Roel Stavorinus

Logo, lettertypes en kleur vormen de absolute basis van een huisstijl. Voeg daar beeld aan toe, fotografie en illustratie, en de vormgeving wordt al rijker. Pas het toe in communicatiemiddelen en de huisstijl komt tot leven. Om bij een van de basisbeginselen te beginnen: over lettertypes wordt vaak nogal makkelijk heen gestapt.

Een tijd geleden publiceerde ik een artikel over de citymarketing van Eindhoven. Wat mij betreft is Eindhoven de beste case in Nederland als je iets wilt leren over citymarketing. Naar aanleiding van dat artikel kwamen er vragen. Waarom is die case zo goed en wat heeft het concreet opgeleverd? Relevante vragen die een antwoord verdienen.

Het is tijd om vooruit te kijken. En als het dan ergens over mag gaan in 2019 is het: terug naar de basis. Laten we weer moeite doen om te begrijpen wat klanten bedoelen of van ons vragen. Laten we zorgen dat we de aansluiting vinden. Duurzaam, dus voor de langere termijn, voor zover dat mogelijk is. Door waarde te bieden, hoe dan ook.

De allerbeste citymarketingcase van Nederland is zonder enige twijfel die van Eindhoven. Er gaat tegenwoordig geen week voorbij of de lichtstad is internationaal in het nieuws, waarmee het keer op keer bewijst wat citymarketing voor een regio kan doen. Maar dat is niet vanzelfsprekend, want te vaak heeft het geen grond, is er geen visie en rendeert het niet. Kortom: wat valt er te leren van Eindhoven?

Het onderzoek What Clients Think is voor de vijfde keer uitgevoerd. Gebaseerd op interviews met 500 klanten van ontwerpers. Echte interviews dus, betaald door designbureaus, die daarvoor de onderzoekers van Up to the Light inhuurden. Waardevolle kost voor de hele creatieve industrie. Van levensbelang voor al die bureaus die een betere aansluiting zoeken met de wereld van hun klant. Het rapport bevat concrete uitkomsten waar je direct mee aan de slag kunt, aan het eind van dit artikel samengevat in tien tips.

Het gaat goed met design, vinden we. Maar is dat wel echt zo? Design wordt nog steeds vaak als een puur esthetische aangelegenheid gezien. Organisaties denken dat je ontwerpers moet selecteren aan de hand van prijsvragen of pitches en het trieste is, dat veel ontwerpers meedoen aan al die gekkigheid. Marketeers en communicatieadviseurs zijn zo druk met alle ontwikkelingen op hun eigen vakgebied, dat ze er niet aan toe komen om de samenwerking met ontwerpers een impuls te geven. Tegelijkertijd worstelen ontwerpers met de vraag hoe ze de aansluiting kunnen vinden bij hun opdrachtgevers. Wat vraagt deze tijd van hen en wat willen ze eigenlijk zelf?