Wantrouw de journalist!
Slechts kleine groep schrijvers oefent veel invloed uit
Op zoek naar informatie over een of ander onderwerp? Wantrouw de stukken in de krant! Slechts een klein aantal mensen – de journalisten – bepaalt er de publieke opinie, blijkt uit onderzoek.
Geeft dit jullie ook zo’n ‘duh?!?’ gevoel? Natúúrlijk zijn er veel meer lezers dan journalisten. Da’s al eeuwen zo. Maar is dat een reden om ze te wantrouwen?
Toch stond bovenstaand intro afgelopen donderdag in het NRC…
Met een iets andere insteek, dat wel. De journalisten zijn nu door consumenten vervangen:
Slechts kleine groep gebruikers oefent veel invloed uit
Op zoek naar een nieuwe camera of fiets? Wantrouw recensies op vergelijkingsites. Een klein aantal gebruikers bepaalt er de publieke opinie. Dat blijkt uit onderzoek.
Uit onderzoek in Nederland en Engeland blijkt dat slechts pakweg 10% van de consumenten de reviews en recensies schrijft, die door de andere 90% gretig gelezen worden. Niet toevallig precies die 10% creatievelingen waar we ons met brandgagement op richten. Maar om daarom al hun berichtgeving maar direct als ‘te wantrouwen’ te kwalificeren? Dat mij een beetje te ver.
Wat denken jullie: is een kleine groep consumenten minder te vertrouwen dan een nog veel kleinere groep journalisten?
Carl Mangold is een expert op het gebied van kunstmatige intelligentie (AI), met de focus op het veilig en ethisch verantwoord inzetten van deze technologie. In de loop van zijn carrière heeft Carl de evolutie van AI in marketing van dichtbij meegemaakt. Waar AI aanvankelijk vooral werd ingezet om prospects te herkennen en segmenteren op basis van hun klik- en koopgedrag, heeft de technologie zich inmiddels ontwikkeld tot een krachtig middel dat (klant-)communicatie over de volledige breedte kan ondersteunen of zelfs vervangen. Stonden ethiek en privacy altijd centraal bij de toepassing van AI voor geautomatiseerde klantsegmentatie, met de opkomst van generatieve AI zijn veiligheid en betrouwbaarheid nog belángrijker thema's geworden. Carl zet zich in om bedrijven te begeleiden bij het verantwoord implementeren van AI-oplossingen die niet alleen efficiëntie en klanttevredenheid verhogen, maar ook voldoen aan de hoogste ethische en veiligheidsstandaarden. Met zijn diepgaande kennis van AI en zijn toewijding aan veilige praktijken, helpt Carl organisaties de balans te vinden tussen innovatie en verantwoordelijkheid. Zijn werk draagt bij aan het creëren van betrouwbare AI-systemen die zowel de bedrijfsdoelen als de belangen van klanten dienen.
Of draai het om. Waardeer je een recensie van een consument anders dan die van een journalist? Eigenlijk wel omdat ik van een journalist verwacht dat hij/zij een min of meer objectief verhaal maakt. (Altijd kritisch blijven 😉 ) Een consument zal misschien eerder een voorkeur of afkeur voor een bepaald merk laten doorschemeren. Het voordeel is dan weer dat een consument iets al langer gebruikt als een consument.
In mijn eigen informatiebehoefte vullen ze elkaar naadloos aan.
De kop van het artikel in het NRC is wat te sterk aangezet maar ze hebben wel een punt. Een cijfer van een gebuiker drukt de mate van tevredenheid uit, op haar beurt weer afhankelijk van het verwachtingspatroon van een consument. Het zegt wat minder over de kwaliteit van een product ten opzichte van andere producten in de markt.
Maar goed, ook wel eens gehoord dat “veel subjectieve meningen en objectieve mening kunnen vormen”. Theoretisch niet sterk maar het punt heeft wel een kern van waarheid.
Neemt niet weg dat gebruikservaringen wel zeer zinvol en interessant zijn. En fraude en misbruik door winkels of fabrikanten is niet helemaal te voorkomen maar wel te beperken.
Ik las het stuk van NRC online en ben het met de mensen hierboven eens dat de kop niet geheel aansloot bij de inhoud van het artikel.
De strekking van het artikel was volgens mij vooral dat je je bij het lezen van recensies en andere user generated content moet realiseren dat de informatie niet per definitie representatief is voor de gehele internetpopulatie, laat staan voor jouw perspectief. Dat betekent nog niet direct dat de informatie onbetrouwbaar is. Uit de aangehaalde onderzoeken bleek volgens mij dat veel lezers van deze beoordelingen de waarde van de beoordeling relateren aan de autoriteit van de site, in plaats van zich te realiseren dat een positieve of negatieve uitlating over een product slechts de mening van één persoon of één specifieke doelgroep vertegenwoordigt.
NRC.next zette er een nog stommere kop boven: “Wantrouw het web!”.
Het stuk zelf was inderdaad genuanceerder. De vergelijking met journalisten gaat deels op, maar gaat ook deels mank: van kranten weet je dat er een boel redactionele checks & balances in werking zijn die zorgen dat de kwaliteit redelijk okee en niet gebiased is. Op internet geldt dat niet direct, en moet je eraan denken om bijvoorbeeld bij meerdere sites te rade te gaan, en niet af te gaan op één oordeel. De toonzetting komt dus voornamelijk door de kop en de onderkop; het is aardig te bedenken dat die steevast niet door de oorspronkelijke auteur maar door een koppenmaker worden geschreven.
Mijn eigen ervaring is dat op weblogs en communitysites men altijd dondersgoed in de gaten heeft als iemand zich op een verdacht positieve manier uit over een bepaalde firma of een zeker product.
@Jaap: Dan hadden ze nog beter de kop “Wantrouw de wereld” erboven kunnen zetten…
Ik ben overigens net als jou van mening dat die kop waarschijnlijk niet van de schrijver, Marie José Klaver, maar van een sensatiebeluste kopjesredacteur afkomstig is. Marie José is over ’t algemeen juist bijzonder genuanceerd in haar berichtgeving.
@Simon: Handige referentie, die naar de code van Bordeaux. Die kenden veel bloggers – waaronder ik – waarschijnlijk nog niet 😉
Overigens ben ik van mening dat de moderne lezer slim genoeg is om waarheid van propaganda te scheiden. De uitdrukking ‘het staat zwart op wit’ is al een hele tijd hopeloos ouderwets.
Denk dat je het artikel niet geheel snapt Carl. Het gaat erover dat de mening van een consument op een site als bijvoorbeeld Kieskeurig.nl niet perse representatief hoeft te zijn voor de prestaties van het beoordeelde bedrijf. Een journalist schrijft met een hele andere belangen dan dat een consument dat doet.
Heb je hier Marie-José acheraf nog over gesproken Lianne? Is namelijk niets voor Marie-José om het verhaal te verdraaien.
Marco, Ik heb Lianne het artikel laten lezen. Zij heeft de gelegenheid gehad om te reageren. Ik ben overigens niet van mening dat ik iets heb verdraaid. Ook Lianne en de andere mensen die in het artikel aan het woord komen hebben mij niet gezegd dat ik iets heb verdraaid. Ik vraag me af waarom jij dat wel vindt?
@Marie-Jose: niet mijn mening maar een bevinding die ik lees uit bovenstaande reacties. Ik was daar juist verbaasd over vandaar mijn vraag.
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!