Second Life worstelt met copyright wetgeving
In een wereld die verandert van ‘zo veel mogelijk geld verdienen met zo min mogelijk inspanning’ in ‘zoveel mogelijk dingen doen met zo min mogelijk geldstromen’, verandert de copyright wetgeving van een rots in de branding in een molensteen om de nek. En het is dan ook niet verwonderlijk dat steeds meer (open) bedrijven flink worstelen met die copyrights.
Op dit moment zijn de makers van het virtuele ‘Second Life’ aan de beurt: in deze wereld lopen mensen met copybots rond, die allerlei virtuele dingen kosteloos vermenigvuldigen. En da’s best problematisch voor sommige in Second Life opgestartte bedrijven:
“As a practical matter, it’s just not feasible to control copying in an environment like Second Life, which means that SL entrepreneurs are going to need businesses that don’t collapse when copying takes place.”
Boing Boing, een blog waarop al geruime tijd voor afschaffing van de copyright wetten wordt gestreden, heeft een mooie analyse van het probleem en de (on)mogelijke oplossingen. En vanzelfsprekend lees je er ook vanalles over in het SL blog.
Carl, ik begrijp even niet waar je het over hebt. Wat wordt er nu gekopieerd? En wie heeft daar moeite mee?
Je kunt in Second Life zelf dingen maken, zoals bijvoorbeeld kleding, eten en huizen. En die dingen kun je vervolgens naar believen verkopen of weggeven.
Maar nu lopen er dus mensen met software rond, waarmee je die virtuele dingen heel eenvoudig kunt kopiëren…
Grappig om te zien hoe veel commerciële content creators plotsklaps in een mini RIAA-tje veranderen. Je zou bij dit soort early adopters toch meer creativiteit verwachten…
Stelletje hypocrieten zijn het. Menig creator in SL heeft iets nagemaakt uit de echte wereld. Nu gaan ze klagen dat zij worden gekopieerd binnen de echte wereld.
Ik ben benieuwd wanneer merken / real life ontwerpers gaan klagen dat men in de virtuele wereld geld verdient met hun ontwerpen. Voorheen was dat misschien nog een eer, maar nu SL’ers gaan claimen dat het hun ontwerp is en niet gekopieerd mag worden kunnen zij dat natuurlijk nog makkelijker gaan claimen.
“Nu gaan ze klagen dat zij worden gekopieerd binnen de echte wereld.”
Moet natuurlijk virtuele wereld zijn.
@Michel: Nou, nou, dat valt wel mee. Veel mensen hebben daar unieke projecten gerealiseerd, die in niets lijken op “First Life”. Daar is een hoop tijd en creativiteit in gestoken en dan is het gewoon lullig als iemand je briljante concept kopieert. Als die kopiïsten nou consequent zijn, dan moeten ze natuurlijk een Third Life op het net zetten.
Ik pleit al een half decennium voor het vervangen van ‘copyright’ door ’the right to copy, alter and re-use’. Met copyright leg je namelijk de waardering ná de creatie (niet het creéren, maar het eindproduct wordt geldelijk gewaardeerd), terwijl volgens mij juist die creatie het waardevolst is.
Met het afschaffen van de copyright wetgeving wordt een vloedgolf aan creativiteit gegenereerd. Wellicht dat Second Life hier een voorlopers-rol in kan vervullen.
Een vloedgolf aan creativiteit? Kijk eens om je heen, Carl: neem alle marketingweblogs for instance. Die schrijven nu al veel te vaak hetzelfde. Complete weblognetwerken (Blieb.nl bijvoorbeeld) bestaan vrijwel uitsluitend dankzij de huidige copy-paste-cultuur. Niks origineels, alleen maar content van andere sites voergenomen. Creativiteit? Integendeel. Als auteursrechten werkelijk worden afgeschaft, lees je nergens nog iets origineels. Wie gaat er nog tijd, geld en moeite steken om iets origineels te schrijven, als een ander er ogenblikkelijk mee vandoor gaat?
Paténten staan creativiteit in de weg. Auteursrechten houdt het juist in stand.
@Anders: Het feit dat er gigantisch veel gekopieerd wordt geeft alleen maar aan dat er gigantisch veel gekopieerd wordt, niet dat er minder gecreëerd wordt.
Wat het wél aangeeft, is dat een digitaal eindproduct vandaag de dag al bar weinig waarde meer heeft. Waarde is immers afhankelijk van schaarste, en de copy/paste-cultuur helpt die schaarste effectief en snel om zeep.
Waar ik dus voor pleit is het verschuiven van de waardering van het eindproduct naar de creatie ervan. Want die is uniek (aan een persoon, een tijdstip en een plek gekoppeld), en dus niet te kopiëren.
Het is voor de eindgebruiker totaal niet interessant wie iets heeft gemaakt, behalve wanneer het celebrities betreft. En zelfs dan nog is de waardering voor degene die het creërt maar betrekkelijk: Marco Borsato schrijft geen liedje zelf, maar krijgt wel alle credits. Nu ontvangt de oorspronkelijke schrijver er – terecht, natuurljik – nog geld voor. Maar wat als Borsato straks alle nummers van startende muzikanten kan afstruinen om een potentiële hit gratis te kopiëren, wat zou hem dan nog tegenhouden? Niks of niemand natuurlijk, maar je bereikt er wel mee dat startende zangers zich wel drie keer bedenken voordat ze iets nieuws creëren.
@Anders: Juist muzikanten zouden enorm profiteren van het wegvallen van de copyright wetgeving!
Op dit moment zijn er heel erg weinig muzikanten die een netjes belegde boterham verdienen. En dat komt door de ‘copyright loving’ muziekindustrie: die verkleinen de kans dat jij ooit iets verdient door enkele honderden muzikanten gigantisch te pushen, terwijl de vele miljoenen minder ‘commercieel interessanten’ nauwelijks tot geen aandacht krijgen, en dus alleen maar geld kwijtraken door met hun in zee te gaan.
Van elke euro die jij aan muziek besteedt gaat ruim 85% niet naar de muzikanten. Hoeveel geld denk je dat er vrijkomt voor het betalen van die muzikanten voor leuke optredens, als je die miljarden verslindende muziekindustrie er tussenuit haalt?
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!