands geloofwaardheidheid in twijfel zou doen trekken. Je mag het zijn, bijna iedereen is het van tijd tot tijd… sterker, als je iemand tegen komt op een feestje of borrel doet het nauwelijks iets af. Maar als er een foto op Hyves staat wel.
Het valt me bij E-knip klanten nooit op dat ze ex-werknemers volgen. Wel namen van medewerkers die in het nieuws zouden kunnen komen en die van concurrerende bedrijven en hun mederwerkers.
Ik denk dat het werkgevers in de eerste plaats tegen staat en dat het in de tweede plaats gewoon teveel tijd kost.
+++chefren
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!