3D Printing Event 2011: Maak thuis je eigen producten

Op dinsdag 25 Oktober vond het eerste 3D Printevent plaats in Seats2meet Eindhoven. Verschillende sprekers hadden het over de laatste ontwikkelingen, problemen, implicaties en mogelijkheden die 3D printers ons bieden. Het hoofdthema was 3D printing at home en daarnaast werd er ook gepraat over foodprinting: het printen of bewerken van eten. In ‘Wohlers Report 2011’ voorspelt Wohlers Associates dat de 3D printingmarkt in 2016 ruim $3,1 miljard waard is en diezelfde markt in 2020 een waarde van $5,2 miljard benaderd. Ook commercieel interessant dus, dat 3D printen!

3D printing

Na een introductie van Pieter Hermans, CEO van Jakajima dat het event organiseerde, werd het event afgetrapt met een presentatie van Erik de Bruijn, co-founder van Ultimaker. In zijn presentaties vertelde hij over de laatste trends op het gebied van 3D printing en nieuwe businessmogelijkheden. Een groot probleem bij 3D printing, maar tegelijk ook een grote kans, is de software die je gebruikt om modellen te ontwerpen en te printen. Die software moet namelijk zo simpel mogelijk zijn, kinderen moeten ermee om kunnen gaan. Dit is dan ook een gebied waar volgens Erik de Bruijn de komende jaren de grootste stappen in worden genomen.

Vervolgens werd er door Bas van Abel gesproken over productie sinds de industriële revolutie en hoe producten door massaproductie steeds minder transparant zijn geworden. De gedachte ‘als je de machine kunt openen is hij helemaal van jou’ vind je bij steeds minder producten terug. Als voorbeeld noemde hij de Nintendo DS, die met speciale schroefjes is dichtgemaakt zodat je niet zomaar bij de binnenkant kunt en de iPhone, waar je de batterij niet eens kunt vervangen en die eerder dit jaar ook van speciale schroefjes is voorzien. Voor 3D printing zijn transparante producten essentieel, want als je een onderdeel moet vervangen of wilt updaten moet je natuurlijk wel bij de onderdelen kunnen.

Joris Peels deelde in zijn presentatie een (naar mijn mening) grote implicatie van 3D printing. Het geeft gebruikers de mogelijkheid om producten aan te passen voor eigen gebruik. Met massaproductie zijn de producten die je koopt niet bijzonder of speciaal; iedereen heeft een dergelijk product. Het is (meestal) gericht op de behoeftes van een groep mensen. Maar de mogelijkheid die 3D printing biedt is om unieke producten te maken die perfect aansluiten op de behoeften van individuen. Je kunt dus een product zelf aanpassen zodat het bij jou past en het aan jouw behoeften voldoet.

Het is dan ook de vraag in welke mate een producent in de wereld van 3D printing nog controle heeft over zijn product. Natuurlijk is het zo dat je nu ook al producten kunt customizen, maar met de komst van 3D printers in de huiskamer kun je producten dus inhoudelijk (aan de binnenkant) ook gemakkelijker veranderen. 3D printing lijkt dan ook goed te passen in de megatrend ‘individualisering van de samenleving’. Lijkt, omdat een aantal sprekers 3D printing niet zien als een apparaat voor in de huiskamer maar als iets waar met name producenten of retailers gebruik van kunnen maken. Je zou op een website kunnen aangeven wat je geprint wilt hebben en dat krijg je dan toegestuurd. Zoiets is op zich wel logisch: 3D printers zijn nog niet bepaald consumentvriendelijk en de materiaalkosten zijn nog veel te duur, maar waren er niet vergelijkbare bezwaren tegen de eerste computers?

Joris Peels noemde nog een ander probleem. Waar mensen nu nog online veel creëren en dus troep achterlaten, krijgen mensen nu ook de mogelijkheid om offline meer te creëren, wat resulteert in veel ‘echte’ troep. Milieutechnisch gezien vormt dat extra afval dus een extra probleem waar nog geen oplossing voor is bedacht.

Foodprinting

Ook werd er gesproken over digital gastronomy: food printing. Dit is een ontwikkeling die nog nieuwer is dan 3D printing en die minstens zo interessant is. Onder andere MIT-studenten, TNO en Philips deelden hun visies op het gebied van foodprinting. Wat de MIT-studenten al gelijk aangaven was dat er in de afgelopen 100 jaar relatief weinig op het gebied van de combinatie technologie en eten is gebeurd. Als voorbeeld en inspiratiebron lieten ze al gelijk het volgende filmpje zien:

Vervolgens lieten ze drie verschillende apparaten zien:

• Robotic chef, voor het veranderen van eten. Je kunt kleuren veranderen, smaken toevoegen of in het geval van vlees vet wegsnijden.

• Digital fabricator, voor het bereiden van eten. Je kunt maaltijden downloaden en vervolgens printen.

• Virtuoso mixer, voor het mixen van verschillende elementen.

De ideale foodprinter bevat al deze functies maar het zal nog wel even duren voordat dit mogelijk is. Zo is het bijvoorbeeld nog niet mogelijk om vlees te printen, maar wel om vlees te bewerken met een foodprinter.

Daarna kwam TNO met hun visie op foodprinting. De presentatie omvatte veel technische processen en daaruit kwam naar voren dat ze met foodprinting bijna perfecte mixen kunnen produceren. Deeltjes die je bijvoorbeeld vindt in aanmaakmixen en vla kunnen consistent en van dezelfde grootte worden geproduceerd: iets waar bedrijven als Campina en Friesche vlag vast in geïnteresseerd zijn, mochten ze er nog niets mee doen.

Ook Philips is al bezig met foodprinting, al is dat op een conceptuele manier. Philips is vooral geïnteresseerd in de combinatie “medisch” en “eten”. Voor patiënten die nu dagelijks medicijnen moeten slikken zou foodprinting een ideale uitkomst kunnen zijn: het biedt de mogelijkheid om de medicijnen direct in bijvoorbeeld een croissantje te printen. De reden dat Philips nog voorzichtig is met foodprinting voor consumenten, is omdat uit vele discussies die er met potentiële gebruikers zijn gevoerd naar voren kwam dat gebruikers eigenlijk precies het tegenovergestelde willen. Zij willen terug naar verse producten en een authentieke, pure bereiding van een gerecht. Vooral ouders hebben problemen met een nog kunstmatigere vorm van koken: ze moeten hun kinderen nu al met moeite uitleggen dat groente en fruit niet in de Albert Heijn worden gemaakt.

Naast de presentaties was er een ruimte waar je vrij kon rondlopen en live het werk van 3D printers kon bekijken en een 3D-muis kon uitproberen. Enkele foto’s daarvan vind je hier.

Van alle presentaties kwam het volgende over 3D printers het meest duidelijk naar voren: het stelt je in staat om producten te customizen, of het je nou een persoonlijk gebruiksvoordeel geeft, of doordat het je een uniek product oplevert. Customization is key.