GadgetReview: 3D gamen zonder bril met de Nintendo 3DS

Het probleem van 3D apparatuur zoals de meeste 3D TV’s, is dat je er een bril voor nodig hebt. Nintendo’s laatste diamantje, de 3DS, breekt met dit probleem. De Nintendo 3DS is de eerste handheld waarop je 3D spellen kunt spelen zonder dat je daarvoor een bril nodig hebt. In dat kader is de 3DS een ware revolutie. Toch blijkt het 3D scherm van het apparaat behoorlijk wennen. Hoog tijd om deze nieuwste handheld eens goed onder de loep te nemen.

Look & Feel

Van de look van het apparaat ben ik zelf niet echt onder de indruk. Het is een groot vierkant blok waar er nauwelijks aandacht besteed lijkt te zijn aan de vormgeving. Wellicht ben ik de “smooth” en strakke designs van smartphones gewend, maar het voelt niet echt van deze tijd. Misschien is dit gedaan om het apparaat stevig te maken. Daarnaast is het LCD scherm erg klein in verhouding tot het apparaat. Daarbij kijk ik weer naar TV’s, smartphones en tablets waarbij de randen steeds dunner worden. Wat daarnaast opvalt is de kleur. We kregen van Nintendo de Aqua Blue versie (zoals afgebeeld op de foto).

Aan de voorzijde zit een 3,5mm audio jack voor een headset. Daarboven zijn 3 knoppen die vooral bedoeld zijn voor het navigeren door de interface: select – home – start. Daarnaast is er nog een power knop om het apparaat aan en uit te zetten. Het onderste gedeelte van de 3DS bevat net als de Nintendo DS een LCD touch screen. Rechts daarvan zijn de X Y A B knoppen te vinden waar in de games de acties mee worden uitgevoerd. Links van het touchscreen zijn twee pads te vinden waarmee de richting binnen games kan worden bestuurd. Aan de bovenkant van het apparaat bevindt zich het daadwerkelijke LCD scherm waar de games op gespeeld worden. Rechts van het scherm zit een switch waarmee tussen 2D en 3D kan worden gewisseld. Aan de achterzijde vinden zich nog twee triggers aan weerszijde.

Invoer

Wat me opvalt is dat de invoer van het apparaat zeer divers is. Er zijn twee manieren om richting aan te geven. Daarnaast kun je met de XYAB knoppen het spel besturen maar daarvoor moet je bij sommige spellen ook het touch scherm voor gebruiken. Het touch screen is een 77 mm groot non-3D resistief aanraakscherm met een resolutie van 320×240 pixels (QVGA). Ook beschikt het apparaat over een een accelerometer (versnellingsmeter), en een gyroscoop (balansmeter). Voor invoer kunnen ook de triggers aan de achterzijde worden gebruikt. Opvallend daarnaast is de iets wat lomp uitziende stylus waarmee het touch screen bediend kan worden.

Het testpanel

Omdat ik al snel merkte dat iedereen weer anders dacht over de handheld, heb ik verschillende mensen het apparaat laten uitproberen.

Voor deze review heeft iedereen gespeeld met de augmented reality games, Streetfighter IV en PilotWings.

3D

Dan zijn we aangekomen bij hét USP van de Nintendo 3DS, het 3D scherm! Het scherm is 90 mm groot en heeft een resolutie van 800×240 pixels (400×240 pixels per oog, WQVGA). De 3D techniek waarvan het apparaat gebruik van maakt wordt “autostereoscopische drie-dimensionaal effect” genoemd. De 3DS weegt ongeveer 230 gram, en wanneer hij is dichtgeklapt, is hij 134 mm lang, 74 mm breed, en 21 mm dikZoals verwacht waren de reacties op het 3D erg uiteenlopend. Serhat: “De pad besturing werkt fijn en 3D is zeker mooi, vanuit verschillende ooghoeken blijft het beeld goed. Het diepte van het 3D is goed zichtbaar. Vooral de 3D modus van Streetfighter waarbij de camera achter het karakter wordt geplaatst maakt goed gebruik van de 3D mogelijkheden. De meerwaarde is sterk afhankelijk van de spelletjes, net zoals bv. bij films.” Streetfighter maakt bijvoorbeeld echt gebruik van de 3D mogelijkheden, waarbij PilotWings een gewone vlieggame is maar dan met diepte. Ook Lionel en Marco waren enthousiast over de kwaliteit van het 3D scherm. Wat wel te merken is dat alhoewel de meeste gebruikers het 3D scherm waarderen, ze niet speciaal daarvoor een 3DS zouden aanschaffen, zoals Paul verwoordde. De dames waren beduidend minder onder indruk van het 3D scherm.

Ik was erg benieuwd wat iedereen zou vinden van het 3D scherm. Zeker nadat “thousands” 3DS bezitters hun apparaat wilden terugbrengen nadat ze gek werden van hen het scherm. Het effect blijkt te wisselen. De ene helft kan er redelijk goed tegen, maar na 20 tot 30 minuten moet er wel echt gepauzeerd worden. Daarnaast waren er een aantal waarbij het 3D vanaf het begin direct vervelend was en die er niet aan konden wennen. De meeste van hen hielden het dan ook niet langer dan 5 tot 10 minuten vol.

Augmented reality

Leuk van de 3DS is dat er standaard een aantal augmented reality games opstaan. Als je een foto maakt van een vriend of van jezelf, moet je met het spel “Hoofdenjacht” de kamer doorlopen om de vliegende gezichten van je vriend neer te schieten. Leuk hierbij is dat je je dus ook fysiek moet bewegen, omdat je anders niet alle gezichten in de kamer kunt zien.

Daarnaast staan onder AR Games er nog een aantal augmented reality spellen op de 3DS. Om deze te kunnen spelen moet je een kaartje op een oppervlak leggen, en de 3DS op ongeveer 25-30 centimeter afstand houden. Wanneer hij de kaart herkend, vouwt de kaart zich uit tot spelplatform die blend met de omgeving. Bij het “schietschijf spel” bijvoorbeeld begin de tafel te bewegen alsof hij gemaakt is van rubber. De augmented reality games werden ook door iedereen uit het panel gewaardeerd. Hierbij viel het op dat vooral de vrouwen dit erg konden waarderen, evenals de “oudjes”, Henk en Renate. De augmented reality games van de 3DS zijn, naar mijn weten, dan ook uniek (even de EyeToy buiten beschouwing gelaten).

Spelervaring

Van Nintendo kregen we er 3 spellen bijgeleverd: Nintendogs, PilotWings en Streetfighter IV. Met Nintendogs durfde ik bij mijn panel niet aan te komen, dus ik heb ze PilotWings en Streetfighter laten spelen. De mannen waren zeer enthousiast van Streetfighter IV. Velen van hen hadden het ook vroeger gespeeld. De besturing, de combinatie van de XYAB knoppen en het LCD touch screen, was voor velen wel even wennen.Vooral de 3D modus is goed uitgewerkt. Hierbij bevindt de camera zich achter het karakter, en door het 3D effect heb je echt het gevoel in de game te zitten. PilotWings voelt qua besturing wat natuurlijker aan, maar het maakt niet gebruik van de extra mogelijkheden van 3D.

Camera

De 3DS heeft twee camera’s aan de achterkant van het apparaat. Naast dat die gebruikt worden voor de augmented reality games, kunnen daar ook 3D-foto’s mee gemaakt worden. Een derde camera net boven het bovenste scherm in het apparaat, richting het gezicht van de speler, kan gebruikt worden om 2D-foto’s en video’s te maken. Alle camera’s hebben een resolutie van 640×480 pixels (0.3 megapixels). Overdag is dit prima, alleen naar mate het donkerder wordt, wordt het bijvoorbeeld lastig voor het apparaat om het AR kaartje te herkennen. Ook gaat de fotokwaliteit erg naar beneden naar mate het donker wordt. Dit is ook wel te verwachten met 0.3 megapixel camera’s. Leuk voor de fun factor, maar qua kwaliteit en praktisch gezien (je kunt vrij weinig met 3D foto’s) niet geweldig.

Marketing

Nintendo heeft voor de 3DS goed uitgepakt. Zo waren er onder andere TV commercials te zien, net als de gebruikelijke advertising. Het lastige aan 3D is dat weinig media het ondersteunen, dus dat is moeilijk over te brengen. James Honeywell, Nintendo UK’s marketing manager, zegt hierover:

[blockquote]“It’s been one of the trickier products that I’ve personally had to work on. We can’t show the product benefit in 3D to consumers through TV and so forth, so it did stretch our imaginations a bit. I think what we’ve found is that when people play it their initial reactions are amazing, so that’s why we embarked on our programme of sampling and recorded the TV commercials at the sample events,”[/blockquote]

De slogan van de handheld is “seeing is believing”, wat meteen aangeeft dat je het apparaat moet ervaren voor je er wat van kunt vinden. Honeywell:

[blockquote]“Once you see it, you see what an amazing experience it is and that should be enough to convince anyone to buy it, whether they’re used to playing games or haven’t played one in their life. I think people will find something really unique.”[/blockquote]

Tijdens mijn gehele ervaring van de 3DS had ik de indruk dat de handheld toch echt gericht is op kinderen. Daar past het design bij, het grootste gedeelte van het gamesaanbod, enzovoort. Dit legde ik voor aan Nintendo Nederland, die bevestigde dat een groot gedeelte van de doelgroep inderdaad kinderen. Maar, wordt er aan toegevoegd, het is zeker niet de gehele doelgroep. Het apparaat is net zo goed gericht op jongeren en de leeftijdscategorieën daarboven.

De sales van de Nintendo 3DS zijn enigszins tegengevallen. Afgelopen september voorspelde Nintendo dat er eind april 2011 4 miljoen handhelds zouden zijn verkocht. In het jaarverslag van Nintendo dat eind april werd gepresenteerd bleek echter dat er 3.6 miljoen stuks waren verkocht. Nintendo president Satoru Iwata wijt het aan de aardbeving in Japan en het moeilijke communiceren over de mogelijkheden van 3D.

Conclusie

Gemixte gevoelens, dat is toch wel wat mijn idee over de Nintendo 3DS het beste beschrijft. Enerzijds zijn de 3D mogelijkheden erg tof en vernieuwend, anderzijds krijgen er toch veel mensen last van. De augmented reality games zijn ook een zware pro. Nintendo is hiermee technologisch vooruitstrevend en de AR games kunnen op veel verbazing en positieve ontvangst rekenen. Nadelen zijn er in vele kleine vormen, zoals de look & feel, de lage kwaliteit van de camera’s, maar vooral de geringe durability van het apparaat. Alhoewel bij een groot gedeelte van het panel de 3DS enthousiast ontvangen werd, merk je dat bijna iedereen na 20-30 minuten niet meer verder hoeft te spelen. Dit hoeft niet per sé negatief te zijn. Bij de Wii zie je bijvoorbeeld ook dat het een grote likebility factor heeft, en dat het een relatief grote groep gebruikers heeft dat er uiteindelijk toch weinig mee speelt.