Web 2.0 Summit: Businessmodellen en samenwerkingsverbanden

Op dag 2 van de Web 2.0 Summit was er een stortvloed aan nieuws en veel aandacht voor businessmodellen. Sommige aankondigingen leken zelfs op het laatste moment naar voren te zijn gehaald, getuige de inlassingen in het programma. Er waren veel samenwerkingsverbanden: Bing-Twitter, Bing-Facebook, Google-Twitter en MySpace-platenmaatschappijen. Dit leidde er zelfs even toe dat de hashtag van de Web 2.0 Summit trending topic was op Twitter. Samenwerkingsverbanden zijn voor Web Kwadraat dan ook fundamenteel onderdeel van de strategie en businessmodellen.

Indrukwekkende Bing demo

Microsoft gaf een uitgebreide demonstratie van Bing. De strategie van Bing werd onderbouwd aan de hand van herkenbare insights:

1. Search is like ping-pong Na 25% van alle searches wordt meten de ‘back’ knop gebruikt
2. Search requires refinement 42% van de searches wordt gevolgd door het aanpassen van de query
3. Search is used for complex tasks 50% van de searches wordt besteedt aan complexe zoekopdrachten als ‘waar zullen we naartoe gaan op vakantie’

De strategie van Bing is het ondersteunen van besluitvorming, Bing is een decission engine. Naast excellente ‘harde search’ moet Bing de complexe vragen herkennen en daar intelligent op antwoorden. De zoekopdracht ‘weather’ levert als resultaat meteen een weerverwachting op voor de regio vanwaaruit de vraag wordt gesteld, tijdens de demo dus San Francisco. Of eigenlijk San Jose, want Bing baseert zich op een tabel van internet adressen en daar gaat het wel eens mis. Interessanter is echter dat niet de link wordt gegeven, maar dat meteen de inhoud wordt geïntegreerd in de zoekresultaten. Bij het zoeken naar een product zoals een digitale camera, maakt Bing het mogelijk om de resultaten op productkenmerken te filteren.

Om dit mogelijk te maken werkt Microsoft nauw samen met contenteigenaren en aanbieders van vertical search. Niet alleen is het voor semantische search beter om dit soort data gestructureerd in Bing te brengen, vaak zal het juridisch ook noodzakelijk zijn om toestemming te hebben voor het overnemen van de data. Daar verschilt Bing dus fundamenteel van Google, dat de gegevens met crawlers van internet haalt. Binnen dit model is Bing een concurent en een partner voor de contenteigenaren.

Veel nieuwe samenwerkingsverbanden

Het eerste grote nieuws was dat Bing realtime search van Twitter aanbiedt. Op www.bing.com/twitter was dit zelfs meteen zichtbaar. Vervolgens kondigde Bing een samenwerking met Facebook aan. Google kon daarop niet achterblijven en kondigde in een ingelast sessie ook een samenwerking met Twitter aan. Bovendien demonstreerde Google zoekresultaten die uitsluitend uit het sociale netwerk van de gebruiker komen, een individuele pagerank dus. Er werden geen mededelingen gedaan over de financiele paragrafen, Google gaf wel toe dat er een financiele paragraaf zit in de samenwerking met Twitter. Microsoft ontkende dat er geld is betaald aan Twitter, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat er geen revenue shares zijn.

De vraag die iedereen bezighoudt is hoe gaat Twitter geld verdienen. Evan Williams CEO hintte dat er wellicht geld kan worden verdiend met het verkopen van data over de gebruikers. Er wordt door externe partijen geld verdiend op Twitter dus daar zit waarde, aldus Williams. Hij erkende overigens ook dat er op dit moment externe ontwikkelaars zijn die terughoudend zijn met het ontwikkelen van nieuwe functionaliteiten voor Twitter omdat het onduidelijk is waar Twitter zijn geld mee gaat verdienen.

Facebook is met een geschatte omzet van zo’n 500 miljoen USD over 2009 inmiddels winstgevend en cashflow positief. Een kwart daarvan komt via een ad deal met Microsoft, nog een kwart zijn advertentie inkomsten van grote merken. CEO Sheryl Sandberg noemt Facebook dan ook om een open platform te creeeren waarop gebruikers vanuit hun eigen omgeving kunnen interacteren met merken. Het ontwikkelen van ideeen om daar geld mee te verdienen laten zij dus voor een aanzienlijk deel over aan derden.

Uitgevers klagen, kabelaars zoeken oplossingen

De traditionele uitgevers worstellen zeer met hun businessmodellen. In een panel met The Wall Street Journal (WSJ) en The New York Times (NYT) is de toon defensief en verwijtend naar de nieuwe toetreders Google en The Huffington Post (THP). WSJ vindt dat Google hen moet betalen omdat alle kosten bij de originators van de content liggen terwijl de aggregators de inkomsten krijgen. NYT beschuldigt THP zelfs van diefstal van auteursrechtelijk beschermd materiaal. Google benadrukt dat zij jaarlijks zo’n $ 5Mld aan advertentie inkomsten genereren voor de kranten en bovendien honderden miljoenen bezoekers afleveren bij de kranten. Het monetisen van dit verkeer is de verantwoordelijkheid van de uitgevers, aldus Google. THP is er van overtuigd dat met behavioral targetting de CPM’s weer omhoog gaan. Het meeste realisme zien we bij NYT: ”No one has the right to exist in business. It’s that simple.”

Ook traditionele kabelmaatschappij Comcast ziet risico’s in internet, met name voor het zogenaamde over-the-top model. Daarbij bieden content eigenaren content direct via internet aan. De oplossing ligt in internet omgevingen waar abonees alle content die zij op televisie kunnen bekijken, ook op de computer kunnen bekijken “Pay once consume everywhere.” Aldus Brian Roberts, Comcast CEO. Voor het einde van het jaar is dit voor alle Comcast abonnees beschikbaar. Bovendien is het geintegreerd met de HD recorder, zodat je vanuit de website je HDrecorder kan programmeren. Met dit model beschermen de rechthebbenden ook hun belangen omdat de inkomstenstroom van abonnementen overeind blijft.

De sterke groei in verkeer en mogelijkheden komt door het koppelen van sociale netwerken, het semantische web, het real time web en het sensorische web. Om in dat complexe ecosysteem succesvol te zijn, moet worden samengewerkt. En niet alleen lineair door de waardeketen zoals in Web 2.0, maar door diep en verregaand te integreren met partners. Dat is geen samenwerking meer, maar symbiose.