Economisch weerbericht (11): in 2009 geen Web 3.0
Nu Onno “drie-procent-krimp” Ruding en Nout “werkeloosheidssidderaar” Wellink zich afgelopen week eindelijk openlijk in mijn kamp hebben geschaard – welkom heren ! – is de Blijde Boodschap voor 2009 glashelder: de Economie-Van-Het-Genoeg is aangebroken. Daags voor Kerst noemde ik het de “Supermarkteconomie” tegen Danah, bij de kassa in de PLUS. Uit de drukte en de volle karren maakte zij op, dat er helemaal geen recessie was, maar dat beeld was snel bijgesteld: “Schatje, de Zalig Onwetenden in dit Koop-Sodom zijn hun voorlaatste geld aan het uitgeven”. Er was geen doorkomen aan: voor het eerst in de historie sloegen we om af te rekenen onze favoriete cassière maar over.
Zalig Onwetenden, legde ik uit, zijn tevens begiftigd met een feilloze intuïtie, en bevredigen zich daarom nu – en zeker met Kerst en Oud & Nieuw – met de goedkope kleine luxe van de kruidenier. “Kruideniersmentaliteit” of een booming “Supermarkteconomie” is de duidelijkste indicator voor barre economische tijden, én De-Here-Zij-Geloofd een uitstel van Web 3.0; misschien zelfs wel afstel. Dat laatste roep ik in commissie met Ted Dziuba, die op Uncov.com opvallend want snoeihard van leer trok tegen de WebTweePuntNulLemmingen, die collectief hun ondergang tegemoet hollen:
“Web 2.0 was all about San Francisco values. Sharing. Caring. Understanding. What would Web 3.0 be about? Many say it’s some semantic bullshit. Whatever we can dream up to do over the internet won’t draw any money; investors will be bored with web companies after this debacle. The money will go to green tech. Silicon Valley types love to feel like they’re making a difference, and green tech will practically let them fellate themselves. I’m talking about you, guy in your Prius taking the left hand turn on to Middlefield Road too slowly. Leave, now. And don’t come back. Bonus points for wrapping your expression of environmental consciousness around a tree. Be one with nature.”
Op diezelfde zondag kwam allemansvriend Steve Rubel van PR-gigant Edelman met de nieuwe Basex-informatie-overlast-cijfers: van 650 is zakelijk Amerika naar 900 miljard verlies geschoten. Op jaarbasis wel te verstaan. Dat had de Treasury daar graag in het bailout-budget gehad, vermoed ik zo maar. Edoch, in combinatie met de recessie, die in de US al ruim een jaar duurt, moeten we die 900 natuurlijk anders interpreteren. Want als je niks te doen hebt vanwege een fundamentele economische neergang, dan is extra afleiding hartstikke welkom. Het kan immers niet de bedoeling zijn, dat je je op je werk verveelt.
Mij heeft dat hele Web 2.0 nooit erg happy gemaakt. Maar “telling” is wel, dat zo’n beetje de complete geletterde moderne mensheid in de zoveelste u-i-t-g-e-v-e-r-s-h-y-p-e trapt. Kom aan vrinden, jullie weten toch wel, dat Tim “Web 2.0” O’Reilly gewoon een omhooggevallen uitgever is, met een serendiepe hit. Iets minder geldt dat voor Rupert “MySpace” Murdoch, maar toch – weer een uitgever. Wat hebben we in 2008 dus (wéér) geleerd: Wantrouw Elke Dinosauriër, Die Zich Poogt Te Transformeren. Althans, stap vooral op tijd uit! Anders wordt het, zoals nu: BOEM PAUKESLAG daar ligt alles PLAT.
BOEMMMM – alvast een Zalig Uiteinde samen. Anders dan Het Voortschrijden Der Tijd hoeft niemand komend jaar een Nieuw Begin te verwachten.
Jaap Bloem is in IT since the PC and now a Research Director at Sogeti/VINT. In his days at KPMG Consulting he co-founded the IT Trends Institute. Jaap was a publisher of IT books and editor in chief of IT magazines at Wolters Kluwer. Before coming to VINT, Jaap was the Marketing Executive for the Dutch Chapter of ISOC, the Internet Society. Jaap has co-authored many books and articles, and loves to develop and evangelize ground-breaking thought and insight together with colleagues and partners. Jaap Bloem is in augustus 2018 overleden.
waar wil je nou naar toe, Jaap? Allemaal maar het kopje laten hangen? Dan komen we er zeker niet. Zoals ik al een tijdje geleden hier reageerde is het zo dat ‘we’ op veel te grote voet geleefd hebben, en dat nu de tijd is aangebroken om het gelag te betalen. Aan de slag dus.
Hoe?
Daarvoor zit jij bij marketingfacts en ik niet. Source de crowd zou ik zeggen. Ik verwacht hier antwoorden, geen doempraat.
@ Rivellus,
Grappige vraag: ‘Waar wil je nou naar toe, Jaap? Allemaal het kopje laten hangen?’
Ik heb je reactie met belangstelling gelezen. Zeer interessant. Volgens mijn (zeer bescheiden) mening hebben jullie het over twee verschillende zaken. Als ik hier een opmerking over mag maken, dan deze: ‘jij reageert vanuit de perceptie van de economische gevoelscyclus terwijl Jaap de fase van de economische cyclus, namelijk de fase die van krimp, doormiddel van een voorbeeld weergeeft. Daar zul je met z’n tweeën niet uit komen, zo lijkt me ?
Economische cyclus
Je hebt volledig gelijk als je stelt dat we op ‘te grote voet’ hebben geleefd. Daar moeten we nu voor bloeden. Helaas, als optimisme gelijk staat aan geld uitgeven, dan sla je de plank mis. Zoals je zelf al schreef; ‘We hebben op te grote voet geleefd’. De schulden zullen gesaneerd moeten worden, hetzij door inflatie hetzij door besparingen. Alleen dan kan de economische kringloop zijn vervolg weer krijgen. Immer, vroeg of laat moet er toch weer een nieuwe auto gekocht worden. Nu we massaal schijnen te staken aan de uitgavenkant, krijg je situaties zoals Jaap beschrijft. Namelijk, een periode met saneringen of een periode met minder vrolijke vooruitzichten. Ofwel, een doodgewone recessie.
Economische gevoelscyclus
Consumenten doen niet aan doemdenken omdat ze willen doemdenken, integendeel. Consumenten zien aan alle kanten de gevaren op zich afkomen. De kranten staan er bol van, dus daar hoeven we het hier niet over te hebben. Veel mensen hebben er tijdens de topfase van de beurscyclus moeite mee dat het feest over is. Degenen die waarschuwende woorden laten horen worden weggehoond. In hoeverre heb jij moeite met de economische situatie? Leg je jezelf hier bij neer en onderga je dit proces lijdzaam? Of, probeer je hier tegen te vechten. Als je dit laatste doet zul je vermoedelijk aan een dood paard trekken.
Hierbij wil ik eveneens een kantekening maken bij de column van Jaap. De drukte bij de Plus kan op macro-economische niveau een vertekent beeld kan geven, doordat het lijkt alsof consumenten heel veel geld uitgeven maar misschien bezuinigen op de dure luxeartikelen en daardoor (gevoelsmatig) geld overhouden waarmee ze het karretje van de Plus extra volgeladen. Het wegbezuinigen van de aankoop van een nieuwe auto scheelt misschien 2000 euro aan afschrijvingskosten zodat dat het karretje van de plus best tot 200 euro volgeladen kan worden. Gevoelsmatig houdt je dan 1800 euro over.
Wat ik hiermee wil zeggen, is het feit dat consumenten misschien al bewuster bezig zijn met het stroomlijnen van hun uitgaven ten opzichte van hun inkomsten. Dat is misschien dan toch een goede boodschap voor het nieuwe jaar.
Economische gevoelscyclus.
Deze term behoeft een toelichting. De meesten kennen hem niet en of onderkennen deze cyclus niet. Het verklaart in ieder geval veel communicatieproblemen. Daar kun je overigens wat mee doen omdat je door onderscheid te maken in de verschillende cycli, inzicht kunt krijgen ten aanzien van het uitgangspunt en daarmee de zienswijze die je gesprekspartner inneemt ten aanzien van het gespreksthema.
Naar aanleiding van mijn vorige reactie ben ik nog wat gaan graven. Ik vind het namelijk zelf enorm interessant en ben zelf ook nog lerende. Wie niet eigenlijk? Het is een boeiend verschijnsel om te zien hoe er op (financiële) weblogs steeds maar weer een discussie ontstaat omdat er vanuit een verschillend perspectief wordt gereageerd. Op zich natuurlijk heel logisch omdat iedereen vanuit zijn eigen referentiekader denkt. Tijdens omslagpunten gaat het er soms fel aan toe. Het is interessant om hier naar te kijken en met enige (emotionele) afstand dit soort processen te ontrafelen. Volgens mij kun je daar wat mee. Namelijk, op tijd bijsturen.
Bovendien kan ik me voorstellen dat de beroepsgroep van ‘Marketeers’ hier ook het belang van inziet. Per slot van rekening wil je inspelen op de behoefte van de consument, toch? Als je de basisbehoefte kent, weet je ook hoe je het product moet aanprijzen. Of zie ik dit verkeerd? Ter illustratie:
‘Niet voor niets komt het bankwezen ten tijde van crisis met een mooi aanbod voor (potentiële) spaarders en komt men ten tijde van de stijgende fase en de topfase van de beurscyclus met prachtige folders over beleggen. In het laatste geval zijn de grafieken, qua tijdpad, zodanig opgesteld dat de koersen overduidelijk omhoog gaan. De argeloze lezer denkt dat de koersen nog jarenlang zullen stijgen. Degenen die nog folders hebben liggen, van eind jaren negentig van de vorige eeuw, kunnen dit verschijnsel misschien nog eens onderzoeken.’
Paradoxaal genoeg zou men juist aan het einde van de stijgende fase met een aanlokkelijk rentevoorstel moeten komen, en tijdens de bodemfase van de beurscyclus met glimmende folders. De volgende tekst zou kunnen aanspreken, namelijk: ‘Zo slecht wordt het nooit meer, er ligt een hoog dividendrendement op u te wachten’
Er is voldoende cijfermateriaal voorhanden waarmee we kunnen aantonen dat de economische gevoelscyclus achter de conjuncturele cyclus aanloopt. We nemen het consumentenvertrouwen en het producentenvertrouwen als voorbeeld.
Consumentenvertrouwen
Halverwege 2007 (topfase van de beurscyclus) stond het consumentenvertrouwen op een hoogtepunt van 29. De aanstormende crisis werd al duidelijk zichtbaar op de Amerikaanse woningmarkt. De Nederlandse consument bleef optimistisch. We zijn nu anderhalf jaar verder en het consumentenvertrouwen nadert de min 30.
Vorig jaar juni was de crisis ‘een ver van mijn bed show’. Inmiddels voelen velen de gevolgen in hun portemonnee. Alleen al zo’n 4,6 miljoen gepensioneerden worden niet geïndexeerd. We hebben het dan nog niet eens over de dalende huizenprijzen.
Producentenvertrouwen
Het vertrouwen van producenten is heel lang op peil gebleven. Het producentenvertrouwen is pas sinds augustus ingestort. Op zich opmerkelijk omdat de olieprijs al sterk aan het dalen was. Er is dus iets anders aan de hand.
Dat er iets anders aan de hand is, dat is duidelijk. Namelijk een (totale) ineenstorting van het vertrouwen waardoor er ineens een enorme vraaguitval plaatsvindt. Hoe kan het anders gebeuren dat de vraag naar auto’s in één keer wereldwijd uitvalt? Zo ook de vraag naar occasions. Dit heeft niets te maken met de individuele autoproducenten. Hooguit dat de minder efficiënte autoproducenten er meer last van zullen hebben dan de goede.
De problemen zijn pas begonnen nadat er een bewustwordingsproces op gang kwam. Pas nadat men zich ten volle bewust werd van het feit dat het eigenlijk heel vreemd is dat men in Amerika voortdurend op de pof heeft geleefd en de verwachting ontstond dat dit tot een onhoudbare situatie zou leiden, begonnen sommigen zich achter hun oren te krabben toen duidelijk werd dat steeds meer particulieren moeite kregen met het betalen van de rente. Met het S.G.G-model kun je proberen om een verbinding tot stand te brengen tussen de conjuncturele cyclus en de economische gevoelscyclus.
Het is onmogelijk om het precieze omslagpunt in kaart te brengen, maar je hebt wel een grotere kans om als één van de eerste door te hebben wat er staat te gebeuren. Je bent dan in staat om je te ontrekken aan de economische gevoelscyclus en je kunt dan alternatieven bedenken hetgeen je het inzicht verschaft om boven de troepen uit te stijgen. Tja, dat dit tot veel gesprekstof zal leiden heb ik inmiddels voldoende duidelijk gemaakt, zo lijkt me!
@Arnoud
bedankt voor je uitvoerige uiteenzetting.
Natuurlijk is de huidige toestand in de wereld veroorzaakt door factoren in het domein van de ‘economische cyclus’.
Maar hij wordt uitgediept door de schrikreacties van de massa’s, in het domein van de gevoelscyclus dus. En inderdaad, @Jaap Bloem, “Er is behoefte aan realisme en ratio, want angst en paniek wend je niet af door collectief je kop in het zand te steken.” Maar het is de vraag of de massa’s daarvan (ooit) doordrongen zijn. Opiniemakers, zeker degenen die (de indruk wekken) er iets van te begrijpen, spelen dan een belangrijke rol.
Met zulk realisme en en zo’n ratio zou ik dan (inderdaad, @Arnoud) zeggen dat het paard dood is.
Niet verder aan trekken maar op zoek naar een nieuw paard.
En dan blijf ik toch met mijn eerder gestelde vraag zitten waar we dat moeten zoeken.
Wat mij zorgen baart is dat er over de hele wereld miljoenen macro-economen worden
opgeleid en geen van deze economen een voorspelling kan doen. Is deze opleiding een farce? Deze mensen kunnen nooit meer het vertrouwen van mensen winnen.
@ Rivellus en Phroz,
Jullie stellen de volgende vragen: ‘Ik verwacht hier antwoorden (27/12/2008), ‘En dan blijf ik toch met mijn eerder gestelde vraag zitten waar we dat moeten zoeken (28/12/2008)’, ‘Is deze opleiding een farce?’
Het zijn boeiende vragen. Vermoedelijk waren deze vragen enkele jaren geleden, of eind jaren negentig niet gesteld. Als ik jullie reacties goed lees en begrijp, dan hebben deze vragen een symbolische betekenis. Ze symboliseren gevoelens van verwarring, onzekerheid en een afbrokkelend vertrouwen. En jullie staan niet alleen! Het vertrouwen is mede is ondermijnd omdat mensen waar we blind op hebben vertrouwd (onder andere Allan Greenspan) ook met hun handen in het haar zitten.
Is de opleiding voor economie dan een farce? Nee, natuurlijk niet. Er zijn genoeg macro-economen die hebben gewaarschuwd voor de naderende ellende. Kees de Kort was zo’n macro-econoom. Ook Robert Shiller ook.
Het is voor mij als buitenstaander en als beurscolumnist niet gepas om te suggereren dat ik het antwoord heb. Het is mijn vak niet. Daar heb je de politiek en economen voor. Trouwens Phroz, er wordt wel eens grap gemaakt over de deskundigheid van economen; ‘Vraag aan 100 economen om een oplossing en je krijgt 100 verschillende antwoorden’.
Als ik dan toch een vrijblijvend antwoord mag geven, dan haal ik graag en citaat van Peter Sloterdijk aan, die Kant citeert; ‘Kant heeft het over de moed ons eigen verstand te gebruiken.’. Dit is volgens mij telkens het kern van het probleem. Gedurende de vette jaren, wordt men ‘verblind van overmoed’ in plaats van ‘verlicht door kennis’.
Eigenlijk is het helemaal niet zo moeilijk. Een kredietcrisis is te voorkomen door de kredietfaciliteiten drastisch te verminderen. Het is een open deur. Toch, heeft men ondanks alle kennis inzake eerdere crisissen niet op tijd aan de bel willen trekken. Hoe komt het dat zoveel disciplines na verloop van tijd de moed verliest om het eigen verstand te gebruiken?
Politiek
Er schijnt een rapport rond te zingen in Amerika waaruit blijkt dat de politiek (Bush) belang had bij een toenemend aantal eigenhuizenbezitters. De achterliggende gedachte was dat mensen met een eigen huis, vaker op de republikeinen stemmen. In dat geval zou de regeringspartij de regelgeving zodanig vorm hebben willen geven, dat het kopen van een eigen huis voor iedereen aantrekkelijk werd gemaakt.
Bedrijfsleven.
Aan het einde van de stijgende fase van de beurscyclus en tijdens de topfase zie je een toename van het aantal overnames en beursintroducties. Helaas worden er schrikbarende prijzen voor betaald. Prijzen die misschien in jaren niet worden terugverdiend. Is Fortis niet ten onder gegaan omdat het bestuur te hoogmoedig werd. Speelde het eigen belang of competitiedrang bij bestuurders misschien een te grote rol? Het is voor iedereen natuurlijk heel vlijend om in het bestuur te zitten van een enorm groot financieel bedrijf.
Beleggingsfondsbeheerders
Hoe kan het gebeuren dat zij met hun opleiding, hun ervaring nog steeds onvoldoende rekening houden met de beurscyclus. Als gevolg hiervan zullen sommige fondsbeheerders die 4 jaar hebben gestudeerd en sinds 2000 actief zijn als beleggingsfondsbeheerder niets gehad aan 12 jaar ‘kennis en ervaring’. Kijk maar eens naar de rendementen sinds 2000.
Pensioenfondsen/banken
Hoe is het mogelijk dat men zich heeft laten verrassen door de gevolgen van de kredietcrisis. Het eigen vermogen heeft een enorme knauw gehad. Risicomanagement is toch hun vak!
Consumenten
Is er niet veel te lang toegestaan dat consumenten veel teveel mochten lenen? Circa negentig procent van alle auto’s is gefinancierd. Dit betekent dat autoproducenten geen auto verkopen zonder dat een consument zich met schulden overlaad. Wie neemt er nu nog een stuk eigen vermogen (in de vorm van spaargeld) mee bij de aankoop van een nieuwe woning. Waar blijft het gezonde verstand van de consument?
In één woord: ‘Het vereist moed om ons verstand te gebruiken’ Kant heeft het goed gezien. Kennis is niet voldoende. Misschien is dat een antwoord op je vraag waar we ‘dat moeten zoeken’ of de vraag of een opleiding tot econoom een farce is.
Uit mijn voorbeelden blijkt dat het in bijna alle lagen van de bevolking en heeft ontbroken aan MOED. Want we wisten wel dat Amerika op de pof leefde, we wisten wel dat ook bij ons de huizenprijzen zover waren gestegen dat er een vraaguitval zat aan te komen, alleen al vanwege het feit dat starters geen schijn van kans maken, we weten wel dat de beurskoersen niet alleen maar omhoog kunnen. We weten ook dat de olie een keer op raakt.
Tot slot. We moeten ook de moed hebben om de ellende onder ogen te zien en de boel de tijd te geven om uit te zieken. Ik vermoed dat lapmiddelen uiteindelijk onvoldoende functioneel zullen zijn. En een goede (financiële) doktor kan de genezing bespoedigen.
Beste Jaap,
Wat een interessante invalshoek om de filosofische uitgangspunten van de ‘Verlichting’ bij deze discussie te betrekken. Tegelijkertijd realiseer ik me dat we verdraaid weinig zijn opgeschoten met al onze kennis.
Peter Sloterdijk verwoord bovengenoemde op een andere manier; ‘Het gaat om emancipatie van de mens en niet om wetenschappelijk-instrumenteel denken. Bij het rationalisme gaat het altijd om een persoonlijke vorm van inzicht, die elke generatie opnieuw moet verwerven’. Misschien is dit ook wel de reden dat we altijd maar weer onderweg zijn van de ene crisis naar de andere crisis.
Hoewel ‘kennis’ voor de meesten onder handbereik ligt, is het voor velen toch een onbereikbaar doel. Simpelweg omdat men niet openstaat voor communicatie. Hetgeen volgens Peter Sloterdijk de enige remedie is om het gedrag van ‘zelfbehoud’ minder betekenis te geven.
Volgens mij is het gebrek aan communicatie ook een groot gemis op veel financiële sites. Velen reageren eerder uit zelfbehoud, met als gevolg dat dit ten koste gaat van de ander en uiteindelijk als een boemerang op je terug komt omdat de discussie verstomd. Helaas, men blijft vaak vasthouden aan het reeds verworven inzicht, zonder zichzelf de kans te geven zichzelf op persoonlijk vlak verder te ontwikkelen.
Het leuke van de reacties op jouw column is dat er naar elkaar wordt geluisterd. Ik leer ervan!
Het begint een aardig debat te worden. Ik denk, @Jaap Bloem en @Arnoud, dat we daarbij twee dingen moeten onderscheiden.
Ten eerst is er de verklaring en evt. voorspelling van de gang van zaken.
Erg interessant en ook nodig maar voer voor macro-economen en mensen rondom Bos en Wellink.
Wat dat betreft heb ik van mijn middelbareschooleconomie (ca 1975) nog onthouden dat het verstandig is om anticyclisch beleid te voeren, dus stimulerend in tijden van tegenspoed, maar matigend in tijden van voorspoed.
Dat laatste is natuurlijk politiek niet haalbaar dus vliegen we elke keer weer uit de bocht, waarna we weer op de blaren komen te zitten.
Inmiddels maak ik (als je mee hebt gerekend) dat nu voor de 4e x mee.
Ten tweede kunnen we ons ook de vraag stellen of en hoe we als ‘gewone man’ met de gang van zaken om kunnen gaan.
Naast de shake out en ondergang van gevestigde bedrijfstakken zie je namelijk telkens iets nieuws de kop opsteken.
In de 80’s kwam kleinschaligheid op met klantgerichte kwaliteit en productdifferentiatie, in de jaren 90 werden PC en telecom hot en de laatste jaren werd internet volwassen. In dit licht is de vraag waar ik mee zit, en al eerder stelde: waar zouden we nu onze pijlen op kunnen richten?
Mijn vraag is dus niet, @Arnoud, zozeer “symbolisch voor gevoelens van verwarring” maar zeer praktisch gericht.
Dit is de vraag waarvoor ik mij als productingenieur altijd tot marketingmensen gewend heb, en het is voor mij de reden om informatiebronnen als deze blog te volgen. Aan de andere kant weet ik ook wel dat het antwoord niet voor handen ligt. (En als het antwoord dan eindelijk gevonden wordt kan ik nooit snel genoeg hun droom verwezenlijken, en het is ook nooit goed genoeg. 😉 Maar dat is all in the game.)
Maar de bal ligt dus wat mij betreft weer op de helft van de marketingmensen. Wat wil je dat ‘ik’ nu ga uitvinden?
Aan de slag dus!
Steek je voelhorens uit, spreek je onderzoeksinstrumenten aan, ga de crowd sourcen!
@ Rivellus,
Allereerst wil ik even in algemene zin reageren op je reactie. Ik vind het een interessante voortzetting van de discussie. Als ik je goed heb begrepen, soms is dat via gescheven tekst lastig, dan maak je een onderscheid ten aanzien van het een mogelijke reactie op beleidsmatig niveau, bedrijfseconomisch niveau en op individueel niveau. Klopt dit? Je stelt de volgende vragen:
1. Bedrijfseconomisch niveau: “Maar de bal ligt dus wat mij betreft weer op de helft van de marketingmensen. Wat wil je dat ‘ik’ nu ga uitvinden?”
2. Individueel niveau: “Ten tweede kunnen we ons ook de vraag stellen of en hoe we als ‘gewone man’ met de gang van zaken om kunnen gaan”
Ad 1. Bij deze ben ik benieuwd wat je argumentatie is om de bal weer op de helft van de marketingmensen te leggen. Zelf denk ik daar anders over. Maar ik ben heel benieuwd naar jouw visie. Zou het niet zo kunnen zijn dat er eerst weer iets nieuws wordt uitgevonden, wat ons na verloop van tijd weer uit de stront trekt, omdat de marketeers het goed weet te ‘vermarketeren’? Volgens mij, maar ik kan het mis hebben, worden de grootste uitvindingen in een schuurtje bedacht of opgezet. Neem Philips of Geenstijl.nl als voorbeeld. Jouw opsomming van successen, zoals de uitvinding van de PC (als voorloper van het internet) en Telecom doet me denken aan de cyclus van Kondratieff. Zie http://www.nl.wikipedia.org/wiki/Kondratieff-golf .
Ik denk dat je zeker gelijk hebt dat er iets nieuws op komst is. De voortekenen zijn er al. Hierbij zou je kunnen denken aan de recente voedselcrisis en de aankomende energiecrisis. Zelf denk ik, maar dat is natuurlijk een zeer persoonlijke mening, dat het mij niet zal verbazen als er al op talloze zolderkamertjes, of in kleine bedrijven, wordt geëxperimenteerd. Wat ik ook weet van deze cyclus is dat de meeste uitvindingen worden gedaan tijdens crisisjaren. Wanneer de nood het hoogst is, is de oplossing nabij.
Ad 2. Deze vraag is van een hele andere orde omdat het nogal wat vaardigheden vraagt van de gewone man om voortdurend in te spelen op nieuwe ontwikkelingen. Volgens mij vraagt dit, zonder denigrerend te willen doen, een bepaald denkniveau, cq ontwikkelingsniveau of gerichte interesses. Wat ik hiermee wil zeggen is het volgende: ‘een crisis overkomt de meesten onder ons’. Overigens blijkt dit ook wel uit de mediaberichten. Als ik de krant goed lees, dan heeft niemand de ernst van de situatie voorzien. Voor de gewone man, overigens schaar ik mezelf daar ook onder, geldt dat een voortdurende behoefte aan bijscholing een mogelijkheid is om marktwaarde te blijven houden. Daarnaast geldt dat ook de gewone man zo’n 10 procent van zijn salaris kan sparen of kan beleggen volgens de principes van de beurscyclus waarmee hij moeilijke tijden kan overbruggen. Jammer genoeg zijn daar weer andere vaardigheden voor nodig. Helaas, het gebrek aan deze vaardigheden heeft mede tot de kredietcrisis geleid
Samenvattend, als je op een praktische wijze aan de slag wilt gaan, dan kun je het volgens mij zoeken in innovatie op het gebied van energie of op het gebied van de voedselproductie. En dan…….zal er vast iets anders ten tonele verschijnen waar niemand aan gedacht heeft. Blijf dromen 🙂
@Arnoud
we kunnen ook gaan chatten 😉
In grote lijnen heb je me goed begrepen.
Voor wat betreft de tegenstelling productingenieur-marketeer wil ik wel een nuance maken: in iedere uitvinder schuilt wel een marketeer en vice versa.
Zelfs de meest wereldvreemde uitvinder heeft een praktische oplossing voor ogen, al zal niet iedereen daar dezelfde waarde aan hechten.
Het gaat me er vooral om dat we met ons allen op zoek gaan naar nieuwe kansen. Dat helpt ons uit de prut. En met nadruk op ‘met ons allen’.
Daarom spreek ik hier ook @Jaap aan, omdat ik hem ken als (mede)-auteur van diverse boeken over crowdsourcing.
Met ons allen weten we welke problemen er zijn, en met ons allen weten we ook welke oplossingen daar voor voorhanden zijn.
Het vereist ‘alleen’ wat communicatie, en dat is waar marketingmensen goed in zijn (toch?). En blogs, als deze, kunnen daar een belangrijke rol in spelen.
@Rivellus,
Je schrijft: ‘En blogs, als deze, kunnen daar een belangrijke rol in spelen.’ Daarom moeten we niet chatten :-).
Ik kan het verkeerd hebben, maar menig krantenartikel leert ons dat vele uitvinders vervolgens bedondert worden door commerciële bedrijven. Ik ken persoonlijk twee verhalen van uitvinders die te goeder trouw zijn geweest. Overigens kunnen deze twee verhalen uitzonderingen zijn op de bekende regel. Wellicht dat jij hier helderheid over kunt geven. Dit leidt ons weer naar een hele andere discussue. Namelijk een ‘etische’.
@Arnoud
‘En blogs, als deze, kunnen daar een belangrijke rol in spelen.’ Daarom moeten we niet chatten :-).
Precies.
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!