Twitter, extra of exit?
Verleden week publiceerde ik een column over zin en onzin van Twitter in vakblad MarketingTribune. Ik schreef dat de begindagen van Twitter leuk waren (ik zit nu ongeveer twee jaar op Twitter). Een beperkte groep twitterazi stuurden elkaar ‘tweets’ en zo konden we elkaar -vrienden, familie, collega’s- een beetje volgen door de korte berichtjes over en weer. Ik heb geen enorm netwerk van twitteraars om me heen verzameld. Ik volg ongeveer 200 mensen en hetzelfde aantal volgt mij. Bijna niemand kende Twitter, in die begindagen. Dat is nu wel anders. De afgelopen periode vliegen mij de ‘followers’ om de oren. Ik voel me een beetje verplicht hen ook te volgen. Maar ach, Obama en Maxime Verhaagen doen dat ook niet.
Ook de tweets vliegen mij om de oren en ik kom aan lezen, laat staan begrijpen en reageren, niet echt meer toe. Heb ik een bericht verzonden, nog geen minuut later is mijn tweet uit beeld. Wie ziet dat dan nog? Dat zal nog sneller gaan bij de twitteraars die meer dan duizend mensen volgen, nietwaar?
Na de vliegramp van een paar weken gelden is twitter nog bekender geworden. Over het twitter-kanaal werd als eerste bericht over de ramp. De uitnodigingen om te volgen en gevolgd te worden komen dagelijks binnen nu. Iedereen heeft Twitter ‘ontdekt’. Hetzelfde geldt min of meer ook voor LinkedIn. Ik ben gelinkt aan mensen die ik helemaal niet ken.
‘Ben je al aan het de-frienden,’ vroeg iemand me laatst. Huh? Nou dat is dat je iedereen die je niet direct als link wilt hebben, uit je digitale community schrapt. Dat is dan ook precies wat ik ga doen. Terug naar een handvol digivrienden. Net als in het echt. Exit Twitter. Of…. toch maar niet? Zie ik de waarde van Twitter en gelijken dan niet? Zo hadden we laatst een interview met een hoge politicus in Den Haag en we misten onze cameraman. Via Twitter wisten we binnen 2 uur een vervanger te vinden. Bedankt, Steven!
Ik heb veel reacties gekregen van mede- en tegenstanders van Twitter. De fans zien dat Twitter een online link toevoegt aan vrienden, de mogelijkheid snel informatie te wisselen, kennis op te doen, vragen beantwoord te krijgen mits je je netwerk maar goed beheert. Is er nog meer? Zijn er dan geen alternatieven en wat is dan het extra van Twitter? Moet Twitter exclusief blijven?
De tegenstanders vinden het kroeg- en prietpraat. Gezeur over iemand die z’n tanden poetst en de hond uit laat waar niemand op zit te wachten. Nu Twitter een boost krijgt, roepen velen dat het alweer passé is. Moet ik nu geen de-frienden of de-twitteren? Missen de tegenstanders de waarde van Twitter, wat zien zij niet dat de fans wel zien? Moet Twitter massamediaal worden?
Kortom, Twitter, extra of exit?
Egbert Jan van Bel is auteur van marketingboeken (won de marketlingliteratuurprijs in 2004 met 'Event Driven Marketing' en is docent MBA aan de UVA / HVA en aan de Leergang CRM van Beeckestijn. Daarnaast adviseert hij enkele internationale bedrijven op commercieel terrein, als interim adviseur bij Pleon.
Mooie beschrijving, precies wat ik er zelf ook bij voelde. Ik Twitter pas sinds kort (was eerst één van die tegenstanders die je beschreef), maar moest het toch proberen. Doordat er zoveel tweets worden geplaatst, vind ik het ook slecht te volgen. Diverse mensen heb ik direct weer verwijderd omdat ze me hele timeline vol “spamden”. Ik ben benieuwd hoe dit zal gaan als de jongere doelgroepen Twitter ook meer gaan gebruiken.
P.s.
“Ik voel me een beetje verplicht hen ook te volgen. Maar ach, Obama en Maxime Verhaagen doen dat ook niet.”
Obama volgt wel iedereen automatisch terug 😉
Je gaat toch met alle media die je gebruikt selectief om? Ik volg mensen die ik leuk of interessant vind en als ze mij terug willen volgen, is dat prima maar hoeft niet. Ik volg geen 200 mensen, omdat ik inderdaad denk dat ik dat niet kan bijhouden.
Maar twitter biedt mij (en andere vast ook) een extra mogelijkheid om thuis, aan het werk, achter de pc, in de trein, contact te leggen met mensen waarmee ik normaal niet zo snel contact zou krijgen. En zo zijn er leuke contacten ontstaan, die mij wellicht ook nog eens zakelijk iets gaan opleveren. @slijtermeisje schreef gisteren in een van haar tweets dat ze die dag meer omzet had gedraaid online en via twitter dan in haar fysieke winkel. Interessante gedachte, niet?
Ik heb nou eenmaal geen tijd om elke avond bij een netwerk, kroeg of bijeenkomst te staan om die contacten op te doen, en dit is een prima alternatief.
Voor zolang het duurt, dat wel. Want ik maak me geen illusies: het houdt vast weer een keer op. Dan is er weer iets nieuws of anders bedacht en gaan we daar weer vrolijk aan mee doen. Ook niets mis mee, toch?
Ik ben het niet helemaal met je eens GertJan. Als je een programma gebruikt als tweetdeck, kun je toch zelf kiezen per group wie je toevoegd en wie je wil volgen?
Ik richt op deze manier kanalen in op mijn stage plaats, mijn school, mijn bedrijf en prive. Op die manier kan ik kiezen wat ik wil volgen op welke momenten en mijn timeline raakt niet zo snel vol per groep.
Is je probleem dan opgelost? of krijg ik de essentie niet geheel mee van je artikel? Ben benieuwd 🙂
Twitter kan een prima kanaal zijn voor behoorlijk directe communicatie. Je moet alleen selectief zijn wat al gezegd wordt: wordt er teveel getweet waar je geen boodschap aan hebt, dan volg je zo iemand niet meer.
Dat kan dan ook op je eigen tweets toegepast worden: is hetgeen je wil brengen wel de moeite van het tweeten en daarna lezen door de followers waard of niet.
Er was ergens op internet een fasen-overzicht gepost over de verschillende fasen van Twitter-gebruikers, en dat je het beste in een van de latere fasen kon zitten: is een erg mooi overzicht alleen weet ik helaas de link niet op het moment.
Exit.
Twitter is een beetje zoiets als die SMS-dienst tijdens de uitzendingen van het Glazen Huis – iedereen die eraan meedoet kickt erop dat zijn SMSje door heel het land op TV gezien kan worden, en iedereen die thuis zit verbaast zich erover dat al die mensen de moeite nemen zulke nonsens de wereld in te slingeren.
Inhoudelijke communicatie bestaat niet uit oneliners, en als ik snel een cameraman nodig had zou ik het een stuk prettiger vinden om bijvoorbeeld telefonisch persoonlijk contact met mijn netwerk te hebben.
Daarnaast is Twitter natuurlijk een heel klein incestueus wereldje waardoor het nooit echt groot zal worden. Los van een aantal mensen die ik via sites als deze al kende (Hoi Egbert-Jan! Alles goed?) is er in mijn vrienden- en kennissenkring werkelijk niemand die Twittert. En nee, ik ken niet alleen maar ouderwetse digibeten… 😉
@Peter: ik begrijp dat ik bij deze uit je kenniskring ben gezet 😉
Complimenten voor dit artikel. Ik heb zelf dit gevoel ook. Net voor de Schiphol ramp begon ik aan mijn twitteravontuur. Eerst om te kijken of mijn bedrijf er wat aan had, later om te kijken of ik er als persoon wat aan heb. Nu ik >500 updates en >100 followers verder ben, vind ik het een erg interessant kanaal, maar zou ook zonder kunnen.
Ik geloof niet dat dit een massa product wordt. Toevallig werk ik in een branche met vakgenoten (internetmanagers, online marketeers) die het ook gebruiken, en is het een extra communicatiekanaal. Voor de meeste collega’s en vrienden is dit een ver van mijn bed show. Ik denk dat er een causaal verband is tussen de eigenaren van hippe smartphones met internettoegang (iphone, g1, nokia n95, etc) en twitteraars. Pas als je twitter op je mobiel hebt wordt het echt leuk denk ik.
Mijn positieve ervaringen zijn vooral gestoeld op het feit dat ik in zeer korte tijd met leuke en interessante mensen in contact ben gekomen. Die had ik zonder twitter niet ontmoet, simpelweg omdat ik niet zou weten hoe ik ze had moeten zoeken.
Daarnaast merk ik dat het een erg interessant PR kanaal kan zijn als je interessante dingen meldt op het juiste moment. Lezers (blogs, journalisten) pakken het nieuws op als mond op mond reclame.
Tenslotte merk ik dat ik best vaak nieuws op twitter zie dat ik ergns anders niet niet had gezien: je leest waar mensen mee bezig zijn.
Het gaat niet om blogs, het gaat niet om hyves, het gaat niet om twitter, het gaat om een verandering in communicatiegedrag die we zien. Je communiceert steeds meer, sneller en korter. Wat betekent dat voor relaties? Wat betekent dat voor de manier waarop je informatie opneemt? Wat betekent dat uiteindelijk voor je eigen ontwikkeling?
Het schijnt zelfs zo te zijn dat er ook nog mensen zijn die TV kijken zonder laptop op schoot:-)
Maar waarom is het zo belangrijk er ‘voor’of ’tegen’ te zijn?
Ik heb en wil geen hond, maar heb het daar ook niet steeds over. Je vindt op het internet wat je zoekt. Voor de één is dat (meer) contact met zijn/haar netwerk en een uitbreiding van dat netwerk en voor de ander is dat een spelletje.
Het interesseert mij al lang niet meer wat een ander daarvan vindt. Er zijn ook mensen die breien of punniken leuk vinden, dat kan, maar ik heb meer wijn aan twitteraars verkocht dan aan punnikers. Of ik daar gelijk de conclusie aan mag verbinden dat twitteraars levensgenieters zijn? Ik weet het niet, maar het is wel die categorie waar ik het liefst mee twitter:-)
@petra: dus jij twittert om wijn te verkopen? Mooi is dat! Kun je trouwens nog eens zo’n doosje pinot sturen? Vliegt er door hier in Arnhem 😉
@Marco Ben je morgen met de auto?
Ik moet je een geheimpje vertellen. Ik moet wel wijn verkopen Ik heb manlief namelijk altijd voorgehouden dat al dat digitale netwerken ooit verzilverd zou gaan worden. Jaren heb ik er over gedaan om hem te overtuigen en inmiddels gelooft hij in me:-)
Ik gooi een paar Meisjesdozen in de Meisjesbus. Mocht je met de auto zijn vindt de transactie plaats in de parkeergarage morgen:-)
@Marco – nee, jij bent nou een van die mensen die ik via deze site ken.. 😉
@Petra “Maar waarom is het zo belangrijk er ‘voor’of ’tegen’ te zijn?”
Dat is het niet, maar Egbert Jan vraagt om meningen, en die komen dan dus, zowel positief als negatief. Ik vind dat hele Twitter persoonlijk complete idioterie, maar er zijn genoeg anderen die het helemaal geweldig vinden. Allebei prima, toch?
PS – ik ben het wel met je eens over die hond… :o)
Hoeveel meer mensen er ook twitter gaan gebruiken in de toekomst, het mooie is dat ik zelf bepaal of zij onderdeel van mijn netwerk gaan uitmaken. Ik bepaal dus zelf hoe ‘massaal’ Twitter bij mij gaat worden.
Volg veel mensen die ik ook echt eerder ontmoet hebben, of met wie ik iets deel. Maar ook mensen die ik eigenlijk niet ken, zoals Petra, of marco bijvoorbeeld. Uit pure interesse voor hun visie op bepaalde zaken.
Overigens raad iemand hierboven geheel terecht Tweetdeck aan, hiermee kun je een aantal zoekopdrachten en filters instellen, die er voor zorgen dat de belangrijke informatie jou ook echt bereikt, en niet ondersneeuwt in de massa.
Niet alleen op Twitter, maar ook op andere sociale netwerken zie ik dat mensen selectiever worden – en ook móeten worden, om nog enig IRL leven over te houden 😉
– Selectiever met wie je online vrienden bent (groeit dichter naar offline vriendschappen toe)
– Selectiever met welke social communities je gebruikt. Ik zie bijvoorbeeld om me heen dat dertigers en veertigers en masse Hyves verlaten en zich registreren op Facebook. Tegelijk wordt een platform als LinkedIn steeds interactiever en daardoor populairder.
Selectiever worden met wie je volgt op Twitter past prima in die trend. De hoeveelheid ‘spam’ (followers die er overduidelijk slechts op uit zijn, zelf snel veel volgelingen te krijgen) groeit hard, vooral sinds de media twitter hypen.
@ Johan “Als we allemaal beter zouden selecteren op wie we wel en niet willen volgen, dan hoef je volgens mij ook Tweetdeck niet te downloaden.”
Nou ja.. De twitter interface is best ruk als je snel dingen wilt doen.
Twitter is voor mij al exit voordat het begint.
Ik heb me een week of 2 geleden aangemeld voor Twitter, heb wat rond gevraagd of er mensen waren die er op zaten en er zat uit mijn kennissenkring niemand op. Dus toen ben ik solo maar even twitter gaan verkennen en ik zie de meerwaarde niet. misschien is dat anders als je een netwerk van vrienden hebt, waarschijnlijk wel, maar omdat niemand uit mijn omgeving erop zit is het al snel uitgelopen op een exit. Ik heb nog wel een paar vragen gekregen naderhand over Twitter maar niemand schijnt er echt wat mee te willen doen ze blijven toch bij het vertrouwde Hyven en/of MSN-en.
Zelfde ballonnetje gaat op voor LinkedIn, met als verschil dat niemand daar ook nog maar van heeft gehoord en ik me er ook voor schuw om me daar bij aan te melden, geen vrienden/contacten is wel erg weinig. Het beeld wat ik van LinkedIn heb is nog vager als dat van Twitter en daar kon ik al niks mee. Best wel erg dat niemand van mijn opleiding (Commerciële Economie) erop zit gezien wat ik hier zo links en rechts lees over het nut.
Eigenlijk niemand schijnt molblog, marketingfacts of soortgelijke sites te bezoeken of komt er in ieder geval niet voor uit…
@Remco de Vries
de site waar jou naam heen wordt gelinkt, die heb je laten maken? of heb je die zelf gemaakt? Ik kan me herinneren dat iemand mij gevraagd heeft die site even te bekijken en mijn mening te geven 🙂 mijn feedback heeft in ieder geval niet veel gedaan 🙂
Gelukkig gebruikt iedereen Twitter op een andere manier. Voor mij persoonlijk was het ook vertellen dat de kat lag te slapen en dat ik nu met de trein naar Eindhoven ging in het begin.
Maar door dat half jaar heen ben ik het toch heel anders gaan gebruiken. Ik heb heel veel nieuwe mensen leren kennen die ik normaliter nooit tegen was gekomen. Kennis opgenomen die me anders was onthouden. Ik lees bijna geen RSS feeds/ blogs meer. Die verslaving is helemaal voorbij. Natuurlijk is de vraag wat het nu voorstelt als je zo ver van elkaar afwoont en je elkaar nog nooit hebt gezien, maar toch weten die mensen me elke keer te boeien met wat ze doen, meemaken, zien, horen, voelen, delen.
Twitter is voor mij meer geworden dan een eenrichtingkanaal. Ik gebruik het als vraagbaak, als roddelhoek, als afspraakplanner (Geen emailadres onthouden, gewoon een DM), als linkfarm, als learningtool, en nog veel meer.
Door twitter ben ik dichter bij de materie gaan zitten. Ik ben sneller op de hoogte van de dingen die om mij heen gebeuren. Zowel in mijn directe omgeving als in mijn zakelijke omgeving. Ik krijg constant geweldige dingen om te lezen, proberen en maken snel en makkelijk gepresenteerd. Ik hoef er niet meer naar op zoek, gewoon een kwestie van de juiste mensen volgen.
Door nu hetzelfde te doen als deze uitstekende volgers, krijgen deze mensen datzelfde gevoel hopelijk ook bij mij en zo ontstaat er volgens mij iets wat zonder Twitter niet zo snel ontstaat. Niet zo makkelijk dan. Ik heb namelijk vrijwel geen band met de mensen die ik via blogs of fora ken. Terwijl op Twitter er al een heleboel zijn die ik ook in het ‘echt’ de hand heb mogen schudden, gewoon omdat het kan ;-).
Ik moet wel zeggen dat ik het minder doe dan voorheen. Voorheen kreeg ik mijn werk gewoon niet meer gedaan omdat ik de drang had om constant te moeten blijven lezen en bijhouden wat iedereen doet. Dat moment is voorbij. Ik lees als ik tijd heb en ik communiceer en heb interactie als IK tijd heb. Als mensen me dringend nodig hebben dan is er nog zoiets als de telefoon.
Ik vind het prachtig om te zien dat iedereen wat anders uit Twitter haalt. Gelukkig maar.
Wie weet spreken we elkaar op Twitter, of anders ook graag ergens anders.
– @MikevHoenselaar
Twitter wordt alleen maar groter. De toekomst zit wederom, net zoals bij andere initiatieven, bij de zelfstandigheid van de eindgebruiker. Dat wil zoveel zeggen als: de mate waarin de eindgebruiker zijn/haar informatie goed kan filteren zodat de veel-teveel-geciteerde ‘kroegpraat’ niet verschijnt. De kracht ligt op dit moment ook niet bij Twitter, maar bij de API die de toegang verschaft naar allerlei applicaties die het filteren en efficiënt zoeken naar informatie mogelijk maken. Maar als je alleen maar de timeline leest van alle mensen die je volgt, dan is het lang wachten op een tweet die voor jou relevant is. Zoeken is in- en uitzoomen en inhaken wanneer jij je aangesproken voelt. Hoe meer users, des te meer informatie om uit te kiezen.
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!