Buma en bloggers: moeten we betalen voor embedden?
Paneldiscussie SMC073: het moet anders, maar hoe?
YouTube. Het is niet het enige online kanaal waar muzikanten mee worstelen, maar wel een van de lastigste. Wie niet wil dat zijn clips of optredens worden geüpload heeft een dagtaak aan het (laten) verwijderen van video's. Het wordt nog ingewikkelder als content op YouTube embedded wordt weergegeven op een andere site. Voor Buma/Stemra was dit onlangs een aanleiding om de bloggers van Kicking The Habit hier een factuur voor te sturen. Boze bloggers, Buma die daar verbaasd over is, en artiesten die het juist opnemen voor Kicking The Habit. Social Media Club Den Bosch (SMC073) verzamelde een discussiepanel met een muzikant, een jurist, een muziekconsument 2.0 en twee ondernemers uit de muziekwereld. De meningen liepen uiteen van 'embedden is maar een venster naar een ander platform, dus wat doe je eraan?' tot 'dan is het draaien van radio in een kroeg ook een vorm van embedden'.
De discussie in Poppodium W2 werd ingeleid door advocaat Bjorn Schipper met een historisch perspectief. Toen in 1998 de platenindustrie nog volledig in zichzelf gekeerd bezig was met het hypen van de teenpop-bubble (Take That, Britney Spears) was de mp3 al uitgevonden en werkte Napster achter de schermen aan een manier om bestanden uit te wisselen. Een jaar later worden er al 3,5 miljoen bestanden gedeeld. Napster wordt aangepakt en verdwijnt, maar de geest is uit de fles: in de jaren die volgen wordt de rol van Napster overgenomen door onder meer Kazaa, Limewire, The Pirate Bay.
YouTube = MTV
YouTube is in die transitie het nieuwe MTV geworden. Mensen kijken geen clips meer op TV (ook omdat MTV inmiddels nauwelijks meer video's draait) en daar verdienen artiesten geen stuiver op. Ze moeten het hebben van optredens. Het uitbrengen van muziek dient om de verkoop van concertkaartjes te stimuleren – en dat is precies het tegenovergestelde van hoe het vroeger was.
Veel video's en live-opnames worden niet door artiesten of platenmaatschappijen op YouTube gezet, maar door consumenten. Nu is het online publiceren van materiaal waar auteursrecht op rust illegaal, maar ernaar linken in principe niet.
In principe.
Schipper: “Linken naar illegale content kan onder omstandigheden onrechtmatig zijn, bijvoorbeeld als dat ook nog zwaar aangemoedigd wordt. Embedded linken lijkt technisch een stapje verder te gaan dan 'normaal' hyperlinken. Het kan dus zijn dat je daarvoor toestemming nodig hebt.” Niemand schijnt te weten wanneer dat zo is. In 2009 kondigde Buma/Stemra aan geld te gaan vragen voor het embedden van video's op Hyves. Dat werd een relletje, de embed-licentie werd weer ingetrokken. Ook startte Buma een bodemprocedure tegen Nederland.fm vanwege het plaatsen van hyperlinks naar streams van radiostations.
En nu zijn dus de blogs aan de beurt. Schipper stelde de terechte vraag: “Moet je eigenlijk niet heffen aan de bron, YouTube in dit geval?”
Volgens panellid Tom Beek, een jazz-saxofonist die zijn eigen platenlabel heeft opgericht en zelf concerten organiseert, is het zaak dat muzikanten zelf het heft in eigen handen nemen. “Ik probeer bij al mijn producten te kijken naar de behoefte van de gebruiker. Hoe zou ik het zelf willen hebben? Het is in de eerste plaats belangrijk dat je muziek vindbaar is, anders mis je een belangrijke schakel.” Daarom biedt hij een deel van zijn muziek gratis aan.
Met 50 downloads in de Top 100
Ondernemer Jan-Dirk Vis van Jan Vis Artiesten en Evenementen vertegenwoordige het pro-Buma-geluid in de discussie. “Wij investeren zo'n 10.000 euro in de release van een single. Als je op 100 wilt binnenkomen in de Top 100, moet je ongeveer 50 legale downloads hebben, voor de top 10 is dat 1.000 downloads. Investeren in muziek is een drama, want je krijgt je geld nooit terug.”
Spotify is wat hem betreft een druppel op een gloeiende plaat: Adèle's album 21 werd in eerste instantie geweigerd door de muziekdienst, omdat ze het alleen aan betalende gebruikers wilde aanbieden. Het schijnt dat ze daar 'slechts' 40.000 euro mee is misgelopen, wat inderdaad niet veel is voor zo'n populair album. Geld verdienen doe je volgens Vis vooral met optredens: “Maar daar wil iedereen (inlcusief platenmaatschappijen) een graantje van meepikken. Internet is in zoverre een uitkomst dat je muziek gemakkelijk kunt promoten, maar we kunnen als ondernemers wel wat extra inkomsten gebruiken. Daarom ben ik pro-Buma.”
Haaks daarop staat de mening van Kevin Rommen, muziekconsument nieuwe stijl en naar eigen zeggen 'professioneel bemoeial'. “Ik ben juist zeer anti-Buma. Dat betekent niet dat ik tegen betaalde muziek ben, maar Buma is totaal niet met zijn tijd meegegaan. Ze begrijpen de online wereld niet goed. Je koopt geen producten meer, maar je wilt content als een dienst afnemen. Het model van Buma stamt uit een tijd dat labels de macht hadden en de industrie gevangen zat in de distributie.” Zijn betoog over het instorten van de muziekindustrie en de aanpak van Buma is terug te lezen op zijn blog.
Ook juriste Charlotte Meindersma gelooft niet zo zeer in de aanpak van de auteursrechtenorganisatie. Ook haar verhaal staat online. “Buma is conservatief en ouderwets. Met een link maak je niet openbaar, je verwijst alleen maar. Net zoals ik je hier ook zou kunnen vertellen waar je de muziek kunt kopen en waar je naar een concert kunt. Door het embedden ziet het er echter niet meer uit als een verwijzing. Het ziet eruit alsof de site die embed zelf de content online heeft geplaatst.”
Foto: Arnold Reyneld
Jan-Dirk Vis is het daar niet mee eens: “Buma vraagt 130 euro voor het embedden van een video's. Dat is toch niet veel geld?” Meindersma: “Als bloggen je hobby is, is dat best wel veel.” Vis vindt dat er weinig verschil is tussen iets zelf online plaatsen en embedden. “Als je in de kroeg radio draait, is dat dan ook een vorm van embedden?” Kevin Rommen: “Dat is geen argument, natuurlijk. Dat is iets nu zo is, wil niet zeggen dat het ook zo hoort of goed is. Dat is dus een drogreden.”
Een ondernemer die een nieuw verdienmodel heeft gevonden voor muzikanten is Thomas van Wijk van SongFlow. Zijn bedrijf (tijdens Eurosonic Noorderslag nog genomineerd voor een Company Interactive Award) helpt artiesten juist om hun muziek te delen en te verkopen via Facebook, YouTube en digitale muziekdiensten. Volgens Van Wijk is het grootste probleem dat artiesten niet weten dat (en hoe) ze geld kunnen verdienen aan online streaming en auteursrechten. “De oplossing voor het embedden is zo simpel dat het raar is dat het nog niet is bedacht: er moet een basisplatform komen waarop artiesten zelf hun muziek kunnen plaatsen, waarna anderen daarnaar kunnen verwijzen.”
Schipper is het daarmee eens: “Vergoedigen heffen aan de bron zou een hoop oplossen, rekening houdend met de mogelijkheid van embedden. Een goede deal met goede tarieven – net als in de VS – is de beste oplossing voor het probleem. Maar Buma/Stemra lijkt hierin vooralsnog niet in te slagen.”
Geld verdienen aan YouTube
Het verhaal van SongFlow laat volgens muzikant Tom Beek zien dat de muziekindustrie echt wel bezig is met innovatieve oplossingen. “Het gaat erom dat je al die tussenpersonen eruit haalt. Ik ken artiesten die enorm veel geld verdienen via YouTube, omdat ze een businessmodel hebben gevonden.”
Uit het publiek kwam een oproep om meer flexibiliteit. Mars Mertens, oud-medewerker van Buma/Stemra en inmiddels werkzaam als content manager music bij Ziggo: “Internet is een prima platform voor promotie van je muziek, maar dan moet je wel iets gratis weggeven. Daarin moet je niet te star zijn.”
Aan het eind van de discussie werd de zaal gevraagd om te stemmen. Ongeveer de helft van de bezoekers bleek het ermee eens dat bloggers zouden moeten betalen voor het embedden van muziek. Daaruit bleek dat Buma-aanhanger Vis zich goed staande heeft weten te houden in de discussie, hoewel ook hij vindt dat de huidige aanpak niet zaligmakend is.
Hoe het dan wel moet? Misschien moeten we de muziekindustrie een handje helpen. Dus kom maar op met die suggesties in de comments: hoe zorg je ervoor dat artiesten weer geld kunnen verdienen met online muziekdistributie?
Credits afbeelding: Rego – d4u.hu (CC)
Creative strategists, with a (very) strong belief in two rules: (1) Put the audience first in every story you tell (2) Have a good time whilst doing so. Every piece of content create with enthusiasm, will be met with enthusiasm. I learned the storytelling metier in journalism. Then I helped businesses to improve the way they communicate; first at an international integrated comms agency, now in an integrated comms team at Philips. My sweet spot is building the bridge between strategy and execution. Specialties: storytelling, content strategy, messaging, media relations / PR.
En als we dan moeten betalen, voor welke video’s moeten we betalen? Ik noem maar even het embedden van een filmtrailer…
Trekt Buma straks ergens een grens, of eigenlijk kán de Buma uberhaubt wel een grens trekken?
Een grens trekken is idd problematisch Frank! Goed punt, dit gaat echter nog verder want een grens trekken betekent controleren. Wat wil de BUMA gaan doen, straks als een soort CIA het hele internet gaan controleren; deze strategie is per definitie onhoudbaar omdat hij simpelweg niet schaalbaar is.
In deze discussie lijkt voorbij te zijn gegaan aan misschien nog wel de belangrijkste vraag: waarom laat BUMA/STEMRA het embedden op Facebook en Twitter links liggen. Dat zijn grote jongens waar veel centjes te halen valt. Directeur BUMA heeft in een interview met 3voor12 gezegd dat Facebook en Twitter niet aan embedding doen. Voor iemand die 3 ton per jaar verdiend verwacht ik iets meer kennis. Of laat ‘ie heel slim Facebook en Twitter buiten de discussie?
Daarnaast kun je het nog gaan hebben over:
– en Bandcamp dan? muzikanten verkopen muziek juist dankzij die buy-knop op de player, embedding is dus het embedden van een shop op een blog. welke verkoper zou zoiets nou niet willen?
– MixCloud?
– wat als ik een API gebruik, bv die SoundCloud zelf aanbiedt?
– moet ik omdat ik 250 euro voor SoundCloud betaal nu ook de BUMA gaan betalen voor mijn eigen muziek embedden op mijn blogs?
– in Amerika is er in 2012 een gerechtelijke uitspraak geweest:
“The Seventh Circuit Court of Appeals ruled yesterday that a site that embeds copyrighted videos from another site is not committing copyright infringement. “
– en nog wat
Ik ben bezig met een podcast over deze materie. Het is nogal een verhaal… stay sharp!
@Kevin: met datzelfde argument zou je ook kunnen stellen dat de politie niet meer hoeft te controleren op snelheid, door rood licht rijden, etc. Want controle is niet schaalbaar.
Eerlijk gezegd denk ik dat controle op internet veel schaalbaarder is, want automatiseerbaar. Natuurlijk krijg je dan een ‘arms race’, waarbij de slimmeriken vooruit lopen op de controleurs, maar je vangt of voorkomt misschien wel 80% van het misbruik. Da’s een aardig begin.
Dat brengt ons natuurlijk bij de vraag of het embedden van muziek onder de noemer misbruik valt. Eerlijk gezegd ben ik blij dat ik hier geen uitspraak over hoef te doen, maar ik vind het een heerlijke discussie. Juridisch vs. praktisch. Theorie vs praktijk.
Ik hoop alleen dat BUMA en consorten ‘streetwise’ (of: ‘internetwise’) genoeg zijn om tot een beslissing te komen die minder geënt lijkt op het willen beperken van muziek en vooral op de stimulering ervan.
Mooi gesproken. Wat in de hele discussie steeds naar voren kwam, is dat Buma inderdaad een paar passen achter loopt op de huidige online mogelijkheden. Ik vind het een terechte vraag of je een blog als Kicking The Habit moet laten betalen voor het embedden van beginnende artiesten die ze via hun blog in de spotlights zetten. Als dat betekent dat de blog ophoudt te bestaan, dan schiet het zijn doel volledig voorbij.
Iets anders is het als je een YouTube-video die niet door een artiest zelf is geplaatst embedded weergeeft en daar nog geld aan verdient ook. Ik kan me daarom prima vinden in de stelling van Thomas: zorg ervoor dat er een basistool is waarop je muziek kunt aanbieden (en betaald wordt per luisterbeurt), waar blogs en social media naar kunnen verwijzen. Meetbaar, dus schaalbaar. Zijn we van al het gezeik af.
Nu nog een manier vinden om mensen genoeg te laten betalen voor die dienst. Je zou kunnen denken aan een automatische licentie binnen een data-abonnement, zoals KPN bijvoorbeeld nu al doet met Spotify.
@Marco, ik denk eerder dat beste meneer dat nog niet helemaal goed begrijpt. In zijn 3voor12 interview zitten namelijk wel meer fouten in. Voor je podcast verwijs ik je graag door naar mijn uitgebreide reacties op dit verhaal!
@Bram Je vergelijking met de politie gaat niet helemaal op omdat de doelstellingen van deze instituten anders zijn. Doelstelling van de politie is handhaving, terwijl doelstelling van de Buma Stemra is zoveel mogelijk geld storten naar muziekauteurs die daar recht op hebben. Echter, ik ben het wel met je eens en je legt direct de vinger op de zere plek. De Buma moet niet elke website brieven gaan sturen, maar ze moeten op zoek gaan naar die technologie die dat zal bewerkstelligen. Daarnaast moeten ze aan hun imago werken dat mensen willen betalen uit liefde en niet uit angst. Ze zijn namelijk niet gelijkwaardig aan de politie qua institutionele legitimiteit. Precies het ‘streetwise’ waar jij het over hebt is wat de Buma in mijn ogen moet doen. De stappen die ze nu nemen lijken ongecontroleerd en met name een gebrek aan visie.
Over statistieken, “meten is weten”.
Waarom is BUMA daar nog niet mee gekomen? Op zijn minst een soort Google Analytics voor musici.
Ik denk dat BUMA niet snapt dat alle ontwikkeling op dit vlak van IT-bedrijven komt. Spotify, iTunes, Google Play, Rdio, SoundCloud, BandCamp etc. Daar zit geen platenmaatschappij of oud muziekindustrie bedrijf achter.
Statistieken heb je als zelfstandig muzikant in eigen hand. YouTube levert ze. Spotify. SoundCloud ook en BandCamp ook.
Eigenlijk zijn de rollen nu omgekeerd, YouTube, SoundCloud en dergelijke leveren exacte cijfers van plays en embeds. Dat had BUMA moeten leveren maar kunnen ze inmiddels nog steeds niet. Op welke cijfers zij zich baseren blijft in nevelen verhuld. En dat is vandaag de dag niet meer vol te houden.
Worden nogal wat vreemde statements gemaakt in het stuk. Vooral door dhr. Vis. Want die € 40.000 kan volgens mij niet waar zijn. Daar zou ik graag een bron van zien. Want vaak duurt het wel even voordat betalingen uiteindelijk bij de arties belanden. Heb ooit de oprichter van Spotify in een interview horen zeggen dat dit soms wel 2 tot 3 jaar kan duren voordat het geld bij de artiest beland.
Daarbij komt dat artiesten in plaats van deze diensten tegen te werken dit juist dienen te motiveren. Natuurlijk is de groep gebruikers nog beperkt, dit is deels de schuld van de muziekindustrie zelf. Mensen zijn gewend geworden aan illegaal downloaden, omdat er nooit een goed alternatief is geweest. Wanneer artiesten diensten gaan helpen wordt het aantal gebruikers groter, en kan er meer geld verdeeld worden.
Vervolgens zegt hij ook nog dat platenmaatschappijen een graantje mee willen pikken met optredens. Dan zit je als artiest bij een verkeerd label. De traditionele platenmaatschappijen zijn achterhaald. Dat zij hun inkomsten terug zien lopen hadden ze ruim van te voren aan kunnen zien komen. Dan hadden ze jaren geleden hun strategie aan moeten passen, en moeten veranderen in artiestenmanagement (of dit erbij doen).
Al met al leunt de muziekindustrie en BUMA te veel op traditionele businessmodellen die met de huidige vraag achterhaald zijn. Nu wordt er maar steeds verwacht dat wij als consumenten veranderen, maar wordt het niet eens tijd voor een omslag?
@marco Mooie opmerking, en dat is ook een onderdeel van mijn reactie op de strategie van de Buma. Zij hebben nog nooit gebruik gemaakt van beschikbare statistieken van Xenox of Youtube. Betreffende het uitbetalen, daar ga ik ook op in: ze betalen niet uit naar gelang de muziek wordt afgespeeld wat uitermate vreemd is. Dat maakt de praktijken van de Buma in mijn ogen ook oneerlijk en ietwat crimineel. Ze benadelen de kleine artiest.
@Dave V Betreffende die 40.000, daarvoor moet je bij @freekjanssen zijn. Dit is niet de uitspraak van Jan Dirk Vis. Verder ben ik het met je eens met dat de industrie te traditioneel is, echter dit veranderen blijft lastig. Je zegt de artiest zit bij een verkeerd label; makkelijk gezegd. Je moet wel rekening houden met de complexiteiten van een dergelijke industrie en met name de machtsposities die daarin gelden. Kortom een artiest heeft niet altijd veel keuze.
Mag ik even de klassieke maar altijd storende fout aanstippen: BUMA Stemra behartigd belangen van tekstdichters, componisten en hun muziekuitgever, niét van artiesten.
Helemaal mee eens en weinig aan toe te voegen, Jurjen :). Het is een hele defensieve strategie, waar je weinig verder mee komt. En die ooit nog harder gaat wringen dan nu al het geval is.
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!