Online op weg naar het Witte Huis (2) Elections go social

Het tweede artikel in de serie ‘Online op weg naar het Witte Huis’: de inzet van sociale media door Obama en McCain. Waar het in 2004 nog nieuws was dat Bush op MySpace ging, zijn de netwerken inmiddels een vanzelfsprekend kanaal om in te zetten; bijna net zo vanzelfsprekend als de eigen site. Er zijn tientallen plekken waar je vriendjes kan worden met Barack en John, widgets van ze kan overnemen, ze kan poken, diggen, add-en, commenten, recommenden of tweeten. Maar zijn die kandidaten nou echt zo sociaal, of is het op al die netwerken veel van hetzelfde?

Aandacht van kiezers

Uit onderzoek van E-voter Institute blijkt 15% de inzet van social networking sites de beste methode vinden om aandacht van kiezers te krijgen. Dat is zelfs 1% hoger dan een virale video van een kandidaat, en niet veel minder dan het gebruik van billboards (20%). Het onderzoek geeft ook aan dat 39% word-of-mouth (WOM) een belangrijke bron vindt om mensen hun aandacht te krijgen. Logisch dat de ondervraagden deze methode veel waarde geven. Maar dit is wat mij betreft geen methode, maar een resultaat van diverse andere middelen. Een virale campagne geeft immers ook veel WOM. Maar ook het langs de deuren gaan zorgt dat mensen over je praten. Een hele goede ervaring, of een hele slechte, kan altijd reden zijn om over kandidaten te praten.

Kandidaten kunnen natuurlijk wel bewust omgaan WOM, met name door te monitoren met allerlei buzztools en te reageren op blogpost. Vooral het inzetten van sociale media (het liefst in combinatie met goede widgets) mobiliseert mensen om over je te praten met vrienden. Die 39% voor WOM in het onderzoek betekent wat mij betreft dus dat de respondenten meer waarde aan sociale media toedichten dan de 15% die nu naar voren komt.

Vriendjes met Barack en John

Op de homepage van Linkedin staat al maanden dat ik wellicht Obama zou moeten kennen.

Tja, kennen is een groot woord. Ken ik die man? Uit het EénVandaag Opiniepanel blijkt namelijk dat we Obama helemaal niet zo goed kennen. Obama is namelijk helemaal niet voor het homohuwelijk (62% denkt van wel) en hij is juist voor de doodstraf (78% denkt dat hij tegen is).

Met Barack kun je overal vriendjes worden: op zijn site staat ook dat je Obama Everywhere kan vinden.

Kijken we naar de top 20 sociale netwerken in de VS dan is het vooral interessant om te kijken wat Obama en McCain op Facebook en MySpace doen.

MySpace

Obama heeft 806.659 vrienden op zijn MySpace, McCain heeft er 209.327, bijna vier keer minder dus. Obama ontving 128.186 reacties op zijn profiel. 1 op de 8 vrienden laat dus een berichtje achter. Opvallend is dat Obama een behoorlijke kermis van zijn profiel heeft gemaakt, geheel in stijl met wat binnen MySpace gangbaar is. Je kunt banners, buttons en widgets overnemen op je eigen profiel om zo het woord te verspreiden. Er staan fotoboeken, blogs en de reacties worden prominent getoond. McCain daarentegen geeft een kleine selectie van functionaliteiten uit zijn gewone website. Er zijn wel vriendjes, maar die worden op de homepage niet getoond; er is een blog, maar dat vraagt om één extra klik. Het feit dat zijn laatste post van 8 september is geeft wel aan dat er niet heel veel aandacht aan besteed wordt (die van Obama is van gisteren). Waar de MySpace van Obama veel levendigheid uitstraalt, heeft McCain er een soort bannerplatform van gemaakt. Een saaie boel, daar wil je geen vriendjes mee worden.

Facebook

Hoe gaat met Obama en McCain op MySpace? Obama heeft inmiddels 2.317.339 supporters met 476,238 wall posts. McCain (nooit zonder Palin aan zijn zijde) heeft 610.087 supporters een 123.800 wall posts. Obama heeft dus, net zoals op MySpace, ongeveer 4 keer zoveel vrienden dan McCain.

Er zijn diverse Facebook groepen opgericht rondom de twee heren. Voor beiden zijn meer dan 500 groepen opgericht (Facebook geeft niet aan hoeveel dan precies) – of in elk geval een groep waar de naam McCain of Obama in zit. De groepen met de meeste leden zijn vaak de pro-en anti-groepen van kandidaten.

Zo heeft de pro-groep van Obama 852.185 leden. De anti-Obama-groep heeft 215.704 leden. De pro-groep van McCain heeft 202.892 leden, 29.149 zitten bij de grootste anti-groep. Er is praktisch geen overzicht te krijgen hoeveel mensen nou voor of tegen zijn op Facebook, juist ook door de meest prachtige namen die mensen voor hun groep bedenken. Een greep uit de namen van Obama groepen (voor en tegen):

Is Obama qualified? No, but he did stay at a Holiday Inn Express last night

Every Clueless Person I Know Likes Obama

Er zijn veel groepen die opgericht worden om iets gratis te krijgen. Het lijkt me nogal nutteloos om daar een groep voor op te richten, want waarom zou je na het ontvangen van die bumpersticker daar nog iets willen? Of wil je mensen laten weten dat je de moeite nam om de bumpersticker aan te vragen (wat toch 13.218 mensen deden)? Ook zijn er diverse groepen voor verschillende doelgroepen (wat ook terugkwam op BarackTV met video’s per doelgroep – zie vorige artikel) en Amerikaanse staten.

Het doorspitten van de Facebook groepen geeft ook een mooi beeld van het fanatisme van sommige fans, met name door de analyse van de foto’s die ze voor de groepen gebruiken. Aan de ene kant complete adoratie voor hun eigen kandidaat (zie illustratie onder), aan de andere kant enorme photoshop-woede op foto’s van de tegenkandidaten (zie illustratie boven). Ik zie al voor me hoe ze met veel woede foto’s doorkrassen.

Widgets, apps en games

Binnen Facebook gaan er diverse apps rond. Obama heeft, zoekend op zijn naam, 175 widgets online, McCain heeft er 72. Een snelle steekproef onder de 20 meest populaire widgets geeft aan dat Obama 147.715 maandelijks actieve gebruikers van zijn widgets heeft, McCain heeft er 724.111. Het eerste onderdeel waarop McCain voorloopt op Obama. De widget van Obama, die door het campagneteam zelf werd ontwikkeld, heeft 82.613 maandelijks actieve gebruikers. McCain wint echter met zijn Pork Invaders: hergebruik het spel space invaders en laat mensen schieten met ‘vote’ op varkens. Een spel waarmee McCain aangeeft dat hij tegen pork barrels is. Het levert hem 18.899 maandelijks actieve gebruikers op.

Het merendeel van de widgets gaat echter niet verder dan een mooie RSS feed van alle foto’s, video’s en blogpost van de site van de kandidaten. De mooiste anti-app is wel die waarin je kan testen of je bozer bent dan McCain. Als vanzelfsprekend komt er altijd uit dat je niet bozer bent, want “You could never be as angry as that angry old man.”

Linkedin

Om te laten zien wat de kandidaten in huis hebben, zijn ze natuurlijk ook aangesloten op Linkedin. Zowel Obama als McCain hebben meer dan 500 contacten. Opvallend is dat McCain 29 recommendations heeft, en Obama geen één. Het lijkt me niet dat Obama ze niet ontvangen heeft; waarschijnlijk is bewust gekozen ze niet openbaar te maken. Eigenlijk is het aantal van McCain van 29 wel weer sneu: als je op zoveel Amerikanen, en een behoorlijk aantal zakelijke partners, maar 29 aanbevelingen krijgt, dan kun je het misschien zoals Obama maar beter weglaten.

Flickr

Het campagneteam van Obama maakt goed gebruik van Flickr. 7.151 volgen Obama waar inmiddels 47.560 items zijn geplaatst. Het geeft een mooi beeld van de veelzijdigheid van de campagne. Door de foto’s te bekijken zie je waar Obama allemaal komt, maar vooral ook alle vrijwilligers die zich inzetten. De spanning van deze verkiezing komt juist op zo’n Flickr account erg goed naar voren. Ik krijg er in elk geval verkiezingskriebels van.

McCain daarentegen lijkt Flickr nog niet te kennen.

Etcetera etcetera

En zo zijn er nog vele plekken waar de kandidaten je de kans geven om vriendjes met je te worden. Obama is duidelijker veel actiever in het inzetten van alle sociale netwerken en snapt ook de kracht van het koppelen van al deze plekken (dat doet hij bijvoorbeeld actief met zijn eigen Digg) McCain probeert het op een aantal plekken, maar lijkt niet altijd goed door te pakken, waardoor er halfbakken pogingen ontstaan zoals op MySpace. Dat kan alleen maar tegen hem werken, want een blog een maand stilleggen is niet erg verstandig in campagnetijd.

Ben je mijn vriendje?

Leuk natuurlijk: zo’n Obama als vriendje, samen met miljoenen anderen. Maar een echt vriendje wordt het natuurlijk niet. Eenrichtingsverkeer vind ik eigenlijk nooit zo leuk binnen sociale netwerken. Interactie met anderen kan interessant zijn, maar ik zie nog niet helemaal het nut van contact leggen met een presidentskandidaat op Linkedin. De kans dat ik ooit zakelijk met een van de heren van doen krijg is echt nihil.

Het inzetten van de sociale netwerken is niet zozeer om in contact te komen met de kandidaten (wat het wel verondersteld als je vriendjes wordt), maar met name om mensen samen te brengen. Interessant in dat opzicht vind ik het eigen sociale netwerk van Obama, waar inmiddels meer dan een miljoen leden zijn. Dit activeert mensen om onderdeel van de campagne te worden en te discussiëren en wat mij betreft een waardevollere inzet van sociale media. Het Obama team is enorm actief in het verzamelen van vrijwilligers die voor Obama de boer opgaan. Zo’n netwerk houdt ze op die manier betrokken. Alle andere sociale netwerken worden met name ingezet om te zorgen dat kiezers de kandidaten overal tegen het lijf lopen, maar echt sociaal zijn Obama en McCain op die plekken allerminst.

Het is inspirerend om te zien hoe al deze netwerken worden ingezet om mensen te activeren, en om te zien hoe stemmers zelf groepen oprichten. Het is duidelijk een uitlaatklep voor velen. Tegelijkertijd bekruipt mij wel het gevoel dat op veel netwerken dezelfde mensen actief zijn en bereikt worden. Ben je een echte Obama fan en wil je dat uitdragen, dan doe je dat natuurlijk op al je sociale netwerken, niet alleen in Facebook. Het wordt een onderdeel van je eigen identiteit, en ja, die identiteit is inmiddels op meer dan 20 plekken te zien. Een groot aantal kiezers zal wellicht een voorkeur hebben voor één kandidaat maar hangt dat liever niet aan de grote klok, bang voor de mening van anderen. Juist bij Amerikaanse verkiezingen, waar het de ene groep tegen de andere is, is het wellicht juist prettig om af en toe niet te laten weten bij wie je hoort.

Zie ook het eerste artikel in de serie.

Denken jullie, waar is Twitter gebleven in dit rijtje? Die komt in een volgend artikel uitvoerig aan bod! Samen met een artikel over rumour around te brand, een voorspelling van de uitslag, de cijfers de dag na de verkiezingen en natuurlijk een paar lessen voor de Nederlandse politiek, die in 2010 aan de bak moeten.