Economisch weerbericht (102): Voor je het weet, werk je op een slate

Als ik terugdenk aan alle dagen die ik zonder slate sleet, lijken ze een eeuwigheid geleden. Toch is de iPad pas een paar week in mijn leven. Een hele tijd heb ik me tegen aanschaf verzet, maar toen van werkgeverswege de oekaze kwam, moest ik wel. Anders had ik ten minste gewacht op de grote Samsung Galaxy Tab en waarschijnlijk nog wat langer. Slates, tablets en pads hebben de toekomst maar als skeptische techno-optimist ben ik niet zo early-adopterig. Computers, software en internet hebben me sedert 1984 al wel voldoende tijd gekost. Het is een crime om er enigszins economisch mee om te gaan: productief, snel, en zonder toeters en bellen die alleen maar afleiden van de core business, te weten lezen, denken en typen.

Een iBook erbij

Sinds een paar jaar ben ik bovendien huiverig voor twee digitale apparaten. De aankoop van een iBook, omdat mijn rugzak was gestolen, bleek bij nader inzien geen succes. Maar ja, een dag zonder laptop – het idee alleen! De iBook was sterk afgeprijsd, want MacBooks namen het stokje over. Schitterende ervaring hoor, zo’n spierwit apparaat dat je gastvrij voorstelt om samen eens te gaan kijken of er open wifi-verbindingen aanwezig zijn. We vonden het draadloze netwerk van mijn benedenbuuf, en zo zat ik die dag alweer op internet. In no time kwam er echter ook een nieuwe werk-Lenovo, en dus ging mijn spaarzame tijd overdag naar de zwarte en ‘s avonds naar de witte. Een tijd lang was het zo, tot uiteindelijk de witte alleen nog maar mooi stond te zijn.

Tobben met twee laptops

Gelukkig was mijn oudste zoon niet te beroerd om een iBook als verjaarskado te accepteren, met name vanwege GarageBand. Uiteindelijk is dat ook niets geworden en stond het ding bij hem eigenlijk ook alleen maar voor de show. Verkopen, nu, was mijn advies en zo kwam de investering toch nog redelijk terug. Een verre veertiger en een 18-jarige die tobben met twee laptops – aan mijn lagging lifestyle lag het niet: twee computers is voor de meesten van ons gewoon de helft te veel.

Niet nog meer digitale onzin

In mijn omgeving zag ik met lede ogen mensen zich vermeien met hun iPad. Aanvallen van gadgeteritis, vond ik. Niets voor mij, ik had mijn laptop en van “apps” word ik ook niet erg enthousiast. Eigenlijk is het altijd gewoon te druk voor nog meer extra digitale onzin. Daarom heb ik ook geen smartphone maar een lichtgewicht Nokiaatje van 30 euro nieuw, exclusief 10 euro korting wegens een ingeleverd oud toestel.

Toetsenbord en cradle

Bij de gedwongen aanschaf van mijn iPad-exemplaar, begin september 2010, had ik uiteraard de tegenwoordigheid van geest om er een Buetooth-toetsenbordje bij te nemen, en een cradle. Alleen maar multitouchen, een beetje draaien en die lelijke toetsen op het scherm, waar serieuze tekstproductie onmogelijk mee is, vond ik vanaf het begin geen optie. Gadgeteritis, bah!

Onrustig en onhandig

Parmantig stond het ding voor mijn neus en deed ik mijn e-mail via de daarvoor aangewezen app. Geen succes wat mij betreft, wegens trage synchronisatie en een inbox die over de bodytekst heen staat, en die na lezing van berichten telkens weer aangeklikt moet worden. Erg onrustig en onhandig, ondanks het inderdaad prachtige scherm en de intieme combi van toetsenbord en multitouch.

Geen killer-app

Trouweloos zocht ik steeds weer mijn heil bij de werk-Lenovo, waar ik bijvoorbeeld ook heel goed in bed mee uit de voeten kan, op de armleuningen van de bank, of buiten. De volgende fase in de iPadisering van mijn leven waren Dropbox en iBooks. Via de laptop bracht ik alle pdf’s van de boeken die ik (mede) had geschreven over naar de foeilelijke iBooksenkast, plus een stel kunsttijdschriften, strips, papers en proefschriften. Best aardig, met name om aan anderen te laten zien, maar voor mij geen killer-app. Op deze manier zou mijn iPad een kwijnend bestaan leiden als met name fotolijstje en prijzig Sudoku-boekje.

Lezen, denken en typen

Zo wilde ik het niet en dagen lang raakte ik het app-araat amper aan. Maar diep in de grijze massa was een stel achtergrondprocessen aan het broeden op een list om iPad-ergonomie en -productiviteit optimaal te paren en er een voor mij werkbare configuratie van te maken. Ultiem doel: laptop aan de kant en genieten van simpelweg zonder veel fratsen kunnen lezen, denken en schrijven. Voor dat laatste had ik al de Documents-app gedownload, die een basale tekstverwerker ter beschikking stelt. Alleen gebruikte ik Documents pas, nadat ik de research voor mijn stukken op de laptop had gedaan, en dat zinde me niks.

Van knopje afblijven

Tel uw zegeningen, denk na, experimenteer en verbeter. Mijn uiteindelijke oplossing bestond uit vieren. Scherm en toetsenbord van mijn iPad waren uitstekend en het ding stond fier rechtop. Toch had ik juist die cradle nooit moeten kopen. Het is een zwaar kreng van 30 euro met een paar aansluitingen en dwingt de iPad in de rechtopstand, met het homeknopje aan de onderkant. Om echt snel en productief te kunnen werken, zo bedacht ik, moet dat geschakel met dat knopje helemaal niet hoeven plaatsvinden. Daarmee manifesteerde zich voor mijn eigen werkregime de discussie “app of browser?”, alsmede de vraag: hoe ver ga ik de cloud in, en: hoe zwaar moet een toepassing zijn opgetuigd?

In de breedte graag

Zo min mogelijk, is wat mij aangaat het antwoord op de laatste vraag. Ik moet mijn teksten goed kunnen zien, ze mogen niet kwijtraken, ik moet er een beetje rap doorheen kunnen navigeren – dat soort werk. Gewone txt-bestanden? Geen probleem: Sense & Simplicity rulez! Tekstopmaak en tig lettertypen zijn allemaal onzin. Lezen, denken, schrijven is waar het mij om gaat. Plus kunnen zoeken, voor het nodige vlees op de botten en ten behoeve van de gedachtevorming. Het complexe stuk doe ik lekker in het hoofd en voor al het andere gebruik ik de browser. Maar dan wel graag in de breedte vanwege een net iets grotere letter en net iets meer ruimte binnen de 9.7 inch van het iPad-scherm.

Simplenote

Dit besloten hebbende, kon ik het witte zware cradletje dus feitelijk weggooien. Verder designrommel te kust en te keur om de iPad in de breedte voor je snufferd te plaatsen. Een paar tientjes ben je zo weer kwijt, net als aan allerlei vermaledijde apps. Geld uitgeven voor en met je iPad is helemaal geen probleem. Maar ik wil kunnen lezen, denken en typen, een beetje cut&paste zo nu en dan – nou, dat gaat uitstekend in de browser. Negen vensters kunnen er in Safari op de iPad openstaan en dat is echt meer dan genoeg. Moest ik dus alleen nog een doodeenvoudig cloud-tekstverwerkertje ergens vandaan toveren. Het werd Simplenote van Simperium. Appje downloaden – gratis natuurlijk – accountje en documentje aanmaken en dan lekker werken in een van de negen Safari-vensters. Soms hikt Simplenote, waardoor tekst die je typt, twee keer verschijnt, maar ik houd wel van wat nukken en ben er op bedacht. Tekst finetunen doe je in de app-mode.

De Blokker-sierbordstandaard

Browser en Simplenote – dat zijn twee van de vier deeloplossingen om te komen tot een voor mij werkbare iPad-configuratie. Nummer drie is het willekeurige tijdschrift als demping onder het draadloze toetsenbordje. Nummer vier tot slot is de doorzichtige en vrijwel gewichtloze inklapbare sierbordstandaard, waar elke slate koninklijk en op de juiste hoogte in kan rusten, bij Blokker te koop voor 1 euro 99. De pootjes van die driehoeksteun worden uiteengehouden door een elastiek gedraaid te spannen, achterlangs van pootje naar pootje. Deze “triPod” is meer dan stevig genoeg voor gebruik op de bankleuning en in bed. En als een tekst helemaal klaar is, dan mail je hem vanuit de Simplenote-app naar het adres waar hij naartoe moet.

Welverdiende oude dag

Aldus kreeg mijn iPad-configuratie na twee weken modderen een uiterst zinvolle en elegante bestemming, en word ik niet afgeleid door allerlei toeters en bellen die ik bij het lezen, denken en typen liever kwijt ben dan rijk. Kranten, magazines en andere bronnen in verschillende talen staan strak geordend in mijn Bookmarks-lijst. Zo lees ik ze liever, rustiger en sneller dan via een stel goedbedoelde (cr)apps. Interessante dingen knip en plak ik snel in Simplenote. En mijn werk-Lenovo, die geniet driekwart van de tijd van een welverdiende oude dag.