Lezers van mijn postings over narrowcasting hier op Marketingfacts zullen inmiddels wel weten hoe ik over containeronbegrip narrowcasting denk. Deze door ‘narrowminders’ gedomineerde markt heeft absolute potentie maar blijft vooralsnog hangen in het paradigma van onwetende en ‘slimme’ aanbieders die ook een graantje willen meepikken uit deze langzaam ontluikende maar nog schuwe markt.
Nadat aanvankelijk vanuit alle hoeken en gaten partijen deze markt opkwamen op zoek naar snel geld is men na een periode van een verklaarbaar lokaal ‘sur place’ en het voelbare effect van ook internationaal omvallende bedrijven toe aan een fase waarin locatiegebonden dynamische beeldschermcommunicatie weer wat lijkt te populariseren. Niet in het minst door de aantrekkende economie maar vooral omdat het kaf enigszins gescheiden wordt van het koren.
Ook het groots opgezette KPN Narrowcasting ondervindt de gevolgen van deze marktbeweging want men reorganiseert maar weer een keertje. De CEO (Robin Beker) en CFO verdwijnen van het toneel en worden vervangen door ’zware mannen’ die het accent gaan aanbrengen op dienstverlening aan iedereen die het hebben wil. Mooi rationalisme van KPN, nu de rest nog want het blijft verbazingwekkend hoe bedrijven zoals bijvoorbeeld het Postkantoor verdwalen in de vele begrippen rondom beeldscherm-communicatie op locatie en afgedwongen attentie voor een wachtrijnummertje op een beeldscherm verwarren met werkelijke aandacht voor commerciële content.
In dat kader is ook het overzichtje van Hans Peter Akkerman op zijn weblog Narrowcasting.blieb narrowcasting.blieb wel relevant. Een van zijn conclusies dat de grens tussen narrowcasting en broadcasting vervaagd wordt onderschreven in deze posting van een jaartje terug. Narrowasting is niet meer dan een op locatie gerichte video-uitzending met relevante inhoud punt
