Online PR en journalisten: er valt nog veel te leren
Journalisten en PR-professionals hebben online nog vrij weinig aan elkaar. Hoewel beide groepen erg actief zijn op social media, weten PR-professionals de journalisten maar moeilijk te bereiken met hun content, blijkt uit onderzoek van Smart.pr en De Perslijst.
Zenden persberichten bij PR-professionals op nummer 1
Tijdens het event ‘De koppen bij elkaar’ werden de resultaten bekend gemaakt van een onderzoek naar de werkwijze van PR-professionals en journalisten. Uit het onderzoek onder 659 journalisten en 575 PR-professionals is eigenlijk één belangrijke conclusie te trekken: beide groepen zijn actief op social media, maar zenden meer dan dat ze ontvangen. Zo gebruikt 58 procent van de journalisten Twitter actief om interessante mensen te volgen (44%) of om eigen items te verspreiden (43%). Tegelijkertijd gebruiken PR-professionals Twitter voornamelijk om persberichten te zenden (56%), journalisten te volgen (40%) en journalisten direct te benaderen (23%).
Inspiratie uit eigen netwerk
Ook op LinkedIn vindt er weinig interactie plaats tussen de twee groepen. Zo gebruikt een kleine percentage van de PR-professionals LinkedIn (5%) of Facebook (2,5%) om journalisten te benaderen. Journalisten gebruiken deze kanalen echter voornamelijk om hun netwerk uit te bouwen en interessante mensen te kunnen volgen. Nog opvallender, inspiratie voor journalisten komt nog steeds uit hun eigen netwerk, persoonlijke ervaringen of uit persberichten. Slechts zelden gebruiken de journalisten hier Twitter, blogs, Linkedin of Facebook voor.
Weinig interactie
De PR-industrie in Nederland doet het dus nog niet geweldig op social media. De content die daar ‘gepusht’ wordt is natuurlijk grotendeels bestemd voor journalisten, maar die pikken het blijkbaar niet op. Dit komt ook overeen met het feit dat maar liefst 72 procent van de journalisten zegt dat afzenders van persberichten zich onvoldoende hebben verdiept in de ontvanger. Er valt dus nog genoeg te verbeteren voor de PR-pro’s in ons land.
Tegelijkertijd geldt dat in zekere zin ook voor de journalisten. Uit de resultaten kunnen we concluderen dat zij nog te weinig gebruik maken van de kansen die er liggen met social media. Actualiteiten als de Arabische lente, Occupy en de ‘revolutie’ bij Ajax hebben ons wederom laten zien dat nieuws verslaan een stuk anders is dan vroeger. Voorheen deed een journalist verslag en stond dit dezelfde avond of de dag erna in de krant. Maar nieuws is nu uitgegroeid tot een continu proces, samengesteld uit veel verschillende onderdelen zoals blogs, persberichten, YouTube video’s en reacties op Twitter. Denk bijvoorbeeld aan de bonnetjesaffaire in de UK, waarbij de Guardian lezers opriep om journalisten te helpen om de doos met dubieuze declaraties (online) door te spitten en zodoende het verhaal beetje bij beetje uit te breiden met tips die binnen kwamen.
Als we de resultaten van dit onderzoek mogen geloven dan zijn veel journalisten in Nederland hier nog niet mee bezig omdat ook zij vooral zenden in plaats van ontvangen. Kortom, de dialoog is (ook) online nog ver te zoeken tussen PR en media.
De volledige onderzoeksresultaten
Resultaten – De Koppen Bij Elkaar 2011
Oprichter van Ovide Agency. Een bureau met een ander model. Als online marketing & PR bureau doen we het nét even anders. Met de allerbeste mensen werken we voor de mooiste merken. Niets meer, niets minder.
Het zou wat mij betreft enorm helpen als journalisten of prominente bloggers in hun bio zetten hoe we ze mogen benaderen voor nieuws. Willen ze een @reply, een DM, een mailtje, en welke onderwerpen willen ze dan? Ik merk dat veel journalisten een behoorlijk algemene bio hebben, waar ik dan als PR-vrouw niet zoveel mee kan. En veel colofons van grote blogs en sites/bladen melden ook niet heel duidelijk wie er freelance schrijven voor het medium en hoe je deze mensen mag benaderen, en voor welke onderwerpen dan. De echte, betaalde redacties van die media reageren amper op persberichten, dus ook dat maakt niks duidelijker. Het zou helpen dat we een automatisch mailtje terugkrijgen van zo’n redactie-adres met iets als: “geen antwoord of geen publicatie? zorg dan dat je de juiste persoon je persbericht opstuurt” en dan een lijstje van mensen met contactgegevens. Dan durf ik ook wat makkelijk iemand persoonlijk te benaderen. Want er is toch wel een drempel als je nog niet iedereen kent en je weet dat de journalisten jou niet kennen. Hoe kom je dan in hun gezichtsveld?
Dat ligt natuurlijk aan het feit dat journalisten eigenlijk niet benaderd willen worden… Met dan de mits en maar dat ze beledigd zijn als zij nieuws al laatste hoorden. Een vreemde situatie eigenlijk die in stand gehouden wordt door de status quo en het vooroordeel dat alle PR slecht is.
Hoe kom je dan in hun gezichtsveld? Research, research, research. Meer kan ik er ook niet van maken 😉