Kranten lopen nog steeds hopeloos achter
Waarom journalisten webanalist, data-nerd en designer moeten worden
De uitgeverswereld is volop in beweging. Sanoma is gereorganiseerd en met een hoop tijdschriften werd gestopt. Vorig jaar werden we verblijd met het dappere initiatief De Correspondent en vandaag heeft Blendle zijn digitale deuren voor lezers geopend. De opkomst van nieuwe nieuwsplatformen en de neergang van bestaande, zijn het zoveelste signaal dat het anders moet en kan in de kranten- en tijdschriftenwereld. Gaan kranten en tijdschriften nog ooit de benodigde transitie maken of is de toekomst aan de Blendles en Correspondenten van deze wereld?
Damopstand
Onlangs las ik in de Volkskrant over de opstand van de dammers. De Volkskrant had het gewaagd hun damrubriek op te doeken. En zo stonden er zo maar 6.400 lezers in de kou.
De Volkskrant kwam aan dit aantal lezers via een lezersonderzoek. Uit dat onderzoek was gebleken dat slechts weinigen de damrubriek lazen. De krant vond het maar vreemd dat het voor slechts een gering percentage van de lezers een halve pagina op zaterdag moest vullen. Bridge was om die reden ook al gesneuveld. De dammers waren niet van gisteren en via online petities, fora en briefkaarten werd de Volkskrant bestookt. Het had zijn uitwerking. De krant ging overstag en de damrubriek is weer terug.
Ik zie het al voor me. Op de burelen van de Volkskrant is er uren gediscussieerd of die rubriek eruit moest. Een paar weken later, na het lezen van alle petities en briefkaarten, werd de discussie nog eens dunnetjes overgedaan. Dammen moest er weer in. Op de sportafdeling werd er jaren later nog steeds gesproken over deze clash.
De hele discussie geeft echter wel aan op welke manier de traditionele media naar hun doelgroepen kijken. Het is zwart of wit. Je krijgt the whole package of niets. Al jaren lang. Als lezer heb je bij een krant niets te kiezen. Daar heeft de digitalisering van nieuws niets aan kunnen veranderen.
De oude journalistiek voert de boventoon
Digitale adepten krijgen binnen de krantenwereld nauwelijks voet aan de grond. Journalistieke ethiek en objectiviteit staan bovenaan. Wordt er al getest met content waardoor je je lezers langer op je pagina houdt, waardoor die meer advertenties zien? Gaan we content anders aanbieden omdat we via jouw profiel hebben gezien dat jij sport en shownieuws het belangrijkste vindt?
Vaak zijn kranten erg huiverig voor dit soort innovatie. Maar die huiver zorgt er wel voor dat traditionele kranten in hun nieuwspresentatie enorm achterlopen.
Toen eind jaren ’90 de kranten naar online gingen, publiceerden zij hun berichten om 07.00 uur allemaal tegelijk op de website. Er mocht overdag een bom ontploffen, Holland mocht de Wereldcup winnen, een klein prinsje mocht geboren worden, het maakte niet uit. De content van 07.00 uur veranderde niet tot de volgende dag.
Toen al verbaasde ik me over deze vorm van ‘misbruik’ van het online kanaal. Maar kranten hadden toen geen online redactie, geen tijd en vooral geen zin. Online was onbelangrijk, het ging om de gedrukte versie.
Credits afbeelding: Redactieblog Volkskrant
Inmiddels zijn we tien jaar verder. Veel verandert er echter niet. Ik lees de Volkskrant al een tijdje op de iPad. Verwacht van die digitale krant geen wonderen: het is de gedrukte krant, iets goedkoper, met exact dezelfde content als de papieren versie. Geen flitsende infographics, geen keuzemenu (die kunstbijlage die ik nooit lees, moet ik ook verplicht afnemen), geen filmpjes en geen mogelijkheid tot delen (stel je voor: delen, dan komt al die dure content zomaar op straat te liggen) of het aangaan van een discussie, laat staan het per direct insturen van een ‘lezersbrief’.
Van een longtail, niches of targeting heeft nog geen journalist kennelijk gehoord. De iPad-uitvoering ontbreekt het aan fantasie. Ik krijg mijn nieuws op de manier waarop men in begin van deze eeuw ook al nieuws tot zich kreeg. En dat terwijl klanten steeds meer grip en inspraak op producten eisen. Geen in beton gegoten oplossingen, maar flexibele ‘partjes’. Laat mij mijn favoriete product zelf samenstellen. Of het nu een auto is, mijn sneakers of mijn nieuwsgaring.
Een andere mindset
Initiatieven als Blendle verplichten kranten tot een andere mindset. De ‘online’ journalist moet meer kunnen dan alleen maar tekstjes typen. Ieder artikel wordt van belang, moet gaan scoren. Kranten gaan journalisten beoordelen op zijn ‘Blendle-factor’: hoeveel downloads had jij vandaag?
De vraag is alleen of de gemiddelde journalist dit beseft. De nieuwe journalist zou een webanalist, data-nerd, contentspecialist en designkoning ineen moeten zijn. Of in ieder geval snappen dat hij deze kennis om zich heen nodig heeft om zijn vak uit te oefenen:
- Webanalist. Een journalist moet weten welke koppen scoren online. Testen met content en visuals. Wanneer haken mensen af? Welke artikelen worden het meest gedeeld? Dit dagelijks volgen en hier lering uit trekken.
- Data-nerd. Er is tegenwoordig ontzettend veel data online beschikbaar. Een journalist moet de weg weten om deze data te te gebruiken voor zijn verhaal. Dat zijn niet alleen de droge cijfertjes. Een journalist zal ook discussies moeten kunnen monitoren en duiden.
- Contentspecialist. Je wilt natuurlijk wel dat lezers over je artikel twitteren. Of over het gehele artikel, of maak de quotes dusdanig dat ze makkelijk te delen zijn op sociale media. Je content moet shareable zijn en dat vereist een aparte manier van schrijven.
- Designkoning. Deze data dien je dan wel op een leuke manier te presenteren. Ook weer dusdanig dat infographics makkelijk te delen zijn. Besteed ook aandacht aan de fotografie, een mooie foto maakt al de helft van het verhaal. Bedenk dat je lezers steeds visueler zijn ingesteld.
Een gek idee? Niet zo gek, want Jeff Jarvis, de man van het boek ‘What Would Google Do?‘, ontwikkelt in de Verenigde Staten een masters degree in ‘social journalism’.
Blendle gaat ongetwijfeld een bijdrage leveren aan de acceptatie van bovenstaande punten. Heel gericht gaan we als klanten op zoek naar content die ons aanspreekt. We abonneren ons op de bijdragen van specifieke journalisten of op onderwerpen waar we alles van willen weten. Kranten zullen zich bij aangetoond succes van Blendle wel aan moeten passen.
Zouden de krantuitgevers weten dat ze door initiatieven als Blendle niet meer in de driver’s seat zitten? En dat ze dit soort innovaties allang zelf hadden moeten bedenken?
Oprichter en eigenaar van Nummer Negen consultancy. Ik optimaliseer (mobiele) websites en customer journeys bij mijn klanten. Ik verdeel mijn tijd tussen grote opdrachtgevers (zoals Efteling en eerder adidas) en het MKB. De issues zijn per klant anders, maar de uitdaging is bij iedere klant om de online prestaties te verbeteren maar vooral om meer te begrijpen en te leren van die bezoeker op de (mobiele) website. Ik heb het vak geleerd bij Interpolis en Rabobank, waar ik digitaal strateeg was en bij Online Dialogue, waarvan ik mede-eigenaar was.
Eh, onder welke steen heb je gelegen? Niet om heel lullig te doen, maar je haalt 1 initiatief aan (Blendle) om je punt te bewijzen dat krantenuitgevers ouderwets zijn en nog steeds niet innoveren? Ben je überhaupt wel eens langs geweest bij de grote uitgevers en weet je welke mensen daar werken? Infographicspecialisten, Business Intelligence specialisten, gerenommeerde designers, dataspecialisten/webanalytics guru’s etc, inderdaad. Misschien spreek ik dan voor de uitgever waar ik werk, maar daar zijn die mensen gewoon op de werkvloer te vinden, en ik gok bij veel andere uitgevers ook.
Je bent van harte welkom bij NRC om eens van dichtbij te kijken hoe dat werkt allemaal.
Ik vind je nogal kort door de bocht (resulteert in elk geval in een reactie) en het doet absoluut geen recht aan alle initiatieven die uitgevers digitaal ontwikkelen. Het is makkelijk praten om een start-up als voorbeeld te nemen, terwijl je bij uitgevers met organisaties van 100-500 man te maken hebt, die bovendien ongesubsidieerd nog maar moeten afwachten of hun nieuwe initiatieven levensvatbaar blijken te zijn. En zoals je zelf schrijft “bij aangetoond succes”, want ook dat is natuurlijk na 2 dagen nog lang geen gegeven.
Dus om je laatste vraag te beantwoorden:
JA! Alleen, weet jij al dat uitgevers dat weten?
Beste Annelies,
Ik heb je toch niet boos gemaakt hoop ik 🙂
Het gaat mij niet om Blendle an sich maar wel om het vermogen van deze partij om in uitgeversland een nieuw businessmodel op te zetten. Dan mag je als NRC nog zo goed je best doen of de juiste mensen hebben, door dit soort initiatieven zit je zoals ik in de blog al zei: veel minder in de drivers seat.
Ja, Annelies, ik kom toevallig weleens bij grote uitgevers 🙂 Naar mijn mening is er veel meer innovatie mogelijk binnen de uitgeverswereld. Ik zie daarvan nog verdomd weinig terug in de praktijk; denk aan personalisatie, testen met content en uitingen, het shareable maken van betaalde content. Misschien ligt dat juist aan het feit dat het grote organisaties zijn waar er altijd een spanning is tussen de journalist en de marketingafdeling.
Hoi Maurice,
Nee boos niet, maar ik kan me wel opwinden over zo’n stuk, om voorgenoemde redenen. Temeer daar onze betaalde content wel deelbaar is (je noemt het zelf), aan personalisatie wordt gewerkt (maar je weet zelf, privacywetgeving), we testen met koppen (krijgen we soms ook commentaar op) en zo zijn er nog talloze voorbeelden te noemen van ‘innovatie’ en logische verbeteringen waar we bij NRC in elk geval mee bezig zijn, en waarvan ik weet dat ze het bij andere uitgevers ook testen. Maar omdat één en ander nou eenmaal geld kost, tijd kost (en dus mensen) en middelen kost (onderschat de kosten voor nieuwe systemen niet) gaat het misschien niet zo snel als je wilt, en zoals ik al zei, een initiatief dat nu vers instapt en bovendien gesubsidieerd wordt heeft makkelijk praten en minder te verliezen dan uitgevers die, bijvoorbeeld, aan het einde van het jaar wel weer zwarte cijfers moeten draaien, journalisten moeten betalen (de basis van de uitgeverij en zonder dat heeft Blendle ook geen content lijkt mij) en ook aan de bestaande lezers moeten verantwoorden waarom bepaalde keuzes worden gemaakt.
En, wat je zegt over de marketingafdeling, die heb ik nog niet eens genoemd, innovatie komt niet uit de marketingafdeling, die zorgen alleen voor het laatste stukje, het goed verpakken naar bestaande klanten, nieuwe klanten en andere doelgroepen, of dat nou is door te bedenken hoe de prijzen/abonnementen moeten zijn of een campagne te lanceren, maar de rest ligt bij gespecialiseerde digitale afdelingen die ertussen zitten.
Ik vind je argumentatie buitengewoon zwak in elk geval en ik weet niet bij welke uitgevers je dan binnen komt, maar hier ben je dan denk ik nooit geweest. Dus kom eens langs.
Toevallig komen we binnenkort weer snel langs bij NRC, als ik er ben, zal ik je dat zeker laten weten 🙂
Annelies,
Het financiële aspect kan op een andere manier opgelost worden dan alleen maar uit eigen middelen. Steeds vaker zie je dat mensen een nieuw project met een kleine financiële bijdrage willen steunen. Wil Maurice dat uitgevers met een eigen share-able, gepersonaliseerde digitale krant komen? Dan kunnen ze dat zelf steunen met een crowdfunding-project die jullie in de wereld zetten!
Het kan ook geen kwaad om concepten voor te leggen aan de buitenwereld, zo weet je of er draagvlak is voor bepaalde initiatieven om uit te werken.
Maurice,
Ik zet mijn kanttekens bij het laten ‘scoren’ van artikelen en journalisten. Je geeft als kritiekpunt dat er te veel aan het ethiek en objectiviteit wordt vastgehouden. Dat vind ik nou juist een goed punt (en een reden voor bestaansrecht) van journalisten en kranten.
Iedereen kan namelijk nieuws opschrijven, voor de snelle koppen kijk ik wel op Twitter of nu.nl. Maar als ik me ergens in wil verdiepen, dan zoek ik een diepgaand artikel op. De achtergrond van een gebeurtenis is namelijk net zo belangrijk als de gebeurtenis zelf.
Kranten hebben de innovatieslag verloren dankzij initiatieven als Blendle. Misschien kan het voor uitgevers geen kwaad als ze met een eigen dienst komen, maar men kan nu al proeven aan het nieuwe concept van nieuwslezen. Men zal zich dus waarschijnlijk niet meer aan een krant hechten, maar aan onderwerpen, katernen en journalisten. Daar zit je overigens goed!
Wat kranten nu moeten doen in mijn ogen, is het nieuwe concept omarmen, en zich richten op de nieuwe manier van journalistiek. Waar mensen voor zoeken is kwaliteit, er is namelijk kwantiteit genoeg. Verdiep in onderwerpen, geef specials uit over bepaalde onderwerpen. Werk hiervoor samen met organisaties die veel informatie kunnen geven (NRC doet prima werk in mijn ogen). Alleen op deze manier kunnen journalisten zich onderscheiden in een wereld waarin iedereen snel nieuws kan maken.
Ik ben heel erg benieuwd wat er in de toekomst allemaal volgt, omdat ik heel erg graag lees 🙂
Roy,
Eens dat scoren een risico is, maar de Blendle-‘formule’ kan er wel voor gaan zorgen, dat het meer die kant op gaat.
Journalistiek, echte journalistiek, is voor veel ‘free media outlets’ niet langer rendabel. Toen VICE Media werd overgenomen en ‘commercieel werd’ gaven zij aan dat journalisten, (échte journalisten, niet content marketeers waar hier over gesproken wordt), vaak wekenlang bezig waren met vooronderzoek en fact-checking voordat ze een artikel konden aanleveren. Velen van hen die met echt spannende journalistiek bezig zijn, zijn niet langer bereid om voor een honger loontje hun weken bezig te zijn en vaak zelfs hun leven te wagen, wanneer hun werk lukraak kan worden verspreid.
Je ontkomt er bijna niet aan om een betaalde outlet te worden. We zouden met z’n allen moeten bedenken of wij niet een belastingheffing voor serieuze journalistiek moeten invoeren. Het is echter wel degelijk mogelijk om genoeg geld te verdienen zonder jouw betrouwbare merk om zeep te helpen. Je zult dan moeten nadenken over wat je presenteert en je zult nieuwe kanalen moeten gebruiken náást de betrouwbare krant die het merk zo versterkt.
Mensen consumeren nieuws op een andere manier dan voorheen. Lang niet iedereen volgt de traditionele nieuwsbronnen. Toch weet vrijwel iedereen wie Oscar Pistorius is. Traditionele nieuws outlets hebben namelijk een bijzondere plaats in ons leven. Daar hoort gewoon al het belangrijke nieuws te staan, ongeacht of een lezer interesse heeft om al deze artikelen te lezen. Je moet traditionele nieuwsmedia zeker niet negeren of om willen toveren tot iets anders. Het is je basis.
Traditionele media heeft geen entertainment rol. Je gebruikt bijvoorbeeld de krant als serieus, betrouwbaar, objectief en krachtig merk dat staat als een huis naast de ‘information bubble’ en je gaat vervolgens aan de slag om serieus nieuws aan de man te brengen.
Zorg dat je het advertentieaanbod selecteert bij de artikelen. Schrijf dus niet een artikel over lelijke vrouwen, waar vervolgens een shampoo product naast geplaatst wordt. Schrijf een serieus artikel over de positie van vrouwen op de werkplek en zorg vervolgens dat mensen het verspreiden en met jou in gesprek gaan. Je kunt de lezers namelijk doorverwijzen. “Lees dit en dit eens.” Je bent als het ware een gids die de lezer meeneemt.
Door dit op de juiste manier te doen, presenteer je ook de nieuwsartikelen die mensen op het eerste gezicht niet zouden lezen aan jouw lezerspubliek. Voor jou als nieuwsbron is dat belangrijker dan de vraag of een product eigenlijk wel goed is. Je gaat dus objectief met de lezer in gesprek, ook wanneer de lezer negatief is over een nieuwsartikel of product dat jij direct of indirect hebt laten zien.
Compromises maken omwille van snelle verdiensten is dodelijk voor de betrouwbaarheid van jouw merk. Slechtere marketing kun je niet toepassen. Als nieuwsbron is jarenlang gewerkt aan betrouwbaarheid. Dat wordt maar al te snel vergeten in deze ‘new media’ tijd. Gek, gezien “vertrouwen” door marketeers steevast wordt genoemd als iets dat je zou moeten willen kweken.
Consumenten hebben steeds sneller door of zij met een objectief nieuwsartikel te maken hebben, of met een artikel dat naar advertenties is geschreven. Advertorials worden nu vaak aan wanhopige outlets versleten, omdat free media outlets tekort geld verdienen, maar ze zijn op de lange termijn zeer slecht voor degenen die zich daarmee inlaten.
Uiteindelijk doe je als uitgever bij adverteerders en online marketeers een beroep op hun moraal. Zij hebben niets aan bronnen die niet langer worden vertrouwd en zij zouden ze geen schade moeten willen doen aan betrouwbare media outlets. Het wegnemen van traditionele media zal iedereen uiteindelijk meer slecht dan goed doen.
Het moet worden ingezet op een verantwoorde manier. Wij moeten er voor waken dat dit gebeurd. Gelukkig zijn er ondertussen bedrijven die wél voldoende winst weten te boeken zonder paywalls of gefilterde artikelen. Het kan dus wél! Sterker: de snelst groeiende ‘free media’ bedrijven zijn geen bedrijven van tien jaar geleden. Het zijn modern bedrijven die juist nú hun snelste groei doormaken. Zowel in hun bereik als in hun winst.
Goedemorgen,
Mooie discussie, prima input van Annelies. Ik raakte helaas een beetje de weg kwijt bij het verhaal van Tens.
En dat is wat mij betreft ook de kern waar het om draait in deze discussie: wat is de doelgroep van de diverse kranten en hoe wil die doelgroep bediend worden? Ik hou bijvoorbeeld zelf van de manier waarop NRC het nieuws publiceert, korte artikelen, soms langer en soms verwijzend naar andere bronnen waar je dieper op de stof kan ingaan. De Telegraaf of AD gebruik ik als alternatief als ik meer over sport wil weten bijvoorbeeld. Volkskrant doet mij stoffig overkomen. En dan ligt wat mij betreft, maar ik weet het dus niet (heb geen onderzoek verricht of data opgezocht), het terugplaatsen van de damrubriek en het online publiceren van letterlijk de gehele krant in de lijn der verwachtingen. Mijn verwachtingen dus. Maar ja, ik ben geen Volkskrantlezer.
Oh ja, men heeft het over Blendle. Ik heb het nog niet bekeken, maar Flipboard dan?
Interessante analyse en discussie, maar jammer genoeg wel wat kort door de bocht. Zoals wel vaker worden de aspecten uitgeven (met de bijbehorende verdienmodellen), journalistiek, publicatievormen en marketing nogal door elkaar gehusseld. Dat geeft niet een helder beeld. De karikatuur van de conservatieve journalisten en uitgevers raakt wel een beetje achterhaald, al is het waar dat volledige toewijding aan de digitale publicatievormen en bijbehorende marketing nog lang niet is wat het zou moeten zijn. Maar een beetje begrip voor de rem is ook wel op zijn plaats.
Uit lezersonderzoeken weten we dat veel mensen hun krantenabonnement betalen vanwege journalistieke ethiek en objectiviteit. Om die te laten varen ter wille van veel meer clicks op internet is een erg onzeker avontuur.
Je zult naar mijn mening toch moeten beginnen met heel goed in kaart te brengen voor welke verschillende journalistieke producten via digitale publicatievormen mensen geld over hebben. Dat je uiteindelijk ook uitkomt bij de vier vaardigheden van ‘de nieuwe journalist’ is wel waarschijnlijk. Maar die constatering is onvoldoende voor een nieuw ‘verdienmodel’.
Dank voor je reactie Dick. Ik gooi ook bewust met de knuppel in het hoenderhok 🙂 Dat geeft hier in ieder geval een fijne discussie over nieuwe journalistiek.
Feit is dat de traditionele krant steeds minder lezers heeft en jongeren vooral via gratis media het nieuws tot zich krijgen. Maakt dat uitgevers op zoek moeten naar een nieuwe manier van uitgeven waarin er evenwicht is tussen offline en online
Eens met je opmerking over objectiviteit en ethiek. Ook ik wil die niet zondermeer inruilen voor slechts kliks, heb ook geen panklare oplossing, maar constateer slechts dat de journalistiek, naar mijn mening sneller zou moeten veranderen dan het nu doet.
Om mijn verhaal toe te lichten wil ik jullie graag wijzen op het onderzoek dat Microsoft en Google samen hebben gedaan naar nieuwsconsumptiegedrag. Ze hebben hiervoor lange tijd het surfgedrag gemeten van Internet Explorer gebruikers.
Slechts een zeer klein percentage van alle mensen leest daadwerkelijk echte nieuwsartikelen. Een nog veel kleiner deel van de mensen volgt het nieuws bijna dagelijks. Toch weet vrijwel iedereen wie Assange en Pistorius zijn.
Het is nodig om een omslag te maken naar modellen zoals bijvoorbeeld het Amerikaanse bedrijf Upworthy heeft ontwikkeld, wil je nog succesvol zijn. Journalisme is een aparte tak van sport. Belangrijk voor de maatschappij en zwaar onderschat.
Veel verslaggevers en journalisten hebben het zwaar. De mensen die in het heetst van het vuur verslag doen, de mensen die weken bezig zijn met onderzoek; dát zijn journalisten. Zij maken het nieuws en zij moeten fatsoenlijk kunnen werken. Dat zijn geen designers. Dat zijn geen content marketeers. Daar hebben zij geen tijd voor. Journalisten zouden slechts gesteund moeten worden door een goede editor en een team van marketeers.
Je hoeft geen compromises te maken in objectiviteit en ethiek. Er is geen onontkombare technologie crisis die de nieuwsmedia wereld om zeep helpt. Bedrijven als Upworthy bewijzen dat. De waarheid is dat veel ‘kranten’ falen, omdat ze simpelweg te lui en te laks zijn om nog op een goede manier het nieuws te brengen. Alle marketing in de wereld gaat ze daar niet bij helpen.
Dank voor je bijdrage Tens. Ben wel getriggerd door je laatste alinea: wat versta je onder ‘ op de goede manier’ nieuws brengen? Is dat veel meer de Upworthy-manier? Die brengen toch veelal viraal nieuws? Staat dat niet vaak haaks op objectief en ethisch?
Upworthy heeft als doel het onder aandacht brengen van serieuze nieuwsartikelen die normaliter niet worden gelezen door het gros van het publiek. Dat doen zij door het nieuws op een bepaalde manier onder de aandacht te brengen en daar met mensen over te praten. Je hoeft niet “voor viraal” te schrijven en jouw merk te grabbel gooien. Zij werken bijvoorbeeld met doorverwijzingen. Tevens passen zij hun manier van adverteren hier op aan. Het is een goed voorbeeld van hoe je mensen kunt interesseren voor serieuze nieuwsitems. Dat blijkt wel, gezien Upworthy harder groeit dan welke ‘news property’ ooit (met de nadruk op óóit: dus inclusief die van decenialang geleden, van voor de zogenaamde ‘crisis’ in medialand).
Op de goede manier nieuws brengen slaat niet alleen op hoe het nieuws de mensen onder ogen komt, maar ook op hoe het tot stand komt. Je kunt het verschil maken door de focus anders te leggen. Mensen weten bijvoorbeeld al van de toestand in de Ukraine, ook de mensen die geen kranten lezen, zo blijkt uit het onderzoek dat ik eerder aanhaalde. Ga dan bijvoorbeeld op lokaal niveau kijken naar wat er gebeurd en doe daar snel en veelvuldig verslag over. Daar kun je vervolgens over (laten) praten.
Maar goed, dat kost geld. En in ‘depth’ gaan kost ook geld. En veel tijd. En daar zijn toch echt échte journalisten voor nodig. Journalisten die hard werken, veel hulp nodig hebben om hun werk te doen en soms ook gevaar lopen. Deze mensen worden bedreigt, omdat kranten / nieuws outlets gaan voor “oe oe! het moet allemaal gratis en snel en het moet zijn wat de lezer wilt lezen!”.
Ik lees ook in het artikel hier nergens iets over dingen die een journalist moet weten. Ik lees vooral dingen die een marketeer moet weten. Een journalist kan interviewen, kan op plekken verslag doen waar jij en ik niet komen, kan de tijd nemen voor onderzoek, kan goed overweg met een goede editor, heeft een team met een netwerk en is international goed onderlegt. Maar hij / zij wenst niet voor een appel en een ei te werken. Laat staan zijn leven op het spel te zetten. Wij zijn als maatschappij echter wél van hen afhankelijk, omdat wij nu eenmaal moeten weten wat er speelt.
Luie media vragen burgers om nieuws te sturen. Zij noemen content marketeers ‘journalisten’, doen niet aan vooronderzoek en fact checking, Googlen het nieuws en gaan voor snel geld met advertorials (vaak hele akelige negatieve dingen). Vervolgens gaan zij klagen dat zij zichzelf niet kunnen verkopen! Dat hebben zij toch echt aan zichzelf te danken. De nieuwswaarde is nog wel degelijk te vinden. De modellen om op een winstgevende manier waardevol nieuws onder de man te brengen zijn er ook. Je moet alleen wel investeren in journalisme!
Tens, ik snap je punt en daar heb je gelijk in. Er is een verschil tussen een journalist in de ‘vuurlinie’ en de medewerkers ‘aan het bureau’ die vervolgens dat verhaal in de krant presenteren.
De journalist zoals jij hem beschrijft zorgt voor het nieuws. Die persoon gaat voor het verhaal en maakt zich minder of geen zorgen over data, share-factor van zijn verhaal of andere van dat soort zaken.
Eens met die nuance, Nico haalde dat vanmorgen ook al aan.
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!