Generatie Y bezoekt geen jobboards
Een leuk video interview met Penelope Trunk. Na de initiële humor ook een paar hele mooie statements. Millinials (of generatie Y, hoewel die niet 100% synchroom lopen) gaan niet naar een jobboard voor een baan. Die willen gevraagd worden, die willen benaderd worden door hun peers en niet onbelangrijk, die willen zien dat je in de blogosphere actief bent en een personal brand hebt.
‘Only desperate people will still visit jobboards’, een zware, maar ik denk in de toekomst zeker, ware uitspraak. Enkel wanneer je echt desperaat bent voor een baan ga je een jobboard bezoeken. Zeker in Nederland geldt dit. Vergeet niet, de huidige werkeloosheid is 4%. De komende 7 jaar stapt ongeveer 15% uit het arbeidsmarktproces. Dat wil dus zeggen dat we voor de huidige (door werkgevers gezien als extreme) krapte te behouden de werkeloosheid 19% moet zijn. De laatste keer dat we rond dergelijke percentages zaten was 1944/1945 volgens mij.
Of de economie moet vele procenten krimpen en dan nog hebben we dus een overschot aan banen. Dus kan er een recessie komen? Eigenlijk niet. Want zelfs als die er komt hebben we allemaal nog steeds werk en omdat we werk hebben blijven we uitgeven. Dus vertragingen en versnellingen zullen er altijd zijn, maar de komende jaren hebben we gewoon zoveel werk dat er geld blijft rollen. Een unieke situatie, voor het eerst in de wereld geschiedenis.
Goed, terug naar de jobboards. Is dit het einde voor hen? Voorlopig nog niet. Maar dat er een andere koers nodig is lijkt me wel duidelijk.
Freelance professioneel bemoeial. Kijkt altijd naar het fundamentele probleem, niet de quick fix. Centrale focus zijn de (online) dialogen met klanten, stakeholders, medewerkers en toekomstig medewerkers (afhankelijk van de opdracht). Actief als interim community manager, projectleider voor nieuwe corporate recruitmentsites, adviseur bij verschillende start ups en inspirator m.b.t. de toekomst van werk (de arbeidsmarkt van de 21e eeuw).
Ik weet het niet hoor, maar die berekening van die 19% is wel heel erg kort door de bocht, niet? Sterker nog, ik zie er de logica niet precies van dus als je dat uit kunt leggen, graag 🙂
Bijzonder om iets eerst kort door de bocht te noemen en daarna zeggen dat je de logica niet begrijpt.
Het is wat kort door de bocht, daar heb je gelijk in. Echter is het ook eenvoudig. Als 15% van de arbeidsmarktpopulatie stopt met werken, heb je dus praktisch gezien 15% werkeloosheid (on instroom) nodig om het op te vangen.
De instroom is nu al lager dan de uitstroom, dus als de uitstroom echt op gang komt is het nog veel groter. Natuurlijk is die 15% (dat overigens ook een grof getal is en heel, heel erg varieert per sector) een totaal cijfer, dus in de praktijk komt er nog iets van instroom vanuit de jongeren bij. Dus ja, de 19% is kort door de bocht, maar de benodigde instroom (dus werkeloosheid) om dit op te vangen is hoger dan hij de afgelopen 20 jaar geweest is.
@Bas: kan je misschien uitleggen wat je bedoelt met ‘Millinials (of generatie Y, hoewel die niet 100% synchroom lopen) gaan niet naar een jobboard voor een baan’?
Bedoel je het verschil tussen Millenials en Generatie Y?
Millenials zijn mensen die na de eeuwwisseling (dus vanaf 2000) op de arbeidsmarkt zijn gekomen.
Generatie Y is geboren vanaf 1984/1985 (afhankelijk van wiens definitie je gebruikt). Aangezien ik van 78 ben en in 2001 full time ben gaan werken, ben ik wel een millenial, maar geen generatie Y.
Of bedoel je dat ze niet naar een jobboard gaan?
In dat geval is het goed de video te bekijken op Cheezhead. Vind dat die dame het goed onderbouwd, ze hebben al een geweldige baan, dus waarom zouden ze op zoek gaan. Ze gaan pas switchen als ze of gevraagd worden of hun peers zeggen dat ze nu wel een mega leuke baan hebben. Only the desperate will visite the jobboards. Is een generatie verschil, waarbij door de krapte op de arbeidsmarkt (die ik zoals Jasper Kusters terecht aangeeft een beetje kort door de bocht wel heel erg groot maak, maar hij is wel gigantisch) de bedrijven wel mee zullen moeten.
Op je laatste opmerking, Bas: eens; tijd voor jobboard 2.0…
Je demografische benadering is inderdaad te simpel: de uitstroom klopt, maar er is wel degelijk ook een instroom, al is die geringer. De situatie is/wordt dus niet zo dramatisch op die termijn, als het in jouw verhaal lijkt. Maar: op langere termijn (en daarvoor: in afgezwakter vorm) is dat wel de tendens.
Hoe denk jij dat een jobboard 2.0 eruit ziet Eric? Welke richting gaat dat op? Is daar nog ruimte voor?
@Bas: bedoelde inderdaad de toelichting op Millenials en Generation Y, niet iedereen is bekend met deze begrippen. Dank voor de aanvullende toelichting!
@Bas: ruimte zeker, mits goed ingevuld. Hoe dat eruit zou kunnen zien? Ik hoop je dat binnen afzienbare tijd te tonen;-)
@Gijs: afgezien van het “verboden voor intermediairs”, zie ik niet direct wat hieraan anders is, dan aan de huidige generatie jobboards.
@Eric: ik denk dat ze daar al een heel positief, uniek onderscheid hebben. Hoewel het vanuit commercieel oogpunt nu toch lastig is. Overigens is recent ook werkgeversbanen van Connexsys gelanceerd (ziet er niet uit en werkt maar half), maar wel met zo’n zelfde insteek.
Ik denk echter dat b.v. Kangerooster echt al een stap verder gaat. Matching in plaats van zoeken en de werkzoende in control.
Leuk stuk om te lezen als millenial/net niet generation Y persoon. Toch wel wat overdreven om te stellen dat “Only desperate people” jobboards zullen bezoeken. In logische redenatie zullen door de toenemende krapte op de arbeidsmarkt bedrijven namelijk ook veel meer goede banen op de boards beschikbaar komen. Misschien is het juist wel de goede manier om flinke carrieresprongen te maken; deze generation Y/millenials staat toch ook bekend als assertief?
Natuurlijk sluit het een het ander niet uit. Als je een goede baan op een jobboard zoekt wil dat niet zeggen dat je niet gevraagd wordt en vice versa.
Het aardige van ieder tijdperk is dat mensen de neiging hebben verschijnselen als ‘uniek voor dat tijdperk’ te bestempelen.
Het verschijnsel echter dat “gewilde werknemers” in tijden van schaarste zelf minder actief zoeken, maar liever ‘gezocht’ willen worden, is van alle tijden. Wie de onderzoeken uit -o.m.- de jaren ’80 van het toenmalige VNU BPA naar orientatiegedrag bij hoger opgeleiden via printmedia bekijkt, zag dat verschijnsel al. Het was ook de voornaamste reden waarom wij bij JobNews in ’96 voor alle anderen(!) de e-mailservice lanceerden (de bekende “jobs per e-mail’ bij o.a. MegaJobs); zodat de verwende werknemer niet telkens moest zoeken, maar vacatures per e-mail thuisbezorgd kreeg.
De moraal: er is in menselijk gedrag weinig nieuws onder de zon.
@Eric: de wens is er denk ik altijd geweest. We willen toch altijd allemaal gevraagd worden?
Maar er is één groot verschil nu. Door de krapte, de economische vooruitgang (die ongekend is geweest de afgelopen eeuw en al helemaal de laatste 10 jaar) en nu de vergrijzing (die ons voor een unieke situatie zet waarbij de piramide ineens niet meer bestaat in onze bevolkingsopbouw) zullen bedrijven zich ook moeten confermeren aan deze wens…
Dat is denk ik uniek voor deze generatie. Niet de wensen, wel het feit dat men wel moet.
@Bas: Uniek, denk je? Nee, hoor.
Wanneer je in de archieven duikt van o.m. de Gids voor Personeelmanagement vind je daar al artikelen van mijn hand uit 1987 en 1988 waarin het ‘unieke’ voor die tijd van de demografische ontwikkeling, technologische sprong, economische voorspoed en drastische sociologische veranderingen besproken werden, in ditzelfde kader; en ook het feit dat bedrijven zich meer en meer moesten conformeren aan de wensen van de sollicitant…
Ik lanceerde daarvoor in ’86 de term jobmarketing, maar voor mij hadden in 1981 (ja, al bijna 30 jaar geleden) Van der Hart en Morenc zich hiermee ook al bezig gehouden. Omdat dit voor het internettijdperk was, vind je er niet veel over. Wie zich ‘verlaat’ op het internet, zou de indruk kunnen krijgen dat alles van de laatste 15 jaar ‘nieuw’ is. Maar zoekend in (wel op internet voorhanden) scripties vind je nog weleens een literatuurverwijzing.
Dus: (nog) niets nieuws onder de zon.
@Eric: sorry, ik ben niet duidelijk geweest. Want we zitten nu echt in een unieke situatie met de vergrijzing (in ieder geval niet de laatste 50 jaar, volgens mij zelfs niet de laatste 100).
Dat bedoelde ik met uniek. Demografisch is het nog nooit voor zolang als wij meten voorgekomen dat er meer mensen uitstroomde (fundamenteel meer) dan instroomde. Dat we een bevolkingssamenstelling hadden die topzwaar werd om het zo maar te noemen. Dat is uniek aan deze tijd.
@Bas: je was volstrekt duidelijk! Op exact die demografische ontwikkeling, begonnen al medio jaren ’80 (vergrijzing versus ontgroening) wees ik al in ’86. De enige misvatting was dat werkgevers er (toch) niets mee deden. Noch het gedrag van werkgevers is veranderd, noch dat van werknemers.
Begin jaren ’90 waren werknemers net zo verwend en net zo veeleisend. Toen in ’93 een dip kwam, was dat een koude douche, want bedrijven waren opeens enkel geinteresseerd in afslanken. Tot weer de ‘optimale omvang’ bereikt was, waarna de werknemer weer ging tellen.
Dips zullen we blijven houden (zie de kredietcrisis; ergste sinds de jaren ’30 wellicht), al leiden de gewijzigde domografische verhoudingen ertoe dat de gevolgen voor de werkgelegenheid minder hevig en minder lang zullen zijn; wellicht een welkome afkoeling zodat we allen weer met beide benen op de grond komen.
Maar daarmee verandert gedrag nog niet..
Eric, sorry, maar ik ben het in zijn geheel niet eens met wat je zegt want het klopt gewoon niet. Media jaren 80 mag je er dan over schrijven dat er vergrijzing komt, maar je wilt me toch niet zeggen dat die eerder er is dan over 2 jaar?
De eerste generatie babyboomers is uit 1945 (en gaat 5 jaar door). Die zijn dus in 2010 pas 65. Natuurlijk stromen er nu al uit met de VUT/pre pensioen, maar bij 65 gaat het acht hard. De demografische ontwikkeling zet nu dus pas echt in. Ondanks dat we dit al jaren weten gaan we altijd pas handelen als de pijn echt zichtbaar is.
Ik geloof dus best in wat afkoeling, maar de demografie geeft aan dat die heel welkom is en de krapte dan nog enkel toeneemt.
@Bas: de vergrijzing als gevolg van pensionering der babyboomers is maar 1 facet. De ontgroening was al medio jaren ’80 gestart doordat minder mensen instroomden t.g.v. (minder geboortes door) de combinatie van grootschalige invoering van ‘de pil’ medio jaren ’60 en de vrouwenemancipatie. Lees toch die ‘oude’ artikelen maar eens;-). De vergrijzing door pensionering komt ‘on top’ en was al duidelijk. Statistieken bewijzen dit, Bas, de daling is al geruime tijd gaande.
De krapte op segmentniveau is overigens ook al geruime tijd (zo’n 20 jaar) aan het toenemen. Kijk ook maar naar de verschillen in loonontwikkeling van segment tot segment, dan zie dit weerspiegeld.
Ik denk dat Generatie Y over het algemeen bijzonder verwende mensen zijn. Ze stellen hoge eisen en denken dat alles maakbaar is. Ze hoppen en shoppen wat af. Ze voelen zich onafhankelijk en hebben relatief weinig tegenslagen gekend. Het feit dat ze zich te groot voelen om naar jobboards te gaan onderschrijft voor mij persoonlijk dit idee. Ik weet ook wel dat ik nu verschrikkelijk generaliseer.
Ik denk dat er op wel eens een aantal dingen door elkaar wordt gehaald als we het hebben over de definitie van een recessie. Bas, verward je een recessie niet met een depressie? De definitie van een recessie luidt: ‘Meestal spreken we van een recessie als er een zwakke conjunctuur bestaat. Dit houdt in dat de groei van het bruto binnenlands product onder het gemiddelde van een reeks van jaren ligt (de trend). Volgens de wat strengere definitie bestaat een recessie als twee achtereenvolgende kwartalen een daling van het bruto binnenlands product laten zien.’
Je schrijft: ‘Dus kan er een recessie komen? Eigenlijk niet. Want zelfs als die er komt hebben we allemaal nog steeds werk en omdat we werk hebben blijven we uitgeven.’
Op basis van bovengenoemde definitie kan er zeker een recessie komen. Ook in Nederland. Elke fase van de economie, heel mooi zichtbaar als we kijken naar de beurscyclus, roept ander gedrag op.
Het gedrag van generatie Y vind ik dan ook prachtig aansluiten bij de fase van economische groei. Mocht er een recessie komen, dan zul je langzaam maar zeker heel ander gedrag gaan zien.
Tijdens de recessie van de jaren “80 gingen die slordige studenten van de jaren “70 zich ook plotseling netjes kleden als zij, godzijdank, voor een sollicitatiegesprek werden uitgenodigd. Wat ik hiermee wil zeggen is dat Jobboards misschien over enkele jaren een andere maatschappelijke rol kan vervullen dan zij nu doen. Simpelweg omdat de tijdsgeest als gevolg van een recessie ander gedrag oproept. Mensen die werk zoeken verleggen hun grenzen.
@Arnoud: deze discussie hebben we nu al zo vaak gehad en je kan inderdaad zaken blijven stellen zodat je gelijk hebt. Ik heb je namelijk al vele malen gezegd dat een recessie volgens de strikte definitie van het woord (2 of 3 kwartalen economische krimp) inderdaad tot de mogelijkheden hoort. Als jij het dan een depressie wil noemen, ook goed. Echter, voor mij is een depressie wel heel zwaar, de eerste wereldoorlog is daarvan gekomen. Dus ja, ik gebruik meer de ‘huis tuin en keuken’ gevoelens van een recessie, de zaken die je omschrijft als die in de jaren ’80. En zo ver zal het dus niet meer gaan, want zelfs al krimpt de economie een procent of wat per jaar, zie je aan deze cijfers dat we werk zullen behouden, dus geld kunnen spenderen en derhalve er niet heel veel van zullen merken (behalve dat mensen iets langer honkvast zijn, mindere looneisen stellen en de overheid over zichzelf heenvalt met maatregelen)
@Bas,
Helaas moet ik reglematig constateren dat je mijn reacties heel slecht leest. Jammer hoor! Je draait het om. Ik stel je een vraag, op basis van de disscussie over een werkloosheidspercentage van 19 procent als reactie van jou of anderen naar aanleiding van jouw artikel zonder dat ik zelf stelling neem. Helaas lees je een vraag als een stellende mededeling. Dat maakt het wel heel moeilijk om een inhoudelijke discussie aan te gaan.
@Floris, tegen zulke sterke tegenargumenten kan zelfs ik niet op…
Voorts: de gedachte van een fundamentele verandering van de economie, zonder echte zware dips (ik zal het ‘r’-woord mijden…) is evenmin nieuw. In het recente verleden is op die gedachte nog een bedrijf gebouwd: Newconomy…
Dit komt ook doordat vele jongeren simpelweg niet weten wat ze willen doen en daarom doen wat ze leuk vind en in sommige gevallen komen verschillende opdrachtgevers dan vanzelf aankloppen. Dat is mijn evaring tenminste haha.
@Floris: dan zijn mijn artikelen m.b.t. de recessie duidelijk niet overgekomen zoals ze bedoeld zijn. Ik geloof dat er niet snel een recessie zal komen. Daar ben ik stellig in, maar ik pretendeer niet de waarheid in pacht te hebben.
De stelling tegen dat in dit geval Eric’s cijfers niet kloppen is simpel omdat hij spreekt dat we in de jaren ’80 last zouden hebben van een krimp van de arbeidsmarktpopulatie en volgens de cijfers die ik ken is dat niet waar. Dat hij er destijds over schreef en het toen zag aankomen kan ik enkel respect voor hebben. Het is alleen een verschil tussen iets zien aankomen en het feit dat het nu daadwerkelijk zo ver is. Dat is wat ik stel. Maar als Eric de cijfers van het CBS boven water wil toveren om de arbeidsmarktpopulatie over de laatste 15 tot 20 jaar (we zitten nu naar mijn beste medeweten op 7,1 miljoen) te geven laat ik me graag overtuigen.
@Arnoud: volgens mij stelde ik alleen dat we een andere definitie hadden van een recessie en dat ik je gelijk geef dat volgens de strakke definitie van een recessie (3 kwartalen krimp) ik verwacht dat je zeker gelijk gaat krijgen dat er een recessie zal komen (al weet ik niet wanneer).
@Eric: nogmaals ik zie graag de cijfers. Want ik weet dat je je tijd ver vooruit was om het probleem te zien aankomen, no doubt. Alleen destijds waren de cijfers volgens mijn informatie eenvoudigweg niet zo extreem. De arbeidsmarktpopulatie daalde toen niet of nauwelijks. Nu gaan er in Europa de komende jaren 35 miljoen mensen met pensioen…
De vergelijking met Newconomy of de nieuwe economie gaat niet echt op vind ik. Die was op veel meer lucht gebaseerd en daar heb ik (en dat kan je teruglezen in mijn stukken van 1997 en verder) nooit in geloofd. De fundamentele verandering nu is niet door wens van de gedachten of door verwachte verandering van gedrag, maar door harde demografische factoren (uitstroom / instroom) waarbij we het gewenste gedrag dus gewoon kunnen afdwingen.
@Floris, goed, akkoord, die dip kende ik niet, echter, en dat geeft je ook aan, in 1986 ging het weer omhoog en inmiddels hebben we ruim 2 miljoen meer werkende dan in 1980. (en ja, je hebt de juiste gegevens). Wat er nu aankomt is dat we de komende jaren gaan dalen en niet voor 4 of 5 jaar, maar vooor de komende 20 jaar als ik de statistici mag geloven. Dat is toch een iets andere situatie.
Maar Eric, ik ben je een excuus schuldig, want die dip in daadwerkelijke beroepsbevolking in de jaren ’80 kende ik niet.
@Bas,
Je schrijft: ‘Wat er nu aankomt is dat we de komende jaren gaan dalen en niet voor 4 of 5 jaar, maar vooor de komende 20 jaar als ik de statistici mag geloven. Dat is toch een iets andere situatie.’
Als we deze ontwikkeling plaatsen in de context van de geschiedenis gaat het inderdaad over een unieke situatie. Ik vermoed dat traditionele uitgangspunten overboord gezet moeten worden omdat we zijn ingesteld op groei. Nu de (arbeids)bevolking in het Westen afneemt zal de gerichtheid op groei volgens mij moeten ombuigen van kwantitatieve groei naar kwalitatieve groei.
Op allerlei fronten zal dit proces zichtbaar worden. Omdat we gewend zijn om te denken van een huidig referentiekader kunnen we ons moeilijk verplaatsen in toekomstige ontwikkelingen.
Wellicht, dat in het kader van je artikel, (virtuele) sociale netwerken een groter aandeel gaat krijgen in het vinden van nieuw personeel. Werknemers zullen vermoedelijk ook andere eisen gaan stellen ten aanzien van de secondaire arbeidsvoorwaarden. Ik verwacht dat er een verschuiving op komst is, binnen nu en 20 jaar, naar immateriële voorwaarden. Bijvoorbeeld een grotere mate van flexibiliteit zodat werknemers in de gelegenheid worden gesteld om voor (schoon)ouders te zorgen.
Als bovenstaand proces werkelijkheid wordt zal de maatschappij minder kapitalistisch ingesteld zijn. Komen dan de jaren “70 terug? Dat kan ik niet voorspellen maar wel verwacht ik dat het thema geld en aandeelhouderswaarde als gevolg van het doorgeslagen vrije marktkapitalisme op zijn retour is. Inmiddels wordt er hier en daar al gesproken over het nationaliseren van het bankwezen. De komende jaren zal het thema ‘regulering’ waarschijnlijk vaker op de politieke agenda staan. Misschien dat vakbonden en overheid nog meer maatregelen nemen om werknemers nog meer in de gelegenheid te stellen om zorg te dragen over (schoon)ouders simpelweg omdat de zorg te duur wordt. Overigens zijn er nu al tekorten in de zorg. Het voordeel van een recessie is dat (langdurig) openstaande vacatures in de gezondheidszorg sneller worden vervuld.
Als je je puur baseert op ontgroening en vergrijzing, zal het evenwicht eerder pas rond 2035 worden bereikt. Overigens ook voornamelijk door krimp (sterfte) van de totale bevolking. We moeten ons niet verkijken op absolute getallen; niet enkel het aantal werkenden steeg, ook de totale bevolking.
De komende jaren is er geen groei meer te verwachten van de bevolking, zodat die (ook) krapte-veroorzakende factor afneemt. De vraag verschuift door stijging van de leeftijd, en zal deels ook meer laag geschoolde persoonlijke dienstverlening betreffen; goed door arbeidsimport op te vangen. Veronachtzaam overigens niet de factor productiviteitsstijging (o.m. door technologische ontwikkelingen) als mitigerend element; wellicht cruciaal zelfs.
Als ik iets heb geleerd in de afgelopen decennia, is het dat de werkelijkheid oneindig complexer is dan je vooraf denkt;-).
@Arnoud: ik denk dat he 100% gelijk hebt met deze analyse (is het mogelijk, zijn we het met elkaar eens?)
Hoewel ik zelf nooit zou terug kijken naar de jaren ’70. Dat is zoeken naar houvast, maar de jaren ’70 waren niet vergelijkbaar met nu. Ik weet dat dat voor heel veel mensen heel erg eng is, maar voor mij gaat op dit moment elk vergelijk met het verleden niet op, gezien de unieke nieuwe situatie. En dan spreek ik niet enkel over de vergrijzing, maar die in combinatie met de technologische ontwikkelingen.
That we may live in interesting times.
@Bas: die uitstroom-% is maar een deel van het verhaal; daar tegenover is er nog wel degelijk instroom, en fors ook. De werkelijke krimp ligt dan ook ‘maar’rond 1% per jaar.
@Bas,
Haha, wie had dat ooit kunnen bedenken ;-).
Vandaag staat er in Het Financieel Dagblad een artikeltje over; ‘Polen lokt Polen weer naar huis’. Dit bericht bevestigt de krapte op de arbeidsmarkt. Het vertrek van vele Polen zal de krapte versterken. Juich niet te vroeg want als deze trend doorzet dan zal ‘het tweede ronde effect’ waar de ECB zo bang voor is eerder of harder dan verwacht zijn intrede kunnen doen. Wat daar weer de gevolgen van zijn is vooralsnog niet te voorspellen.
Oplossingen
– Langer doorwerken
– Hogere arbeidsparticipatie
– Grenzen open
– Werk outsourcen (als de recources ontbreken)
Ik denk dat er voldoende oplossingen zijn om de krapte op de arbeidsmarkt op te lossen. En als het even tegenzit met de economie, dan draaien we wel weer aan wat andere knoppen.
By the way….. 15/16 jarige weten ook niet hoe ze een huis moeten kopen. Dus ik vind het niet zo gek dat ze nog niet weten hoe ze een baan moeten zoeken. Veel schokkender is dat veel werkgevers niet weten hoe ze vacaturesites het beste kunnen gebruiken om hun arbeidspotentieel te vinden en te prikkelen om te reageren.
“huidige werkeloosheid is 4%” – dat zijn mensen die kunnen werken maar geen werk kunnen vinden.
“komende 7 jaar stapt ongeveer 15% uit het arbeidsmarktproces” – dat zijn mensen die nu werken maar die baan onvervuld achterlaten, ergo dat kan die 4% dus gaan doen.
“Dat wil dus zeggen dat we voor de huidige (door werkgevers gezien als extreme) krapte te behouden de werkeloosheid 19% moet zijn” – ???
Mijns inziens is de enige logische conclusie die je op basis van deze gevens kunt trekken: dat er een krapte komt van 11%, niet dat de werkloosheid 19% moet zijn
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!