Beste Coolblue, kunnen we vrienden worden?

Ook professionele organisaties hebben vrienden nodig, om te worden gehoord, gezien, gewaardeerd en gesteund. Wil je als bedrijf volgers, dan moet je socialer worden. Wil je fans, dan zinniger. Voor vrienden moet je menselijk zijn. Daarom deze reeks persoonlijke brieven aan bedrijven, om hun marketing en communicatie te spiegelen aan sociaal en menselijk gedrag. Ditmaal de vraag aan Coolblue: kunnen we vrienden worden?

Beste Coolblue,

Ik was jarig. Ik kreeg een hoop berichtjes en kaartjes: “Gefeliciteerd Diederick! Omdat je jarig bent krijg je vandaag korting van ons”. Deze liep op tot wel tien procent. Dus ik dook mijn laptop in en ging winkelen.

Het was een onoverzichtelijk grote winkelstraat. Op elke wand knipperden grote banners me toe. Maar de straten waren leeg. Er was geen levende ziel te bekennen. In elke winkel werd ik verwelkomd met “Wilt u een koekje? We hebben functionele koekjes, statistische koekjes, maar wij raden u ook de marketingkoekjes aan.” De koekjes kwamen van niemand en smaakten naar niks. Toen ik er mijn buik van vol had wilde ik weigeren, maar dat ging niet zomaar. Als ik de lekkerste koekjes niet wilde, moest ik dat een stukje verderop maar regelen.

“Ik voelde me onveilig. Ik moest iemand vinden in deze totalitaire wereld”

Ook in de winkels was niemand te bekennen. Er was geen klant te zien, geen personeel om aan te tikken. Enkel een intercom waartoe ik me kon wenden, maar de anonimiteit ervan weerhield me. Elke winkel hing vol camera’s die me overal volgden. Ze hielden in de gaten hoe ik liep, waar ik stil bleef staan en hoe lang ik ergens naar keek. Het enige menselijke dat er in deze volgepropte verlatenheid te vinden was, waren posters die blije klanten uitbeeldden. Toen ik iets uit het schap pakte, hoorde ik een stem: “Er kijken momenteel vijf mensen naar dit product”. Geschrokken keek ik om me heen, maar zag nog steeds niemand. Ik legde het snel terug, maar de stem vroeg indringend “weet u het zeker?” Aarzelend pakte ik het weer terug. De prijs was nu verhoogd.

“Wilt u verder winkelen?” klonk de stem weer vanuit de andere dimensie. “Anderen kochten ook deze producten.” Paranoïde keek ik om me heen, liet mijn winkelmandje staan en holde de winkel uit, maar de inhoud van mijn mandje achtervolgde me nog lange tijd, tot vele straten verderop. De camera’s voelden steeds priemender, naarmate ik op meer reclameborden terugzag wat ik eerder had bekeken. Ik dacht dat ik gek werd. Ik voelde me onveilig. Ik moest iemand vinden in deze totalitaire wereld. In een etalage dacht ik twee winkelmedewerkers te zien: wit overhemd, stropdas. Haastig rende ik naar binnen, maar eenmaal in de winkel bleken het slechts lokpoppen te zijn. Impulsief besloot ik de controlekamer op te zoeken. Daar vond ik iemand, een mens, eindelijk, maar hij gooide me er hardhandig uit. Hoe ik het in mijn hoofd haalde om een echt iemand in zijn zaak te willen vinden? In een wereld zonder mensen, zijn de meesten al blij met een pop. Daar moest ik me bij aansluiten.

“Jullie leken allemaal echt, jullie praatten echt, jullie waren echt!”

Ik wilde dit surrealistische winkelgebied net verlaten, toen jij naar me zwaaide. Je leek een echt mens te zijn. Je had een lichtblauw shirt aan. Oranje stip op de borst en een pakketje in je hand. Je lachte naar me. Ik ging je winkel in en kwam op een plek bruisend van het personeel. Een collega van je zat aan de telefoon en wenkte me hem te bellen. Een blonde jongen sjouwde met een wasmachine. Een leuke meid stond met een laptop en vroeg of ze me kon helpen. Jullie leken allemaal echt, jullie praatten echt, jullie waren echt! “We bezorgen het wel bij je thuis. Trakteer jezelf op een ijsje”, zei je spontaan. De opluchting die ik bij je voelde zal ik nooit meer vergeten.

Ik klapte mijn laptop weer dicht, trok mijn jas aan en liep de straat op. Er rijden hier dagelijks meer pakketbezorgers dan dat er nog winkeltjes zijn, maar de ijssalon was weer open, dus ik trakteerde mezelf op mango en aardbei. En een kopje koffie zonder marketingkoekje. De volgende dag stond je persoonlijk voor de deur.

Bedankt Coolblue, dat je zo menselijk bent. Bij jou voelt internetwinkelen vertrouwd.

Mag ik je aan al mijn vrienden voorstellen?

Met vriendelijke groet,

Diederick