Online Advertising

Volgens de Amerikaanse ANA (Association of National Advertisers) wordt minder dan de helft van alle online ‘impressies’ door mensenogen gezien. Online reclamefraude is als inkomstenbron van de georganiseerde misdaad inmiddels groter dan prostitutie. Maar niemand lijkt zich er erg druk over te maken. Hoe groot is het probleem? En kunnen en willen we er iets aan doen? 

In tegenstelling tot het vele onderzoek dat gedaan wordt naar wat de consument vindt van personalisatie in marketing, weten we gek genoeg nog weinig over wat marketeers en communicatieprofessionals vinden van gepersonaliseerde marketing. Hoog tijd dus om in gesprek te gaan met professionals over personalisatie, privacy en wetgeving.

Laatst zag ik een Twitter-discussie tussen Ronald Voorn (HU, Universiteit Twente) en Jesse Frederik, economisch redacteur bij De Correspondent, naar aanleiding van het artikel 'Dit is de nieuwe internetbubbel: online advertenties'. Daarin werd gesteld dat online reclame niet werkt en die conclusie trok aardig wat aandacht. 

Google 'marketing' en 'moraliteit' en je krijgt een rits resultaten waar je u tegen zegt. Omdat onze industrie veranderd is, zijn we constant bezig met het herdefiniëren van moreel-ethische kwesties rondom marketing. Next up? Targeted advertising. In januari probeerde The Guardian de discussie (weer) open te breken met het artikel 'How the online business model encourages prejudice'. Facebook, Google en andere online mediareuzen, stelt de auteur van het stuk, faciliteren discriminatie, seksisme en racisme via targeting. En dat argument snijdt ergens hout.

Houdt reclame zich aan strikte wetten, of komt er toch ook af en toe buikgevoel bij kijken? Adverteerders lijken massaal weg te kijken bij alles wat er mis is op het gebied van online advertising en hoe nietszeggende online statistieken telkens weer voor zoete koek worden geslikt. Juist online biedt perfecte mogelijkheden om te experimenteren met de effectiviteit van reclame. In de praktijk gebeurt dat niet of nauwelijks. Nog niet. Maar let maar op, reclame wordt weer wetenschap. 

Wereldwijd adverteren we online met een groter budget dan we via het grootste klassieke medium tv doen, en toch staan online advertenties onder druk. Consumenten klikken nauwelijks nog op banners en dus zijn het al lang niet meer die activerende advertenties die ze bij hun ontstaan, ruim twintig jaar terug, waren. Tegelijk blijven de veel minder frequent getoonde zoekadvertenties het wel goed doen en gaat er een groeiend advertentiebudget naartoe. Maar hoe moet je het budget verdelen tussen deze twee prominente online advertentievormen? En heeft de ene vorm effect op de andere?

De meeste hypotheek-aanbieders lopen achter als het gaat om de implementatie van digital marketing. Dit blijkt uit het derde benchmark-onderzoek van CACI Digital Consulting op de Nederlandse markt. De meest recente Digital Marketing Scorecard toont aan dat slechts zes van de 19 onderzochte bedrijven een voldoende noteren. Knab is een positieve uitzondering: zij laten zien op de goede weg te zijn met het realiseren van het hoogste rapportcijfer dat ooit is genoteerd in deze scorecard. Eerdere onderzoeken gingen over de verzekeringsmarkt en energiemarkt.

Het zal je niet ontgaan zijn dat Facebook nogal negatief in het nieuws is geweest de afgelopen weken. Om het nodige recht te zetten, treft het platform flinke maatregelen. Deze maatregelen hebben invloed op de advertentiecampagnes die je voor jouw pagina uitvoert of uit laat voeren, en dit is wat je daarover moet weten.

In de vluchtige omgeving van social media, met hapklare brokken informatie en de ‘fear of missing out’-cultuur, wordt het steeds belangrijker een boodschap in korte tijd te communiceren. Een video van dertig seconden maakt in deze omgeving weinig kans uitgekeken te worden. Twee seconden, daarin trek je de aandacht. Of niet.

Vandaag is het IAB report on Online Advertising Spend over het eerste halfjaar van 2017 uitgekomen. Zoals gewoonlijk werd het onderzoek uitgevoerd door Deloitte in opdracht van IAB Nederland. De opvallendste resultaten zijn de algehele groei van online advertising in Nederland en vooral de rol van paid search, video, social en mobiel daarin. Oh, en de groei kan na dit jaar wel eens gaan afvlakken...

Hoe lang moet een online advertentie daadwerkelijk zichtbaar zijn geweest om te tellen als view? Served ads, viewed ads, waste… De zichtbaarheid van banners zorgt al jaren voor felle discussies over de kosten en de betrouwbaarheid van displaycampagnes. In september heeft IAB Nederland daarom besloten om de internationale standaard voor viewability over te nemen. Een goede zaak, vind ik. Transparantie en vergelijkbaarheid komen de markt alleen maar ten goede. Wel was ik meteen benieuwd naar de achtergrond van dit besluit en de reactie van Nederlandse exploitanten en adverteerders.

En wij maar denken dat die mooie fMRI neuromarketing dwarsdoorsnede hersenfoto's precies lieten zien wat de reacties zijn van de hersenen op allerlei merken en andere signalen? Think again, want dat blijkt dus niet te kloppen! Deze maand staat een zeer intrigerend artikel hierover in de Harvard Business Review van Adam Waytz en Malia Mason (2013) , twee jonge neuroscience-professoren van respectievelijk de Kellogg School of Management en de Columbia Business School.

Jaap Jacobs berichtte eerder in een blog dat we zo langzamerhand toch echt aan Google+ moeten geloven. Zeker omdat "vanaf 2016 meer content wordt geplust (+1), dan dat er op Facebook wordt gedeeld", aldus SearchMetrics. Zover is het echter nog niet. Maar hoe kunnen bedrijven dit ‘onbekende’ sociale platform nu het beste inpassen in hun marketingactiviteiten? Mijn tip: zet het vooralsnog in als advertentie.

Vandaag eens een commercial (of eigenlijk meer een case of een uitgewerkt idee) uit Zuid-Korea. Daar probeert oliemaatschappij S-Oil op een bijzondere manier zichzelf neer te zetten als oliebespaarder.