Kevin Spacey en het sprookje van de marketeer als storyteller
Deel 1 van een nabeschouwing van Content Marketing World
Er was eens een acteur die niet kon slapen. Onrustig keerde hij zich om in zijn hotelbed. Het was 1999. Kevin Spacey verbleef in Londen voor de promotie van zijn film American Beauty. Maar dat was niet wat hem uit zijn slaap hield. Die avond had Spacey gesproken met liefhebbers van The Old Vic: een theater met een roemrijke geschiedenis, maar zonder artistiek directeur sinds de hoogtijdagen van de Britse grootheid Laurence Olivier. Spacey stond op, midden in de nacht, en liet een taxichauffeur bellen. Even later zat hij daar, in de regen, op een bankje in Londen, tegenover The Old Vic. “And then it hit me: that I should be the new artistic director of this theatre.” En zo geschiedde. Tegen alle verwachtingen van Hollywood in, vertrok Kevin Spacey in 2003 naar Engeland. Hij was de artiest die trouw bleef aan zichzelf. Een eigengereide storyteller die verhalen tot leven wilde brengen. En dat is wat marketeers ook in zich hebben, verzekerde Spacey bezoekers van Content Marketing World. Of je nu artiest of marketeer bent, “it’s our job to tell better stories.” Mijn ogen glommen. Mijn hart veerde op. Maar mijn hoofd zei: deze vergelijking gaat mank. Marketing is meer dan verhalen vertellen.
Een verhaal over verhalen
De verleiding was onweerstaanbaar: als the big man himself marketeers vergelijkt met artiesten, dan zal het wel zo zijn. Ik zag de congresbezoekers om mij heen hun handen op elkaar stuk slaan. En ik geef het grif toe: diep van binnen wilde ik dat hij – een van mijn grote filmhelden – gelijk had.
In onze verbeelding zagen we ons al zitten, in de regen op dat bankje in Londen. De artiest, de creatieve rebel, de storyteller die zijn eigen pad kiest in weerwil van de gevestigde marketingopvattingen. De moderne marketeer, die niet wil verkopen, maar helpen. De moderne marketeer, die zo hunkert naar echtheid. Net als Lester Burnham (Kevin Spacey) in American Beauty, die zich niet langer conformeert aan de zielloze wereld om hem heen, maar op zoek gaat naar een nieuwe werkelijkheid. Niet de voorgefabriceerde werkelijkheid gedicteerd door valse advertenties, maar een wereld waarin ware passie en schoonheid zegevieren. De marketeer als authentieke storyteller en schepper van een mooiere wereld.
Still uit ‘American Beauty’ (copyright: DreamWorks)
Ik wilde dat Kevin Spacey gelijk had. Echt. Maar mijn hoofd protesteerde, vooral na afloop. Ik had me verloren in zijn verhaal. Niet zo gek, want dat is waar pleitbezorgers van storytelling goed in zijn: een innemend pleidooi houden voor het vertellen van verhalen, beargumenteerd met … verhalen. Vol met emotie, pakkende anekdotes en klinkende one-liners. Meeslepend wanneer je het hoort. Maar met een onderbouwing waarin de gaten achteraf zichtbaar worden. Een sprookje.
Marketing meets Hollywood
Kevin Spacey was niet de enige op Content Marketing World die marketeers vergeleek met artiesten. Bij binnenkomst in het Cleveland Convention Center sprongen direct kleurrijke posters met namen van sprekers in het oog. Ze deden denken aan de hoogtijdagen van het oude Hollywood. De ultieme glorificatie van storytelling. De natte Amerikaanse droom van de marketeer die zich artiest waant.
Natuurlijk had Spacey gelijk toen hij in zijn pleidooi voor storytelling stelde dat mensen “smachten naar verhalen”. Hebben we altijd al gedaan. Als kinderen zijn we ermee opgegroeid in de armen van onze ouders en als volwassenen kunnen we op een zondagmiddag uren kijken naar series die ons in hun greep houden.
Maar wacht: dat we gretig Netflix consumeren om Spacey aan het werk te zien in House of Cards, betekent dus ook dat we als marketeers meer toiletrollen of roestvrije spaanplaatschroeven gaan verkopen door verhalen te vertellen? Zoals een Engelsman zou zeggen: that might be jumping to the conclusion.
De marketeer als storyteller?
Hoewel storytelling een waardevol marketingmiddel kan zijn (hierover meer in een latere blog), kleven er in mijn ogen meerdere problemen aan het bombarderen van marketeers tot storytellers. Ik noem er drie.
1. Storytelling is een middel, geen doel op zich
Een storyteller vertelt graag stories. Maar waar zit jouw doelgroep eigenlijk op te wachten? Stel je verkoopt software aan bedrijven; jouw koper is al overtuigd van de toegevoegde waarde van de software, maar diens financieel directeur moet nog overtuigd worden. In zo’n geval kun je toch echt beter komen aanzetten met een spreadsheet of ROI-calculator, dan dat je je Grote Verhalenboek uit de kast trekt.
Zoals ik in mijn vorige blog over contentmarketing al schreef: we zijn geneigd middel en doel te verwarren. Storytelling is een middel, geen doel op zich. Een goede marketeer weet ook wanneer hij naar andere middelen moet grijpen.
2. Verhalen vertellen is niet gratis
Over ROI gesproken: dat lijkt soms bijna een taboewoord geworden. Het gaat niet om het tellen, het gaat om het vertellen! Ja, zo kan ik het ook. Het omzeilen van de ROI-vraag heeft iets gemakzuchtigs. Zo van: laat ons nou maar gewoon ons ding doen en mensen engagen met onze verhalen, dan komt het wel goed.
Een van de grootste misvattingen over contentmarketing en storytelling is dat het goedkoop (of in sprookjesland zelfs gratis) zou zijn. Het kost op zijn minst tijd. En daarmee geld. Dat kan het waard zijn. Maar misschien zijn er in jouw situatie – en met de realiteit van jouw budget – andere middelen die meer rendement opleveren. Choose wisely.
3. Heeft elk merk wel een interessant verhaal (nodig)?
Gelukkig zijn er in storytelling-land shortcuts naar bewezen ROI. Je leest het bijvoorbeeld hier: “Tell me your why and I’ll buy”. Maar natuurlijk. Ingegeven door de gouden cirkels van Simon Sinek is er een industrie verrezen die gouden bergen belooft als je het ‘waarom’ van je bedrijf maar genoeg rondzingt in meeslepende verhalen. In de woorden van Sinek himself: “People don’t buy what you do, they buy why you do it”.
Dat klinkt fantastisch, maar is die why wel altijd relevant voor jouw klanten? En heeft elk merk wel een why die het waard is om te vertellen? Is dat überhaupt nodig? Koop ik een Mars-reep omdat ik in een content-awards-waardig filmpje heb gezien dat Mars de wereld duurzaam wil verbeteren met chocolade en caramel, of omdat ik ben opgegroeid met ‘platte’ Mars-reclames en ik mijn honger op een vertrouwde manier wil stillen?
Kevin Spacey met de ‘godfather’ van het Content Marketing Institute, Joe Pulizzi
De identiteitscrisis van de contentmarketeer
Ik snap het wel, die ontembare drang om verhalen te vertellen. Eerlijk is eerlijk, ik herken het ook bij mezelf. Het is de stem van de innerlijke artiest die is losgeslagen van de verkoper die hij liever niet wil zijn. Daarin schuilt misschien wel de identiteitscrisis van menig contentmarketeer. Zijn we artiesten of verkopers?
Volgens mij zijn we in de eerste plaats nog steeds verkopers. Nee, niet het type always-be-closing-verkopers dat Kevin Spacey begin jaren ’90 omringde in Glengarry Glen Ross. Maar wat we als marketeers doen, heeft uiteindelijk nog steeds verkoop als doel. Like it or not. Dat ontkennen, helpt ons vakgebied niet vooruit. Het helpt ons niet om voet aan de grond te krijgen in bestuurskamers. Het zorgt eerder voor een bestendiging van het imago van de marketeer als geldverslindende creatieveling.
Het heeft ook iets hypocriets om commerciële motieven onder het tapijt te schuiven. Toch zie je dat volop in contentmarketing- en storytellingland: een sluiergordijn dat elke intentie tot verkoop moet verhullen. Veel te plat, immers, dat verkopen. Het zou de romantiek uit het sprookje halen. Met een knipoog naar Kevin Spacey in The Usual Suspects: “The greatest trick the devil ever pulled was convincing the world he did not exist.”
Tijdens Content Marketing World hoorde ik weer tal van marketeers op het podium die de mond vol hadden van ‘stories’, ‘conversations’ en ‘engagement’, zonder één keer het woord ‘sales’ te noemen. Ironisch genoeg waren dat de sprekers die het vaakst naar hun eigen boeken verwezen in hun presentaties. Ik vermoed dat het hen helpt in hun verkoop.
In de nacht van Cleveland
Het was Kevin Spacey die in zijn presentatie zei: “Don’t pretend to be something you’re not”. Het was een roep om authenticiteit. Maar misschien was het ook wel een appel aan contentmarketeers en storytellers, om eens kritisch in de spiegel te kijken. Zijn wij niet de ware acteurs, met onze verkapte promotietactieken en artiestendrang?
Ik liet Spacey’s uitspraak na afloop van het congres op me inwerken, terwijl de nacht viel over Cleveland. Ik maakte een wandeling in de buurt van het centrum. De straten waren grotendeels uitgestorven. Het was al laat.
Het begon te regenen. Zo hard zelfs, dat ik moest schuilen onder het afdakje van een hotel. Ik dacht terug aan Kevin Spacey in 1999, zittend op dat bankje in de regenachtige nacht van Londen, aan de voet van The Old Vic. Een man die wist waarvoor hij op aarde was.
And then it hit me: het is niet de taak van marketeers om verhalen te vertellen die mensen vermaken of de wereld veranderen. We zijn geen artiesten. We zijn verkopers.
En het verhaal was goed zo.
Binnenkort meer
Valt er ook iets praktisch op te steken van Content Marketing World? Jazeker. In het vervolg op deze blog: een verfrissende, nuchtere blik op b2b-contentmarketing. Met concrete tips. Van een parttime muzikant die eigenlijk liever thuis bij zijn kinderen was gebleven.
Schrijven is mijn eerste liefde; fotograferen mijn tweede. Ik werk als contentstrateeg, redacteur en schrijver bij Philips. Daarnaast blog ik op persoonlijke titel over marketing en verken ik de wereld graag met mijn camera.
Prachtig geschreven weer Tristan, ik blijf jaloers op jouw schrijfstijl en de perfectie in jouw blogs.
Wat ik me afvraag: kan het niet zo zijn dat verhalen vertellen en geld verdienen steeds meer in elkaars verlengde komen liggen? Ik spreek steeds meer mensen die doen wat ze leuk vinden, dat (online) tegen iedereen vertellen, en waar vervolgens mensen met geld op afkomen. Ik heb zelfs sinds ik ondernemer ben ook nog geen advertenties of cold calls hoeven te plegen. Look mama no sales.
Om vandaag de dag op te vallen moet je wel verhalen vertellen. Er is zo ontiegelijk veel ruis in de online wereld dat je het alleen maar met goede content die mensen verder helpt op kunt vallen. Dat heeft enigszins een technische kant (SEO-wise speaking), maar ook een kwalitatieve kant (Story-wise speaking). Door storytelling te vertellen werk je aan autoriteit, en dat is natuurlijk ook veel waard. Zorgt autoriteit voor meer verkoop? Dat weet ik niet zo goed.
Ik denk dat er dan ook nog een behoorlijk stuk marktwerking bij komt kijken. Er is maar zo veel te besteden, zo veel verhalenvertellers, en als verteller moet je daar juist op inspringen. Aan de ene kant heb je nu kleine onafhankelijke creatievelingen die hun niche lijken te bereiken, aan de andere kant heb je slechts een paar grote spelers die hun verhalen weten om te wisselen in geld.
Ik denk dat het belangrijk is om niet te snel oorzaak en gevolg omgekeerd aan elkaar te koppelen; een goede conclusie uit dit verhaal. Neemt niet weg dat het een krachtig middel is waar nog veel ruimte voor onderscheiden, vernieuwing en creativiteit is.
Mooi verhaal! Eens, eens en nog eens eens!
Tijd om je titel “content marketing manager” aan te passen Tristan? 🙂
Mooi verhaal, maar of het een goed verhaal is.. Als ik iets geleerd heb in al die jaren dat ik in de B2B markt werk, dan is het dat verkopers verhalenvertellers zijn. Een goed verhaal verkoopt. Wat de mens beweegt zijn verhalen: die van Obama, van de auto van de buurman, van het meisje met een keycord om en een collectebus voor de deur. En ja, dat heeft allemaal een financiële component, ook wel economie genoemd. Ook in spaanplaat en spijkers zit een verhaal, net als in HR Advies of Managed Print Services. De kern ervan heet: waarde. De kunst is om die te zien: vanuit het oogpunt van de ontvanger. Een verhaal is pas een goed verhaal als hij of zij die het leest zichzelf erin herkennen kan en zich daardoor erkent voelt. Het hoeft zelfs geen betrouwbaar verhaal te zijn, getuige de brandhaarden in de wereld of die paar keren dat ik goed opgelicht ben op vakantie met een knap staaltje straattheater. Als eerzame marketeer en copywriter is de letterlijke vraag aan mij om het verhaal in organisaties en hun voortbrengselen te zien dat echt is en ergens op slaat, zowel voor de opdrachtgever als iedereen waar het voor bedoeld is. En dan komen we bij de Kern van de Zaak: effectieve communicatie impliceert verbinding en dienstbaarheid. Ja, dienstbaarheid aan de ander, de WIFM zoals dat heet. En dat verkoopt. Want verkopen en zakendoen is niets anders dan uitruil van waarde: dat ‘het ding’ doet wat ie moet doen, dat klant goed is voor zijn geld. Marketing wordt voor van alles en nog wat uitgemaakt, meestal door mensen die er geen verstand van hebben. Maar wat ik concludeer na ruim 15 jaar B2B praktijk is dat marketing neerkomt op twee ontluisterend simpele principes: ‘Creëer Waarde’ en ‘Communiceer Waarheid’. Het is simpel, maar om de dooie dood niet eenvoudig, want wat is werkelijk waar? Dat maakt ons vak mateloos interessant en geeft het onbetaalbare waarde. En da’s nou een goed verhaal!
Kon m’n vinger er niet op leggen Bart, maar jij doet ’t feilloos. Dank. Fijn om weer even helder voor de lens te hebben.
Ha, thanx Erik! We zijn verheugd en dankbaar. Vandaag weer volop uitdaging ’to practise what I preach’ voor hijgende opdrachgevers van horeca en educatie tot chemie en ICT.. YES!
Waar Kevin Spacey op doelt is de brede definitie van verhalen. Alles is een verhaal tenslotte. Een mensenleven in het bijzonder.
Een product of dienst hoeft zelf niet het verhaal te zijn maar er “omheen” moeten wel verhalen gevormd worden.
Denk na over een product en dienst en bedenk je welk verhaal je erover doorvertelt aan anderen. Stel je koopt de nieuwste iPhone, wat is het verhaal dat je vertelt aan anderen? Misschien gaat dat verhaal over enorme ellende die je met een andere telefoon hebt gehad. Of een bepaalde feature die zo geweldig is dat anderen hem ook willen hebben.
Een speelfilm draait vaak echt op slechts 1 heel simpel gegeven. Bij series is dat net zo. Die vraag, ik maar zelf documentaires, kun je in 1 zin formuleren. Maar daar omheen kun je het hele verhaal “ophangen”.
Veel bedrijven, inclusief Apple, zijn nog niet zover, die houden het meer bij de droge feiten. En dat werk prima omdat het publiek de verhalen ermee gaat maken. Zodra een iPhone uitkomt gaat het publiek er verhalen over vertellen. Daarom is de promotie van een iPhone ook simpel. Daarom richt Apple zich ook op de kwaliteit van het product en haar gebruikers. Dan komen er automatisch verhalen. Maar de meeste bedrijven hebben die luxe niet, die zitten in het middensegment en moeten proberen op te vallen. Die moeten op zoek naar hun unieke verhaal. En dat kan altijd in 1 zin. De rest is een kwestie van uitwerken.
Tristan + Bram = and then it hit me: het is niet de taak van marketeers om verhalen te vertellen die mensen vermaken of de wereld veranderen, maar verhalen die verkopen. (PS @Tristan, hoe gaaf – Kevin Spacey in real life!)
sterker nog, goeie verkopers willen maar een ding: verkopen en worden daardoor onwijs goede performers. maar dat is nep. en de klant merkt dat ook.
Mooie observaties, goed beschreven. Wat een gotspe dat een congres over contentmarketing een man als Kevin Spacey aan het woord laat.
Wel sta ik vierkant achter de stelling dat een marketeer een storyteller is. Maar dat wil niet zeggen dat een marketeer perse naast z’n primaire product ook verhalen in de wereld moet zetten. Dat is wat sommige storytellingevangelisten en de contentmarketingbrigade je willen doen geloven, maar het fenomeen is veel groter dan dat.
Elk merk is een verhaal. “Your brand is what people say about you when you’re not in the room”, zegt Jeff Bezos. Marketing is het beïnvloeden van dat verhaal. Altijd zo geweest. Daar komt bij dat er door de sociale netwerken meer wordt verteld dan ooit. Als je een slap verhaal hebt, is die ‘social narrative’ een bedreiging. Als je je strategie en executie op orde hebt, dan word je daar extra voor beloond.
Dat is één niveau.
Misschien nog wel belangrijker is de rol van het merk in de personal storytelling, om die lelijke uitdrukking maar eens te gebruiken. Merken zijn ook iconen waarmee we onze identiteit en ambities uitdrukken. De sneakers van Nike zijn meer dan orthopedisch geoptimaliseerde loopschoenen. Bij een merk als Ferrari is het gebruiksgemak zelfs ondergeschikt aan de brand story van de ‘il cavallino rampante’. Je dwingt respect af als je zo’n bak in bedwang weet te houden, zeg maar.
It’s better to have a market than a mill, stond er op de eerste pagina van m’n eerste boek over marketing. Dat wordt in het geleuter over storytelling in het vak nog wel eens vergeten.
Lekker geschreven stuk, Tristan. Alweer.
Met het gevaar dat ik ga oversimplificeren, gooi ik ook een balletje op. Voor de duidelijkheid een beetje zwart-wit. Sorry.
Vóór internet waren marketeers mensen die producten in de markt zetten voor een publiek dat daar wel of niet op zat te wachten. In beide gevallen mochten art directors en copywriters de verkoopstrategie creatief zo invullen dat ’t spul ook nog eens verkocht werd. Via print en rtv werden rationele argumenten naar emotionele benefits vertaald.
Dat ging lang goed totdat de consument, dankzij de mogelijkheid tot online interactie, z’n mondje ging roeren.
Oude wetten, push en pull en marketingdictaten gingen het raam uit. Ze werkten niet meer.
Wil je de handel aan de man blijven brengen, dan moet je nu met passie komen. Met bevlogenheid. Want de doelgroep gelooft je pas als je ’t eerst zelf gelooft. Met empathie, hospitality en servicegerichtheid ben je nu spekkoper.
Punt is alleen dat de marketeer nu ook het werk van die copywriter op zich denkt te moeten nemen.
De marketeer wil naast de strategie bepalen, nu ook in emotie gaan handelen. Als de dirigent die ook alle vioolpartijen voor zijn rekening gaat nemen. Dat is prima als je dat kunt.
Storytelling werd de nieuwe aanpakrage. Maar storytelling is helemaal niks nieuws. ’t Is al lang geleden uitgevonden door ’the likes’ of mastercopywriter David Ogilvy. (“At 60 miles an hour, the only thing you hear in the new Rolls Royce is the ticking of the dashboard clock …”) – Copywriters deden decennia niets anders. En nu lijkt ’t wiel opnieuw te worden uitgevonden.
Verkopen is altijd al ’n kwestie geweest van “It’s not what you say, it’s how you say it.” Een goede marketeer zijn, maakt je nog geen copywriter. En vice versa. Uitzonderingen daargelaten. Dus, wat mij betreft, marketeers, hou je bij je leest. Schrijf een dijk van een briefing. En laat de executie aan de creatieven over.
Hartelijk dank voor jullie reacties!
@Edwin:
In jouw specifieke situatie kan dat inderdaad in elkaars verlengde komen te liggen 🙂 Het is het populaire generaliseren waar ik moeite mee heb. En het verheffen van het verhaal tot de verlossende vervanger van al het andere.
@Kilian:
Tegenvraag: wat is autoriteit waard als het niet tot meer verkoop leidt? (vanuit een commercieel oogmerk geredeneerd, los van intrinsieke persoonlijke motieven)
@Arne:
Ben het helemaal met je eens dat storytelling een waardevol middel kan zijn, zoals ik in mijn blog aanstipte maar verder niet uitwerkte.
Die marktwerking kunnen we goed gebruiken. Er wordt nu veel onzin verkocht, heb ik het gevoel. Hopelijk wordt dat minder 🙂
@Karel:
Dank, dank, en nog eens dank! 🙂
@Erik:
Ons team bevat een goede mix van marketingspecialisten, met een generalist aan het roer – daarom meen ik een alibi voor mijn functienaam te hebben 😉
@Bart:
Mooie reactie. Is een blog waard 🙂 Je schrijft terecht: “Een verhaal is pas een goed verhaal als hij of zij die het leest zichzelf erin herkennen kan en zich daardoor erkent voelt.” Dat is een belangrijk punt, denk ik. Als het over storytelling gaat, gaat het voor mijn gevoel te vaak nog over corporate stories, de ‘why’ en meer van dat soort verhalerij waarin de zender centraal staat, niet degene die je tot actie wil bewegen. Ik durf te betwijfelen of dat de effectiviteit ten goede komt. En dan hebben we het nog niet gehad over low-involvement B2C producten 😉
@Marco:
Ik volg je punt, maar weet niet zeker of er geen andere mogelijke uitkomsten van je redenering zijn. Moet je in dat middensegment per se je onderscheidende kracht uit een verhaal halen? Of kun je je ook op een andere manier onderscheiden? (door te investeren in de relatie, in een goed distributiebeleid, etc.) Uiteindelijk hangt het natuurlijk ook van de breedte van je definitie van een ‘verhaal’ af, zoals je zelf aangeeft.
@Ellis:
Ook via deze weg bedankt 🙂
@Karin:
Maakt de drang om te verkopen iemand nep?
@Arjan:
Goede nuanceringen, waarvoor dank. Vooral deze zin spreekt me aan: “dat wil niet zeggen dat een marketeer perse naast z’n primaire product ook verhalen in de wereld moet zetten.” De tendens om dat (blindelings) wel te doen, is precies waar ik met mijn blog tegen ageerde.
Mijn definitie van storytelling in deze blog was smaller dan wat jij en anderen in hun reacties schetsen. Ik denk dat we het voor een groot deel met elkaar eens zijn, als we dat in ogenschouw nemen 🙂
@Aad:
Ik denk dat je verhaal in veel gevallen opgaat. Maar bij uitingen voor de Mars-reep die ik in mijn blog noemde? Wil ik als consument dat de passie, de bevlogenheid en de empathie daarvan afdruipt? Maken we het dan niet nodeloos ingewikkeld?
Verder ben ik het geheel met je eens dat veel vioolpartijen tegenwoordig niet om aan te horen zijn, omdat de dirigent de veelzijdigheid van zijn stokje overschat.
Hier ontmaskert Stacey een aantal mythes over storytelling, wie de mythes niet doorziet belandt in een drama of blijft in een droom.
Helemaal mee eens! En je kan merken dat het verhalen vertellen je nog in het bloed zit, heerlijke schrijfstijl.
Hartstikke leuk artikel om te lezen en een terechte vraagstelling. Maar wat er vind ik ontbreekt is de vraag over welke termijn een verhaal oplevert en of er ook een langdurige relatie totstandkomt. Een relatie die tot herhaal aankopen leidt en tot trouw. Allemaal veronderstellingen hoor maar quick sales zijn van korte duur 🙂
Tristan, goed verhaal en ik onderschrijf zeker jouw statement dat storytelling geen doel op zich is, maar een middel.
Ik vind wel dat het een zeer krachtig middel is mits goed toegepast. Zoals Kevin Spacey ook aangaf in zijn betoog is dat een een goed verhaal conflict (aandacht verkrijgen), authenthiek en een publiek moet hebben. Ik denk met name dat authenticiteit (dus de waarheid) ontzettend belangrijk is in het aan de man brengen van producten en of diensten.
@Rob:
Behoed ons voor het drama 🙂
@Ellemieke:
Dank je!
@Mau:
Terechte vraag. Als een verhaal niet direct activeert tot meer aankopen maar op lange termijn wel, kan het zeker een rendabel middel zijn.
@John:
We zijn het met elkaar eens. Deze blog was gericht tegen het promoveren van een middel tot een doel. De volgende blog belicht meer jouw punt 🙂
Te gek. Heel goed stuk. Ik kende je alleen als fotograaf 😉
@Tom: Dank je! Het gros van de tijd ben ik met andere dingen bezig 😉
I like this post, enjoyed this one regards for putting up. The goal of revival is conformity to the image of Christ, not imitation of animals. by Richard F. Lovelace. cdeddeddefedcdfe
Great, thanks for sharing this blog.Really thank you! fgcegfdaefeefeba
As I web site possessor I believe the content material here is rattling great , appreciate it for your hard work. You should keep it up forever! Good Luck. kekdcceaaedfbkea
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!