PR en de nieuwe antispamwetgeving: Het einde van persberichten en (social-)media-alerts?
Vanaf 1 oktober 2009 gaat de nieuwe spam-wetgeving van kracht. Op zich zal iedereen daar blij mee zijn, want we hebben allemaal een hekel aan deze ongevraagde berichten, maar hoe zit dat nu met bepaalde PR-activiteiten?
In de huidige wetgeving is het versturen van een persbericht naar een journalist al te classificeren als SPAM. De journalist is immers een natuurlijk persoon, de boodschap heeft een commercieel, charitatief of ideëel doel, en vaak heeft de journalist niet om dit bericht gevraagd. Dat houdt in dat een kwaadwillende journalist een spamklacht kan indienen bij de OPTA als je hem of haar een persbericht stuurt. In de regel gebeurt dit niet omdat veel journalisten persberichten nodig hebben om nieuwtjes te verzamelen.
Een goede oplossing hiervoor is het versturen van persberichten naar algemene redactieadressen. Een redactie is tenslotte geen natuurlijk persoon. Maar dat gaat dus veranderen per 1 oktober 2009. Vanaf 1 oktober 2009 worden persberichten, verstuurd aan bedrijven en redacties, ook gezien als SPAM als zij ongevraagd (zonder expliciete toestemming) verzonden zijn.
Welke maatregelen moet een PR-bureau of PR medewerker treffen om boetes te voorkomen
Voor het versturen van persberichten zul je opnieuw je database moeten opbouwen. Hierbij zal je helaas een passieve rol moeten spelen.
- Biedt journalisten en redacties de mogelijkheid zich aan te melden voor het ontvangen van persberichten. Dit zal je per klant of interessegebied apart moeten doen. Elke aanmelding zal extra bevestigd moeten worden per e-mail.(double opt-in)
- Onder elk persbericht moet de mogelijkheid aanwezig zijn voor een journalist om zich af te melden voor het ontvangen van persberichten.(opt-out)
- Houdt een goed bestand bij met daarin de aanmelding en afmeldingen. Je zult bij een klacht moeten kunnen aantonen dat je toestemming hebt voor het versturen.
Daarnaast zal je moeten zoeken naar andere wegen om je boodschap bij de media onder de aandacht te brengen.
Enkele suggesties waar je aan kunt denken
- Maak gebruik van openbare persdiensten voor de distributie van je persberichten. Er zijn vele gratis persberichten diensten waarop je de persberichten kunt aanbieden.
- Zet een eigen newsroom op met daarbij de mogelijkheid om te abonneren op RSS feeds. Maak deze mogelijkheid zo uitgebreid mogelijk, dus per klant en per onderwerp.
- Loop je huidige database goed door en kijk bij elke media of je on-line kunt vinden waar je persberichten mag aanbieden. Als er op een site staat dat persberichten verstuurd kunnen worden naar pers at xxxx.nl gebruik dan dat adres. Onthoud wel dat de mogelijkheid voor afmelden aanwezig moet blijven.
Al met al veel ingrijpende wijzigingen die de nieuwsvoorziening in Nederland kunnen beïnvloeden. Of het een goede ontwikkeling is betwijfel ik. Journalisten en redacties hebben tenslotte hun nieuwsbronnen (gevraagd of ongevraagd) nodig om hun werk te kunnen doen.
Jan Willem Alphenaar is trainer en consultant voor het inzetten van LinkedIn voor marketing en sales. Als LinkedIn Trainer traint hij organisaties in Europa. Met zijn bedrijf Next Business Academy ondersteunt hij organisaties op het gebied van Social Selling, Advertising, Lead Generation en Content Marketing mbv AI.. Onder de noemen Next Business Agency ondersteunt hij met zijn team organisaties bij LinkedIn marketing en advertising.
Op zich een goed bedoelde wetgeving, die heel veel organisaties opzadelt met ongelofelijk veel werk en niet onbelangrijk: zonder een speciaal database programma dat aan alle voorwaarden voldoet, zijn data-bestanden eigenlijk niet meer op te bouwen. Dat is een massa werk.
Ook ik vraag mij af of dit wel een goede ontwikkeling is. Misschien is het resultaat op wat langere termijn zelfs dat allerlei nieuws- en persberichten van met name de kleinere organisaties journalisten niet of nauwelijks meer bereiken. Dan moet de journalist weer echt op zoek naar nieuws.
Bij de suggesties mis ik nog het gebruik van Twitter. Heel veel journalisten hebben al een twitter-account en dat biedt de mogelijkheid om hen te bereiken, mits die journalisten u volgen. Twitter biedt journalisten de mogelijkheid om selectief te zijn. Men kan zelf bepalen wie men volgt en wie niet. Bovendien kunnen tweets van SPAMMERS heel eenvoudig worden geblokkeerd.
Wij gebruiken Twitter intensief met veel nieuwsberichten en geen SPAM berichten. Probeert u het eens een tijdje: @Milieunet
Overigens constateer ik dat het aantal echte SPAM berichten, dus pure reclame, sterk toeneemt.
Better safe than sorry…dat is zeker. Toch vraag ik me af of we een persbericht nu moeten zien als een boodschap met een commercieel, charitatief of ideëel doel en daarboven of de frequentie waarmee persberichten worden verstuurd nu aanleiding zullen geven tot spam-klachten. Helaas komen we er niet meer onderuit om dit soort zaken gewoon goed in te regelen en ligt ook hier de macht uiteindelijk bij de ontvanger.
Een probleem van altijd de keuze aan de ontvanger te laten is natuurlijk dat die gek wordt van alle vinkjes aan- en uitzetten. Daar ontstaat dus weer extra ruimte voor intermediairs zoals de openbare persdiensten. Door de toestroom aan berichten via dat kanaal wordt het belangrijker daar goed te filteren, maar wie weet gaan ze ook een soort sponsored hits of adwords-achtig systeem in hun persberichten databank opnemen. Een leuke extra bron van inkomsten.
Het zal dus wel weer wat werkverschaffing inhouden voor IT-ers, PR functionarissen en wellicht voor wat enthousiaste ondernemers. Zo bezien zijn die regeltjes zo gek nog niet.
Hoe zit het eigenlijk met het ongevraagd sturen van faxen?? hier wordt (nooit) aandacht aan besteed.. ikzelf krijg er zo’n 7 per dag… watercoolers, gadgets en andere troep.
@Tim de Vrind. Ook faxen en zelfs SMS-jes vallen hier onder. Eigenlijk gaat het om alle berichten waarvoor de ontvanger geen toestemming heeft gegeven.
@Eric van Erne. Twitter is absoluut een medium dat bovenaan de agenda hoort te staan in PR-land. Een heel persbericht krijg echter je niet in 140 tekens. Je zult daarvoor de koppeling moeten maken tussen je newsroom en Twitter.
Ook niet onbelangrijk: niet alle journalisten volgen PR-mensen.
Ik vind dat journalisten en redacties niet binnen dit ‘spamverbod’ vallen. Officieel is dat natuurlijk zo volgens de (nieuwe) wet, maar is een journalist of redactie die geen (ongewenste) persberichten wenst te ontvangen niet hetzelfde als een arts die weigert patiënten zonder afspraak te helpen?
Persberichten ontvangen hoort bij je vak als journalist, ook als je de berichten niet interessant vindt. Overigens vind ik wel dat je als verzender van persberichten altijd de mogelijkheid moet bieden om de ontvangers zich af te laten melden voor je berichten, zodat een journalist of redactie die geen interesse heeft in jouw onderwerpen zich eenvoudig kan afmelden. Die afmeldingen moet je uiteraard wel verwerken in je persbestand. Maar een verplichte opt-in regeling voor journalisten en/of redacties is volgens mij een beetje een te letterlijke lezing der wet!
@Tim: een fax? wat is dat?
@Jeroen: je vindt dat die er niet onder vallen? Ik was er niet van op de hoogte dat je wetgever was. Natuurlijk vallen die er wel onder en nee, persberichten ontvangen hoort niet bij je vak. Relevante nieuwswaardige persberichten ontvangen zou misschien kunnen, maar daarbij moeten we meteen dus 90% van de persberichten niet meer versturen 🙂
En wie is journalist? Ik ben blogger op Marketingfacts, ben ik dan ook vogelvrij? Moet je als IT journalist ook alle kook nieuwtjes accepteren?
Zelf heb ik geen juridisch waterdichte database, maar wel een redelijke band met elke journalist die ik wel eens mail. En maak ik gewoon gebruik van een persberichten service die dat wel op orde heeft (naar ik verwacht, en anders zijn zij natuurlijk in deze aansprakelijk voor de database).
Vergeet overigens niet, het gaat bij spam nog altijd om bulk mail. Een persoonlijke mail kan nooit spam zijn. Dus misschien het niet versturen van persberichten per bulk, maar naar enkele persoonlijk geselecteerde relaties. Werkt doorgaans toch al veel beter.
@ Bas tja wordt wel nog steeds gebruikt, soms helaas. Overigens is m’n fax nu stuk;)
Van de week vertelde een medewerker van een startpaginakloon me dat het aanvragen van een link op een startpagina ook spam is volgens de nieuwe wet. Want een bedrijf mailt de startpagina met de vraag om een linkje en de startpagina heeft daar niet om gevraagd. (ook al staat er “suggesties? mail …”)
Rare wetgeving dit. Volgens mij zijn er talloze voorbeelden waar deze, goed bedoelde wetgeving, belachelijke neveneffecten heeft.
Mag ik straks in de trein nog wel een praatje aanknopen met de persoon naast me? Of moet ik dan eerst schriftelijk toestemming hebben? Of mag het alleen als ik niet noem waar ik werk?
Een goede persbericht is op het centrale redactieadres altijd welkom, tegenwoordig wordt het door journalisten vaak gebruikt als ‘user genereated content’. Ik erger meer aan de toon van een persbericht dan aan het ontvangen ervan.
@Bas, wat is dan de waarde van een persbericht, als je ze niet meer zonder meer naar je persrelaties mag sturen? Is een persbericht juist niet een (commerciële) uiting die in één keer naar meerdere journalisten en redacties wordt gestuurd om hen tegelijkertijd op de hoogte te brengen? Als journalist en redactie moet je het toch niet vervelend vinden om persberichten te ontvangen? Volgens mij is dat inherent aan hun vak.
Het lijkt mij overigens erg onverstandig om maar in het wildeweg alle journalisten en redacties aan te schrijven met elk persberichtje dat je kunt verzinnen; het opbouwen van een persbestand moet zorgvuldig gebeuren en je moet hen alleen relevante informatie aanbieden. Dat is in mijn optiek echter een andere discussie; als het gaat om de wetgeving lijkt het mij zijn doel voorbij streven als die gebruikt wordt door journalisten en redacties om persberichten tegen te houden.
De scheidslijn tussen journalist en blogger is inderdaad smal. Dat is overigens ook iets waar je zelf voor kiest, om in de publiciteit te treden. Ook hier valt of staat alles weer met relevantie. (Commerciële) organisaties die slim zijn, zullen bloggers alleen benaderen over onderwerpen waarover zij schrijven.
@Jeroen: dat is dus de vraag inderdaad: wat is de waarde van een persbericht? De meeste die ik ontvang kan ik je vertellen: nul. Dus misschien zou je wel het hele principe van persberichten moeten aanpassen, want het is wel heel erg uit een zend gedachte gedacht.
En daar gaat het nu juist om, je zegt zelf al: commerciële organisaties die slim zijn zullen bloggers alleen benaderen over onderwerpen waarover zij schrijven. Dus bij deze kwalificeer je 99% van alle bedrijven als dom, als ik naar de ontvangen persberichten kijk. Nog even afgezien van het feit dat het mij niet gaat om waar ik over schrijf, maar of het ook nog een zinnig nieuwtje is.
Het lijkt net marketing, relevant, bijzonder en getarget is essentieel bij een persbericht.
Persbericht is tegenwoordig nogal een ruim begrip.
Als bedrijf X aankondigt dat in oktober product Y 2.0 op de markt komt, lijkt me dat een duidelijk geval van een persbericht met een commerciële inslag.
Als de NS aankondigt dat in oktober traject X-Y ’s nachts niet rijdt vanwege werkzaamheden, lijkt me dat een perbericht met een service-inslag.
Maar, als anti-virus bedrijf A een bericht uitstuurt dat in oktober het fluffie-virus actief wordt, begint het al te schuiven. Commercieel, service?
Probleem is dat dit soort zaken in de nieuwe wetgeving niet is gedefinieerd. Dat geldt overigens voor veel meer aspecten. Zo mogen bedrijven geen prospects, maar wel hun klanten blijven mailen. Maar wat is precies een klant, en wat is de houdbaarheidstermijn van een klantrelatie?
De nieuwe wet doet er geen uitspraken over. Het kan nog wel eens spannend worden.
@Bas, relevantie is inderdaad het sleutelwoord. Opzich al een mooie discussie waard, het is een kunst om dat goed te doen richting je persrelaties.
@Rick, in de betreffende nieuwe wet is volgens mij omschreven dat het gaat om een klantrelatie, met inachtneming van de economische levensduur van een product. Daar zit dus nogal wat rek in. Uitspraken van de rechter in de eerset zaken die rondom deze wet worden gevoerd, geven vermoedelijk meer richting.
Ik zou het bijna een zegen voor de goede pr-professional durven noemen. Relevantie en kwaliteit van je vak wordt zo nog belangrijker. Als jij nieuws hebt voor een journalist, dan zal ie dat altijd willen hebben, in de vorm zoals hij/zij dat graag ziet. Als je dat in je achterhoofd houdt, zul je niet beticht worden van spamgedrag, puur omdat je waarde levert.
Eigenlijk eens met Bas dus: relevant, bijzonder en getarget.
Relevantie is soms ver te zoeken. Het is verbazingwekkend hoeveel persberichten ik tegenwoordig als it-journalist ontvang die in de verste verte niets met it of mijn interessegebied te maken hebben.
Het verzoeken om een opt-in lijkt me overigens een uitgelezen kans voor PR-bureaus en hun klanten om de journalistendatabase weer eens lekker op te schonen en gedetailleerdere informatie te vragen over de onderwerpen waar zij over schrijven zodat de relevantie nog beter wordt. Vaak bestaat nu alleen nog maar de mogelijkheden om wel of niet op de perslijst te staan. Zeker een kwart van de berichten gaat bijvoorbeeld over personalia of geworven klanten. Beide geen berichten waar ik ook maar iets mee zou doen.
Iedereen die handig genoeg is kan met een oplossing als PHPlist aan de gang om zelf een bestand op te bouwen en te managen. Voor wie dat een te grote investering in technische kennis vereist zijn er diverse services te vinden die de distributie van persberichten op zich nemen. Het lijkt mij heel goed dat het systeem achter de vraag naar, en het aanbieden van informatie eens goed onder handen genomen wordt. Op zich ontstaan daar nu (vanaf 1 oktober) wel de juiste omstandigheden voor.
Eigenlijk, als ik het zo een beetje bekijk, komt het er dus op neer dat deze wetgeving mensen dwingt om wat meer na te denken voordat er op de ‘send’ knop gedrukt word (is het relevant voor de ontvanger? wil de ontvanger ontvangen? etc..) en daarnaast meer energie te steken in het grondwerk (goede en betrouwbare contact-database, selecties op relevantie meer dan volume, etc..). Ik kan niets anders zeggen dat ik dit een goede ontwikkeling vind.
@Erik van Erne “Dan moet de journalist weer echt op zoek naar nieuws”
Misschien is dat wel een goed idee, dan kan ik als consument wellicht de verschillende nieuwssites weer onderschijden door iets anders dan het logotje linksbovenin de pagina. Bijvoorbeeld door een grotere diversiteit in het aangeboden nieuws en de manier hoe dit gebracht word, want het maar overtikken van aangeboden spa.. err.. persberichten begint echt een beetje zielig te worden (nouwelijks nog ‘journalisme’ te noemen, en ja, het valt WEL op)..
Komop marketinglui, kruip eens vanachter je bureau vandaan en ga de wereld in. Vraag aan een journalist of hij zit te wachten op jullie persberichten.
Een beetje journalist is toch ingetekend bij een persbureau en krijgt via dat bureau zijn informatie OF hij gaat actief op zoek naar andere informatie.
Hoe vaak gebeurt het niet dat een freelance journalist die eigenlijk alleen over buurtnieuws schrijft toch spam, heu, persberichten in z’n mailbox krijgt over keukenrobots, duurzaam speelgoed en het nieuwe geurtje? Dit omdat de marketingbedrijven LUI zijn geworden en via mailinglijsten en wat amateuristisch Googlewerk een lijst van mensen opsteleln die journalist zijn.
Journalisten verwelkomen de nieuwe wetgeving evenzeer als de gewone mens.
@Kristof, zijn journalisten zelf niet net zo LUI geworden door deze persberichten klakkeloos en volledig over te nemen op websites en hun uitgaven, zonder enige navraag te doen over de inhoud van het bericht of extra informatie in te winnen? Waarom zouden marketinglui zich druk maken als ze op deze manier ook free publicity krijgen?
Welke redactie, journalist & blogger zal er nu moeilijk doen over het ontvangen van een inhoudelijk goed persbericht? Het recente persbericht dat de helft van de bedrijven deze nieuwe wetgeving niet kent haalde maar mooi de landelijke pers……..
Het punt is juist dat veel ‘persberichten’ gewoon plat commercieel productnieuws is. Deze zogenaamde PR-Bureaus doen maar wat. Bericht verstuurd = opdrachtgever tevreden. Resultaat? Nul. Onder dergelijke commerciële uitingen (lees SPAM) moet volgens mij de optie ‘afmelden van deze perslijst’ onder komen te staan. Zo simpel is het. Een goed PR-Bureau zal dat ook wel gaan doen (Imago). Zelf schrijf ik bijna dagelijks persberichten, gelukkig staat het ECHTE NIEUWS daarin centraal. Redacties pakken het met grote regelmaat op. Een persbericht met alleen productnieuws schrijf ik nooit.
Overigens heb ik recent nog gesproken met de woordvoerder van Van Heemskerk (ik mocht bij Omroep Friesland een toelichting geven op deze nieuwe regelgeving). Zij maken zich absoluut niet druk over de matige bekendheid van deze nieuwe regelgeving. Ook komen er geen nieuwe promoties om de nieuwe regelgeving te benadrukken. Voor ECHTE persberichten gaat dit dus wel meevallen is mijn inschatting.
@Hans: deze reactie riekt naar schaamteloze zelfpromotie.
Je geeft in je reactie geen enkel inzicht in wat een persbericht wél nieuwswaardig maakt, maar vindt t tegelijkertijd wel nodig om je even af te reageren op alle pr-bureaus.
Denk je nou echt dat er één opdrachtgever is die alleen betaalt voor t versturen van persberichten?
@ Jos Nou nou zeg, in 2 regels geef ik iets aan hoe ik werk, dat is toch niet zo erg. Afreageren op PR-Bureau valt ook wel mee hoor. Ik bel/mail ze regelmatig als ik een dergelijk bericht ontvang. Daarbij ook het verzoek om echt nieuws wél te sturen. Gelukkig doen ze dat nu ook. Echt nieuws bevat bv. de (verrassende) uitslagen van een onderzoek, of een primeur, of een innovatief (online) concept. Ook groei ten tijde van crisis is nieuws. Voorbeeld? Ik heb daar onlangs voor Spare Rib Express nog een corporate persbericht over geschreven. Het resultaat is een uitgebreid artikel in het Financieele Dagblad.
Maar als er een transparant designtje wordt geïntroduceerd en vervolgens een hele riedel productspecs en zelfs prijzen….. dat noemen we productnieuws en dat is natuurlijk geen echt nieuws. En nogmaals, de PR-bureaus dit dit versturen doen maar wat. Dat is mijn mening. Mag toch?
Nou vooruit. Een reactie vanuit een pr-bureau…Naar mijn smaak is het schrijven en verzenden van persberichten niet meer of minder commercieel dan het schrijven in media. Zowel journalist als pr-medewerker worden voor hun inspanning van informatie overdracht betaald. De crux zit hem deels in de opvatting over wat nieuwswaardig is. Waarover al dan niet geschreven zou mogen worden – en hoe. En dat hangt voor een belangrijk deel – maar niet alleen! – af van wat journalist en vervolgens lezer als nieuwswaardig ervaren. Dat is voor eenieder weer anders. De een wordt lyrisch van het gegeven dat Ralph Lauren zijn store in de PC Hooftstraat gaat heropenen, een ander ervaart dit gegeven als tijdverspilling. Ibidem voor de verkoudheid van Jan Smit en het nieuwste gadget van Apple. Zoveel mensen, zoveel smaken. Een pr-professional doet er dan ook goed aan om gericht en selectief zijn persberichten te versturen. En met een tailormade databestand is dat ook uitstekend mogelijk. Maar dan nog…selecties maken van media en journalisten waar een persbericht naar toe gestuurd kan worden is een uiterst arbeidsintensieve bezigheid als je dat goed wilt doen.
Dan de kwestie waar deze discussie mee begon. Betekent de antispamwetgeving het einde van het persberichtentijdperk? Juridisch gezien is het grijs gebied inderdaad. En ik zal alle ontwikkelingen hieromtrent dan ook met belangstelling volgen. Vanuit mijn persoonlijke overtuiging dat het de rol van een journalist is om zijn of haar lezers te informeren over nieuws en hen aanvullende achtergrondinformatie te verschaffen. En dat het de rol van een pr-medewerker is om journalisten en andere stakeholders te informeren over nieuwszaken die spelen. In goede en in slechte tijden. Gelukkig is het pr-werk veelzijdiger en komt het, bijvoorbeeld, ook regelmatig voor dat wij eveneens achtergrondinformatie over bepaalde zaken verschaffen opdat de context van een bepaalde ontwikkeling duidelijker wordt. Want juist de context doet er vaak toe. Zo ook hier. Het lijkt mij bijvoorbeeld relevant om aan te geven dat wij dagelijks spontaan mails ontvangen van journalisten die graag informatie ontvangen. Die mails ga ik maar eens goed bewaren…En ook denk ik dat een journalist het zou moeten waarderen dat wij altijd en non-stop research doen naar welk onderwerp voor welk medium en welke journalist interessant zou kunnen zijn. Een journalist kan immers ook niet altijd weten waar hij de informatie vandaan haalt en ik heb niet de illusie dat iedereen van het bestaan van mijn bureau op de hoogte is. Dat we daarbij dan ongetwijfeld de plank weleens misslaan vind ik overkomelijk. Net zoals ik bij de groenteboer ook weleens een beschimmelde kers meekrijg. Maar alles goed en aardig, de laatste weken word ik behoorlijk lastig gevallen door mailtjes met het verzoek om toestemming om in de toekomst mij mail te mogen versturen. Voorlopig is in mijn mailbox het middel erger dan de kwaal!
Alle goede bedoelingen ten spijt, maar dit artikel klopt gewoon niet. Kwestie van goed inlezen en bronnen checken, het journalistieke handwerk, nietwaar? En iedereen die reageert doet er goed aan de bij te pakken. Wat lezen wij daar?
QUOTE:
2. Indien de abonnee, bedoeld in het eerste lid, een rechtspersoon is dan wel een natuurlijke persoon die handelt in de uitoefening van zijn beroep of bedrijf, geldt met betrekking tot het door middel van elektronische berichten overbrengen van ongevraagde communicatie voor commerciële, ideële of charitatieve doeleinden dat geen voorafgaande toestemming is vereist:
a. indien de verzender bij het overbrengen van de communicatie gebruik maakt van elektronische contactgegevens die door de abonnee daarvoor zijn bestemd en bekendgemaakt, en deze zijn gebruikt in overeenstemming met de door de abonnee aan die contactgegevens verbonden doeleinden, of
b. indien de abonnee is gevestigd buiten de Europese Economische Ruimte en voldaan is aan de in het desbetreffende land geldende voorschriften met betrekking tot het verzenden van ongevraagde
communicatie.
UNQUOTE
Goed om te weten is dat met ‘abonnee’ bedoeld wordt de ontvanger van een persbericht.
Verder kun je hier dus lezen dat je niet strafbaar bent als je zonder toestemming een mail stuurt naar een mailadres dat een journalist of medium bekend gemaakt heeft en dat daarvoor bestemd is. Met andere woorden: het is toegestaan om een persbericht te mailen over een nieuwe telefoon naar een journalist van een telecomvakblad die je ooit wel eens hebt gesproken of gemaild of die staat in een database van een van de bekende aanbieders van mediadata. Hetzelfde persbericht sturen naar een vakblad voor de paardenfokbranche is niet toegestaan. Tenzij diezelfde journalist toevallig een rubriek volschrijft over telecom voor diezelfde sector, natuurlijk.
@Stef, bedankt voor je aanvulling!
Het is dus zaak om als PR-bureau je database zo volledig mogelijk te maken.
Van elke journalist duidelijk aangeven over welke onderwerpen je ze wel of niet kunt benaderen. Daarbij is het belangrijk dat je database hier goed op kan filteren.
@Jan Willem: tja, what’s new, vraag ik me dan af. Een goede database is per definitie goed. Waarvoor kun je mensen wel en niet benaderen…. Humhum. Het lijkt me de basis, maar blijkbaar zijn er signalen dat de Nederlandse PR-branche enkele decennia achterloopt. Ik weet het niet. Heb daar in de regel toch best een goed gevoel over.
Wat mij betreft mag de vlag uit! Geen ongevraagde persberichten meer op het eigen mailadres! Alle serieuze voorlichters, die werkelijk een relatie opbouwen met journalisten, krijgen zonder twijfel toestemming om direct op het individuele mailadres een zinvol en goed geschreven persbericht te mailen. De rest mag eerst langs persbericht@. Dat adres is daar ook voor bedoeld!
Vandaag een paginagroot verhaal over dit onderwerp in het FD. Nu gaat iedereen dus wakker worden. Ik ben benieuwd wanneer de eerste testcase door een kritische journalist bij de OPTA wordt aangedragen. Dat kan nooit langer dan een week of twee duren. Wedje leggen?
@Albert wedden om een boete van 450.000 euri lijkt me niet echt verstandig ;-). Wat mij opvalt is dat dit onderwerp zo laat voor de deadline (1 oktober a.s.) in het (vak)nieuws komt. Ik geef toe: jullie redactie was er bijtijds bij (bijna een jaar geleden; slik!), maar ik heb het pas vandaag gezien, doordat het FD een kop had “Persbericht ook taboe”. Ik ben nu naarstig op zoek naar tips van mensen die hier al eerder mee aan de slag zijn gegaan. Hoe moet je de opt-ins bij houden? Welke adressen vallen er wel of niet onder? Hoe en waar kan een journalist zich afmelden voor een persbericht (dat schijnt ook te moeten)? Anyone??
@wouter Stuur mij even een mailtje, dan kan ik je hier wel verder mee helpen.
Je vindt mijn mailadres door op mijn profiel te klikken.
Er is een handig document op http://www.persmanager.nl/spamverbod. Hier vind je alle info over dit onderwerp en een plan van aanpak dat je zo kunt downloaden. PersManager is een geintegreerd systeem voor het hele proces van verzamelen en onderhouden van mediacontacten tot het verzenden van persberichten waarbij rekening is gehouden met de nieuwe wetgeving.
@Helma, ziet er op zich goed uit.
Maar als ik in jullie stappenplan kijk, dan krijg vraagtekens bij de laatste alinea:
“Zo kunt u de opt-in per mediatitel instellen en kunt u gemakkelijk opt-in verzoeken per e-mail versturen”.
Bedoel je daarmee dat je ongevraagd een journalist of medium een verzoek stuurt (Spam) of je ze berichten mag toezenden?
@Jan Willem
Je kunt de opt-in per mediatitel bijhouden en mag tot 1 oktober nog een mail naar journalisten versturen met dit verzoek. Wel mag je algemene redactieadressen die op de site vermeld staan benaderen voor persberichten. Na 1 oktober moet je inderdaad rechtstreeks contact opnemen met een journalist, dus even bellen of een persoonlijk mailtje sturen. Ook goed voor de contacten.
@helma. Conclusie is dus:
Alle PR-mensen hebben nog pakweg drie weken de tijd om alle relaties uit hun persdatabase te mailen of ze na 1 oktober persberichten mogen sturen.
Dit moeten ze per journalist ook nog eens in meerdere dimensies bijhouden in de database, namelijk per klant en per onderwerp.
Je zegt dat je na 1 oktober altijd nog een persoonlijk mailtje mag sturen. Dat vraag ik mij af. Er is namelijk niets makkelijker dan het automatisch personaliseren van e-mail.
Elk pr-bureau maakt gebruik van Office en zal dit met behulp van een mail-merge actie eenvoudig kunnen bewerkstelligen.
@ Stef Met alle respect voor je journalistieke speurwerk, maar wat toon je nu helemaal aan door dit artikel te citeren? Niets. De cruciale zinssnede en waar jij erg makkelijk aan voorbij gaat, is “die door de abonnee daarvoor zijn bestemd en bekendgemaakt”. Dit is dus de toestemming waarvan in het artikel sprake is. Het openbaar maken van een emailadres wil niet zeggen dat je als journalist automatisch van iedereen persberichten wil en mag ontvangen. Je voorbeeld over de telecomjournalist met wie je een jaar geleden contact hebt gehad en die daarmee impliciet toestemming geeft om in het vervolg ook informatie te ontvangen, druist nu juist lijnrecht in tegen wat de wet beoogt.
Jan Willem, persoonlijke mailadressen mogen inderdaad niet zomaar gebruikt worden zonder toestemming. Terecht overigens.
Wij vragen journalisten in principe vooraf of ze berichten van ons willen ontvangen. Dat scheelt ten eerste een hoop ergernis bij de ontvanger en ten tweede weet je dat je bericht terechtkomt bij mensen die in jouw persberichten geinteresseerd zijn. En er wellicht iets mee gaan doen…
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!