8 redenen waarom je persbericht wordt weggegooid
Eens in de zoveel tijd duiken ze weer op: persbericht-ergernissen. Niet zo vreemd, want journalisten worden regelmatig tot wanhoop gedreven door de grote hoeveelheid bagger die ze over hun mailbox uitgestort krijgen.
De meest recente lijst is gepubliceerd op PR Daily: 5 redenen waarom een journalist je persbericht weggooit. Wie deze lijst leest zal concluderen dat de ergernissen in Amerika blijkbaar iets anders liggen dan die in Nederland. Tijd voor een kleine inventarisatie onder onze journalisten: niet 5 maar 8 redenen om een persbericht weg te gooien.
1. Niet relevant
Het klinkt zo simpel, maar is toch de meest gemaakte fout: het versturen van persberichten naar journalisten die he-le-maal niks met dat onderwerp kunnen. Bedenk ook wie je aanschrijft: een blogger heeft behoefte aan andere informatie dan een ‘traditionele’ journalist.
95% van de persberichten die naar ons algemene redactieadres worden gestuurd verdwijnen ongelezen in de digitale prullenbak. Kwestie van afzender en onderwerp scannen.
Tim Veerwater, OOR
De voorbeelden zijn om te huilen: een management-publicatie die persberichten ontvangt over een themadag voor hoogzwangere moeders (want daar zitten ook managers bij, of wat?), of een journalist die schrijft voor mannenbladen die een persbericht over kralenkettingen in zijn mailbox vindt.
Levert dat ergernis op? Neuh, een mailtje deleten kost niet zoveel tijd. De meeste persberichten gaan trouwens, eventueel na lezing, de prullenbak in, omdat er maar een klein percentage echt interessant voor me is.
Rob van Leeuwen, Management Team
2. Bijlage-terreur
Het schijnt echt nog te gebeuren: persberichten met als email-onderwerp ‘Persbericht’, geen tekst in de body van de mail maar wel als Word- of PDF-document in de bijlage. Dat levert irritatie op: waarom tekst in een bijlage als je het ook in de mail kunt zetten? Alleen om hem in de huisstijl van je organisatie te zetten? Wat heeft een journalist daar aan?
3. Wollig taalgebruik
Een persbericht heeft pas zin als je min of meer dezelfde bewoordingen gebruikt als de journalist naar wie je het stuurt. En een ongeluk zit hier in een klein hoekje. Voor bedrijven is het vaak verleidelijk om een brochure- website-tekst over een nieuw product of dienst 1 op 1 te gebruiken voor een persbericht – dat scheelt weer wat schrijfwerk. Niet doen. Houd het zakelijk en zet zo kort mogelijk uiteen wat het nieuws is (wat kun je met dit product wat je voorheen nog niet kon).
Een letterlijke vertaling van een Amerikaans persbericht kun je herkennen aan de talloze quotes van het management van het bedrijf, analisten en klanten.
Ook jargon en wollige taal wordt gehekeld:
Formuleringen die vooral niets uitsluiten, maar ondertussen ook niet meer aangeven waar het primair om gaat. Voorbeeld : ‘Onze procesoplossing’. Misschien is het software, maar zo noemen ze het niet, want: ze leasen, bieden het online aan, leveren er een iPad bij, garanderen resultaat of verzorgen er een training bij. Of hebben plannen om dat te gaan doen.
Rolf Zaal, Automatisering Gids
4. Beeldmateriaal
Natuurlijk is het een goed idee om niet alleen een relevante tekst aan te leveren in een persbericht, maar ook alvast een voorzetje te doen voor geschikt beeldmateriaal. Als je foto’s, video’s of infographics hebt, maak daar dan ook zeker gebruik van, zeker voor online artikelen is daar vaak behoefte aan.
Maar zet het niet in de body van de email!
Plaats beeldmateriaal het liefst ergens online en link ernaar in je persbericht, het liefst in een online newsroom waar ook andere persberichten zijn te vinden, meer informatie over het bedrijf en achtergrondinformatie. Zo hoef je geen mailtjes van 9 MB te versturen, die een journalist niet eens op zijn smartphone kan laden.
5. Typefouten
Niet doen, dat is universeel (zie ook het artikel in PR Daily).
6. Eenzijdige embargo’s
Een embargo geldt alléén als beide partijen het hierover eens zijn. Als een journalist dus niet (voordat je het bericht verstuurde) heeft beloofd dat hij zich aan het embargo zal houden, geldt het niet. En zal het zelfs alleen maar irritatie opwekken:
Persbureaus snappen soms niet dat een embargo een afspraak is en geen opdracht, zoals ze dat presenteren. Staat er embargo boven, dan gooi ik het vrijwel meteen weg. En raak ik geïrriteerd, waardoor ik in de toekomst minder snel iets doe met persberichten van dezelfde afzender (of het moet echt heel bijzonder nieuws zijn).
Nick Kivits, freelancer
7. Contactgegevens
Zet contactgegevens onder een bericht (email en telefoon, fax hoeft echt niet meer), zorg dat degene die eronder staat ook bereikbaar is. Het staat nogal dom als je een persbericht verstuurt met jouw naam eronder, een journalist belt om een aanvullende vraag te stellen en je collega moet vertellen dat je vandaag vrij bent.
8. Nabellen
In veel andere landen schijnt het te kunnen, maar niet in Nederland: een journalist bellen om te vragen of hij iets met het persbericht gaat doen. Dat wordt (terecht) gezien als een push-middel om nieuws dat blijkbaar niet interessant genoeg was om meteen te gebruiken alsnog onder de aandacht te brengen.
Toch gebeurt het nog steeds en soms zelfs ronduit lomp:
Onderaan, onder de streep, op dwingende toon communiceren dat terugkoppeling gewenst is: wel of niet plaatsen en waarom? Of, zo mogelijk nog schokkender:
Een persbericht versturen aan de sales-collega’s van de redacteur, met het verzoek ‘Can you push this in the magazine?’ (Engelstalig, want komt blijkbaar vaker voor in internationale PR?)
Arnoud van Gemeren, Tijdschrift IT Management
Genoeg valkuilen, ergernissen en onbegrip dus. Toch is er ook nog opvallend veel geduld aanwezig bij de journalisten die ik heb gevraagd:
Ik probeer in principe zoveel mogelijk door de onbeholpenheid, zelfingenomenheid of marketingverdwazing van de scribent heen te kijken om te doorgronden of er toch niet iets van nieuws of een leuke achtergrond in te bespeuren valt.
Rolf Zaal, Automatisering Gids
Natuurlijk is er maar één manier om meer begrip en minder irritatie te kweken, en dat is als wij PR-mensen ons meer gaan verplaatsen in de journalisten die we aanschrijven. Dat geldt voor de vorm, de inhoud, en de ontvanger van het persbericht.
Niet alle journalisten die hebben gereageerd op de oproep zijn genoemd in het artikel – sommigen wensten anoniem te blijven.
Content mens in verschillende verschijningsvormen: - Als senior contentstrateeg bij Philips, met een focus op innovatie - Als freelancer bij Bureau Verf - Als een van de mensen achter het Genootschap van Contentstrategen - Als juryvoorzitter van de Grand Prix Content Marketing
Kan me voorstellen dat er vaak irritaties zijn over aangeleverde stukken. Niet iedereen kan goed schrijven of zoals een professional dit ‘leert’. Het feit dat mensen zich ervan bewust zijn dat ze pr willen doen, vind ik positief. Wat begrip is dan op zijn plaats. Bovendien lijkt het wel alsof de hedendaagse journalist steeds luier wordt en is het niveau ook niet meer wat het geweest is. Irritaties of niet; het is wel lekker handig en makkelijk dat er ook veel ‘goede’ stukken op een presenteerblaadje worden aangereikt!
Veel spelfouten in dit artikel…
Dat gezeur over spelfouten van journalisten, ik deed er zelf ook altijd aan mee. Maar een ding. Als we alle spel- en typfouten eens in de krant bekijken…
Ik roep toch ook niet dat ik de krant weggooi vanwege een tikfout?
Ach, het draait uiteindelijk allemaal om een soepele samenwerking tussen journalist en pr, beetje begrip voor beide kanten helpt al veel. Maar op zich kan ik me invoelen in deze ergernissen, heb er zelf regelmatig mee te maken.
De beste tip om de kans dat je persbericht niet wordt weggegooid te vergroten: laat het door iemand maken die dat kan.
Waar dan, Chris??
Het staat nogal dom als je persvoorlichters aanspoort typefouten te voorkomen zelf een grammaticale fout te maken.
“Het staat nogal dom als je een persbericht VERSTUURD met jouw naam eronder, een journalist belt om een aanvullende vraag te stellen en je collega moet vertellen dat je vandaag vrij bent.”
@Roger Bedankt voor de tip, dat is inderdaad niet zo slim ;).
@Annette: Wat bedoel je met het niveau van journalisten? Dat hun stukken ook meer fouten bevatten?
Als je persbericht keihard nieuws bevat, dan maakt het niet uit of er typefouten in staan. Stuur dus alleen een persbericht uit als het nieuwswaarde heeft.
Jammer dat iedereen eraan voorbij gaat hoeveel moeite het soms kost om een persbericht op te stellen.
@Legio: Ik schrijf ze zelf ook veel, dus ik weet wat je bedoelt, Maar het is toch jammer als al die moeite voor niets is geweest omdat je bericht niet wordt opgemerkt?
Wanneer heeft een bericht ‘nieuwswaarde’? Ben benieuwd of jullie dit objectief kunnen vaststellen.
@ jorrit. Een goede PR-professional (dat zijn er niet veel) kan heel goed de nieuwswaarde inschatten wanneer hij de journalist, het medium en de klant goed kent.
Ik ben er van overtuigd dat als je echt iets goeds te melden hebt, je dit het beste bij 1 journalist kunt aanbieden. En niet via een algemeen persbericht, maar eentje die specifiek aansluit bij die journalist.
Dat houdt in dat je moet investeren in je relatie met die journalist. Je moet weten wat hij wel of niet interessant vindt en of hij bijvoorbeeld een deadline heeft. als jij het juiste bericht, op de juiste tijd en op de juiste wijze (persoonlijk) in de juiste vorm aanbiedt dan is de kans van slagen het grootst. Dan heb je een win-win-win situatie.
Als het bericht dan opgepikt wordt en het is echt nieuwswaardig, dan zullen andere publicaties het ook overnemen van de eerste publicatie.
Helaas moeten pr-bureaus onder druk zoveel mogelijk persberichten uitpoepen (al of niet vertaalde versies) en deze als een schot hagel verspreiden. Het resultaat: publicaties, maar niet de beste.
maar goed, dat is mijn mening 🙂
ik denk dat er nog een grote kwaliteitsslag gemaakt kan worden.
@JW Het aanbieden van nieuws aan één journalist kan inderdaad prima werken. Maar als je écht belangrijk nieuws hebt (denk aan een fusie of een grote investering) dan is het zonde om het daarbij te laten. Met een persbericht wil je immers ook je belangrijkste contacten op de hoogte houden van je nieuws. Als deze journalisten via een concurrent moeten horen dat je groot nieuws hebt, is dat niet goed voor de relatie, lijkt me.
Hoe waar allemaal Freek. Ppff en dat het nog steeds gezegd moet worden. Leren de nieuwelingen dit trouwens niet meer in de PR-opleiding?
@Frank: We hebben er nog net geen 8 geboden van gemaakt, maar misschien is dat wel een aardige vorm ;).
En hoe zit het de relevantie van informatie niet zijnde persberichten, bijvoorbeeld een nieuwsbrief?
Beste
Het draait gewoon om nieuwswaarde. Uiteindelijk vergeten jullie wel iets. Het is niet de journalist die bepaald wat er in de krant komt maar wel de eindredacteur. Jullie moeten zich misschien verplaatsen in de hoofden van een journalist maar een journalist moet uiteindelijk ook de eindredacteur er warm voor kunnen maken. Het zijn dus niet de journalisten die het zomaar allemaal bepalen. Journalisten zijn slecht 1 onderdeel in het hele proces. Denk dus nog 1 stap verder : hoe krijgt de journalist dit aan de eindredacteur verkocht ?
Keep working ,fantastic job! fekfacedgddebegd
I gotta favorite this internet site it seems handy very useful gddfdfdcaddkfkce
Great blog! I am loving it!! Will come back again. I am taking your feeds also aekadbbefkdd
Great, thanks for sharing this article. Really Cool. adbffbfcbegeafab
Someone essentially help to make significantly posts I might state. This is the first time I frequented your web page and so far? I surprised with the research you made to create this actual submit amazing. Magnificent activity! eeagcabakdcf
I really like your writing style, excellent info, thank you for putting up agkkeakbcddbbffk
contact voor beveiligen & ongedekt lening.
Als u hebben bezetting en maandelijks inkomen u zijn gekwalificeerd voor een lening.
lenen van 3000euro tot 5000,000euro.
Kiezen lening looptijd van een jaar tot twintig jaar.
geïnteresseerd personen moeten e-mail.
azeesabdul480@gmail.com
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!