Social networks en sollicitaties
Viadeo heeft onderzoek gedaan naar de invloed die persoonlijke informatie op het internet heeft op sollicitatieprocedures. Belangrijkste conclusie: één op de vijf werkgevers zoekt online naar gegevens over sollicitanten. Nog belangrijker, want wél iets wat we misschien nog niet wisten: 59 procent zegt dat de gevonden informatie doorslaggevend is om iemand wel of niet uit te nodigen voor een gesprek. ‘Een kwart van de hr-verantwoordelijken wijst kandidaten af na het vinden van bepaalde informatie op het internet.’ (via: Admanager).
‘In slechts in dertien procent van de gevallen valt een online onderzoek door de toekomstige werkgever gunstig uit. Daarnaast blijkt dat veel mensen zich niet bewust zijn van de negatieve invloed die online persoonlijke informatie op hun carrière kan hebben.’
Uit het onderzoek kwam naar voren dat een werkgever erachter kwam dat een kandidaat gezocht werd door de politie. Anderen ontdekten drankmisbruik ‘en andere onethische dingen.’
Tja. Ook dat is allemaal wel bekend. Interessant is denk ik wel, dat 31 procent van alle leeftijdsgroepen persoonlijke informatie online plaatst. Het zijn dus niet alleen de jongeren die daarmee bezig zijn. 13 procent heeft foto’s van feestjes online staan, in de leeftijd van 18 tot 24 is dit zelfs 54 procent. Van deze groep zegt 53 procent dat anderen zonder hun toestemming foto’s van hen online plaatsen.
‘De cijfers zouden iedereen die slordig met zijn of haar online imago omgaat, wakker moeten schudden,’ zegt Eric Didier, COO van Viadeo. Maar is dat wel zo? Want in een ander artikel op webwereld stelt John Carr, voorzitter van de Britse Children’s Charities’ Coalition on Internet Safety: “Wanneer mensen informatie op een website plaatsen zoals een foto van een feestje, dan doen ze dit om het aan hun vrienden te laten zien. Ze plaatsen de foto’s niet met de intentie om deze aan een toekomstige werkgever te laten zien. Het gebruik van deze informatie op een andere manier dan waarvoor deze bedoeld is, is dan ook onrechtmatig.”
Onrechtmatig is nog niet gelijk aan illegaal, maar de vraag is dus in hoeverre je deze informatie mag gebruiken. Echter is er denk ik nog een belangrijkere vraag voor (HR) managers: is het vanuit het bedrijf wel ethisch om het te gebruiken. Want een nog erger probleem dan iemand afwijzen omdat ze foto’s in bikini op d’r Hyves heeft staan, is misschien dat je de verkeerde persoon online voor je hebt.
De kwestie van persoonsverwarring is namelijk online heel groot aanwezig. In al mijn trainingen vraag ik wie zijn sollicitanten vooraf ‘googelt’ en de meeste recruiters doen dat. Echter als je ze vraagt: hoe weet je dat die persoon ook de persoon is van wie de CV is komen er een paar zaken uit als ‘foto’ of ‘geboorte datum’. Maar als bij de CV geen foto zit (en dat zit bij de meeste niet) en op heel veel weblogs is geen geboorte datum te vinden, dan weet je niet of die persoon de juiste is.
Een bekende van mij heeft het meegemaakt, in een sollicitatiegesprek een paar printjes onder zijn neus, kan je dit uitleggen? Ja, zei hij: dat ben ik niet, dat is een naamgenoot. Vervolgens sloeg de twijfel toe. Al enige keren was hij, in deze arbeidsmarkt, niet uitgenodigd voor functies waar hij zeer geschikt voor was geweest. Hoe vaak zou dit de doorslag hebben gegeven?
Bij dit verhaal hoor ik meestal: ‘dat overkomt mij niet’ en ‘ik kan echt wel onderscheid maken dat ik de juiste persoon voor mijn neus heb’. Maar ik weet zeker dat de meeste mensen dat niet kunnen. Een chronische zelfoverschatting speelt managend en wervend Nederland hier parte.
Ik heb hier ook al over geschreven bij de personen zoekmachine wieowie werd gelanceerd, hij is eng goed, maar de nadruk ligt wel op het woord ENG. Want het is eng om mensen tools in handen te geven waar ze niet mee kunnen omgaan. En wat we nu zien, ook uit dit onderzoek, is dat weinigen zich druk maken om de vraag of iemand wel is wie ze online gevonden hebben. We wijzen mensen af op basis van informatie die we niet eens weten of die bij deze persoon hoort. En nog afgezien van de vraag in hoeverre die informatie relevant is.
Een goede manager of recruiter bepaald eerst of iemand op gesprek mag komen en zoekt daarna pas informatie op. Dan geef je iemand de kans die informatie uit te leggen in een gesprek. Dan kan je iemand alsnog afwijzen. Natuurlijk is er informatie waarop je mensen zou moeten afwijzen. De auditor die op zijn persoonlijke website een cursus ‘hoe steel ik een bromfiets in 10 stappen’ had staan is natuurlijk gewoon een sukkel. Maar het vooraf afwijzen vanwege informatie, waarbij je in de overgrote meerderheid van de gevallen niet eens zeker weet of die van je sollicitant is, is onethisch en gewoonweg dom (zeker in deze arbeidsmarkt).
Freelance professioneel bemoeial. Kijkt altijd naar het fundamentele probleem, niet de quick fix. Centrale focus zijn de (online) dialogen met klanten, stakeholders, medewerkers en toekomstig medewerkers (afhankelijk van de opdracht). Actief als interim community manager, projectleider voor nieuwe corporate recruitmentsites, adviseur bij verschillende start ups en inspirator m.b.t. de toekomst van werk (de arbeidsmarkt van de 21e eeuw).
Een tijdje geleden heb ik ‘s iets gelezen over een bedrijf (volgens mij in Amerika, waar anders?) waar ze, tegen betaling uiteraard, je naam gaan ‘upgraden’ in de resultaten van zoekmachines. Door bijvoorbeeld op blogs berichten achter te laten welke geweldige dingen je zogenaamd allemaal gedaan hebt. Toen moest ik er hard om lachen, maar hoe langer ik erover nadenk, hoe slimmer ik het eigenlijk vind van dat bedrijf.
Ik zit er zelfs over te denken om SERM (search engine reputation management) diensten actief aan te bieden aan werkzoekenden. “Hoe zorg je dat je op de juiste manier in Google staat?” is zeer toepasbaar als je dit artikel leest.
@Peter, Ruud: die diensten zijn er al, ook in Nederland. Inderdaad gaat men je naam ‘upgraden’, met name door te pogen negatieve artikelen verwijderd te krijgen of veel positieve zaken te schrijven die hoog in google scoren.
Voor sollicitanten is dit echter niet super handig. Immers, wat is negatief? Ik ben zelf b.v. metal fan, dus ik heb foto’s op mijn Hyve waar ik met b.v. After Forever (Gothic metal band) op sta. Voor mij is dat geen issue, maar er zijn mensen die geloven dat je dan de duivel aanbid en dus mij zouden afwijzen.
Aan de andere kant ben ik atheïst en heb ik een hekel aan de kerk en alles wat ermee te maken heeft (ik zou de kerk gelijk stellen aan de duivel zeg maar). Als ik diezelfde lijn door zou trekken zou ik dus mensen die hun trouwfoto’s op hun hyve hebben staan en in de kerk getrouwd zijn afwijzen.
Waar trek je de grens? Ik trek hem bij het feit dat je mensen niet online moet beoordelen. En dat hoewel hun privé natuurlijk invloed heeft op hun werk, je eerst moet kijken of mensen geschikt zijn of niet. Dus in plaats van SERM zou ik liever tijd en geld investeren in een cursus ‘opvoeding internet gebruik voor 30 plussers’
Wil ìk wel bij een baas werken die het niet kan waarderen dat ik los ga op vakantie…dat vraag ik me dan weer af :o)
Hyves is naar mijn idee toch een grijs gebied. Het ligt denk ik ook aan de organisatie hoe ze foto’s op je persoonlijke website interpreteren. Gezellige foto’s in de kroeg heeft iedereen toch?
Google kan overigens ook een positieve bijdrage leveren aan je sollicitatie. Als recruiters hetgeen dat ze in jouw cv lezen ook terug zien op internet met extra aanvullende informatie kan dat in je eigen voordeel zijn.
@bas
‘Waar trek je de grens? Ik trek hem bij het feit dat je mensen niet online moet beoordelen.’
Dat is moreel gezien het juiste, maar iedereen weet dat dat in de praktijk toch anders werkt. Wat dat betreft geef je een mooi voorbeeld als zijnde metal fan.Ik kan me zelfs voorstellen dat een baas je daardoor zal afwijzen. Erg eigenlijk hè? 😀
@Ruud: daarom werk ik ook voor mezelf 🙂
Maar er zijn heel veel narrow minded mensen in dit land, zeker. Maar wat ik dus zeg is dat het belangrijkste is om mensen mee te geven hoe vreemd en slecht hun gedrag is. Als ik het voorbeeld geef tegen een recruiter van: ben je in de kerk getrouwd? Ja, dat zou voor mij als atheïst een reden zijn je af te wijzen, moet je horen wat ik over me heen krijg. Maar andersom vinden ze ‘hun normen en waarden’ heel normaal, natuurlijk.
Het is belangrijk om mensen in te laten zien dat ‘normaal’ niet bestaat. Dat is belangrijker dan dat we ons in gaan dekken tegen wat men misschien over ons kan vinden.
Grappig, voor mijn zoektocht naar een afstudeerstage heb ik net mijn cv opnieuw gemaakt. Daarin heb ik ook heel doelbewust mijn twitter en hyves url gezet.
Ik ben me er van bewust dat ik mijn cv naar bedrijven stuur die actief zijn met/op internet, om verwarring te voorkomen en ze moeite om te googlen te besparen, heb ik het erop gezet. Ik zie dit soort dingen wel onderdeel worden van de toekomstige cv’s. Niet alleen om verwarring te voorkomen en tijd te besparen, maar omdat je activiteiten op social networks bij je cv horen en dat juist handige informatie kan zijn bij een sollicitatie, wat vinden jullie? (ok, de narrow-minded mensen daar gelaten)
Laatst toevallig een documentaire gezien op tv (Weet de naam zo even niet meer) waarin iemand zei dat als je over een paar jaar niet op google te vinden bent met belastend materiaal, dat het dan juist gaat opvallen… 🙂
@Bas
Kan je die Nederlandse bedrijven noemen? Ik ben alleen nog maar Amerikaanse tegengekomen.
Walter
Dus als je een hekel hebt aan iemand, dan maak je gewoon een gmailaccount met die naam, maak je een fout hyves pagina en ga je op allerlei erotische en racistische weblogs meningen uiten onder die naam.
Identity theft, Identity fraud, Identity skeem
Het worden leuke tijden zo. (NOT)
@Harry: ik wilde het niet zeggen, maar inderdaad. Dat is een optie. Het is mij al ooit overkomen dat mensen onder mijn naam (destijds o.a. op Emerce) behoorlijk domme reacties plaatsten om mij een beetje af te zeiken. Nadeel van het hebben van een uitgesproken mening blijkbaar, maar het gebeurt.
@Walter: Oeps, Ik heb me vergist, sorry. Ik checkte weer even en zie dat het wel van Amerikaanse bedrijven waren.
@Sytze: Denk dat je daar goed aan doet, hoewel het helaas niet wil zeggen dat men je niet nog googeld en bij de verkeerde mensen terecht komt. Maar je hebt gelijk, ik ben zelf ook steeds ‘averser’ van mensen over wie niets te vinden is online. Ik begin dan tegenwoordig inderdaad te twijfelen aan hun ‘echtheid’, maar daar behoor ik (en veel lezers van dit blog) wel tot de voorhoede van hoor.
continue high dosage of tramadol – tramadol for dogs liver
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!