Visie: Het internet, 10 jaar na nu
Het internet van nu is een verzameling ‘zenders’ (websites), waar je met Google op afstemt. Je browser is een soort TV-tje, en je voorkeurzenders zitten in je bookmarks. Je zapt elke dag weer braaf door je bookmarks heen, en je komt alleen als je er echt naar zoekt zo nu en dan een nieuwe zender tegen.
Het internet van straks ziet er compleet anders uit: Er zijn nauwelijks nog websites, en het zoeken met Google is zo ouderwets als ‘t draaien aan de jaren ‘70 TV-antenne op je dak.
Peer to Peer
Het internet van straks bestaat uit kunstmatig intelligente desktop-, laptop- en GSM-applicaties, die ‘peer-to-peer’ contact met elkaar houden en zelfstandig informatie uitwisselen. Applicaties die, doordat je ze gebruikt, jouw voorkeuren en interesses leren kennen, en zodra je ze even niet gebruikt zelfstandig op zoek gaan naar ‘bevriende’ applicaties, om elkaar op de hoogte te houden van wat hun baasjes interesseert en doet, en om hun baasjes – anoniem of met open vizier – met elkaar te laten communiceren.
We gaan dus van een gecentraliseerd internet (servers bij hostingpartijen, viewers bij de consument) naar een internet waarin ieder aangesloten apparaat zowel server als viewer is.
Tracks & Traces
De informatie in dit nieuw vormgegeven netwerk zou volgens de ‘semantic web’ aanhangers met ‘tags’ geördend worden. Ik zie persoonlijk echter meer in ‘tracks & traces’, oftewel ‘de weg die de informatie volgens kunstmatig intelligent herkende patronen zou kunnen afleggen’ en ‘de weg die daadwerkelijk is afgelegd (doordat de gebruikers deze informatie handmatig hebben geaccepteerd en/of bewerkt)’.
We gaan dus van een op eigenschappen gebaseerde informatie-ordening naar eentje die op gebruik gebaseerd is.
Uw idee
Van mijn eerdere toekomstvoorspellingen bleek achteraf pakweg 80% te kloppen. Wat denkt u: is deze voorspelling weer een ‘hit’, of sla ik de plank juist volledig mis?
Carl Mangold is een expert op het gebied van kunstmatige intelligentie (AI), met de focus op het veilig en ethisch verantwoord inzetten van deze technologie. In de loop van zijn carrière heeft Carl de evolutie van AI in marketing van dichtbij meegemaakt. Waar AI aanvankelijk vooral werd ingezet om prospects te herkennen en segmenteren op basis van hun klik- en koopgedrag, heeft de technologie zich inmiddels ontwikkeld tot een krachtig middel dat (klant-)communicatie over de volledige breedte kan ondersteunen of zelfs vervangen. Stonden ethiek en privacy altijd centraal bij de toepassing van AI voor geautomatiseerde klantsegmentatie, met de opkomst van generatieve AI zijn veiligheid en betrouwbaarheid nog belángrijker thema's geworden. Carl zet zich in om bedrijven te begeleiden bij het verantwoord implementeren van AI-oplossingen die niet alleen efficiëntie en klanttevredenheid verhogen, maar ook voldoen aan de hoogste ethische en veiligheidsstandaarden. Met zijn diepgaande kennis van AI en zijn toewijding aan veilige praktijken, helpt Carl organisaties de balans te vinden tussen innovatie en verantwoordelijkheid. Zijn werk draagt bij aan het creëren van betrouwbare AI-systemen die zowel de bedrijfsdoelen als de belangen van klanten dienen.
Je maakt het internet wel heel erg persoonlijk, alsof je alleen content die je leuk vind voor je neus krijgt. Maar wat als ik totaal iets anders wil, dan zal ik toch moeten zoeken. En community-building gaat ook niet zo hard peer-to-peer.
Voor bepaalde toepassingen heb je inderdaad gelijk alleen zal het internet in zijn huidige vorm er aanvullend naast blijven draaien.
Carl, mooie visie! Ik denk dat je een heel eind in de buurt komt. Bij implicatie zeg je dat we steeds meer gaan navelstaren en de techniek ons daarbij helpt, cq. dat de techniek het marketingparadigma ‘meer-van-hetzelfde-verkoopt-het-makkelijkst’ verder perfectioneert. Juist daarom is het heel goed mogelijk dat dit gebeurt. Ik heb het over de ‘als je dit leuk vindt, vind je dat ook aardig’ en ‘mensen die op jou lijken, deden/kochten ook dat’.
Ik hoop wel dat er genoeg zoekers en anderzins kritische mensen over blijven die op zoek gaan – zoals André – naar dingen die ze nog niet doen, en gedragspatronen en informatiebehoeften van mensen die totaal niet op ze lijken 😉
Kortom: je schetst de technische achterkant van het spookbeeld van de journalist die weet dat in die wereld objectieve informatie niet meer bestaat (voor zover die ooit heeft bestaan natuurlijk).
Een kleine aanvulling: het ‘elkaar op de hoogte te houden van wat hun baasjes interesseert en doet’ levert natuurlijk niet per definitie een ‘versaaiïng’ op. Sterker nog: bij mensen die van verrassingen houden levert zo’n systeem juist meer verrassingen op 😉
@Sander: Dank voor je reactie, maar: het artikel waarnaar je refereert gaat volgens mij over het (beter) ‘sociaal verbinden’ van informatie op websites. En dat is iets wat reeds in gang is gezet.
Waar ik ’t over heb is een gedecentraliseerd web waarin de informatie niet meer opgeslagen en gelabeld wordt, maar verspreid en gebruikt. Een web waarin de informatie niet meer op servers staat, maar is verspreid over alle mogelijke apparaten (computers, laptops, GSM’s, …) die erop aangesloten zijn. Een web waarin niet jij je een weg naar de informatie zoekt, maar waarin de informatie zich een weg naar jou toe zoekt. En da’s dan toch weer nét iets anders 😉
Carl,
Ik mis in jouw verhaal de impact van de adverteerder. Internet is bij lange na geen hobbyclub meer en zal ook steeds meer als interface tussen bedrijf en consument functioneren. Hierin zal internet (na integratie met TV) het belangrijkste medium worden. Adverteerders hebben dan sterk geladen databases, waarin zij jou ook weten voor te spiegelen wat jij wilt (of ze denken dit te weten).
Echter voor hen is het geen vrijblijvende zaak van voorkeuren en likeabilities, maar een zaak van sales en (deels) marketing.
In mijn visie zullen er zoveel euro’s en dollars naar het internet komen dat de verhouding adverteerders/consumenten sterk zal veranderen. Daarmee zal ook wat van jouw idealistische visie ondergraven worden.
Een tweede opmerking die ik erbij wil plaatsen is het belang van video (en misschien wel anderen sensory data), ofwel tekst en niet bewegend beeld zal grotendeels verdwijnen naar de bibliotheken van internet. Video, audio en wie weet tast/geur/smaak zal veel belangrijker worden.
Ik zou nog een gedistribueerd open identiteitsysteem willen toevoegen (zoiets als Open ID of Sxip)
Carl,
Goed verhaal. Ik ben het voor 80% met je eens. Ik denk dat voor de standaard informatiewensen geen actieve opdrachten meer gegeven hoeven te worden. Je ziet ook nu al applicatietjes die voorzichtig die kant op gaan. Neem bijvoorbeeld RSS readers.
Als ik voor mijzelf spreek dan bestaat een groot deel van mijn online leven uit het bezoeken van dezelfde websites, met af en toe een uitstapje naar de sites die op mijn basissites worden genoemd. Daarnaast maak ik veel gebruik van zoekmachines om informatie of producten te zoeken die ik niet routinematig nodig heb, maar alleen af en toe.
Als ik nu jouw visie combineer met de opmerking van Gijbregt, dan zou dat inhouden dat ik in jouw model bijna alleen nog maar commercieel gedreven uitstapjes zou maken buiten de sites die ik toch al bezocht. Dit is een situatie die ik voor mezelf niet wenselijk acht en waar ik dus ook niet in mee zou gaan. Hoewel ik nu ook af en toe dankbaar gebruik maak van de adwords, laat ik mij daardoor niet weerhouden van de organische resultaten. Ik noem hierboven sitebezoek, maar dat is dan hopeloos verouderd, want ik krijg de door mij gewenste informatie gewoon aangeleverd op de door mij ingestelde wijze.
Ik denk dat het door jou geschetste beeld een heel eind zal komen, tot een moment waarop er een overkill is aan op commercie gebaseerde informatiestromen. Dat is het moment dat er nieuwe, idealistische kanalen ontstaan waar je weer zelf kunt beoordelen op basis van een zoekopdracht (!) op welk moment welke informatie via het door jou gekozen kanaal naar je toekomst. Zonder dat je vervolgens elke zaterdagmiddag om 3 uur bij mooi weer gewezen wordt op het aanbod van je lokale ijssalon.
@ Carl,
Dat sluit enerzijds nauwkeurig aan bij mijn opmerking (zie de “databases”). Anderzijds blijft er behoefte aan gedeelde ervaringen, die nu door broadcasting worden geleverd. De mens blijft een kuddedier en wil ergens bijhoren (zie ook het succes van MySpace e.d.). Daarom kan er nooit alleen maar p2p communicatie zijn, maar zal er ook massacommunicatie blijven. Uiteraard niet (altijd) lineair, maar ook on demand. Maar dit zal via word of mouth (viral-achtig) toch zo veel mogelijk mensen bereiken, ook al valt het buiten je officiële interesses.
Wat te denken van de doorbraak van intelligente touchscreens en ePaper? Ik denk dat die combinatie onze kijk op internettechnolgie en media in het algemeen nog het meest zal gaan veranderen. Op basis van deze combinatie aan technologieën zullen er een hele hoop tools bij gaan komen, waarvan we nu waarschijnlijk de helft nog niet kunnen bedenken.
Mijn idee: over 10 jaar bestaat het internet uit een aantal gecentraliceerde services waar je je (niche) informatie vandaan plukt. RSS is al lang en breed doorgebroken, maar heet niet meer zo. In je persoonlijke ePaper lees je een verzameling van artikelen / films / etc. die volgens je persoonlijke interesse zijn samengesteld. Adverteren gaat volledig op basis van pull. Adverteerders doen je aanbiedingen omdat jij hebt aangegeven een bepaalde interesse te hebben. Targeting is met de komst van identity2.0 geevolueerd tot een volwassen, wereldbrede consumentenservice, waar iedere adverteerder / medium / marketeer gebruik van (moet) maken.
Daarnaast vind je tientallen apllicatie-services online . Desktop applicaties bestaan nog maar nauwelijks.
Via je persoonlijke iD is alles en iedereen met elkaar verbonden. Je gebruikt hem om thuis de magnetron aan te zetten, te checken wat je in je ijskast hebt, je contacten up2date informatie te versturen, etc, etc. Online is inmiddels net zo belangrijk als offline. Je online identiteit is minstens zo belangrijk als je paspoort. Hij bevat je CV, referenties, diploma’s etc. etc.
Daarnaast ontstaat er een steeds grotere online underclass. Digitale criminaliteit, spionage, het stelen van data en het hacken van iD’s is aan de orde van de dag.
Toekomstmuziek?
@Erik en Sanne: Wat is volgens jullie precies het voordeel van centralisatie van informatie en functionaliteit? Vinden jullie het wellicht fijn om afhankelijk te zijn van een derde partij, die je informatie naar believen kan censureren en/of de aangeboden functionaliteit van de ene op de andere dag kan wijzigen of zelfs stopzetten?
De voordelen van centralisatie van info zijn naar mijn idee
– het filteren van ruis
– betrouwbaarheid / safe haven
– kennis
– groot bereik
– tijdbesparing
Dat wil overigens niet zeggen dat de info bij één partij vandaan komt. Neem bijvoorbeeld dig, youtube of zelfs google news, dat is in mijn ogen ook (een vorm van) centralisatie.
Ter verduidelijking. Ik surf nu naar MF om op de hoogte te blijven van (niche)-informatie over marketing en aanverwante zaken. Er zijn echter nog tientallen andere weblogs die mij deze info bieden, maar door tijdgebrek is het onmogelijk deze allemaal in de gaten te houden. Zelfs mbv RSS lukt dat niet. Ik stel me voor dat ik straks een krachtige applicatie tot mijn beschikking heb, waarmee alle voor mij interessante info van door mij aangegeven bronnen op basis van door mij aangegeven targets wordt verzameld. Welke ik vervolgens op elk gewenst moment en plaats kan bekijken. En dan bedoel ik info in de breedste zin van het woord, dus tekst, beeld, film & video, interactie, messages, muziek, geluid, etc.
Wat betreft functionaliteiten, het is NU toch ook zo dat we afhankelijk zijn van de nukken van Microsoft, of Apple? Dat betekent niet dat MS bijv. Word ineens ‘stopzet’? Het enige verschil met ‘later’ is dat je dan direct op het (world wide) netwerk werkt ipv op je eigen harde schijf. Scheelt een hoop gedoe met bestandsuitwisseling, updates, nieuwe versies, cracks en illegale software, etc.
Alhoewel we natuurlijk nu nog lang niet zover zijn 🙂
Het is hierboven al een paar keer aangehaald en ik zeg het nog maar eens, de wereld die Carl schetst bestaat voor een belangrijk deel al. Mijn informatiebehoefte wordt dagelijks voorzien door de RSS-feeds waarop ik geabonneerd ben. Deels zijn dit vaste RSS-feeds van weblogs en sites waarin ik geinteresseerd ben; deels zijn het ook feeds met content die voldoen aan mijn zoekcriteria. Het grote gevaar – en ik merk dat steeds meer bij mezelf – is de digitale verzuiling. Waar en wanneer wordt ik nog verrast met echt iets nieuws? Iets dat buiten mijn blikveld ligt en dat toch interessant is voor mij? Daarom denk ik dat het passieve consumeren van media (tv, radio, print) nooit helemaal zal verdwijnen.
Welke “kunstmatig intelligente desktop-, laptop- en GSM-applicaties, die ‘peer-to-peer’ contact met elkaar houden en zelfstandig informatie uitwisselen” gebruik jij dan zoal, Marco?
En waar wordt dat ‘tracks & traces’ systeem al toegepast?
Denk alleen maar eens aan de podcasts die iedere ochtend automatisch voor me klaar staan op de iPod Marc. Ik heb ooit een aantal criteria gedefinieerd en vanaf dat moment stroomt de content binnen.
@Marco: Het ontvangen van RSS streams op je iPod is zo ongeveer 100% tegengesteld aan wat ik bedoel: 1) De software die bepaalt welke content je ontvangt draait niet op je iPod, maar op de RSS server(s). En je zult dus nooit automatisch worden verrast met toepasselijke content uit een andere bron. 2) Je iPod maakt niet zelfstandig contact met andere iPods, laptops en PC’s om te kijken of er nog iets uit te wisselen valt. Sterker nog: je iPod maakt sowieso geen rechtstreeks contact met andere apparaten dan de computer waarop je ‘m met USB aansluit.
Zoals je al stelt met “Het grote gevaar – en ik merk dat steeds meer bij mezelf – is de digitale verzuiling. Waar en wanneer wordt ik nog verrast met echt iets nieuws? Iets dat buiten mijn blikveld ligt en dat toch interessant is voor mij?”, voorziet de huidige gecentraliseerde manier van informatieoverdracht niet in de behoeften die wél kunnen worden bevredigd met gedecentraliseerde informatieuitwisseling.
“En je zult dus nooit automatisch worden verrast met toepasselijke content uit een andere bron”
Carl, kijk voor de aardigheid nog eens naar zoekdiensten als Technorati, BlogPulse, etc. Je abonneert je daar op de RSS-feed van een zoekopdracht en krijgt dus wel degelijk content van bronnen die je wellicht nog niet kent. Datzelfde geldt ook voor foto’s, audio en videofeeds.
Carl, voor jou zit het onderscheid in het feit dat de server zijn centrale rol verliest en de content én het gebruik daarvan op alle digitale apparaten in het spel komt – als ik het tenminste goed begrijp. Ik vermoed dat daarmee inderdaad de ‘digitale verzuiling’ licht gecorrigeerd wordt, omdat nu eenmaal niet iedereen alleen maar (multiple) unidimensionaal is (sorry, wordt een beetje cultuurfilosofisch). Toch kan ik maar kan niet snappen waarom die als kerntrend niet zal optreden.
Als ik een niet op techniek, maar op content gebaseerde stelling/visie op Internet over 10 jaar zou lanceren dan zou die ongeveer luiden: “omdat we nog verder onze apparaten worden gezogen en daarin in zoekopdrachten en interests worden verdeeld, zijn we binnen 10 jaar allemaal autisten in onze eigen belevingswereld.” (ik bedoel hem niet als pleonasme, maar als verstekte vorm van autisme)
Met andere woorden: ik zou maar vast weer gaan denken aan broadcast nieuwsdiensten en zelfs idem lifestyle media!
Deze ontwikkeling is misschien wel logisch maar is het ook gewenst? Als onderwijsarchitect voor studenten binnen de PABO kun je de vraag stellen of dit aansluit bij gewenste sociale/ethische ontwikkelingen bij kinderen. Als je je lekker in je coconnetje kunt opsluiten, leer je dan ook oor en oog te hebben voor zaken die belangrijk zijn voor je ontwikkeling? Of, zoek je alleen naar die warmte en knusheid die je toch al koesterde? Als je interesse al ligt bij MTV zou het wel eens een eye-opener kunnen zijn dat er ook andere muziekvormen bestaan en dat er ook andere relaties zijn die niet alleen gebaseerd zijn op uiterlijke en fysieke kenmerken. Hoe denken anderen over deze ontwikkeling in relatie tot onderwijskundige visies?
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!