Het beloofde land van Silicon Valley

6 februari 2012, 11:17

Online en offline trending topics uit New York: Superbowlhysterie, wie wordt de Republikeinse kandidaat en hangt de vuilste was buiten, semi-positieve berichten over een stijgende US economie en last but not least SOPA, Google en de Europese privacywetgeving. Op zich thema’s die direct te spiegelen zijn aan Nederland; sport, politiek en economie. Echter de laatste topics – ik schaar ze even onder technologie/marketing – staan in totaal andere verhouding tot Nederland als het gaat om media-aandacht. Even een stukje theorie erbij… de Agenda setting theorie beweert dat “news media have a large influence on audiences, in terms of what stories to consider newsworthy and how much prominence and space to give them.” (bron: Wikipedia. Vandaag niet op zwart).

De media hebben dus beperkte invloed op hoe de ontvanger moet denken, maar grote invloed op waar zij aan moeten denken. Nou, daar slagen ze in hoor. Ik woon nu ruim vier maanden in New York en mijn grootste beroepsmatige verbazing is tot nu toe de positie die de technologie- en marketingindustrie in Amerika heeft verworven. Zowel PR-wise als politiek-economisch. Deze sector floreert, wordt bewonderd, staat centraal, heeft aanzien en wordt gezien als één van de industrieën die de US economisch uit het slop gaat trekken. Waarom dit relaas? Dit is de context waarin het privacydebat in Amerika plaatsvindt.

Nederland als land van Europa

25 Januari publiceerde de Europese Commissie haar voorstel voor een nieuwe Europese Privacywetgeving. Met dit voorstel wil Eurocommissaris Vivian Reding keuze en controle garanderen voor consumenten. In het kort de meeste belangrijke veranderingen (voor marketeers) die Reding wil doorvoeren:

  • ‘Ondubbelzinnige toestemming’ voor het gebruik van persoonsgegevens wordt verzwaard tot ‘explicietie toestemming’. Oftewel de toestemming moet gegeven worden via een bevestigende handeling als een hokje aanvinken.
  • Door een verandering in de definitie van ‘persoonsgegevens’ zijn persoonsgegevens straks alle data die herleidbaar zijn tot een individu. Cookies, IP-adressen en geodata vallen hier ook onder. Als deze data wordt ingezet voor marketing is expliciete toestemming (zie bullit hierboven) nodig.
  • De regels die gelden in Europa gelden in de toekomst ook voor organisaties (denk Facebook, Google,) die zich richten op Europese burgers. Je begrijpt dat door deze nieuwe regel Europese privacywetgeving een hot topic is in Amerika.
  • Recht om vergeten te worden: dit houdt in dat een organisatie verplicht je gegevens moet wissen als je hierom vraagt. Uitzonderingen daargelaten als het gaat om bijvoorbeeld contracten. Je kunt je indenken wat dit recht voor gevolgen heeft voor partijen als Facebook die bakken met data als openbaar dagboek bewaren.

    Let op! Alles in bovenstaande opsomming is een voorstel van de Europese Commissie. Voordat de voorstellen ook echt vastaande regels zijn, moet dit voorstel nog naar het Europees Parlement en de Europese Raad. Naar verwachting komt er op zijn vroegst in 2015 een Europese klap op.

Facebook en Google als bedrijven uit Amerika

Met de komst van deze nieuwe privacywetten wordt de juridische oceaan tussen Europa en Amerika nog veel groter. In de huidige situatie – dus zelfs zonder de stengere privacyregels van Reding – zijn de regels in Europa veel stricter dan in Amerika. In zeer grote lijnen de verschillen:

  • In Nederland zijn met uitzondering van telemarketing en direct mail alle marketingkanalen opt-in. In Amerika doen ze hier niet aan. Alles is opt-out. Oftewel je hebt geen toestemming nodig om iemand te benaderen. Deze persoon kan wel zijn recht van verzet gebruiken door zich in te schrijven in:
  • Het Amerikaanse Bel-me-niet namelijk The National Do Not Call Register. Saillant detail is dat politieke organisaties een uitzondering zijn op de regel. Zij mogen ook mensen bellen die in het register staan.
  • Een bestand dat heet Mail Preference Service voor het recht van verzet bij direct mail vergelijkbaar met het Nederlandse Postfilter.
  • Een vergelijkbaar bestand als voor direct mail dat de Email Preference Service heet.
  • In Nederland ben je als organisatie die persoonsgegevens verzamelt wettelijk verplicht de consument inzage te geven in zijn data als hij hierom vraagt. In Amerika hoef je deze inzage niet te geven. Ook kennen we in Nederland het absolute recht van verzet voor direct marketing. Als iemand aangeeft geen DM te willen ontvangen, moet een organisatie hier gehoor aan geven. In Amerika worden regels zoals je ziet iets losser toegepast. Een mooi voorbeeld om te laten zien hoe per 2015 de verschillen nog groter worden, is via het privacy statement van Facebook. Facebook zegt in haar privacy statement dat:

While you are allowing us to use the information we receive about you, you always own all of your information. Your trust is important to us, which is why we don’t share information we receive about you with others unless we have:

  • received your permission;
  • given you notice, such as by telling you about it in this policy; or
  • removed your name or any other personally identifying information from it.

Oftewel, Facebook geeft aan dat ze geen gegevens aan derden verstrekken. Maar mochten ze dit wel doen dan geven ze je een heel attent een seintje door dit in deze statement aan je te vertellen. Een plek in het online Facebookbolwerk waar je als doorsnee gebruiker niet snel komt. Er is dus verre van sprake van expliciete toestemming. Als de nieuwe Europese Privacywet straks gaat gelden in 2015, moet Facebook Europese burgers wel expliciet informeren dat hun data gedeeld wordt met anderen en hier misschien zelfs aparte toestemming voor vragen. Dit soort aanpassingen in de Europese wetgeving zorgen ervoor dat de nieuwe Europese privacywetten een hot topic zijn in een sector die uberhaupt in de Amerikaanse mediaschijnwerpers staat.

Obama en The Big Picture

De Amerikanen hebben fikse kritiek op de nieuwe Europes regels. Hun belangrijkste argumenten tegen zijn de lastenverzwaring bij het bedrijfsleven en de belemmering van de ontwikkeling van het internet. Dit laatste argument lijkt beaamd te worden door Barack Obama. Dit zien we het duidelijkst terug in een ander actueel Amerikaans dossier: SOPA & PIPA. De zus van? Nee, SOPA staat voor Stop Online Privacy Act en PIPA is een afkorting voor Protect Intellectual Property Act. De wetsvoorstellen zijn naar voren geschoven door de entertainmentindustrie die het illigaal downloaden wil tegengaan. Dit wil zij bereiken door buitenlandse downloadsites onbereikbaar te maken. De technologie/internet industrie is hier zwaar op tegen: “The legislation would hand the government Orwellian powers over the internet”. En toen werd het stil. De twee sectoren keken richting Washington en wachtten af. Achter welk kamp zou Barack Obama zich scharen? Kamp Hollywood of kamp Silicon Valley?

Dit is geen makkelijke keuze voor de president want zijn partij wordt financieel flink gespekt door beide industrieen. Het is natuurlijk volledig gissen en niet te achterhalen wat zijn redenatie is geweest, maar Obama koos voor de ‘nieuwe’ industrie: technologie/internet. Zijn keuze deed me denken aan een artikel uit de New York Times dat ik dit weekend las: How the US lost out on iPhone work. Dit artikel vertelt hoe de modernisatie van invloed is op de veranderingen in en het verdwijnen van banen. De Amerikaanse economie is overgegaan van landbouw, naar productie naar een dienstenindustrie. Deze verschuiving heeft tot veel economische voordelen geleid namelijk hogere lonen en betere opleiding. Dit heeft het land wel tot de situatie gebracht dat een zeer groot deel van de Amerikaasne productie naar o.a. China is verhuisd. Hier wil Amerika van af.

Er zijn banen nodig en de verhouding import/export moet weer in het voordeel komen van de export. Als een man met een missie is Obama enkele jaren geleden op Steve Jobs afgestapt met het verzoek de Apple productie weer in Amerika onder te brengen. Obama ziet de Amerikaanse technologie industrie als de nieuwe General Motors en US Steel. Een industrie bestempeld tot een van de redders van de Amerikaanse economie. Ik schat dus in dat Obama (of eventueel vanaf oktober de Republikeinen) de technologische industrie geen strobreed in de weg gaat leggen. De ontwikkeling van sector is niet gebaat bij strengere privacyregels. Dit beperkt en belemmert groei. In dit economische tij is de rode loper uitgelegd voor Zuckerberg, collega’s en concurrenten. De media staan in dikke rijen achter de dranghekken en flitst en schrijft erop los. De emailuitnodiging voor het feestje van de internetindustrie is bij Reding niet aangekomen. Geen opt-in.

Monique Rutten
Adjunct Directeur bij DDMA

Categorie
Tags

1 Reactie

    Annelies Verhelst

    Mooi inzicht zo van de andere kant 🙂 stof tot nadenken!


    6 februari 2012 om 19:53

Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!