Social networking en recruitment
Het onderwerp van mijn eerste posting hier op Marketingfacts: social networking en de meest voor de hand liggende manier om er iets mee te doen: het werven van nieuwe mensen.
Laat ik beginnen te stellen dat het werven in sociale netwerken al zo oud is als de weg naar Rome, maar dat de social networking sites die er nu zijn de hele manier waarop je er mee om kan en moet gaan veranderd. Zowel de mogelijkheden als de gevaren. Om positief te beginnen: het opent nieuwe mogelijkheden. Voor het eerst is het namelijk mogelijk om als recruiter pro actief te werven in het netwerk van je medewerkers. Ook is het ineens zo goedkoop, en daarmee toegankelijk voor alle bedrijven, geworden om een alumni netwerk op te bouwen. Iets wat bedrijven als McKinsey en PricewaterhouseCoopers al sinds jaar en dag goed doen is nu ook mogelijk voor de Media Plaza’s, Sogyo’s en Ormits van deze wereld (om de drie niet hele grote bedrijven te noemen die dit in OpenBC gedaan hebben). Het leuke van Alumni netwerken: je krijgt er opdrachten door, maar je kan ook oud personeel terugwerven. Zo heeft Deloitte het afgelopen jaar veel profijt gehad. In een zeer krappe markt is 20% van alle ervaren nieuwe mensen een oud medewerker! (artikel businessweek).
De manier waarop je hiermee omgaat is natuurlijk iets dat nog ‘out in the open’ ligt, hoewel daar wel al een aantal do’s en don’t voor zijn. Eigenlijk de normale omgangsvormen op het internet en de principes van permission marketing van Seth Godin (helaas onbekend voor veel recruiters, maar toch). Maar er kleven natuurlijk ook de nodige nadelen aan social networking als je een baan zoekt.
Werkgevers gebruiken social networking sites steeds meer om sollicitanten te screenen. Even iemand googlen, je komt op zijn of haar MySpace en ziet soms meer dan je wilt zien. Zo adviseert Collegerecruiter.com om Amerikaanse studenten die Facebook gebruiken niets te posten dat ze ook niet aan hun grootmoeder durven te laten zien. En de vraag of het legaal is, wordt beantwoord met “tja, er is geen wet die er echt iets tegen doet, dus eigenlijk wel”.
Is dit de downside van het blogging en social networking fenomeen? Je post je leven op een website en alles wordt bewaard. Ook de dingen waar je later graag van wilde dat ze niet bewaard waren. In een hypocriet land als Amerika zijn de nadelen momenteel erg groot. Zoals een Amerikaan recent stelde: “Over 20 jaar kan niemand meer president van de USA worden, want iedereen heeft wel iets op zijn of haar kerfstok en er is altijd wel iemand die daarover geblogt heeft”. Een angstige gedachten, dat deze mentaliteit niet zou veranderen. Want daarmee kan ik de angel uit het gevaar van social software halen: de wereld veranderd. Gelukkig raken we heel langzaam, maar heel zeker, een deel van onze hypocriete gedachten kwijt. We zijn geen van alle feilloos en plots zal dat blijken. Niet meer de personen die het meeste advocaten hebben om hun verleden uit te wissen of stil te houden, maar de beste personen zullen langzaam boven komen. Over 20 jaar zal een vrouwelijke politica niet meer zich hoeven te verantwoorden dat ze tijdens haar studententijd met andere vrouwen heeft geëxperimenteerd, maar zal de vraag zijn: goh, toch niets voor jou? En over 20 jaar zal de fameuze uitspraak van Churchill (if you’re not a liberal at 30 you don’t have a hart, if you’re still a liberal at 40 you don’t have a head) vaker dan ooit aangehaald worden wanneer politieke opvattingen uit het verleden van blogs worden gehaald.
De positieve kanten van social networking bij het verkrijgen van een baan zijn momenteel nog gelijk aan de mogelijke gevaren. Dit omdat de meeste recruiters er niet goed mee om (kunnen) gaan en hypocrisie nog hoogtij viert als het op werknemers selectie aankomt. Maar hoe bekender het fenomeen, des te meer de positieve elementen de overhand zullen krijgen.
Freelance professioneel bemoeial. Kijkt altijd naar het fundamentele probleem, niet de quick fix. Centrale focus zijn de (online) dialogen met klanten, stakeholders, medewerkers en toekomstig medewerkers (afhankelijk van de opdracht). Actief als interim community manager, projectleider voor nieuwe corporate recruitmentsites, adviseur bij verschillende start ups en inspirator m.b.t. de toekomst van werk (de arbeidsmarkt van de 21e eeuw).
Welkom bij de club Bas! Bloggen bij Marketingfacts zorgt in elk geval voor een positief beeld bij je toekomstige werkgevers. Nu hopen dat je huidige werkgever niet denkt dat je het daarom doet 🙂
Kun je misschien iets meer zeggen over je werk bij Mediaplaza? Heeft dat direct met deze posting te maken of heeft social networking & recruitment gewoon je interesse?
And like I said in my posting: So what? (in the future)
It’s like privacy: the only people that are that keen on having an extreme level op privacy are the ones that have something to hide.
Welkom op Marketingfacts Bas en maak er wat moois van en neem ons mee naar de toekomst van online recruitment!
Jammer dat NRC next niet hun artikelen van vandaag online hebben staan; op pagina 25 een aardig artikel van Stefanie Vermeulen met als titel ‘Even Googelen kan zo je carriere kosten’. In het artikel worden voorbeelden genoemd waarbij Hyves en Google bronnen zijn om CV’s te controleren. Dorien Smit van CarriereCafe maakt daar bijvoorbeeld gebruik van.
Heeft iemand toevallig het artikel digitaal beschikbaar?
zeer interessant artikel. als recruitment bureau zijnde maken wij tevens veel gebruik van social networking sites voor het werven en het screenen van kandidaten. het artikel uit nrx nxt zie ik tevens graag tegemoet wanneer het digitaal beschikbaar is.
@Erwin Wat je stelt is precies wat ik predik: elk bedrijf zou zijn werknemers moeten zeggen: wordt lid van (OpenBC en/of LinkedIN) en voeg je relaties toe! Het werkt zo geweldig goed voor zowel accounts als recruitment.
Overigens snap ik de populariteit van LinkedIN totaal niet. Behalve dat het groter is, is OpenBC volgens mij echt 100 keer zo plezierig werken. Veel gebruikersvriendelijke en zo. Toch blijken inderdaad in LinkedIN meer alumni netwerken te zitten. Weet je wat de achtergrond van LogicaCMG hiervan is?
@Bas: “100 keer zo plezierig werken”: dat is een kwestie van smaak. Wat ik zo plezierig vind aan LinkedIn vind is dat ik de meeste mensen hier wel kan vinden, ook internationaal. Daarbij is de interface lekker rustig en overzichtelijk. Bij OpenBC word ik persoonlijk gek van al die streepjes (linkjes). Daarnaast vind ik OpenBC té open. Bij LinkedIn lijk ik meer controle te hebben. Maar goed, ik ben geen OpenBC expert, heb nog nooit alles uitgezocht.
@Erwin, inderdaad een kwestie van smaak. Waar ik me bij LinkedIN aan stoor is het feit dat ik juist met mensen die ik ken, maar niet zo het mail adres van bij de hand heb, of mensen die ik dus uit het oog verloren ben door een nieuwe baan, ik niet zomaar kan connecten.
Ook erg vervelend: als je van baan veranderd kan je je e-mail adres niet aanpassen. Dus je moet helemaal opnieuw beginnen, erg triest vond ik dat. Daarom ben ik er op afgeknapt. Je hebt gelijk dat je als gebruikers iets meer ‘in control’ bent, maar ik beschouw het zelfs als ‘iets overdreven controle’ willen zijn.
@Bas: gelukkig vergis je. Je kan probleemloos je e-mail adres wijzigen. Mooie boel zou dat zijn, nieuwe baan, alles weg. Je andere bezwaar is overigens voor een deel weggenomen. Als je je profiel compleet invult, inclusief je vorige werkgevers, kan je met een druk op de knop weer reconnecten met oude collega’s.
@Erwin, Een jaar geleden was het nog niet mogelijk, je mail adres te wijzigen. Ik ben er namelijk druk zoekende naar geweest. Wat betreft het re-connecten met oud collega’s is me die nieuwe functionaliteit opgevallen, echter wil ik ook gewoon connecten met zakenrelaties van wie ik zo geen mail adres (meer) heb, en dat is toch heel lastig. Idem voor de vraag onder welk adres iemand is ingeschreven.
Maar goed, ieder heeft zo zijn voorkeur. Doe mij maar OpenBC
Een ander aspect wat ter sprake kwam is de mogelijkheid onderling gegevens uit te wisselen door middel van standaarden. Het zal nog wel even duren maar hier moet het toch naar toe gaan. Net als jij nu bij Vodafone zit en ik bij T-Mobile. Je services zijn iets anders, maar daar merk ik niks van. Ik kan gewoon direct contact met je bellen op een uniforme wijze. Zo zou het ook moeten gaan lopen met Social Networks. Maar dat zal nog wel een paar jaar gaan duren.
@Erwin, ik betwijfel dat. Het zou mooi zijn, maar ik denk dat de enige manier om dat voor elkaar te krijgen weer een extra schil is. Zoiets als Trillian met ICQ en MSN. Dus niet echt met elkaar communiceren, maar gewoon meerdere in één geheel voegen. Want samenwerking op deze gebieden zie ik niet gebeuren.
Verder mis ik wel bij b.v. LinkedIN en OpenBC een beetje het MySpace en Hyves effect. Geen weblog mogelijkheden, etc. Ik denk dat er een social networking site 2.0 moet / gaat komen die dus
1) de netwerken samenbrengt door er een laag overheen te leggen
2) mogelijkheden toevoegd zodat het gebruik intenser zal worden.
En we hebben zomaar weer een nieuw business plan 🙂
We denken hier absoluut over na Erwin en er zal ook zeker iets komen!
Heb overigens in het verleden al eens met Bob Stumpel (OpenBC) gesproken over het mogelijke gebruik van een branded OpenBC voor Marketingfacts (zonder nu direct gekoppeld te zijn aan de rest van OpenBC). Helaas was dat niet mogelijk en ik pas er voor om iedereen van Marketingfacts ook verplicht lid te laten worden van OpenBC (of willekeurige ander social network).
Klinkt op zich aannemelijk. Wat wel grappig is, is dat je dit vervolgens moet doen in netwerken van sites. Wie sluit zich aan bij wie. En dan hebben we ineens het oude Japanse principe van Keitsru weer terug. En dan denk ik terug naar 1998, toen velen hierover sprake, en ik ook, dat door het internet er uiteindelijk een aantal wereldwijde keitsru’s zouden ontstaan, netwerken van bedrijven die met elkaar samen werken. En je gaat dus niet buiten je netwerk. Dus als marketingfacts samenwerkt met LinkedIN, en HRlog met Marketingfacts, kan HRLog dus nooit met OpenBC iets doen, ervan uitgaande dat dit in een ander keitsru zit. Ik denk dat je een groot keitsru zal krijgen rondom Microsoft, één rondom google, één rondom apple.
Het concept is erg grappig. Ik ben alleen benieuwd of het uitvoerbaar is. De grote vraag is: wie is de schil en wie gaat uiteindelijk dus de profielen beheren? Want met één profiel kan je dus in de hele keitsru binnen.
@Marco, ik zou er voor zijn, een branded OpenBC, markeringfactsBC, met wel meteen een link naar OpenBC. Want ik ga geen twee OpenBC accounts aanmaken!
@Marco: (off topic: d8 al dat je snel zou reageren 🙂
“… en ik pas er voor om iedereen van Marketingfacts ook verplicht lid te laten worden van OpenBC (of willekeurige ander social network)”: terecht natuurlijk. Maar je kan wel iets maken van: ‘koppel mijn MarketingFacts account aan mijn OpenBC account én koppel het ook aan mijn LinkedIn account’. Dan heb je dus een extra entry in je database bij het profiel van je leden: OpenBCID en LinkedInID. Via een API kan je de relaties opvragen. Als er geen API is, kan je een kunstmatige MF avatar maken die mensen dan moeten toevoegen aan hun contactenlijst. Op die wijze kan je ook de relaties uitlezen (maar deze oplossing is minder charmant). Geen verplichtingen dus, maar wel meerwaarde.
Eerst volgende week Marketingfacts 2.1 maar eens lanceren 😉
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!