Bloggers, hun copyrights en het googlen van Marketeers
Dagelijks krijg ik drankenmailings in de bus en in drukke tijden zoals aan het einde van het jaar eindigen die ook wel eens niet of slechts half gelezen in de papiercontainer. Vorige week werd ik door een collega gebeld. Of ik wel gezien had dat ik in de mailing van Hooghoudt stond. Nee dat had ik niet gezien en ik wist er ook niets van.
Ik haalde de mailing boven water. Bij die mailing over nieuwe uitmonsteringen van hun producten zat een boekje ter grootte van een creditcard die je kon uitvouwen. In die mailing een blogposting van mij onder het kopje ‘andere jenevertoepassing’, integraal overgenomen, wel met bronvermelding, maar zonder toestemming. En dat terwijl ik op al mijn blogs een Creative Commons licentie heb waarin onderscheid wordt gemaakt tussen niet-commerciële en commerciële overnames.
Natuurlijk vind ik ook wel eens “gejat werk” van me op andere blogs, maar als ze de bron vermelden met link heb ik daar geen enkel probleem mee. Als dat niet het geval is stuur ik een mailtje waarin ik vraag die link en bron toe te voegen en dat wordt ook altijd wel gedaan.
Dit is echter een reclamemailing waar een reclameschrijver betaald wordt voor de content en die gewoon van mij jat. Misschien gebeurt het veel vaker, maar deze zag ik toevallig.
Ik schrijf en publiceer ook wel postings/berichten waar ik voor betaald wordt voor importeurs/producenten die de waarde van de Nieuwe Media inzien.
Hooghoudt denkt waarschijnlijk dat alles op internet gratis is.
En dat is best jammer. Er gaat dus een factuur uit naar Hooghoudt.
Ik onderzoek nog welk bedrag ik ga/mag factureren voor het ongevraagd overnemen in een commerciële publicatie.Die auteurswet geldt namelijk voor iedereen. Bloggers die ongevraagd content overnemen overtreden de wet, bedrijven die ongevraagd blogpostings overnemen doen dat ook. Als Hooghoudt me trouwens zou vragen en inhuren te schrijven voor hun reclame-uitingen zou ik me zelfs vereerd voelen, maar ze huren waarschijnlijk liever professionele reclameschrijvers in die vooral goed kunnen googlen.
Update:
Inmiddels heeft Hooghoudt me, ook wel naar aanleiding van deze blogposting, teruggebeld en het conflict is wat mij betreft opgelost. Ze betalen me voor het gebruik van mijn tekst. Het was volgens de marketingmanager de eerste keer dat ze teksten van het internet hadden gehaald en waren niet op de hoogte van het auteursrecht van content wat zich op het internet bevindt. Dat zijn ze nu wel.
Petra is sinds 1993 eigenaresse van Slijterij Wijnhandel de Vuurtoren te Breskens, blogt sinds 2003 op Meisje van de Slijterij en schrijft sinds medio 2005 een themaweblog over dranken. Naast altijd op zoek naar nieuwe (digitale) uitdagingen en er vast van overtuigd dat dit zakelijk ook interessant is, is ze samen met haar man de trotse ouder van twee prachtzoons.
Herkenbaar. Het bedrijf waar ik stage loop heeft net haar hele manier van content plaatsen omgegooid. Het was niet echt schaamteloos jatten, altijd netjes bron, auteur, data vermeld. Maar toch recentelijk klachten.
Voor mij weer een mooie gelegenheid om dieper op de materie in te gaan 😉 Heerlijke afleiding even.
Ik denk dat er ook nog veel mensen zijn die internet publicaties niet op waarde schatten als er geen groot (media)bedrijf achter schuil gaat. Ze begrijpen wel dat je de auteur moet vermelden maar vermoeden dat jij juist blij bent met de publiciteit want je bent tenslotte maar een ‘bloggertje’.
Succes en laat ons alsjeblieft weten wat de reactie van Hooghoudt is.
@Petra, ik kan me je verontwaardiging goed voorstellen. Heb je zelf zo goed je best gedaan om een leuk stukje te schrijven (hetgeen je ook goed afgaat!), gaat een ander er schaamteloos mee aan de haal. Wat ik mis in je stukje is jouw reactie richting Hooghoudt. Je schrijft wel dat je ze een factuur gaat sturen (waar je ongetwijfeld alle recht toe hebt) maar heb je ze ook persoonlijk geconfronteerd met dit verhaal? Vanuit mijn vak weet ik dan weer dat je met jouw eigen gedrag het gedrag van anderen kunt sturen. Door alleen een factuur te sturen en verder geen dialoog aan te gaan, bereik je misschien eerder het tegenovergestelde van wat je wilt bereiken. Succes!
@Kristel: wat een mooie benadering!
@Kristel Ik heb ze gebeld, en had niet de indruk dat ze het probleem zagen.
“Dan komt het in de volgende uitgave gewoon niet meer” was de strekking van de reactie.
Mijn melding dat ik een factuur ging sturen vonden ze vreemd, ik zou nog teruggebeld worden.
De verantwoordelijke man “ging het uitzoeken”
Ook daar wacht ik nog even op eer ik de factuur verstuur.
Ik ben dus wel de dialoog aangegaan, maar ik wil dit verhaal wel delen, omdat het actueel is en iedereen tegenwoordig met het auteursrecht te maken heeft. Mijn rechten zijn daarin niet minder dan de rechten van iemand die op papier publiceert.
Ik ben namelijk naast blogger wiens content ongevraagd overgenomen is ook klant van dit bedrijf en krijg (nog) elke maand bezoek van ze, ik neem dus aan dat ze die dialoog wel aangaan.
Voorlopig werd er niet eens sorry gezegd of excuses aangeboden, eigenlijk gaf Hooghoudt me het gevoel dat ik niet moet zeuren.
@Petra, volgens mij heb je gedaan wat je kunt doen op deze manier. Van die boeven die het gewoon proberen en hopen dat het niet uitkomt, blijf je vrees ik houden. Jammer dat mensen die wel gewoon de moeite nemen om origineel te zijn daar de dupe van worden. Succes en laat weten hoe het afloopt. En anders kopen wij gewoon geen Hooghoudt meer;-)
Dit is niet slim. Je haalt je financiële claim bij voorbaat al onderuit door te stellen dat je bij anderen alleen een mailtje stuurt met een verzoek tot link + bron. Wat is het verschil? Dat Hooghoudt geld heeft en een blogger niet?
Het verschil heeft ze volgens mij toch echt voldoende uitgelegd in het artikel.
@anja, het verschil wordt gemaakt tussen niet-commerciële en commerciële overnames. Hooghoudt gebruikt het commercieel. Lijkt me vrij duidelijk uit dit artikel blijken.
@anja De Creative Commons licentie waar ik voor heb gekozen maakt onderscheid tussen commercieel en niet commerciële publicaties, dat is de basis van CC. Dat je duidelijk aangeeft wat er met je content mag gebeuren.
Even bellen met dat ene bureau…. cosmozzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
@Ron Zover ik zo snel kan zien citeer jij een deel van de tekst, wat dus binnen het citaatrecht valt.
@Petra, bedankt, ik ga eea verder uitzoeken!
Hoeveel staat er op je factuur? 😉
Ik ben wel benieuwd hoeveel content waard is…
Inmiddels heeft Hooghoudt me, mede naar aanleiding van deze blogposting, teruggebeld en het conflict is wat mij betreft opgelost.
Ze betalen me voor het gebruik van mijn tekst.
Het was volgens de marketingmanager de eerste keer dat ze teksten van het internet hadden gehaald en waren niet op de hoogte van het auteursrecht van content wat zich op het internet bevindt.
Dat zijn ze nu wel.
Keurig opgelost van Hooghoudt, me dunkt. Proost !
@Martijn Precies!
@Erwin ongeveer 2 euro per woord ex BTW
@Yme, dat is jouw keuze, zoals het mijn keuze is om een CC licentie met onderscheid in commercieel en niet commercieel op mijn blogs te zetten.
Het is wel fijn dat die licenties ook gerespecteerd worden, anders hebben ze geen enkele waarde.
@Petra: “de eerste keer dat ze teksten van het internet hadden gehaald”
Wellicht moeten we dat met een korreltje zout nemen. De andere twee stukjes below the fold (zie scan) zijn via Google ook op andere sites te vinden…
Ach, goed om te horen dat jij het in ieder geval hebt kunnen oplossen.
Petra, mijn punt is juist dat ik het vreemd vind dat ik uberhaupt een keuze moet maken. Het heeft voor mij veel meer waarde indien alles vrijelijk gebruikt kan worden, maar door ouderwetse wetgeving en denkbeelden moet ik nu moeite doen om van mijn ‘rechten’ af te komen. Ik wil die keuze helemaal niet moeten maken…
@Yme: Helaas moet men wel vaker keuzes maken. De wetgever heeft er ooit voor gekozen automatisch auteursrechtenbescherming te geven, iets wat veel administratieve (en juridische) last voorkomt. Hoewel ik het er wel mee eens ben dat het ‘gemakkelijk’ moet zijn je rechten af te staan, ben ik blij dat de uitgangssituatie bescherming is. Bescherming verlenen voor iets wat je niet direct hebt is een stuk lastiger dan niet-verdedigen of afstaan (zelfs nu) van rechten die je wél hebt.
Dit verhaal bewijst maar weer eens dat de uitgangspositie van steeds meer mensen al de situatie is die je graag zou zien. (Auteursrecht, dit is toch het internet?)
@Carl: sinds wanneer zit er op email copyright? je stuurt het me toch? geldt alleen als je dit ook expliciet vermeldt in de email (bijv. als disclaimer)
@Carl: ah, had ik even verkeerd begrepen!
@Carl Dit soort reclame stuurt HH naar slijters (als mij) en mensen in de branche.
Als wij reclame herpubliceren die HH beschikbaar stelt (meestal in een advertentie) betaalt HH daar een advertentievergoeding voor aan mij of aan mijn organisatie, EuroSlijter.
Deze reclame heb ik helemaal gratis doorgepubliceerd en jullie weten nu wel allemaal dat Hooghoudt in januari met nieuwe flessen komt!
Mijn content, die ik schrijf vanuit mezelf, publiceer ik heel bewust onder een CC-licensie waarin ik onderscheid maak tussen commercieel en niet commercieel gebruik.
Mocht HH niet willen dat hun advertentieteksten gebruikt worden, die ze maken om vraag in de winkels als de mijne te creëren, haal ik de afbeelding wel weg en maak ik een kleinere versie met alleen mijn tekst.
Vooralsnog is me dat niet gevraagd en het conflict is, zo ik al eerder aangaf, ook in de update van de blog, inmiddels opgelost.
Ik moet zeggen dat ik dat erg slordig vind van een marketingmanager, niet weten dat auteursrecht op alle werken van letteren, wetenschap of kunst geldt. Dit is duidelijk ongeacht het medium en ongeacht of er een duidelijke ‘copyright statement’ bijstaat (dit was alleen nodig voor publicaties gericht op de VS, voordat deze de Berner Conventie ondertekende).
@ Marco Derksen: in principe zit er altijd auteursrecht op wat er in e-mail staat. Ja iemand stuurt het jou, maar daarmee heb jij niet het recht om het zomaar te verveelvoudigen.
@Clint,
In de Volkskrant (Rubriek ‘Ombudsman’, 13/12/2008) maakt Thom Meens, ten aanzien van e-mail, een duidelijk onderscheid tussen de juridische aspecten en omgangsnormen over het publicatierecht van persoonlijke post.
Juridisch: is het volgens hem geen probleem om datgene te publiceren wat aan jou is geschreven.
Omgangsnormen: het is niet fatsoenlijk, om wat aan jou is gemaild of geschreven, te publiceren aan het grote publiek.
@Clint: ik heb gisteren nog wel gezocht maar kon niets vinden; heb jij een bron waar ik hier mee over kan lezen?
@Petra: Ik wil niet lullig doen hoor, maar feitelijk heb jij dus content die niet voor openbare publicatie bedoeld was zonder toestemming van de auteursrechthebbende gekopieerd en gepubliceerd voor eigen gewin. En laat je het gewoon online staan, omdat die auteursrechthebbende daar (nog) niet over klaagt. En da’s toch best raar, voor iemand dat dat gedrag juist verwerpelijk vindt…
Hoeveel gratis aandacht hebben jouw blog en winkel eigenlijk gekregen doordat Hooghoudt jouw stukje helemaal gratis onder de aandacht van al je collega’s heeft gebracht? Ik denk dat menig collega juist blij en trots zou zijn met zo’n publicatie, in plaats van boos en facturerend.
@Carl zo lust ik er nog wel een paar.
Nogmaals, het gaat me om mijn auteursrecht, ik werk al 5 jaar lang dagelijks 2-4 uur aan mijn weblogs, maar hoef dat helemaal niet te verdedigen. Het is mijn intellectueel eigendom.
Hubrecht Duijcker moet ook blij zijn als zijn stukjes ongevraagd elders afgedrukt worden omdat dan zijn collega’s het kunnen zien?
Ik schrijf op mijn weblogs over mijn leven, mijn slijterij, mijn ervaringen met wijnboeren en de branche, waar ik half Europa voor doorreis op eigen kosten. Dat doe ik voor mezelf, niet voor mijn collega’s en ook niet voor mijn leveranciers. Ze zijn welkom te lezen, maar ongevraagd commercieel mijn werk gebruiken (en dat geldt ook voor mijn filmpjes waar ik soms uren aan monteer) dat wil ik niet.
Ik ben al lang niet alleen slijter meer, dat kan ook niet meer als je na nekhernia’s niet meer mag tillen, probeer wel al 5 jaar via mijn weblogs dat inkomen, een heel salaris te compenseren wat wegviel.
Met alles weggeven krijg ik die compensatie nooit en kan ik ook die slijterij volgens jaar sluiten en is het gedaan met het Meisje van de Slijterij.
Schrijven voor mezelf doe ik gratis, schrijven voor een ander doe ik betaald. En als jij zonder salaris en inkomen werkt vind ik dat heel knap hoor, waar eten jouw kinderen dan van?
@Carl Ik heb even doorgeklikt naar je site. Als die bedrijven die daar staan zullen wel heel blij zijn met iemand die gratis voor ze werkt! Respect!
@Petra: Jammer dat je alleen op de laatste paragraaf in mijn reactie reageert, en niet op het feit dat jij je net zo goed schuldig maakt aan ongeoorloofd kopiëren als degene die jij juist om die reden aanvalt.
Anyway, om jouw vraag te beantwoorden: ik produceer dingen tegen betaling voor bedrijven, en gratis voor mezelf (en anderen, in het geval ik het openbaar maak). In beide gevallen mag wat mij betreft iedereen die dat wil alles wat ik heb gemaakt kopiëren en/of hergebruiken voor welk doel dan ook.
En nogmaals Carl, ik heb gekozen voor een CC licensie met onderscheid in gebruik.
Zoals jij alles kunt weggeven, wat een luxe trouwens, kan ik dat helaas niet.
Met jouw redenering over de reclame van Hooghoudt zit je er flink naast in mijn geval, want die wordt juist verstrekt met het doel tot zoveel mogelijk reclame/publicaties.
Kriebels.
Het gaat om een paar alinea’s met keurig de link erbij vermeld.
Als er nu geen bronvermelding bij zou staan of als het om lappen tekst ging, zou ik pissig worden, maar dit is enkel mooie reclame voor je site.
In het verleden had ik gewoon deals met tijdschriften. Ze mochten stukjes tekst gebruiken zolang ze er maar de bron bij zouden vermelden. Handig voor hun, mooie publiciteit voor mij.
Ik denk eerlijk gezegd ook dat een rechter dit gewoon ziet als een citaat en het dus zal toestaan.
@ Clint,
Duidelijk verhaal. Bedankt.
@Jacobien: Ik heb sterk het vermoeden dat een rechter overname van de volledige tekst niet als een citaat zal zien. Daaarnaast mag een citaat alleen gebruikt worden als het geciteerde wordt besproken. Hier wordt de post integraal en onafhankelijk van andere content geplaatst, dus aan beide eisen (niet volledige overname en ‘bespreking’ van het werk, dat laatste wordt overigens ruim, maar niet zó ruim ingevuld) is hier niet voldaan.
Daarnaast is het in Nederland nu eenmaal zo geregeld dat de auteursrechthebbende zelf mag beslissen of gratis overname + bronvermelding voldoende compensatie is voor gebruik. Zo ja, prima, spreek het zo af. Vind je dat (zoals Petra) geen goed idee, dan mag dat ook. Het enige wat hier niet mag is aannemen dat iemand het prima vind. Contact opnemen met iemand voor publicatie is snel gebeurd.
@ Joost,
Ok, duidelijk.
Ik had in elk geval de zaak gewoon anders aangepakt. Deze gebeurtenis was een mooie aanleiding geweest om een goed contact op te bouwen met als doel nog meer publiciteit voor de site te genereren of opdrachten te krijgen. (van zo’n folder worden duizenden exemplaren gedrukt)
Nu zal Hooghoudt uit zichzelf, niet snel meer contact met Petra opnemen.
Ik zie het dus ook als een gemiste kans….
@Jacobien wat een onzin, Hooghoudt komt hier elke maand over de vloer, ik ben klant van ze, al 15 jaar lang. Welke kans heb ik dan gemist? De kans dat ze alle andere delen van creatief met Jenever gratis en voor niks in hun volgende folders afdrukten?
Er is helemaal geen kans gemist, ik heb niet (meer) over me heen laten lopen. Dat is er gebeurd. Niets meer en niets minder.
@Jacobien Ik zou het juist sterk vinden als Hooghoudt wel contact op zou nemen met Petra. Ze hebben schuld bekend en het netjes opgelost. Daarnaast hebben ze kennis gemaakt met de mogelijkheden van het internet en het werk van Petra. Juist als je niet zo vertrouwd bent met nieuwe media is dit een uitgelezen mogelijkheid om hier de volgende stappen te zetten.
Ik zou hier niet willen spreken van een kans voor Petra omdat Hooghoudt haar waarschijnlijk niet had zien staan als ze hier geen punt van gemaakt had. In mijn ogen prima acties van zowel Petra als Hooghoudt.
@ Petra,
De man van Hooghoudt die jij over de vloer krijgt, is, mag ik aannemen een vertegenwoordiger en geen marketeer.
Als je een goed contact had opgebouwd met de marketingafdeling, had je kunnen praten over allerlei dingen:
Sponsoring van je weblog
Je website adres afgedrukt op een heleboel folders.
Acties van Hooghoudt op je weblog
Reclamespotjes met je naam
Kortingen
Etc.
Er was dan een opening geweest.
Een tijd terug was er een tv commercial waarin verwezen werd naar een weblog. Het heeft de eigenaresse van het weblog ladingen extra publiciteit opgeleverd.
Door zo kwaad te worden, kun je ook journalisten afschrikken die juist n.a.v. de folder contact hadden willen opnemen. Als je ergens genoemd wordt, wordt dat namelijk vaak weer opgepakt door andere journalisten.
Zo is het ook wel mogelijk dat de tekstschrijver van de folder ook voor andere bladen schrijft.
Enfin, we zijn het vaker oneens en zullen dat ongetwijfeld blijven, dus ik zal erover ophouden.
@Jacobien: Eens: jouw aanpak zou Petra veel meer hebben opgeleverd dan wat ze zelf heeft gedaan.
@jacobien Ik ben geen tekstschrijver, ik ben een blogger/colomnist/slijter/drankendeskundige/vinoloog, dat is iets heel anders.
Ik schrijf uit mijn kritische zelf en geef aan wat ik wel en niet wil. Zo is mij ooit gevraagd over Coebergh te schrijven en gaf ik aan dat ik dat niet kon zonder in te gaan op de Coeberghaffaire en wat ik daarvan dacht. Vervolgens heb ik dus niet over Coebergh geschreven. Dezelfde firma heeft mij wel betaald om (vanuit mijn kritische zelf) de Evita koffielikeur te testen en beschrijven, waarna ik toch ook wel erg kritisch was over Hartevelt (van diezelfde importeur)en hoe in mijn ogen de kwaliteit van die drank kapot is gemaakt om alleen maar goedkoper te kunnen aanbieden.
Ik ben geen reclameschrijver en kan/wil dat ook niet. Dan moet je namelijk dingen schrijven die je niet meent en dat kan ik niet. Er is dus niks voor me uit te slepen. Firma’s houden van mij en mijn mening of ze doen dat niet. C’ est la vie et la vie c’est ne pas facile (of zoiets)
Vorige week coördineerde/presenteerde ik de Champagnetest bij Kassa, binnenkort komt er een miniserietje met mij als Meisje van de Slijterij op ConsumentenTV wat afgelopen zomer is opgenomen, morgen ben ik bij Life & Cooking met de Decanteur en ik heb dagelijks journalisten aan de telefoon.
Zoals jij een “deal” had had ik die niet, zoals ik al schreef: als men de moeite genomen had toestemming te vragen was er een geheel ander uitgangspunt geweest.
Voor mij en voor Hooghoudt is het opgelost (dit voor de zoveelste maal)
@Carl Je snapt het nog steeds niet. Het ging en gaat me er helemaal niet om ‘er meer uit te slepen’. Daarom ben jij waarschijnlijk ook rijker dan ik ben. Het gaat me om het principe.
Geld heb ik nog nooit belangrijk gevonden, principes wel.
@Petra: Je begrijpt het echt helemaal verkeerd; ik heb ’t echt absoluut niet over het ‘er meer uitslepen’. Sterker nog, dat was juist jouw insteek. Van mij mag iedereen echt alles wat ie maar wil kopiëren en/of hergebruiken voor welk doel dan ook, weet je nog?
Het feit dat jij ‘dat zou veel meer hebben opgeleverd’ meteen vertaalt in ‘daar had je veel meer uit kunnen slepen’ laat overigens precies zien waar je probleem zit…
@Carl ik heb helemaal geen enkel probleem en ga me dat ook niet door jou laten aanpraten. 🙂
Borreltijd!
Fijn weekend!
@Petra: Je bent er laat bij, mag toch al, als de vier in de klok zit? 😉 Er bestaan in de sociologie dacht ik problematische problemen en niet-problematische problemen. Dit is duidelijk een niet-problematisch probleem. 😉
*neemt nog een slok*
Proost.
*hik* 🙂
Nog één vraagje:
Het stukje waar de hele commotie om ontstaan is, is een letterlijk uitgeschreven conversatie tussen jou en één van je klanten. En de reden waarom Hooghoudt het heeft doorgeplaatst is zonder twijfel het grappige, nogal afwijkende jenevergebruik van die klant.
Hoeveel van het geld dat je van Hooghoudt hebt losgepeuterd geef je nu aan die klant, zonder wie je het stukje überhaupt nooit geschreven had kunnen hebben?
@Carl Die klant krijgt van mij net zoveel als ik van elke journalist krijg die een stuk over mij schrijft of iedereen die over mij spreekt.
Het auteursrechtelijk eigendom is namelijk voor degene die het in woorden vangt en opschrijft. Wat Simon Carmiggelt meemaakte schreef hij neer in zijn Kronkels, maar toch lag het auteursrecht bij hem en nu bij zijn erven.
Overigens heb ik nog een hele serie Creatief met Jenever en winkelgerinkel, over ervaringen die ik in 15 jaar heb gehad.
Samen wordt dat ooit een boek. Ik schrijf namelijk ook al 25 jaar, waarvan pas de laatste 5 online.
Maar Carl, dit zit je blijkbaar erg hoog en ik zie ook al nergens dat je mijn keuze voor deze CC licentie respecteert, die licentie staat al een ruimer hergebruik van mijn publicaties toe dan het reguliere auteursrecht. En dat is mijn keuze, en niet de keuze van anderen zoals ook jij je eigen keuzes mag maken.
je bent een slijter ( legale hard drugs dealer ) die blogt. Wow stunning.
wees blij dat je überhaubt betaald kreeg, een rechtszaak tegen een grote jongen is nie slim nie.
@Petra,
Ik ben het met Carl eens. Ook ik heb moeite met je zienswijze.
Het is jouw keuze om een onderscheid te maken tussen commerciële en niet-commerciële publicaties.
Als het je puur ging om het principe van copyrightschending, zou je dat onderscheid niet maken.
En zoals Carl eerder schreef, zou je dan ook de folder niet zomaar op je site zetten omdat daar ook copyright op rust.
Dat Cossmozz ‘ scrabbleclaims legt’ bij niet-commerciële bloggers is hun goed recht.
Het is JOUW keuze om een onderscheid te maken tussen commerciële en niet commerciële publicaties. Anderen willen dat onderscheid niet maken. En ze aanvallen omdat ze een andere keuze maken, vind ik niet correct.
Jij hebt ook een winkel en hoeft in principe niet van je weblog te leven. Er zijn echter mensen die wel van hun site leven en voor hen is het heel vervelend als teksten zonder toestemming worden overgenomen. Ongeacht door wie.
@Jacobien, je hebt gelijk in je voorlaatste alinea, ik kies ervoor alleen commerciële schendingen aan de kaak te stellen, want daar koos ik voor met het kiezen van mijn licensie.
Waar je je laatste alinea op baseert weet ik niet, dat je een winkel hebt wil al lang niet meer zeggen dat je daar ook van kunt leven in Nederland.
En waarom dat bij iemand die van een site wil leven wel zo zou moeten zijn is me ook duister.
@Jacobien en die scrabbleclaims van Cossmozz bleken in de laatste rechtszaak niet hun goed recht, althans niet volgens de rechter, misschien volgens jou wel.
@ Petra,
Het ging me niet om Cossmozz. Het gaat er om dat site-eigenaren het recht hebben om actie te ondernemen als hun copyright wordt geschonden. Of dat nu door commerciele of niet-commerciele bedrijven is gedaan.
Ik vind dat je als bestuurslid van stichting copyright en nieuwe media, niet je eigen keuze kunt opdringen aan anderen of kritiek kunt hebben op site-eigenaren die een andere keuze maken.
Zeker als bestuurslid behoor je een zekere objectiviteit te hebben en de belangen van alle betrokkenen te behartigen, niet alleen van diegene die jouw keuze ook maken.
Verder: Je opmerking dat je niet altijd meer van een winkel kunt leven, vind ik wat flauw. Het was duidelijk was ik bedoelde. Er is een groot verschil of je nog je hypotheek kunt betalen of dat je slechts hoeft te besparen op allerlei luxe dingen.
En als je niet van de winkel kunt leven, begrijp ik niet dat je nog als ondernemer voor de belasting wordt aangemerkt. En ik neem aan dat dat het geval is.
En nu ga ik lekker naar A’dam…
@Petra: Je bent echt vreselijk inconsequent.
In het geval Hooghoudt:
– Je publiceert een (geschreven) kopie van een (gesproken) uiting van een klant zonder toestemming, naamsvermelding en betaling op je weblog. En dat vind je normaal.
– Hooghoudt publiceert een kopie van deze blogposting netjes met bronvermelding maar zonder toestemming en betaling in zijn foldertje. En dat vind je zó verwerpelijk dat je er op zowel je eigen als deze blog een hoge poten posting aan wijdt, gevolgd door een factuur naar Hooghoudt.
– Hooghoudt besluit jou een bedrag te betalen voor het mogen gebruiken van het stukje.
– Jij gunt de klant wiens uitspraak jij hebt gekopieerd echter nog geen rooie rotcent.
In het geval Cossmozz:
– Jij vindt het doodnormaal dat niet niet-commerciële partijen commerciële copyrights schenden. Wat Cossmozz doet (het volgens de wet gelijk behandelen van commerciële en niet-commerciële partijen) vind jij verwerpelijk.
– Tegelijkertijd vind je het absoluut niet door de beugel kunnen dat commerciële partijen niet-commerciële copyrights schenden.
Als je consequent zou zijn, zou je zowel commerciële als niet-commerciële copyrights naleven, of het schenden van zowel commerciële als niet-commerciële copyrights door de vingers zien. Maar wat jij nu doet is het simpelweg boven alles en iedereen plaatsen van jezelf.
(Voor de goede orde: ik ben overigens absoluut geen Cossmozz sympathisant. Van mij mogen álle copyrights – dus zowel de wél als niet-commerciële – meteen in de prullenbak.)
Soms worden ondernemers ziek waardoor ze hun werk door anderen moeten laten doen, dat maakt hun bedrijf nog steeds rendabel, maar geeft hun zelf geen inkomen meer. Zo werkt dat helaas.
Ik heb nooit bestreden dat mensen actie mogen ondernemen in het geval van het schenden van het auteursrecht.
In het geval Cossmozz, en daar verwees jij zelf naar, is er een businessplan gemaakt om meer geld te verdienen door bewust op zoek te gaan naar schendingen (vooral door non-profit bloggers/publicisten) wat gebaseerd was op de scrabbleclaims welke de rechter nu heeft verworpen.
Ik dring je niks op en dat doet de stichting ook niet.
Jij hebt je eigen keuzes, en ik de mijne.
Ik ben trouwens een ondernemer die ook een slijterij-wijnhandel heeft.
@Petra’s zoon: Nee, ik werk niet voor Hooghoudt, ik kén ook niemand die voor Hooghoudt werkt en ik nuttig en/of verkoop zelfs geen Hooghoudt producten.
@Carl, maar de scrabbleclaim is wel degelijk afgewezen. Hij heeft namelijk destijds niet geschikt.
De rechter heeft de berekeningsmethode afgewezen.
Niemand, ook Joffrey zelf niet, heeft in die zaak ooit bestreden dat het auteursrecht geschonden is en daar een vergoeding tegenover moest staan.
In het geval van Joffrey ging het trouwens om een publicatie zonder bronvermelding welke een maand op zijn site stond en door iets van 10 mensen bekeken was die ook nog eens aantoonbaar te kort op de site waren geweest om het artikel te lezen. Maar deze blogposting heeft wel bereikt dat er discussie is, de enige reden van publicatie hier was dat het verhaal kan bijdragen aan bewustwording.
Nogmaals ik heb geen problemen verder, het is gewoon opgelost. Jij maakt een probleem waar het er in ieder geval tussen de betrokken partijen al niet meer is.
Hooghoudt zal de volgende keer wel toestemming vragen, ze kenden de wet niet en daarmee heb ik toch bereikt, en ook vrij snel, wat ik wilde bereiken.
En nu moet ik echt weg, anders ben ik te laat in Hilversum.
Jeetje, wat een discussie; volgens mij is het tijd voor een offline sessie over copyrights. Mag ik jullie allen uitnodigen op de nieuwjaarsborrel van de Stichting Copyrights & Nieuwe Media op 5 februari in Utrecht. Misschien kunnen we er een korte inhoudelijke presentatie aan koppelen. Interessant?
Vergeet vanmiddag niet te kijken naar de decanteur in Life & Cooking!
*hup de auto in*
@Marco: Ik denk niet dat dat een goed idee is, Marco. Om op een nieuwjaarssessie van een stichting de integriteit van de voorzitter ervan op het podium ter discussie te stellen.
@Petra: In je reactie van 21 dec. 10:56 suggereer je ineens dat het verhaal waar alles om draait best wel eens aan je fantasie zou kunnen zijn ontsproten. Terwijl je het in je reactie van 20 dec. 19:32 nog over een echt bestaande klant hebt, die van jou net zoveel krijgt als jij van elke journalist, die een stuk over jou schrijft of iedereen die over je spreekt. “Het auteursrechtelijk eigendom is namelijk voor degene die het in woorden vangt en opschrijft.”
Door die suggestie van je vraag ik me inmiddels af hoeveel van wat je schrijft nu eigenlijk echt gebeurt is, en hoeveel er aan je fantasie is ontsproten…
@Carl wat heeft de integriteit van de voorzitter hiermee te maken? weet je wel eens wie de voorzitter is? volgens mij moet jij toch echt beter leren lezen! 😉
@Marco: Oeps, ik had ‘een bestuurslid’ moeten schrijven, i.p.v. ‘de voorzitter’. Sorry. Geen idee hoe ik erbij kwam dat Petra de voorzitter zou zijn.
Hoe dan ook is ’t vast geen goed idee om een vrolijke nieuwjaarsborrel van een stevige discussie te voorzien. Zo’n borrel kun je beter gewoon vrolijk en vrij laten zijn 😉
Het wordt tijd voor Hooghoudt……
Net een prachtige zonsondergang op de afsluitdijk gezien en weer pats.. in de werkelijkheid terug.
@Carl,
Tenzij Hooghoudt (www.hooghoudt.nl/over-hooghoudt/wie-is-hooghoudt ) om de reputatie hoog te houden, de nieuwjaarssessie sponsort en men met elkaar onder het genot van een borrel nog eens van gedachten wisselt. Men kan elkaar dan nog eens aankijken of voor elkaar een borrel inschenken Maar dat terzijde. Ik zie het punt niet zo.
Terwijl de één aan materiële schade denkt (gederfde inkomsten), denkt de ander aan immateriële voordelen (naamsbekendheid). Is dit in geld uit te drukken? En…in hoeverre…..doet ’t Meisje deze immateriële voordelen weer teniet, door zich hier in vast te bijten?
Je vat ’t mooi samen, Arnoud. Wellicht dat ik toch even een wodka-tje achterover kom slaan, die 5e februari. (Van jenever houd ik niet zo 😉
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!