Maurice de Hond: “We bereiden de jeugd op school voor op het verleden”
Maurice de Hond is vader van vier kinderen die thuis multimediaal, interactief en al multitaskend opgroeien. Maar op school worden ze voorbereid op het verleden. De kloof tussen thuis en school doet hun potentie en die van de hedendaagse technologie tekort, vindt De Hond. In Top Names gaat hij met Erwin Blom en Roeland Stekelenburg in gesprek over een onderwijsformat dat recht doet aan de talenten van de jeugd.
Blind typen
Wat De Hond het meest schokkend vindt aan het huidige schoolsysteem is dat leerlingen relevante vaardigheden zoals blind typen thuis leren in plaats van op school: “En waarom? Omdat blind typen in 1880 geen vereiste was. Op die technologie is ons one-size-fits-all-systeem nog geënt.”
Maar dat het 100 jaar geleden noodzaak was om leerlingen in groepen van 50 voor één docent te zetten, dat betekent niet dat 50-ers vanuit hun eigen normen nu nog stééds moeten kunnen bepalen hoe het onderwijs eruit ziet.
Volgens De Hond heeft dat er namelijk voor gezorgd dat de school voor twee derde haar relevantie verloren heeft. Terwijl we nu technologie hebben die leerlingen de mogelijkheid biedt om individueler en creatiever te werken. En dus begon De Hond één jaar geleden samen met Amsterdamse wethouder Lodewijk Asscher met het ontwerp van een nieuw onderwijsformat.
Dat format is erop gebaseerd dat alle leerlingen een iPad bezitten. Dat maakt het namelijk mogelijk dat de school naast uit een fysiek ook uit een virtueel element kan bestaan, waardoor leerlingen 24/7 aan projecten kunnen werken. De fysieke school is open van half 8 ‘s ochtends tot half 7 ‘s avonds. Daar doen leerlingen basiskennis op, maar ontwikkelen ze vooral hun eigen talenten. En in de collectieve sessies van half 11 tot 3 uur benutten ze hun samenzijn door bijvoorbeeld presentaties te geven waarin ze hun kennis en interesses aan elkaar overdragen, in plaats van gedwee naar een docent te luisteren en naar elkaars ruggen kijken. De kennis en knowhow van medeleerlingen wordt dus belangrijker, evenals de expertise van ouders. En de docent? Die krijgt de rol van een coach. Op deze manier zal de kennis die een leerling opdoet langer beklijven, aldus De Hond.
Scholen wíllen wel anders, maar weten alleen nog niet hoe
Hoe zijn format ontvangen is? De weerstand blijkt al veel minder groot dan 5 à 10 jaar geleden. De Hond: “We hebben veel medestanders: onderwijsvernieuwers, gemeentes en schoolbesturen, die allemaal beseffen dat het anders moet en dat ook willen, maar wanhopig gevangen zitten in een systeem en niet weten hoe ze daaruit kunnen komen.”
Door die focus op organisaties die openstaan voor vernieuwing, gaan er volgend jaar al scholen werken langs de grote lijnen van De Honds visie; in Amsterdam, Almere, Eindhoven en Enschede. Hopelijk stippen aan de horizon voor anderen. In de tussentijd blijft De Hond zijn dochter bijstaan: “Totdat de school zich voorbereidt op de kwaliteiten van mijn dochter, in plaats van andersom.”
Erwin Blom (Wormer, 1961) is voormalig hoofd van de afdeling Digitaal van de VPRO en mede-oprichter van The Crowds, een bedrijf dat zich specialiseert in ’social media’ en 'Fast Moving Targets', een platform over innovatie op het gebied van media, technologie en communicatie.
Volledig eens met De Hond. Ik prijs me gelukkig met het feit dat ik mag werken met enorm getalenteerde jonge mensen die uitblinken op verschillende vlakken. Praktisch al die mensen hebben hun specialisme helemaal zelf aangeleerd, mede omdat hun onderwijsinstelling hierin tekort schoot. Voor mezelf geldt dat eigenlijk ook. Tijdens mijn studie heb ik wel zeer belangrijke basisvaardigheden meegekregen zoals projectmatig en in teamverband werken, als ook een stukje theoretische basis.
Ik denk dat het lastig is om alle scholen/opleidingen over 1 kam te scheren en weet niet of De Hond het vooral over basisscholen, middelbare scholen of vervolgopleiding heeft, maar dat we talent laten liggen/verspillen doordat opleidingen ouderwets/achterhaald zijn is denk ik een ‘no brainer’. Ben benieuwd naar de plannen.
@Maurice: ongelooflijk dat je zoveel weerstand tegenkomt op dit geweldige initiatief. Het lijkt erop dat een deel van de ouders ervoor kiest om vooral niet teveel betrokken te zijn met basisschool periode van de kinderen. Druk als we zijn, leveren we de kids over aan een school en vertrouwen erop dat hij/zij daar ‘gezien’ wordt. Er is immers geen alternatief, behalve misschien het opzeggen van je baan (met alle gevolgen van dien) en ze thuis te onderwijzen.
Inmiddels heb ik drie bedrijven opgezet en werken we allebei aan de creatieve Nederlandse top. Terwijl ik me de basisschool herinner als een verschrikkelijk onveilige en onbegrepen periode. Mijn vrouw heeft precies diezelfde ervaring. Zelf ben ik inmiddels vader en heb met lede ogen toegezien hoe m.n. mijn zoontje van 9 letterlijk in ingestort door een school die niet om kon gaan met zijn uniek en creatieve kijk op de wereld. Ik weet zeker dat je dagelijks dergelijke verhalen van bezorgde (en betrokken) ouders te horen krijgt.
Als ik kan helpen, laat het weten.
Groet, Rik
Sinds juli 2012 heb ik een periode afgesloten van ruim 20 jaar onderwijs. In die periode heb ik mij groen en geel geërgerd aan de ouderwetse manier van onderwijzen. Als student en/of scholier voelde je niet gehoord. Het gros van de onderwijzers leken op ouderwetse marketeers die alleen maar schreeuwden en niet luisterden. Wat een docent zei was per definitie ‘waar’. (wel erg gebagataliseerd misschien… Uitzonderingen zijn er altijd, zeker de laatste 2 jaar)
Docenten zien als coaches zoals Maurice de Hond prefereert lijkt mij een goede optie. Studenten/scholieren zijn zoekende en hebben behoefte aan sturing alleen willen zij niet geremd worden in hun gedachten en initiatieven. Echter moet het wel voor iedere leerling uitdagend blijven.
Een iPad voor iedere leerling vind ik een tijdelijke tool. Een tablet typt niet handig en dat is wel noodzakelijk tijdens een studie. Bovendien zijn de meeste smartphones geschikt genoeg om even snel iets te googlen, te delen of een aantekening op te maken.
Ook in België is er in 2011 een ‘soortgelijke’ school opgestart: de Mannaz School waar collectief huisonderwijs gegeven wordt aan middelbare scholieren, gebaseerd op de onderwijsprincipes van Kurt Hahn.
Waarom nou uitgerekend de iPad wordt genoemd als tool om het nieuwe onderwijs te gaan ondersteunen is me een raadsel als het 10vingerig blind typen volgens meneer de Hond zo belangrijk is. Dat kan dus niet op een iPad. Je voelt de toetsen niet. Een gewone notebook voldoet. Maar dat is wel minder hip natuurlijk. Verbetering van het onderwijs is alijd belangrijk! Nieuwe initiatieven zijn welkom.
Goed bezig Allard. De iPad is natuurlijk geen productiemedium. Apps volgen die anderen bedacht hebben is leren op een vrij laag niveau. Misschien wel geschikt voor basisonderwijs.
De toekomst van het leren ligt zeker niet alleen in techniek, maar in benadering van leerlingen. We moeten dringend iets doen met leerlingen die zich op school vervelen en thuis leren om die domme toetsen te halen.
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!