De valse start van QR-codes in het Westen versus hun succes in China

Er worden grappen over gemaakt in het Westen, maar ondertussen laat China zien hoe bruikbaar de QR-code is. Je ziet ze op balies, tafels, op het delen van fietsen, karaokecabines, wasmachines, automaten, apps, koffiekopjes, armleuningen van hogesnelheidstreinen.

Zo’n tien jaar geleden, toen je een urinoir of toilet gebruikte in een bar of bioscoop in Europa, was de kans groot dat je een reclameposter zag met een QR-code in de rechter benedenhoek. Westerse marketeers gebruikten de QR-code voornamelijk om mensen naar hun advertenties of websites te leiden voor meer informatie over hun product. Wat niemand dus deed, want niemand kan dat iets schelen. Niet alleen was de bedoeling verkeerd (“Ik wil je advertentie niet zien”), ook de timing en plaats waren verkeerd (“Ik ben op de wc”​​). De QR-code werd een grap, dat het duidelijkst te zien is in de blog ‘Pictures of People Scanning QR Codes‘, die voor de grap leeg is.

Zonder stigma

Voor degenen die nog zo over de QR-code denken, zou ik zeggen: kijk eens naar China. Daar schrijven ze niet over ‘De comeback van de QR-code‘, maar gebruikt vrijwel iedereen de QR-code meerdere malen per dag zonder stigma.

QR-codes zijn erg behulpzaam in het vervangen van contant geld en pinpasbetalingen. Je gebruikt ze om te betalen, fietsen te ontgrendelen, om het menu in een restaurant te openen en te bestellen. Je ziet ze op balies, tafels, op fietsen, karaokecabines, wasmachines, automaten, apps, koffiekopjes, armleuningen in hogesnelheidstreinen.

Ze werken in beide richtingen. Stel dat je bij een supermarkt betaalt. Je kunt de QR-code van de winkel scannen en het bedrag invoeren dat je gaat overmaken en aan de kassamedewerker laten zien dat je hebt betaald. Maar je kunt ook zelf een QR-code op je telefoon genereren en laten scannen door het winkelpersonee. Apps zoals Alipay kunnen deze codes zelfs genereren zonder een actieve internetverbinding. Je voegt mensen toe aan je sociale netwerk door hun QR te scannen (met dat gezegd, hier is de mijne voor WeChat), je gebruikt ze om je identiteit op websites te verifiëren en je koppelt slimme apparaten aan je smartphone door hun QR-code te scannen of ze scannen die van jou.

Momo/YouTube

Het gebruik van QR-codes is zo wijdverbreid dat straatverkopers ook QR-codes hebben, gedrukt en gelamineerd en klaar voor gebruik. Sommige straatnaamborden hebben QR-codes die het dichtstbijzijnde politiebureau tonen.

Gebruik van QR-codes is zo wijdverbreid dat zelfs straatverkopers ze hebben

Een favoriet voorbeeld van mij zijn straatmuzikanten in Xi’an, die geen lege gitaarkoffer hebben om geld in te zamelen, maar gewoon hun QR-codes laten zien.

Afbeelding: Timmy Shen

Afbeelding: Timmy Shen

Een reeks QR-codes voor apps voor betalen en eten bestellen in een klein restaurant met twee personeelsleden in een kleine food-court

Betaal online met een QR-code die op een website wordt weergegeven, dan heeft de kleine webwinkel geen complex betaalsysteem nodig (zoals iDeal)

Ik denk dat de grootste les hierin is dat technologie wordt gebruikt ten voordele van de consument. Dit was nooit het geval in het Westen en ik vraag me af of daar de QR-code zijn valse start zal overwinnen. Het Westen lijkt te kiezen voor NFC-tags voor betaling. Ze zijn in sommige opzichten superieur, minder toegankelijk en dit is precies wat een wijdverbreide uitrol zou kunnen belemmeren.

Grootste les: gebruik technologie in het voordeel van de consument

QR-codes in China werden zo populair en algemeen in gebruik vanwege hun toegankelijkheid. Iedereen kon er een printen, en je kon ze op schermen en in apps laten zien, en op die manier off- en online goed samenvoegen (meer hierover in ‘China in digitale context‘). Als je telefoon een camera heeft, is dat genoeg (terwijl niet alle telefoons NFC hebben).

Geen early adopters

Het is belangrijk te beseffen dat we het hier niet hebben over early adopters. Zo’n 70 procent van de Chinese bevolking gebruikt mobiele betalingen en het percentage is veel hoger in steden van de hoogste klasse, waar veel winkels geen contant geld of kaartbetalingen accepteren. Zelfs Chinese ouderen gebruiken QR-codes en het verbaast me, maar ze behandelen het zelf als de normaalste zaak van de wereld.

Deze video verscheen op Reddit en ik vind hem fantastisch.