Firebrands verslag
Een eerste impressie van het door Erik aangekondigde Firebrands, “een bron vol inspiratie voor mensen die hun merk willen activeren en revitaliseren in het digitale tijdperk”. Gisteren in Panama, wegens de tiende verjaardag van Het Interactive Advertising Bureau .
Igor Beuker: The Catholic Insider moet de Spinawards van 2005, 2006 en 2007 winnen.
Paul Beelen: Nooit jokken
Chuck Porter: We Don’t Believe in Focus groups
Michael Moon: Focus groups & Surveys are crap. They don’t tell you about the unconscious motivators’.
Igor Beuker weet al wie de Spinawards 2007 moet winnen:
The Catholic Insider , omdat Priester Roderick laat zien hoe je een merk met digitale media nieuw leven in kan blazen.
Paul Beelen kwam met een fantastische analogie van de langspeelplaat. Eerst hadden we de langspeelplaat. Je moest altijd een heel album kopen. Als je een nummer dat je niet zo goed vond over wilde slaan, moest je de naald optillen. Maar dat gaf dan zo’n rotgeluid, dat je dat maar zelden deed. Toen kwam de CD. (die volgens Michael Moon pas doorbrak toen Philips de DireStraits 5 miljoen bood om hun plaat NIET op vyniel uit te geven) De CD gaf de gebruiker al meer macht. Je kon vantevoren programmeren om track 3 niet te horen. En I-tunes maakt het helemaal makkelijk om de mindere tracks te negeren. Zo werkt het ook met advertising. Het wordt steeds makkelijker om een boodschap op bedrijf te negeren (aan de andere kant zouden we later zien dat het ook steeds makkelijker is om verliefd te worden op een merk).
Zijn belangrijkste lessen:
En zorg dat je geen track 3 wordt die mensen overslaan.
Hoe je dat doet:
– nooit jokken op internet;
– lees zijn whitepaper ‘advertising 2.0.
Matthew Snijder van Nokia had de nodige reclamefilmpjes over de Nokia N series meegebracht. Ondanks de heerlijke beat die onder de filmpjes vond ik het een beetje slaapverwekkend. Behalve dan het verhaal over de Guns n’ Roses mobile ticketing pilot waar Nokia aan had meegewerkt. De hele fulfillment van het concert ging via een mobieltje. Had ik gemist van de zomer:
Chuck Porter had betere filmpjes. Als “relamebureau dat jaarlijks extra vliegtuigen moet huren om de prijzen uit Cannes thuis te brengen” (aldus Igor), zaten we op het puntje van onze stoelen. Wat mij persoonlijk bijbleef waren de volgende tips:
– vertrouw nooit op focus groups;
– planning werkt niet. Wij gooien meestal 10 dingen in de lucht, en kijken dan wel wat werkt;
– don’t feed the gorilla. 60% van de advertising wordt toegeschreven aan de marktleider. Als je de marktleider dus na-aapt, dan gooi je geld weg. Don’t follow the leader. Be different;
– go overboard. Doe juist die dingen waarvan je zelf denkt: ahh nee, dit kan echt niet. Zodra je creatieven zeggen: “we could never run it, but it would be great”, laat je dan niet tegenhouden.
Het verhaal van Michael Moon was zo fenomenaal, dat ik het niet durf samen te vatten. Met prachtige, beklijvende verhalen vertelde hij dat je merk ‘de oude systemen’ moet behagen, om groot te worden en te blijven, (De vertaling ‘de oude systemen’ behagen ontleen ik overigens aan Paul Postma).
Zo verklaarde hij het succes van McDonalds (the methodocal approach & superb French Fries; what’s your French fry).
Bush (a 6 year old girl intuitively feels that that strong & wrong guy can bring safety, whereas the right & weak guy can’t).
Starbucks: Nu dat de vrouwen ook zo nodig moeten werken (vrije vertaling van mij 😉 missen we de koffiekan en de vergebakken taart die we vroeger meekregen. En Starbucks speelt in op dat onbewuste gemis.
Marlboro: The Marlboro man is everything that the 13 year old adolescent (who has to live in his fathers house obeying his mothers’ rules…) is not. He is the true aspirational character for this target group for decades.
Aanvullingen op dit verslag zijn welkom.
Tja, mr Moon was zeker slaapverwekkend en dat had ook met de duur te maken van zijn presentatie (want 90 minuten spreken is al een opgave en dan alleen tekstuele ondersteuning is echt onvoldoende) maar inhoudelijk was het voor mij wel de moeite waard (ook al waren die schema’s overvol). En als ik eerlijk ben neem ik dan zijn beschrijvende verhalen over het fantatische stukje San Francisco waar we zeker naar toe moeten voor lief. Jammer dat de weglopers het niet even konden opbrengen om de sessie uit te zitten..
Het verhaal van Chuck Porter was inspirerend, vermakelijk en op zijn ‘reclame bureau’s’ gebracht. Beter te hebben dan het promotiefilmpje van Nokia (wel een coole telefoon overigens maar voorlopig niet te koop). Hier zat echt te weinig in…
En wat Paul Beelen betreft was mijn verwachting hooggespannen vanweg dat heldere paper van advertising 2.0. maar het bleek dat hij zijn gedachten beter kan verwoorden op papier dan tijdens zo’n presentatie. Ik blijf de inhoud en boodschap er daarom niet minder om vinden…
Al met al een wel bestede middag…
Dank voor je reactie Marita, plaatst eea toch in perspectief. Blijkbaar was de middag voor de early adaptors vooral een opsomming van oude meuk en weinig structuur maar was het voor anderen juist wel weer voldoende inspirerend.
Wie waren er nog meer bij? Wat vonden jullie?
@Ewald: Smaken verschillen blijkbaar. Ik was er pas vanaf 1500 uur. Vond Chuck aardig omdat je achtergronden hoort van bekende virale commercials en niet vanwege een spraakmakend verhaal.
Michael Moon fenomenaal? Dat vond ik zeker niet. 90 minuten waarvan minstens de helft met verhaaltjes. Verhaaltjes zijn leuk als ze daadwerkelijk uit je leven zijn gegrepen en je een bepaalde onderdeel van je presentaties kunt verduidelijken. Niet als je meerdere keren terug moet lopen naar je papieren om te kijken welk verhaal je ook al weer zo vertellen, dat krijg je ook als je presentatie daarmee aan elkaar vast hangt. Ja, ik ben kritisch misschien te kritisch maar van iemand die de bij een vorige IAB-congres lovende kritiek kreeg had ik veel meer verwacht.
Jij ook bedankt, Marco 🙂
Ik was er ook bij, samen met Erik, Paul en Ewald. Ik begrijp zowel de positieve reactie van Ewald als de kritische van Frank-ly. Ik ben het met Frank Meeuwsen van Frank-ly eens – voor iemand die dagelijks met Interactive Marketing bezig is heeft FireBrands niet veel nieuwe inzichten opgeleverd.
Maar net als Ewald en Erik vond ik het verhaal van Chuck Porter bijzonder inspirerend – zijn bureau slaagt telkens erin om adverteerders te overtuigen om clichés en inertie (“we hebben dit altijd zo gedaan”) los te laten. En dit levert niet alleen prijswinnende maar ook zeer effectieve campagnes op. Het lukt Crispin Porter + Bogusky bijzonder goed om spot te drijven met popcultuur waardoor hun werk zeer herkenbaar is voor het publiek. En het verhaal over “10 dingen uitproberen en op datgene wat werkt voortbouwen” was voor mij zeer geloofwaardig. Chuck Porter gaf eerlijk toe dat ook hij (ondanks als die vrachtwagens met Cannes Lions:-) van tevoren niet weet welke campagnes wel en welke niet gaan werken.
Het mooie van nieuwe media en online marketing is dat ze veel goedkoper zijn dan de traditionele, waardoor je meer dingen kan uitproberen om klanten te interesseren voor je merk.
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!