10 vooroordelen over online social gaming

28 april 2011, 06:00

Online gaming is fun, dat schreef ik in de in de aankondiging van de samenwerking met Marketingfacts en in de eerste case met Universal hebben we hoop ik ook al een beetje laten zien dat online casual gaming omgevingen ook effectief kunnen worden ingezet voor online advertising. Toch merk ik bij Spil Games tijdens gesprekken met collega’s van marketing en sales dat er nog veel te winnen valt qua kennis over online casual gaming. Er is begripsverwarring, koudwatervrees en er bestaan een aantal hardnekkige vooroordelen. Ik heb er hieronder tien opgeschreven in willekeurige volgorde en probeer per stelling/vooroordeel onze visie te geven, hier en daar onderbouwd met cijfers, onderzoek en feiten.

1 Alleen werklozen en thuiszittende moeders spelen online casual games

Iederéén doet aan games. Het is mainstream geworden. Als ik alleen al kijk naar de enorme aantallen maandelijkse gamers op CityVille op Facebook (ongeveer 88 miljoen) en op alle andere spelplatformen die er op het net te vinden zijn, dan kún je niet meer zeggen dat alleen de genoemde groepen in het vooroordeel hierboven bezig zijn met online social gaming. Er wordt heel, heel veel gespeeld; een belangrijke doelgroep bij Spil Games zijn meisjes in de leeftijd van 8 tot 12 jaar. Ook wordt er steeds meer door families, opa’s en oma’s gespeeld. En oja. We hebben met Spil Games 130 miljoen bezoekers per maand op onze social gaming sites; daar zitten vast óók werklozen en thuiszittende moeders bij.

2 Online social gaming = World of Warcraft

MMORPG World of Warcraft: het is prachtig, er gaat een hoop geld in om maar het is ook een enorme timesucker. Samen social games spelen kan ook kort, in minder opgefokte setting en zonder zwaarden, als tijdverdrijf. In onze ogen is online casual gaming the perfect snack. Of dat moet het in ieder geval worden. Je zit in de trein, en hebt wat tijd om te vullen (de piektijden liggen bij ons in het segment bij vrouwen tussen 12.00 en 14.00, na 16.00 en na 21.00). Het is gratis, fun en entertaining, toegankelijk voor iedereen. De gemiddelde tijd die meisjes op onze site doorbrengen is 11 minuten per bezoek. Dat is dus niet de héle dag, het is niet eens een uur achter elkaar en je krijgt er geen vierkante ogen, waanideeën over heksen en draken of een bleke huid van.

3 Echt gamen kan alleen op consoles

Volgens comScore (cijfers zijn van december 2010) zijn er 1,3 miljard mensen online wereldwijd. Een half miljard (510 miljoen) daarvan speelt online games. In 2010 waren er, bijvoorbeeld, twee keer zoveel mensen aan het spelen op onze domeinen dan er gameconsoles verkocht werden. Bedenk daarbij ook, dat ongeveer de helft van de Facebook-gebruikers aan social gaming doet. Laat ik hierbij voorop stellen dat er helemaal niets mis is met gameconsoles. Het wordt alleen te vaak op één hoop gegooid met wat wij aan het doen zijn en dat allemaal onder de noemer: gaming. Terwijl het, als ik het in mijn moedertaal mag zeggen: a whole different ballgame is. Uit Today’s Gamers van TNS en Newzoo bleek, dat de twee zelfs complementair zijn. De hele wereld is online: hardcore consoleplayers checken ook hun e-mail, zitten ook op Facebook en spelen óók online social games.

Pony Adventure Dress Up Game

4 Meisjes zijn wél échte gamers

Meisjes zijn in de wereld van de gamesindustrie vaak een ‘vergeten’ doelgroep. Het vooroordeel dat jongens gamers zijn en meisjes offline met poppen spelen is hardnekkig. Met Spil hebben we 30 miljoen meisjes op onze social gaming platforms (voorbeeld is girlsgogames.nl). Ok, ze spelen op bijvoorbeeld girlsgogames.nl wel in roze omgevingen, het gaat vaak om paarden en dieren en aankleed- en make-up games doen het geweldig goed…. Daarnaast zijn meisjes, dat zien wij in de statistieken, geweldig competitief en engaged: ze creëerden tot nu toe een miljoen avatars en bewaarden meer dan 5 miljoen in-game creaties in hun persoonlijke profiel. En oja: ze zijn ook dol op racen….

Virtuele goederen bij Happy Harvest

5 Mensen willen niet betalen voor virtuele goederen

Open deur? Ik trap hem tóch in. De wereld van virtual goods is booming en dat wordt vaak vergeten. Bij Happy Harvest, een van onze games die bij Hyves draait, gingen 53.281.663 digitale algemene meststoffen over de toonbank. Dat waren ‘ingame coins’. Ander voorbeeld: bij Playfish, een van onze concullega’s, gaan er DAGELIJKS 90 miljoen virtuele goederen over de toonbank. Mensen willen dus wél kleine bedragen betalen om hun gaming experience te verrijken en die bereidheid zal alleen maar toenemen denken wij.

De verkoop van virtuele goederen bij PlayFish

6 Gamen is verslavend

Ja, gamen, dat kán goed verslavend zijn. Maar voor online casual gaming gelden andere regels denken wij en daarom noem ik het hier toch. Want daar komt ie weer, social casual gaming is een andere ballgame. Het is niet verslavend in de klassieke zin van het woord. Als mensen een kwartier per dag op onze site besteden, zijn de spelletjes die we aanbieden dan verslavend, vraag ik me bij deze hardop af. De spelletjes op de social gaming platforms van Spil Games, zijn ‘fun to play’ en werken eerder ontspannend dan frustrerend. Dat hopen wij en daar werken we aan.

7 Gaming is tijdverspilling: het draagt niet bij aan de ontwikkeling van kinderen

Hardgrondig neeeee! Stichting Mijn Kind Online adviseert (zie deze uitzending op de site van RTL4) kinderen van 3 niet langer dan 10 minuten online en kinderen van 6 jaar niet langer dan 30 minuten per dag online. Daar kunnen wij ons prima in vinden. Náást buitenspelen en hutten bouwen kan online social gaming zeker een aanvulling zijn op de ontwikkeling van kinderen. Volgens ons zit er een creatieve en een educatieve laag in veel van onze games. Er valt veel te leren, een van de meest succesvolle games is Professor Purse, die kun je maar één keer per dag spelen. Je leert samenwerken, en je bouwt aan je zelfvertrouwen doordat dingen ‘lukken’. Denk ook aan het zorgaspect voor bijvoorbeeld dieren. Of aan het onderhouden van een boerderij op Farmville 😉

8 Online gaming is niet geschikt voor serious advertisers

Online gaming is meer en meer een van de grootste entertainmentvormen in de media aan het worden. Er gingen in heel 2010 28 miljoen bezoekers naar de bioscoop, in Nederland alleen al hadden we met Spil Games 300 miljoen gameplays op de social gaming sites. Don’t shoot me, natuurlijk is dit een beetje appels en peren vergelijken. Maar het geeft een idee en nee, het gaat niet alleen om de cijfers. De activiteit en het engagement op onze portals is groot en we hebben te maken met een publiek dat behoorlijk ontvankelijk is voor online advertising (83 procent). Hoe relevanter hoe beter natuurlijk: innovaties als branded games, sponsored items, communities en advertainment die de gaming experience verbeteren in plaats van onderbreken zullen steeds vaker ingezet worden in de toekomst.

9 Online gaming is alleen groot in Westerse landen

Op de portals hebben we spelers uit alle landen van de wereld behalve denk ik twee in Afrika. China wordt waarschijnlijk in 2014 de grootste economie voor online gaming. Je hebt geen snelle breedbandverbinding nodig om online games te kunnen spelen. Bij Spil hebben we de platformen beschikbaar in 19 verschillende landen. En we lokaliseren: in India hebben we meer cricketgames dan in de VS. Online gaming is global en breekt door landgrenzen en culturen. Net als alles op het internet.

10 Mobiele games kun je het best via apps spelen

Wij geloven er niet meer in en hebben sinds vorig jaar onze strategie gewijzigd. Mobile Games moeten browser based zijn en je moet ze niet aanbieden in de walled garden van een app. Kijk maar naar Facebook: die zetten zwaar in op HTML5 als standaard voor de game-omgeving. We zijn dat met Mark Zuckerberg en de zijnen eens.

Ben benieuwd wat jullie van deze vooroordelen en de aanzet voor weerlegging die we hebben opgeschreven vinden. Zijn ze herkenbaar, hoor je ze zelf in je dagelijkse praktijk? Zijn er wellicht nog méér vooroordelen te verzinnen? Of ben je het oneens? Dank alvast voor je feedback!

Scott Johnston
External Communications Manager bij Spil Games

External communications manager bij Spil Games. Eerder bij TomTom. Check out my LindedIn profile: http://nl.linkedin.com/pub/scott-johnston/4/62b/6b8

Categorie
Tags

1 Reactie

    Petsy

    Prima artikel Scott! Ik ben het met een groot deel van je artikel eens.

    Punt 6 vind ik echter een “vooroordeel” dat klopt. Sociale games zijn naar mijn mening zelfs nog vele malen verslaafder dan niet-sociale games. Juist doordat een sociaal element toevoegt aan een spel wordt de binding met het spel veel belangrijker. Je “vrienden” zijn vaak afhankelijk van wat jij doet en als jij stopt dan lijden je vrienden daar ook onder en dat wil je natuurlijk niet!

    Ik zelf speel sinds 2004 World of Warcraft(WoW). Ik ben al meerdere malen gestopt (zo speel ik momenteel ook niet meer) maar het sociale van WoW trekt me telkens weer terug. Zo speel ik momenteel dan ook al 4 jaar met dezelfde mensen (waarvan ik er ondertussen ook enkele in het echt ontmoet heb). Ik ken vele spelers dan ook al meerdere jaren en je bouwt toch een bepaalde band met deze spelers op. Ik vind vriendschap daarbij een te groot woord omdat ik van mening ben dat je iemand eerst in het echt moet kennen maar voor veel mensen is dit wat ik met deze spelers opgebouwd heb vriendschap. Dit zorgt voor een ontzettend sterke binding met de game en ik zelf speel vaak puur voor het sociale om mijn avonden op te vullen. Het gaat hierbij om mensen die ik niet echt als vrienden beschouw. Bij de “Casual” social games speel je echter vaak met vrienden waardoor het nog net iets belangrijker is dat je blijft spelen want je wilt er natuurlijk bij horen.

    Ik verwacht dat dit vooral op lagere leeftijden voor problemen kan gaan zorgen. Als voorbeeld zou je b.v. een klas op de basisschool kunnen nemen. In een klas speelt iedereen dezelfde sociale game, er wordt in de klas veel over gesproken en iedereen helpt elkaar beter te worden. Als je dan als een klasgenoot zijnde zegt dat je niet meer wilt spelen kunnen daar negatieve reacties op komen en dat wil je natuurlijk niet. Ook wil je natuurlijk beter zijn als je klasgenootjes waardoor je meer en meer gaat spelen. Deze games zijn vaak erg leuk maar de hoofdreden waarom mensen er verslaafd aan zijn is juist de combinatie van het leuke en het sociale(vaak weegt het sociale sterker dan het leuke in mijn ervaring).

    Ook merk ik nogal vaak dat de termen “Casual” en “Hardcore” gaming door elkaar gehaald worden. Zo bestempelen de meeste schrijvers WoW spelers als Hardcore gamers en mensen die b.v. cityville spelen als Casual gamers. De termen casual en hardcore zijn echter ontstaan uit de hoeveelheid tijd die je in gaming stopt ongerelateerd aan het spel wat je speelt (deze beleving is door de verkeerde bestempeling wel aan het veranderen). Zo kun je een “Casual” game als Cityville ook “Hardcore” spelen en een “Hardcore” game als WoW ook “Casual”.

    Ik ben benieuwd naar je reactie hierop!

    Patrick


    28 april 2011 om 07:06

Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!