Luidt Google haar eigen einde in?
Is het einde van google in zicht? Misschien wel. Want google heeft besloten om een algoritme te ontwikkelen voor de selectie van nieuwe medewerkers. Gisteren schreven Webwereld en HRlog er al over, vandaag was het ook te luisteren op Business Nieuws Radio.
Het idee is eenvoudig: we kijken naar de beste mensen in het bedrijf, maken complete profiellijsten van wat die mensen zijn, doen, weten, etc. En op basis daarvan maken we profielen van mensen die het best geschikt zijn. Er is immers geen betere voorspeller van gedrag dan… gedrag. De vragen variëren van het lezen van een krant tot het hebben van een hond of het opstarten van een not for profit project. Er zitten geen hypothesen achter, enkel het gedrag van andere medewerkers. Het idee lijkt op zich niet slecht, maar google vergeet in deze één zeer fundamenteel punt.
Wat men vergeet is dat mensen die nu, in de huidige omstandigheden, goed functioneren, misschien in andere, veranderende omstandigheden dat niet doen. De beste verkopers in tijden van opgaande economie zijn vaak de slechtst presterende in tijden van neergaande economie. Dat terwijl relatiebouwers die in goede tijden veel minder scoren, dat in slechte tijdens juist wel doen. Om maar een voorbeeld aan te halen.
Daarnaast komt veel innovatie voort uit frictie. En als je op zoek gaat naar ‘gelijke’ mensen, ben je dus een killer van je eigen innovatie. Het argument dat er nu ook een verscheidenheid van mensen in zit gaat niet op, want met dit soort systemen faseert die verscheidenheid zich er namelijk uiteindelijk altijd uit. En eenheidsworst is nooit goed voor een bedrijf. Ook verminder je je flexibiliteit, aangezien een computer niet kan inspelen op nieuwe ontwikkelingen, waarvoor andere mensen nodig zijn.
Nu zal het ongetwijfeld minder zwart-wit zijn als het gebracht wordt, maar het volautomatisch selecteren van personeel is een dodelijk idee. En hoe goed google programmeurs ook zijn, het kan het einde van hun bedrijf inluiden.
Freelance professioneel bemoeial. Kijkt altijd naar het fundamentele probleem, niet de quick fix. Centrale focus zijn de (online) dialogen met klanten, stakeholders, medewerkers en toekomstig medewerkers (afhankelijk van de opdracht). Actief als interim community manager, projectleider voor nieuwe corporate recruitmentsites, adviseur bij verschillende start ups en inspirator m.b.t. de toekomst van werk (de arbeidsmarkt van de 21e eeuw).
Dit wiel heeft Google ook zeker niet zelf uitgevonden. Dergelijke methoden worden in Amerika al langer gebruikt. In de arbeids- en organisatiepsychologie wordt hier ook al jaren onderzoek naar gedaan.
Een belangrijk manco in een dergelijke systeem is, lijkt me, dat mensen de wenselijkheid van bepaalde vragen gaan anticiperen. De meeste mensen snappen wel dat je een vraag als “Startte je op de basisschool clubjes?” met ‘ja’ (leiderschap) moet beantwoorden, als je gunstig uit zo’n test c.q. algoritme wilt komen.
Juist, dat zie ik dus wel als een mogelijk nadeel: dat mensen ‘sociaal wenselijke’ antwoorden gaan geven. Dat is trouwens in de psychologie ook een bekend probleem. Maar dat is wel een ander probleem :p
Ik denk dat het geven van ‘sociaal wenselijke’ antwoorden wel mee zal vallen. Stel een paar keer op een andere manier dezelfde of een soortgelijke vraag en mensen vallen snel genoeg door de mand. Als je een algoritme kunt schrijven neem ik aan dat je daar ook aan gedacht hebt…
Daarnaast vind ik het wel erg jammer dat dit bericht zo enorm subjectief is geschreven. Uiteraard moet een item een pakkende titel hebben maar ik denk dat dit iets te ver gezocht is…
De laatste tijd valt me steeds meer op dat er vooral dramatische koppen op Marketingfacts staan, zonder dat de inhoud echt indrukwekkend is. Op zich past dat wel bij marketing, maar het zorgt er wel voor dat Marketingfacts daalt op mijn favorietenlijstje. Graag zou ik weer meer stukken van Marco zien met verfrissende blikken op de nieuwste ontwikkelingen in marketingland, zoals anderhalf jaar geleden.
@Erik: vind dat persoonlijke visies op de markt wat mij betreft prima passen op Marketingfacts. Ben het overigens wel met je eens dat de stukken de laatste tijd iets te dramatisch zijn en dat de onderbouwing van die stukken vaak flinterdun zijn. Ik zou dan ook graag zien dat dit soort zaken beter onderbouwd worden door feiten en cijfers.
Kom ik daar mijn reader nou voor uit? ;-P
Goed, titel was wat gedramatiseerd, is inmiddels door Marco wat aangepast.
Ik ben echter een heilig gelover in het feit dat mensen de organisatie maken. Het bedrijf doet er nooit echt toe, het zijn de mensen die er zitten die het verschil maken. Daarom kan ik er ook niet tegen dat men in de politiek altijd zegt dat het niet om de poppetjes gaat, want dat is het enige waar het om gaat. De poppetjes en hun persoonlijke visie en karakter.
Hoe je het ook went of keert, ik geloof dat een algoritme gebruiken voor de selectie van mensen, als is het maar de eerste selectie, een twijfelachtige zet is. En dat psychologen zeggen dat als er geen hypothese achter zit een vraag dus niet nuttig is, nee, dat is niet per definitie zo. Maar wat je met elk systeem krijgt is een te eenzijdig personeelsbestand. En dat werkt dus nooit.
Het is als een wielerploeg, je hebt knechten en waterdragers nodig om de toppers te laten functioneren. Real Madrid heeft met zijn sterren ensenble nooit gefunctioneerd, pas toen er een aantal toppers verdwenen voor ‘mindere’ goden ging het lopen. Brazilië is geen wereldkampioen, omdat enkel individuele klasse niet genoeg is. Dat is wat ik wil zeggen, en dat is de valkuil die google nu voor zichzelf zet.
de mogelijke valkuil mocht google stom genoeg zijn om erin te trappen :p
@ Bas: Dat is al genuanceerder. Maar gebruik dan als titel: “Google graaft eigen valkuil door blind op technologie te vertrouwen” ofzo. Dan erger ik mij niet als je je kop niet kan waarmaken en ben ik wel geïnteresseerd in je visie.
@ Marco: Ik word meteen op mijn wenken bediend door drie prima stukken op de zaterdagochtend. 😉 Maar misschien is een wat stevigere eindredactie een idee? Want het gaat zeker niet alleen over Bas.
@Erik: eindredactie op weblogs is vloeken in de kerk. Weblogs zijn er om eigen meningen te geven, binnen bepaalde richtlijnen. Die gelden voor elk blog anders. Marco stelt de richtlijnen op, en stelt ze soms bij. Een eindredactie is iets uit een traditioneel uitgeefconcept, in mijn optiek. Het nieuwe uitgeven is een wereld van meningen, die niet per sé gelijk gestemd hoeven te zijn.
@Erik: eindredactie op weblogs gaat mij inderdaad ook te ver; redactionele richtlijnen zouden echter geen overbodige luxe zijn. Ben daar al ruim een jaar mee bezig maar het is één van de dingen die maar blijven liggen 🙁
Daarbij wie zegt dat ze dezelfde mensen aan nemen, misschien zoeken ze wel juist een gedrag wat zich tegenovergesteld gedraagt, ten opzichte van het huidige team…
Het gaat hier dan wel over (nieuwe) marketing, maar of er veel van geleerd wordt? Schreeuwende interrupties (koppen in mijn feedreader) zijn passé…het grootste deel van je lezers vinden je via pull…stop pushing!
@Roy: nog ’s . . . .
‘k ben je even kwijt denk ik.
Natuurlijk is een weblog een medium waar ruimte is voor meningen, maar naar mijn mening schiet de auteur van dit stuk door in zijn visie. Het stuk heeft een onnodig negatieve invalshoek.
Ik zie hier de laatste tijd meer postings voorbijkomen die vanuit populaire standpunten worden geschreven (de ondergang van Google, bedrijven die in het nauw worden gedreven door bloggers enz.). Ik lees liever positieve berichten op een weblog dat over nieuwe ontwikkelingen in marketing, communicatie en internet gaat.
Eindredactie is een zwaar middel, maar misschien kunnen de bloggers meer stil staan bij wat de lezers daadwerkelijk interessant vinden om te lezen.
@sint: laat ik duidelijk zijn dat ik persoonlijk zeer positief over google ben. Dit heeft niets met google bashing te maken (mijn eerdere microsoft artikelen zijn daarentegen wel gespekt van enig sentiment). Ik geloof echter dat een dergelijk systeem een doodssteek kan zijn voor innovatie in een bedrijf en bij google is dat dodelijk voor het bedrijf. Ik heb gepoogd dat te onderbouwen met voorbeelden, maar helaas lijken die niet zo goed over te komen als ik bedoeld had.
@Sint: je draaft nu wel erg door over deze posting. We hebben inmiddels de titel aangepast en Bas heft inmiddels twee keer aangegeven dat hij het anders bedoeld dan blijkbaar bij sommige mensen is overgekomen. Wat moet hij nu nog meer?
Vwb de discussie over eindredactie; ik heb vandaag wel definitief besloten dat er op korte termijn een redactionele richtlijnen gaan komen. Is soms toch best lastig om enerzijds iedereen de vrijheid te geven om te schrijven wat hij wil en anderzijds een herkenbaar format te brengen dat de lezers aanspreekt. Leuke uitdaging voor 2007!
Even niet over de titel, maar puur over de inhoud…
Ik vind het punt dat je maakt eigenlijk helemaal niet zo goed. Google heeft, mijns inziens, voor ogen om op een meer gesegmenteerde wijze mensen te kunnen selecteren. Als een bedrijf vergelijkbare kandidaten op het oog heeft, dan kan dit er voor zorgen dat er een betere beslissing gemaakt wordt.
Je kan hetzelfde zeggen over een bank die een voorspellingsmodel maakt op basis van mensen die een Credit Card hebben. In andere economische omstandigheden is een persoon die hierdoor aangeschreven wordt misschien helemaal niet meer interessant. Toch schijnt deze benadering beter te werken dan blind de telefoongids te pakken en daar adressen uit aanschrijven.
Een model dat rekening kan houden met alle externe factoren heeft meestal geen voorspellende waarde meer en is “iets” moeilijker te maken. Ik ben het dan ook helemaal niet eens met het idee dat Google haar eigen valkuil graaft
Groet,
Michiel
@Marco: Ik heb de eerdere titel niet gezien dus zal ik van je moeten aannemen dat de posting al flink is afgezwakt.
Ik heb al gezegd dat ik vind dat het stuk minder negatief had kunnen zijn. Je zou namelijk ook kunnen oordelen dat deze methode Google kan helpen om te onderscheiden welke mensen het meest geschikt zijn. Naast tegenstellingen zijn er ook veel overeenkomsten tussen de mensen die noodzakelijk zijn in een positief economisch klimaat en in mindere tijden. Vergeet niet dat Google zijn marktaandeel heeft veroverd in een periode waarin het zeker geen vetpot was in de ICT en de wereldeconomie in het algemeen. Daarnaast worden vergelijkbare methodes al toegepast in het bedrijfsleven. Ook nu ik de posting nogmaals lees weet Bas mij niet te overtuigen. Al hoeft dat natuurlijk ook niet beslist 🙂
Verder moet ik misschien mijn kritiek ook wat nuanceren. Ik ben het eens met de stelling dat een eindredactie het einde zou betekenen van de vrijheid van de diverse bloggers. Maar dat bepaalde richtlijnen voor de bloggers wel als leidraad kunnen dienen. Hier heeft men wellicht zelf ook ideeën over. Ik zou als blogger graag schrijven over dingen die mij bezighouden, maar tegelijk een breed publiek proberen te bedienen.
Marketingfacts is een goed voorbeeld hoe dit kan door de input van diverse auteurs te combineren in één medium. Wat ik probeerde te zeggen is dat je misschien wilt voorkomen dat MF teveel een spreekbuis wordt om de meningen van individuele personen te verkondigen. De discussie die naar aanleiding van deze post is ontstaan toont wel aan dat er heel veel grijs zit tussen het zwart en wit.
Bij dat laatste sluit ik me helemaal aan Sint; ik heb afgelopen week dan ook een tweetal emails naar alle bloggers gestuurd met het vriendelijke verzoek om met wat meer feiten & cijfers te komen en wat minder met op emotie gebaseerde postings. Het blijft lastig om 80 springende kikkers in één emmer te houden zullen we maar zeggen (uitspraak van ene Peter W.).
hmmm, gratis massage…. ik denk dat ik toch maar ga solliciteren
Google snapt goed dat als je de waarde van vakidiioten maximaal wilt benutten je ze dan als een idioot hun vak moet laten beoefen. Trivia en dagelijkse beslommeringen zoals ontbijten, (af)wassen, administratie etc moet je ze uit handen nemen, das voor de gewone mens…
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!