Blogstress?
Vanmorgen werd mijn aandacht getrokken door een artikel op de voorpagina (met vervolg op pagina 3) van dagblad De Pers. De nieuwste webtrend is blogstress kopt deze krant. Stress is een lichamelijke spanning die optreedt als we lichamelijk of geestelijk dusdanig worden geprikkeld dat we niet meer aan de eisen die de omgeving aan ons stelt, kunnen voldoen. Stress kan positief of negatief zijn. Positieve stress, ook wel eustress genoemd, treedt op als er iets leuks gebeurt waar je stress door ervaart, bijvoorbeeld als je gaat trouwen. Negatieve stress, distress kan lichamelijke gevolgen hebben en schadelijk zijn voor gezondheid. Maar dat terzijde.
In het artikel wordt gesteld dat 750.000 Nederlanders ooit een blog zijn begonnen, maar dat eenderde daarvan binnen drie maanden weer met de blog stopt. Vanwege te weinig inspiratie, te weinig tijd of een writer’s block. Ik ben benieuwd hoe lang het duurt voordat de American Psychiatric Association blogstress op gaat nemen in de DSM-IV, de manual waarin alle psychische aandoeningen worden beschreven en wat de diagnostische criteria voor blogstress dan zullen zijn.
Caroline Korsten is actief op het internet sinds midden jaren negentig. Ze studeerde communicatie en (gezondheids)psychologie en heeft een brede kennis en werkervaring op het gebied van PR, journalistiek, marketingcommunicatie en reputatiemanagement. Gewerkt bij diverse multinationals. Deze Europa-trotter woonde vier jaar in Duitsland en twee jaar in Engeland. Geinteresseerd in alles wat met online communicatie en psychologie te maken heeft.
Grappig, de ene blogger verwijst naar de andere blogger 😉
Heb overigens de link inmiddels toegevoegd in het bericht Matthijs; leuk artikel geworden!
Hey, was “maar dat eenderde daarvan binnen drie maanden weer met de blog stopt” niet een uitspraak van ondergetekende 😉
@Marco: tsja, dat soort verwijzingen sneuvelen gaandeweg. Er stond ook nog “vuistregel” ergens in een eerdere versie…
@Marco: jouw naam staat in het artikel in De Pers niet genoemd 🙂
@matthijs: maakt ook niet uit; zoals gezegd, is een leuk item geworden. Ook interessante aanvulling van Caroline hier!
Kan me overigens wel de psychische druk voorstellen van veel bloggers. Ook ik heb die van tijd tot tijd. Ook één van de redenen dat ik destijds heel bewust ben overgestapt naar het groepsblog-model.
Ik had het vanochtend in de trein ook al gelezen, een leuk stukje waar veel bloggers zich wel in herkennen vermoed ik. Ik ben direct naar Frank’s site gegaan maar kon er daar nog niets over vinden.
Blogstress is wel een interessant fenomeen. Ik blog graag alleen wanneer ik ook echt wat te melden heb, alleen soms duurt een periode wel heel erg lang waardoor je gewoon merkt dat je blog aan interesse afneemt. Wat moet je dan doen, iets gekunsteldst online plaatsen of toch maar wachten?
Ik wacht liever, maar dat kost wel bezoekers. Aan de andere kant: mensen die echt geïnteresseerd zijn gaan toch niet weg.
Ik denk dat het voor de gemiddelde blogger – iemand met 50 tot 100 bezoekers per dag – wel zal meevallen. Die laat zich de kop echt niet gek maken.
Anders wordt het, als je weblog 1.000 of 10.000 bezoekers per dag trekt. Dan wordt er echt iets van je verwacht. En in dat geval zou ik ook de kriebels krijgen.
Overigens blog ik zelf al een jaar of vijf en dat doe ik in mijn eigen tempo. Als ik zin en inspiratie heb, schrijf ik een stukje en anders niet. Het resultaat is vier tot vijf postjes per week.
Voor wie geinteresseerd is, mijn laatste stukje gaat over Twitter en Jaiku.
Er is al ook een medicijn tegen blogstress: RSS. Als je bezoekers weten dat je niet al te vaak of regelmatig blogt moet je regelmatig proberen ze een RSS-feed in de mik schuiven, denk ik. Zo houd ik bijvoorbeeld Usarchy bij en Buro Renkema. Dus: Keep spreading the abbreviation!
Leuk artikel. Ik heb er ook gelijk een stukje over geschreven op mn blog. Een aanvulling nog, want zie ik het goed dat de voorbeelden gaan over de negatieve stress van bloggen? De andere kant is er ook. Inspiratie, enthousiasme, alleen maar willen schrijven, verhalen in je hoofd. Is en geeft ook stress, maar kent een positieve bron. Alleen het eindresultaat van een + of – spanning is volgens mij hetzelfde: opbranden.
http://www.mariannevanmunster.blogspot.com. Voor de liefhebbers 🙂
Ik kan me die blogstress ook wel voorstellen. Ook ik probeer eigenlijk minimaal dagelijks wat te schrijven. Dat lukt helaas niet altijd, je moet maar net een leuk onderwerp vinden en ook nog de tijd maken er iets over te schrijven.
Als ik op vakantie ga of een weekendje weg (zoals afgelopen weekend toevallig) dan probeer ik zelfs artikelen vooruit te schrijven die dan automatisch op het geplande tijdstip getoond worden zodat er geen lange stilte valt. 🙂
Marco heeft het wat dat betreft goed geregeld met zo’n lading bloggers die de druk wat kunnen wegnemen. Ik heb hetzelfde concept alleen nog lang niet zoveel (active) bloggers..
Ik heb al tijden last van blog stress geloof ik. Haha wat een onzin, ik geloof er niks van.
Het maakt denk ik wel een groot verschil of je vooral kleine en wat kortere (nieuws)berichten schrijft of juist diepgaande en uitgebreide artikelen die meer onderzoek nodig hebben. Die laatste categorie zorgt er natuurlijk wel voor dat je minder vaak publiceert. Ben wel met Marianne eens dat de ‘stress’ twee kanten heeft en dat je er juist ook veel energie en inspiratie uit kunt putten. Het geeft ook wel een (bijna verslavende) kick als je merkt dat de bezoekers aantallen steeds verder stijgen. Maar ja je moet wel accepeteren dat het een redelijk vluchtige wereld is waarbij je voor velen maar zo ‘goed’ bent als je laatste reeks artikelen. Geweldig toch? 😉
Ik heb constant last van Blogstress. Dat ik met een biertje tv zit te kijken en dat ik weet dat er nog nieuws is dat ik nog niet op de blog heb gezet. Ik moet me eigenlijk relaxt voelen, maar helaas: ik word ongemerkt richting pc gedreven. Dikke stress voor afgelopen week. Ik ging met mijn collegablogger Daan een week naar Kreta. En het is natuurlijk not-done om de blog een week lang leeg te laten, er kijken dagelijks toch 1500 mensen op de site. Flink voorwerken dus maar. Nee, bloggen is niet zomaar een hobby, het zit 95 procent van de tijd in mijn hoofd. Maar goed, de statistieken en de reacties maken veel goed. We groeien nog steeds. Blogo ergo sum…
Ik moet zeggen dat ik op Blognomics nou niet echt veel motivatie heb opgedaan. Beetje suffe bende hoor. De oubollige sfeer en dito maatpakken vertegenwoordigen absoluut niet mijn gevoel bij bloggen: jeugdigheid, brutaliteit, lol en interactiviteit. Zal wel te maken hebben met de entreeprijs (ca 270 euro)en dat de meeste aanwezige mensen er waren om uit te vinden hoe je geld kunt verdienen door anderen te laten bloggen…
De oorzaak van blogstress is het verwachtingspatroon dat is geschapen: zowel bij de blogger als ook bij zijn of haar schare lezers. Wanneer een blogger regelmatig zijn of haar blog bijwerkt, dan ontstaat bij de lezers de verwachting dat er ook regelmatig actualisering optreedt. Kom je dan een aantal keren langs en er is niets bijgekomen, dan kan ik me voorstellen dat je een groeiend gevoel van teleurstelling bekruipt dat de blogger het allemaal maar op zijn beloop laat. Een blog met meer dan 1.000 vaste bezoekers heeft een ander verwachtingspatroon dan een blog met pakweg 40 bezoekers. Een blog is toch iets persoonlijks? Ieder moet, nee mag daar op zijn eigen wijze invulling aan geven.
Blogstress onder lezers, zullen we het daar eens over hebben? Ik lees zo langzamerhand steeds minder blogs, wegens de algehele informatieoverbelasting, de vele niemendalletjes en de napraterij. En bij mensen buiten het internetwereldje zijn blogs en rss nog steeds tamelijk onbekend. Ik krijg bij blogs hetzelfde gevoel als pushtechnologie in 1997. Het brengt informatie naar de ontvanger die daar niet op zit te wachten. Dat fenomeen heeft een jaartje gehypt en is toen in de eeuwige bitvelden verdwenen. Het wordt tijd om te ontbloggen.
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!