Contentmarketing en de kracht van kwetsbaarheid
Deel 2 van een liefdesverhaal over contentmarketing
“Some animals were meant to carry each other to live symbiotically over a lifetime. Star crossed lovers, monogamous swans. We are not swans. We are sharks.” George Clooney windt er geen doekjes om in Up in the Air (2009): we zijn roofdieren. Azend op onze prooien. Helaas is dat ook het predikaat dat van oudsher aan marketeers kleeft: sharks. Vlotgebekte verleiders, die de wereld inpakken met hun illusies. Het goede nieuws? De marketeer als roofdier is een uitstervend ras. In een open en transparante wereld laat valse liefde zich niet langer verhullen. De moderne consument weet wel beter. Die wil geen gehaaide praatjesmaker. Die wil een marketeer die naar hem luistert, zoals je in deel 1 van dit liefdesverhaal kon lezen. En minstens zo belangrijk: een marketeer die van een merk weer een mens durft te maken. Met alle tekortkomingen van dien. In dit tweede deel van een drieluik over contentmarketing: waarom kwetsbaarheid merken krachtig maakt.
Een bekentenis van een blogger
Ik moet je eerst iets bekennen: soms twijfelde ik de afgelopen jaren of ik wel een goede marketeer was. Ik had een achtergrond als psycholoog en als journalist, en moest mijn weg vinden in een voor mij nieuwe wereld. Mensen in mijn omgeving zeiden wel eens tegen me: ‘ik had geen marketeer achter jou gezocht’. Het zette me aan het denken. En maakte me ook wat onzeker. Was ik te introvert voor de wereld van de hippe en welbespraakte Mad Men? Was ik wel commercieel doortastend genoeg met mijn passie voor contentmarketing en soft selling?
Het heeft me tijd en moeite gekocht om dat gevoel los te laten. Om te staan voor wie ik ben. En om mijn woorden aan jou, mijn waarde lezer, toe te vertrouwen.
Eerlijk is eerlijk, het blijft spannend: jezelf blootgeven. In life, in love and in marketing. Vakgenote Marieke Heesakkers schreef naar aanleiding van deel 1 van dit liefdesverhaal dat ze wilde gaan bloggen, maar dat ze twijfelde of daar wel een publiek voor was. Ze nam de sprong in het diepe: ze ging schrijven. Binnen een week volgde haar eerste marketingblog, over een inspiratietocht door een veranderende marketingwereld. Positieve reacties volgden. Marieke was de twijfel voorbij.
De blogger, de baas en de buitenwereld
Als marketeer en contentmanager zie ik dezelfde twijfel bij veel professionals in de (B2B) organisaties die mijn pad tot nu toe kruisten: bloggen, is dat wel iets voor mij? Zitten mensen wel op mijn verhaal te wachten? En loop ik niet het risico dat mijn baas of de buitenwereld het allemaal maar niets vindt?
Een vergelijkbare angst waart rond in de traditionele PR-wereld. Angst om de controle los te laten. Om medewerkers zelf aan het woord te laten en hun eigen content te laten creëren en delen. Blijven medewerkers dan wel ‘on brand’? Spreken ze niet voor hun beurt?
Allemaal varianten op hetzelfde verschijnsel:
We zijn bang dat wie we zijn, niet goed genoeg is om te laten zien.
Niet goed genoeg. Niet mooi genoeg. Niet onderscheidend genoeg. We hebben eerst een laagje make-up nodig, om ons in de etalage te durven vertonen. Een laagje mooimakerij. We noemden het vroeger marketing.
Het einde van de merk-visagist
Het probleem is dat die make-up ons steeds vaker alleen maar in de weg zit als marketeers. Want onze (potentiële) klanten kijken er steeds makkelijker doorheen; online, via social media, waar informatie zich razendsnel verspreidt en de meningen van vrienden en kennissen zwaarder wegen dan die van een PR-afdeling. Bovendien: een organisatie die real-time op de actualiteit wil inspelen met relevante content, heeft geen tijd om haar medewerkers eerst uitgebreid door een merk-visagist onder handen te laten nemen. De wereld wacht niet meer.
Effectieve contentmarketing vraagt erom dat we laten zien wie we zijn – niet meer en niet minder. Authentiek, integer en behulpzaam. Simpelweg omdat mensen in een transparante wereld steeds vaker zullen kiezen voor de meest betrouwbare aanbieder die hen het beste helpt. Niet voor degene die zich het mooist weet op te maken.
Maakt dat ons niet vreselijk kwetsbaar?
Ja. Maar laat dat nou net zijn wat we nodig hebben.
De sleutel tot verbinding
Kwetsbaarheid. Brené Brown, hoogleraar aan de University of Houston, doet er al jarenlang onderzoek naar; waarom we kwetsbaarheid nodig hebben, en wat voor effect het heeft op relaties en intimiteit. In haar TED-presentatie “The power of vulnerability” vertelt Brown over haar belangrijkste conclusie, even simpel als waar:
In order for connection to happen, we have to allow ourselves to be seen.
Zo simpel is het: we kunnen geen relaties opbouwen als we onszelf niet durven laten zien. Sterker nog:
The one thing that keeps us from connecting is the fear that we’re not worthy of connection.
It’s the fear again. Laat het los. Hoe meer we achterhouden uit angst dat er eerst een laag make-up overheen moet, des te kleiner de kans dat de ander van ons zal houden. Waarom geheimzinnig doen over de verhalen achter ons merk en onze mensen, als ze juist de sleutel tot verbinding zijn?
De warme vacht van de schaapskudde
Ik snap wel waar die angst en die controlebehoefte vandaan komt. Denk ik. Blogger Eline Stuivenwold stipte het onlangs aan in een blog over de manier waarop we ons online gepolijster voordoen dan wie we zijn.
Haar diagnose: we zijn zekerheidszoekers. Zoals Eline het zelf verwoordt:
Waar we aan de ene kant erg ons best doen om online een authentieke identiteit neer te zetten, doen we aan de andere kant niets liever dan ons verstoppen in de vacht van andere schapen uit de social media kudde.
Dat geldt voor mensen. En dat geldt voor organisaties. Hoe groter de organisatie, hoe meer de hang naar zekerheid. We willen ons wel onderscheiden. Maar vooral niet te veel. Want zijn zoals anderen zijn, dat voelt veilig en vertrouwd.
Het gevolg? Contentmarketing lijdt steeds vaker aan de kwaal waarvoor het de oplossing zou moeten zijn. Contentmarketing heeft de potentie om onderscheidend te zijn in een wereld waarin producten en diensten steeds meer op elkaar lijken. Maar, oh de ironie: ook de content van organisaties begint dezer dagen steeds meer op elkaar te lijken. Dezelfde gerecyclede whitepapers, duurzaam als wc-papier. Dezelfde top-10-tips-lijstjes, creatief gecopypaste uit tien andere top-10-tips-lijstjes. Dezelfde wannabe-virals die we al twintig keer in andere vormen voorbij hebben zien komen op Facebook terwijl zij onze vrienden uit het scherm van onze smartphone verdrongen. Give me a break.
Laten we eerlijk zijn: ook content begint in rap tempo een commodity te worden; onpersoonlijk en uitwisselbaar. Wat is het toch lekker warm in de vacht van de schaapskudde.
Het paarse contentschaap
On the bright side of life: juist nu zijn er volop kansen voor organisaties die het kudde-effect durven doorbreken. Die anders en authentiek durven zijn. Om de schapenmetafoor door te trekken in de geest van Seth Godin: wanneer was de laatste keer dat je een paars schaap in de overbevolkte content-wei zag staan? Juist ja. Dat paarse schaap, dat kan jouw organisatie zijn – of liever gezegd: de mensen in jouw organisatie. Dare to be purple.
Ann Handley, co-auteur van ‘Content Rules’, geeft er een mooi voorbeeld van. Levenfeld Pearlstein, een advocatenkantoor in Chicago, maakte uit haar website-statistieken op dat de profielpagina’s van haar advocaten het best bekeken werden. Levenfeld Pearlstein maakte daar vervolgens op een verfrissende manier gebruik van. Het kantoor huurde een videocrew in en legde alle advocaten enkele vragen voor. Niet alleen vragen zoals je die in de advocatuur zou verwachten. Levenfeld Pearlstein ging ook voor de menselijke touch in de interviewtjes. Waar droomde je vroeger als kind van? Als je in een tijdmachine zou kunnen stappen, welk tijdperk zou je dan willen bezoeken? Hoe wil je later herinnerd worden? De duurbetaalde togadragers mochten zich eens van een andere kant laten zien.
Het resulteerde in meer dan 200 korte video-interviewtjes. Elk daarvan werd het afgelopen jaar enkele honderden keren bekeken op YouTube. Niet zo gek: voordat we zaken besluiten te gaan doen met een organisatie, willen we eerst weten met welke mensen we te maken hebben. Nou ja, met welke paarse schapen dan.
Sluit de etalage, open je organisatie
Revolutionair is het voorbeeld van Levenfeld Pearlstein natuurlijk niet. Het zal niet in de prijzen vallen in Cannes. Maar voor een advocatenkantoor is het een hele stap: een innemend menselijk gezicht tonen, met een authentieke signatuur. En dat is precies waar marketing in mijn ogen om draait: de harten van mensen winnen met wie we zijn. Niet het winnen van prijzen voor de mooiste make-up.
Dat vraagt van ons als marketeers dat we de fixatie op onze gestileerde etalages loslaten. Dat we op zoek gaan naar de echte menselijke verhalen in onze organisatie en daarbuiten, en dat we die verhalen een podium bieden.
Ook jouw meest waardevolle content creators zitten waarschijnlijk niet op de marketing- en communicatieafdeling. Waar wel? Letterlijk overal. Binnen je organisatie – soms op de meest onverwachte plekken – en erbuiten: klanten, partners. Geef hen het woord. Help hen, om hun persoonlijke verhalen te delen; via blogs, via social media. Juist omdat het ons kwetsbaar maakt.
Ja, dat is spannend. Maar je krijgt er liefdevolle en trouwe klanten voor terug.
Stel jezelf de vraag:
Do we want to stay sharks, when we have the potential to be swans?
Zoals Ellis Akkermans terecht opmerkte in een reactie op deel 1 van dit liefdesverhaal: wat we nodig hebben, is lef. Het lef om echt iets weg te geven.
Laten we daar mee beginnen.
Echt iets weggeven.
Het mooiste dat we te bieden hebben. Onszelf.
Credits afbeelding ‘Up in the Air’ van Altfg.com
Schrijven is mijn eerste liefde; fotograferen mijn tweede. Ik werk als contentstrateeg, redacteur en schrijver bij Philips. Daarnaast blog ik op persoonlijke titel over marketing en verken ik de wereld graag met mijn camera.
Complimenten Tristan Goed verhaal!
Vroeger benijdde ik hen die altijd alles zeker wisten. Ze oogden standvastig en sterk. Onwrikbaar. Onbreekbaar.
Nu zie ik dat twijfel en kwetsbaarheid garanties zijn voor groei. Want door je comfortabel te voelen in “niet zeker weten”, open je de deur voor nieuwe(re) visies, verbeteringen en vooruitgang. Door je kwetsbaar te durven opstellen, leg je je schild en wapens af.
Juist door je te verzoenen met twijfel en kwetsbaarheid word je onkwetsbaar. Omdat er niets meer valt te verbloemen. Niets meer te verdedigen.
In ’n Boeddhistische parabel staat een 100-jarige eik in het midden van een korenveld. De krachtige eik domineert de akker met broze graanhalmen. Ogenschijnlijk onbeweeglijk en onwankelbaar.
Totdat de storm kwam. Het koren waaide plat. Maar na de storm rees het weer op. Ongedeerd dankzij fragiele flexibiliteit. De eik echter, was geveld. Gebroken. Omdat hij niet wist wat buigen is.
Rotsvast “zeker zijn” benauwt, limiteert en beangstigt.
Niets is ooit zeker. Twijfel koesteren getuigt van wijsheid.
Overtuigd kwetsbaar durven zijn leidt tot vrijheid zonder angst. Tot authenticiteit.
Vraag het de beeldend kunstenaar. Intuïtie, twijfel en kwetsbaarheid vormen ‘t materiaal waarmee hij creëert. Zonder dat ontstaat geen authentieke vrije kunst.
Zeer actueel betoog waar veelal moed voor nodig is.
@Jeroen: Dankjewel Jeroen!
@Edwin: Alles komt goed 🙂
@Aad: Je reactie is een blog op zich waard 🙂 Prachtige parabel ook! All we are is corn in the wind. And that’s what makes us strong.
Fijn verhaal! Het valt voorwaar niet mee om jezelf te zijn in deze wereld, waar mensen gewoon zijn om hun identiteit in te leveren voor iets leuks, iets succesvols of een auto van de zaak. Kwetsbaarheid. Het woord alleen al jaagt velen de stuipen op het lijf. Geweldig!
Sluit de etalage, open je organisatie. Het is een andere kijk, maar ben er wel een groot voorstander van. Goed verhaal.
Beste Tristan,
In essentie en in visie ben ik het helemaal met je eens dat het tonen van meer persoonlijkheid tot prachtige resultaten leidt. Het is fijner zaken doen met iemand of een organisatie als je ook meer weet over diens motivaties en manieren…
Maar in de praktijk ben ik er achter gekomen dat de meeste mensen helemaal niet zo goed zijn in personality tonen, danwel dit op ‘papier’ te zetten. Organisaties geven momenteel tonnen uit aan Social media trainingen voor in wezen non-sociale mensen, die hier uiteindelijk niks mee doen, danwel niet verder komen dan van die nietszeggende meta-tweets; ‘ik heb een overleg, met een collega, over een leuk project gehad’.
Ik geloof juist in een enorme groei aan Content-visagisten: slimme mensen die de diamantjes in een organisatie vinden, afstoffen en geschikt maken voor verdere consumptie en distributie. Facilitators die helpen om je net dat zetje over de blog-drempel heen te zetten, of die geen kiekjes maken, maar met één prachtige foto de essentie van een afdeling weten neer te zetten.
Iedereen heeft verhalen, maar NIET iedereen is storyteller!
Vrouwen en make-up, a touchy subject 😉 Had het er gisteren nog over met een vriendin/journalist. Hoe vaak zij niet de vraag krijgt om nog een beetje te tweaken en te sleutelen aan die ene zin (lees: key message) na een interview is ongekend. En 10 van de 10 keer maakt het er de boodschap niet duidelijker op. Niettemin geloof ik wel dat je een goede boodschap ook mooi mag verpakken. Daarom lezen jouw verhalen ook zo lekker weg Tristan. Natural beauties met een beetje mascara dan maar?
Kwetsbaarheid, ik geloof erin. Het is voor velen nog een lange weg. Dat is mooi, want dat biedt kansen om je te onderscheiden!
Kwetsbaarheid zit vind ik ook in de opstelling van de marketingexpert ten opzichte van zijn klanten. Klanten lopen tegenwoordig niet meer blind achter hun alwetende adviseurs aan. Terecht, ze hebben veel kennis en kunde in huis gehaald.
Adviseurs willen graag dat klanten zich kwetsbaar opstellen (SWOT). Dat werkt alleen als de ‘adviseur’ zich eveneens kwetsbaar opstelt. Dan kom je verder. Dit principe wordt mooi beschrijven in het boek Nietzsches tranen van Irvin Yalom.
Mooi thema!
Wat een mooie reacties op een prachtig geschreven blog! Gelukkig wordt kwetsbaarheid steeds vaker gewaardeerd en niet meer altijd genadeloos met een trap op je achilleshiel afgestraft. Dat is helaas óók mijn ervaring, maar de positieve ervaringen winnen met verve en weet je wat, liever kwetsbaar en authentiek dan een keiharde, maar fake buitenkant met plastic glimlach. Ik weet waar ik liever naar kijk in de spiegel! Om daarna te genieten van dit soort fijne stukken tekst, die inspireren om het morgen nog beter te willen én gaan doen. En niet alleen voor jezelf.
Tristan, bedankt dat ik in je blog sta, ik voel me zeer vereerd. 🙂
Hartelijk dank voor jullie mooie reacties!
@Marieke: In dit kader verwijs ik ook graag naar de lijfspreuk van Edwin (ontleend aan Dr. Seuss): “Say what you want and be who you are, because those who matter don’t mind and those who mind don’t matter”
@François: Het wordt stil in de etalages 🙂
@Ellis: Vooruit, een beetje mascara Ellis 😉
@Peter: Eens. De geboorte van de adviseurs-SWOT 🙂 Nietzsches tranen gaan op de leeslijst, bedankt voor de tip.
@André: Wij begrijpen elkaar André 🙂
@Patrick: Bedankt voor je reactie Patrick, je werpt een interessant en belangrijk punt op waar ik eerlijk gezegd zelf ook wel eens mee worstel.
In zekere zin beschouw ik mezelf namelijk ook als content-visagist; bijvoorbeeld op het moment dat ik een artikel van een van onze experts bijschaaf om het uitnodigender te maken voor de lezer. Onherroepelijk leidt dat tot een vermenging van mijn stem met die van de auteur. Vertroebel ik op die manier de authenticiteit van het verhaal? Daar kun je over twisten. Wat voor mij voorop staat, is dat ik de expert help om zijn of haar verhaal te delen, op zo’n manier dat het verhaal het gewenste effect heeft. En dat is volgens mij ook wat jij bedoelt met het oppoetsen van de diamanten, toch? Dan lijken we het dus met elkaar eens te zijn 🙂
Voor mij zit de crux erin dat je de kennis en de persoonlijkheid van je mensen als uitgangspunt blijft nemen, en dat je helpt om die naar buiten te brengen. En ja, dat gaat bij de ene persoon beter werken dan bij de ander. Social media maken mensen niet sociaal, en een blogfunctionaliteit maakt niet van elke medewerker een schrijver. De kunst voor ons als marketeers is dan ook om ons te focussen op de medewerkers die online ambassadeur kunnen en willen zijn. Denk ik.
Interessante discussie, ik moet ‘m even laten bezinken. Feel free to add 🙂
Als ik ook mag ‘adden’ 🙂 Mijn voorkeur gaat uit naar feedback geven in plaats van bijschaven van andermans teksten. Hiermee houden ze de eindregie en blijft het hun ‘verhaal’, mensen ruiken het tegenwoordig van verre als iemand een ‘ghost writer’ heeft. Mijns inziens is authenticiteit belangrijker dan een overgebleven spel- of stijlfoutje. Maar dat is slechts mijn bescheiden mening…
Ik vind het een ontzettend inspirerend verhaal Tristian!
Ik ben het met jullie eens dat een hoop bedrijven niet luisteren naar de wensen van de klanten.
Mijn mening is door simpelweg eerlijk te zijn en jezelf kwetsbaar op te stellen bouw je ‘echte’ relaties op. Echter is hier lef voor nodig. Het is inderdaad zo veilig en makkelijk om jezelf te verschuilen onder de vertrouwde zachte schapenwol. Ik betrap mezelf hier ook op.
Respect voor Marieke door te beginnen met bloggen!
Tristian bedankt voor je 2 inspirerende blogposten! Ik kijk uit naar de volgende!
@Edwin:
Ik ben het op zich eens met je bescheiden mening 🙂 Feedback geven heeft ook mijn voorkeur boven bijschaven. Aan de andere kant: schrijven zit niet bij elke professional in het bloed, en je wilt niet te veel tijd van zo iemand claimen. Zeker bij tekstonderdelen die erg bepalend zijn voor de vindbaarheid en de aantrekkelijkheid van het artikel, zoals de titel en de inleiding, vind ik het soms handiger om zelf een voorstel te doen op basis van de aangedragen inhoud. Natuurlijk in goed overleg, zodat de auteur wel zijn eigen visie herkent in het eindresultaat.
@Peter:
Dankjewel voor het compliment Peter, ik ben blij dat het onderwerp je aanspreekt. En we lijken het met elkaar eens te zijn 🙂
Hai Tristan, goed verwoord, ik sluit me volledig aan bij je visie. Je merkt ook goed welke blog- en andere social media-posts de meeste reacties oproepen: degene met de meeste menselijkheid en emotie. Schrijf vooral door zo!
Super goede blog (weer), Tristan!! Wanneer komt je eerste boek uit? 😉
Ik ben het volledig met je eens om de ‘content owners’ binnen je organisatie meer aan het woord te laten. Na een interne zoektocht bleek dat wij ook een aantal schrijvende pareltjes in huis hebben. Maar, ik blijf het lastig vinden om deze mensen niet de ‘corporate’ woorden en thema’s in de mond te leggen. Is dat een persoonlijkheidskenmerk? of is dat de bedrijfscultuur?
Na het lezen van je blogs en de net zo nuttige reacties ga ik wel proberen iets meer los te laten 😉
Let it go…..
@Colette: Dankjewel voor je reactie en voor het compliment. Laten we blijven werken aan het ’toestaan’ van de menselijkheid 🙂
@Arlette: Dankjewel voor je reactie en voor het compliment.
Herkenbaar spanningsveld. En zoals je aan de eerdere reacties zag, is het dat ook voor andere vakbroeders en -zusters 🙂
Ik denk wel dat het goed is om te sturen op de thema’s waar je ‘content owners’ over schrijven. Sturen niet in de zin van controleren, maar in de zin van: samen in gesprek gaan over de thema’s die het meest leven bij je (potentiële) klanten en die aansluiten bij de strategie van je organisatie. De kunst is dan, denk ik, om strategie te verbinden aan inspirerende, authentieke persoonlijke verhalen die uit je mensen zelf komen. En, waar nodig, te helpen bij het verwoorden daarvan, zonder dat je teksten gaat oppoetsen met plastic corporate praat.
Dus > Sturen op thema’s: ja. Helpen met het verwoorden van eigen ervaringen en inzichten: waar nodig, ja. Steriele PR-praat in de mond leggen: nee.
But that’s just my humble opinion.
Vergeef me de psychologische nieuwsgierigheid, maar wat vind je precies lastig om los te laten? 🙂
Mooi en open verhaal! Als aanvulling op het laatste stuk: naast lef is ook het vertrouwen in jezelf nodig dat hetgeen jij brengt van toegevoegde waarde is. Of dat jij in ieder geval jouw best hebt gedaan om deze te creëren. Vertrouwen in jouw verhaal. Jouw authentieke verhaal. En de openheid en het lef om deze te delen en de feedback van anderen hier op te ontvangen. En hiermee te ontdekken dat je misschien geen gelijk had. Of misschien juist wél. Of het beter anders had kunnen doen. En je ego aan de kant zetten om dit te accepteren. En hier van te leren. En misschien ontdek je wel dat er meer mensen z
Ik was ‘vroeger’ lichttechnicus. Vond het heerlijk om anderen op een mooie manier letterlijk in het licht te zetten. En zelf heerlijk veilig in de schaduw achter de schermen te blijven. Het kwam nooit in mijn hoofd op om zelf op dat podium te gaan staan. Wie wilde mijn verhaal horen? Daarnaast stotterde ik en praatte (en praat nog steeds) snel. Dus wat had ík op een podium te zoeken?
Sinds een paar jaar opeens wel op dat podium. Tientallen keren per jaar. Soms met tien mensen in het publiek, soms wel duizend. En weet je wat: ik vind het heerlijk! Waarom? Omdat ik mijn eigen verhaal en ervaringen deel. Ik hoef die mensen in die zaal niets te verkopen, ik geef hen ‘slechts’ mijn verhaal en mening mee. En die ene kritische vraag op het eind? Laat maar komen? Waarom? Omdat ik mijn verhaal vertel. Ik heb alle keuzes zelf gemaakt. En natuurlijk zou ik een volgende keer anders doen. Maar het zou toch raar zijn als dat niet zo was, anders had ik er ook niets van geleerd. En was alle moeite voor niets geweest.
Dit is een zeer vreugdevolle dag van mijn leven Door de hulp Doctor Zaza heeft door te helpen me mijn ex terug te spellen met zijn magische mij gemaakt. Ik was getrouwd voor 6 jaar en het was zo verschrikkelijk omdat mijn man was echt bedriegt mij en was op zoek naar een echtscheiding, maar toen kwam ik Dr Zaza e-mail op het internet Ik legde mijn situatie aan hem en zijn hulp te zoeken, maar dan aan mijn grootste verrassing ik heb me verteld dat zal me helpen met mijn zaak en hier ben ik nu vieren mijn man omdat je totaal veranderen ten goede. Ik wil altijd bij me en kan niets doen zonder mijn huidige. Ik geniet echt van mijn huwelijk, wat een geweldig feest. Ik zal blijven Getuigen op het internet is echt Zaza Doctor Omdat echte spreukgebruiker. HEEFT U HULP NODIG DAN CONTACT ZAZA ARTS NU VIA E-MAIL: indiaspellcaster@hotmail.com
During talks with his South Korean counterpart Park Geun-hye on Thursday, Xi said China upholds that relevant institutes of both sides should proceed with joint panda research to deepen the friendship of the two peoples. mulberry wallet ?Si tratta di un progetto importante – ha detto l’assessore milanese alla Casa, Daniela Benelli – che ci consente di riqualificare, arredare e assegnare alloggi sottosoglia, troppo piccoli per le graduatorie Erp?. Il progetto: politiche per dare una casa ai giovani Il Comune di Milano sta attuando diverse politiche che hanno l’obiettivo di sbloccare l’assegnazione di alloggi popolari da tempo sfitti. christian louboutin pas cher I finlandesi condividono con gli altri partiti euroscettici l’opposizione a ulteriori allargamenti della Ue a Est e la rivendicazione di politiche migratorie gestite su scala nazionale, ma prendono le distanze da posizioni anti-immigrati giudicate troppo estreme, come quelle del Front National di Marine Le Pen o del Pvv di Geert Wilders. mulberry uk sale Negli ultimi anni, dopo il ritiro degli americani alla fine del 2011, le immagini degli eccidi che avevano insanguinato l’Iraq per quasi un decennio erano scivolate ai margini delle cronache.
Today, the popularity of Chinese opera is dwarfed by pop music and Western cultures. tn pas cher Il loro leader riconosciuto, neanche a dirlo, e’ una vecchia conoscenza: Izzat Ibrahim al-Douri era stato battezzato come il Re di Fiori di Saddam nel mazzo di carte distribuito dalle forze americane d’occupazione quando, davano la caccia ai burocrati del vecchio regime. escarpin louboutin pas cher Va ricordato che L’Avana ha avviato alcune riforme economiche e la libertà di iniziativa privata è stata amplificata. Tuttavia, il dissenso politico resta il capitolo più spinoso. La Francia è stato il Paese leader, in questa apertura iniziata nel lontano 2008. Proprio così, nell’accezione più stretta del termine, “comprati” proprio perché finanziati dai grandi gruppi finanziari che, allo stesso tempo, ricevono dalle agenzie “pagelle” sulle loro performance. In altre parole le agenzie non possono che emettere valutazioni “positive” dei loro finanziatori. Per una ragione ovvia: la sopravvivenza della loro stessa esistenza.
Yet many users have said that account statements issued by Alipay reflect their financial conditions, as a number of their transactions have been done on the payment platform. hollister france Il terzo è lo spettro di un default. Il Venezuela vende ogni giorno 640mila barili al giorno alla Cina, a prezzo privilegiato per poter ripagare almeno gli interessi dei 40miliardi di dollari che Pechino ha investito in Venezuela dal 2008 a oggi. nike air jordan pas cher Ma il vero timore è quello degli Stati Uniti: la presenza della Russia nell’area ha sempre suscitato grande inquietudine. LONDRA – Le ombre del passato tornano a minare la stabilitá dell’Irlanda del Nord.
A food company with foreign trade can save 900 yuan ($145) for one standard carton in the inspection fee. And if the company uses cold-chain transportation, the reduced inspection will allow it to cut another 2,260 yuan per standard carton. abercrombie pas cher Un successo imprevisto che con una valanga di novemila domande in poco più di un anno ha prosciugato in netto anticipo i fondi stanziati, costringendo le autorità a sospendere il programma. MobiPro Ue, il piano promosso dal governo tedesco per attirare giovani disoccupati dal resto dell’Europa in crisi, ha esaurito i finanziamenti. Bisogna aspettare i prossimi. nike tn outlet All’inizio i Boko Haran erano un movimento islamico che tentava di colmare il vuoto creato dall’assenza sociale dei partiti progressisti. La Nigeria è lo stato che non c’è, un gigante dai piedi d’argilla che non smette di crescere.
Low standards Yang Bingde, a professor at Zhejiang University’s College of Civil Engineering and Architecture, said that during the 1980s and ’90s, the development of China’s commercial housing sector far outstripped economic progress, a fact that led directly to the problems that are now emerging. mulberry wallet l’occupazione al lordo dei lavoratori in cassa integrazione segna una flessione dello 0,1% rispetto a marzo (crescita zero al netto della cig), il super-ricercato incontrava gli affiliati del gruppo che spadroneggia nella periferia nord del capoluogo, mentre diminuisce dell’1,0% su base annua (-0,6% non considerando la cassa). chaussures louboutin femmes pas cher Oggi l’inaugurazione a “Ground Zero” del National September 11 Memorial Museum, il museo dell’11 settembre, dopo anni di polemiche e rinvii su quale forma e sostanza dovesse prendere diventa una realta’. mulberry outlet uk Alla vigilia della visita ad Algeri del segretario di stato John Kerry, il ministro degli Esteri algerino Lamamra è stato categorico: ?Primavera araba è un termine di cui respingo persino la definizione?.
“But this is far from enough,” complains Tang. nike tn 2014 Con il rischio di una frammentazione – Fezzan, Cirenaica e Tripolitania – del Paese e un rafforzamento delle cellule jihadiste che agiscono indisturbate in diversi territori della Libia orientale. Una dato salta subito all’occhio. chaussure louboutin Il problema con questo tipo di rilevazioni in India è che non sono davvero affidabili e tendono a sovrastimare i risultati del Bjp. Nel 2009 gli attribuirono 30 seggi in più e nel 2004 addirittura 70. ?è brutto vedere l’abbraccio tra Schroeder e Putin proprio mentre alcuni soldati tedeschi sono tenuti in ostaggio da fanatici filo-russi in Ucraina? ha commentato la Faz mentre Der Spiegel ha scritto che l’immagine fa sembrare la politica estera tedesca ?assurda?.
The index, together with the Shenzhen Component Index and the Shenzhen SME (small and medium-sized enterprises) Board Index, makes up the three core indices reflecting the performance of China’s stocks listed on the Shenzhen Stock Exchange. abercrombie paris Il lungo contenzioso con il Cile non ha mai trovato soluzione; e neppure il negoziato tra il presidente cileno Michelle Bachelet e quello boliviano Evo Morales, pur nell’alveo di uno spirito di collaborazione positivo, si è tradotto in un accordo. Il dossier è sul tavolo dei giudici della Corte internazionale de L’Aja. air jordan hommes E non sono più disposti ad affidare le proprie aspettative al partito del Congresso, al potere per 54 dei 67 anni dall’indipendenza dell’India.
Salaries in China’s first-tier cities are substantially more than those in second and third tier cities; the finance and real-estate industries are most likely to offer high-paying jobs; salaries in the finance industry are more than 10 times average pay; the income gap between executives and junior staff has reached a factor of 100; all of this according to a newly released survey – China salary insight 2013. sweat abercrombie legge quasi sghignazzando la rivendicazione del sequestro, afferma di seguire la dottrina salafita ma c’è il sospetto che non sappia neppure che cosa voglia intendere e per non sbagliarsi dichiara guerra ai cristiani della Nigeria, cioè alla metà del Paese. womens air max Per di più i partner dei servizi in outsourcing e dei prodotti culturali sono diversi rispetto al commercio “normale”: Giappone, Gran Bretagna, Europa, Stati Uniti. Paesi con i quali la Cina per latri settori preferisce trovare altri referenti.
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!