Generatie Y, market ook aan de ouders
Eerder schreef ik hier al een artikel over het feit dat generatie Y nauwelijks meer jobboards bezoekt, wat toen veel stof deed opwaaien. Maar recentelijk ben ik me steeds meer gaan verdiepen in deze generatie en er komen bijzondere zaken naar boven. Vooral met dank aan Universum, dat uitgebreid onderzoek doet naar deze mensen. Als je met die bagage dan ineens met mensen praat, zie je dingen in een heel ander licht.
Zo blijkt dat in een aantal gevallen ouders al mee op sollicitatiegesprek komen bij hun generatie Y kinderen. Let wel, dit zijn de jongeren die nu de arbeidsmarkt betreden of nog studeren. Is dit gemeengoed? Nee, zeker nog niet. Maar ouders hebben een grote invloed, zo blijkt. Een studentenuitzendbureau vertelde me laatst: ‘Wij juichen nog niet als de student “Ja” zegt en vervolgens, “maar ik overleg het nog even met mijn ouders”. De kans is nog 50 procent dat het dan alsnog mis gaat’.
Een bekende en grote Amerikaanse investment bank kwam tot de ontdekking dat meer dan de helft van de contractaanbiedingen die men deed niet resulteerde in een baan. Op basis van het inzicht dat ouders zo’n belangrijke rol spelen heeft men een ‘ouderdag’ georganiseerd. Men nodigde de sollicitanten samen met hun ouders uit om mee te kijken hoe een trader op de beurs echt te werk ging. Bijna alle contracten kwamen daarna meteen ondertekend terug.
Als je verder spreekt met mensen in je omgeving zie je het ook. Een business partner van me gaat nu met zijn 19 jarige dochter ook naar de open dagen van hogescholen en universiteiten. Ze wil niet alleen gaan. Ik kan me niet indenken dat ik mijn ouders meenam en veel ouders zag je daar ook niet toen ik, iets meer dan 10 jaar geleden, mijn studie moest kiezen. Hooguit omdat ze een auto hadden en je vervoer nodig had.
Afgelopen week gaf ik een workshop op de Avans Hogeschool in Breda. De docenten vertelde me dat ze voor het eerst in vele, vele jaren weer ‘ouderdagen’ hadden ingevoerd. Jawel, net als op de basis- en middelbareschool. Ouders mogen langskomen op een avond en met de docenten spreken over hun kroost. Op een HBO-instelling.
Ouders spelen, bij de keuze voor een baan of een grote aankoop, tegenwoordig een veel grotere rol dan bij bijvoorbeeld generatie X, die zich juist afzette tegen hun ouders. Veel gehoorde opmerkingen zijn: ‘mijn ouders hebben toch veel meer ervaring en levenswijsheid, ik zou wel gek zijn daar geen gebruik van te maken’ en ‘ik bepaal het uiteindelijk zelf, maar vraag wel altijd om advies bij bijvoorbeeld de keuze van een baan en als mijn vader echt zegt: “niet doen”, dan ga ik wel heel erg twijfelen’.
Marketing van grote aankopen en beslissingen, inclusief arbeidsmarktcommunicatie, aan generatie Y moet zich ook richten op de ouders. En ja, het verbaasde mij ook toen ik het voor het eerst hoorde. Want generatie Y is toch verwaand, vroeg volwassen, arrogant, veeleisend? Ja, dat zijn ze misschien ook wel. Maar ze zoeken ook die zekerheid bij een mentor, veelal hun ouders. En als je mij niet gelooft (want ik geloofde mijn bronnen eerst ook niet), controleer het maar in je omgeving. Natuurlijk zijn er uitzonderingen die de regel bevestigen, maar het heeft mij veel nieuwe inzichten gegeven.
Freelance professioneel bemoeial. Kijkt altijd naar het fundamentele probleem, niet de quick fix. Centrale focus zijn de (online) dialogen met klanten, stakeholders, medewerkers en toekomstig medewerkers (afhankelijk van de opdracht). Actief als interim community manager, projectleider voor nieuwe corporate recruitmentsites, adviseur bij verschillende start ups en inspirator m.b.t. de toekomst van werk (de arbeidsmarkt van de 21e eeuw).
Bas,
Zie je in de onderzoeken ook nog een verschil naar culturele achtergrond? In bepaalde culturen spelen ouders een veel belangrijker rol dan in andere. Zou het voor een deel ook te maken kunnen hebben met de diversiteit in de samenleving dat we zien dat dit fenomeen zich voordoet? Ik moet zeggen dat ik het zelf nog niet zo heb gezien, maar het zou een interessante trend zijn om eens in de gaten te houden.
Sterker nog, ik bel iedere ochtend m’n moeder om te vragen welke broek ik vandaag aan zal trekken. Tenslotte hebben mijn ouders toch veel meer ervaring en fashionwijsheid, ik zou wel gek zijn daar geen gebruik van te maken.
Opzich is het toch niet heel schokkend dat je het advies van je ouders meeneemt in de keuze die je maakt? Maar misschien komt dat doordat ik bij de zogenaamde “generatie Y” hoor. Uiteraard herkende ik me ook de labels “verwaand, vroeg volwassen, arrogant en veeleisend”
@Bas,
Dit artikel vind ik een interessant vervolg op je vorige artikel. Het roept bij mij de vraag op of ouders de rol van hun kinderen over nemen als het gaat over het nemen van beslissingen? Ofwel, het lijkt erop dat zij een meer bepalende factor hebben dan een coachende rol. Als je het dan toch over ‘stof opwaaien’ hebt, dan vind ik dit artikel stof doen opwaaien. Bebrijp me goed, dit bedoel ik als compliment met betrekking tot de inhoud van dit arikel. Het zou een bijzondere ontwikkeling zijn omdat de pubertijd en de adolescentie staat voor het ontdekken van eigen levensdoelen die met ‘vallen en opstaan’ worden gevonden. Soms door schade en schande. Hierbij stond (vroeger?) het verzet tegen ‘pa en ma’ juist hoog in het vaandel. Welicht is enig zelfonderzoek bij de veertigers, inclusief van mezelf, van de bezoekers op deze site op zijn plaats. IHoe helpen we ons kroost bij het nemen van beslissingen?
@Arne: het onderzoek van Universum laat geen grote veschillen zien internationaal. De algemene trend is redelijk eenduidig. Hoewel ik me kan indenken dat het hier wel meer voor westerse landen geldt, terwijl bijvoorbeeld moslim landen of oosterse culturen dit traditioneel juist al veel meer hadden.
@Arnoud: wat je merkt is dat de relatie wel gelijkwaardiger is geworden. Dus juist coachend, maar met een luisterend oor van de ‘kinderen’. Ze nemen het besluit niet, maar hun mening weegt wel zo zwaar mee dat ze wel van grote, grote invloed zijn. Echter, door de kinderen te behandelen als gelijke, door echt een coach te zijn en niet een ‘baas’ of een ‘ouder’, hebben ze ook het luisterende oor waarbij die mening dus serieus genomen wordt.
Ik merk overigens dat het niet per sé ouders hoeven te zijn. Sprak laatst iemand die zijn 20 jaar jongere halfzusje (hij begin 40) ook ‘begeleide’. Iets dat hij nooit doorhad tot ik een discussie over generatie Y met hem had en hij ineens zei: damn’d, dat doet …. ook.
Ik heb per mail ook al opmerkingen gekeregen van Gen Y’ers op dit artikel met termen als: helemaal waar, vind het niet meer dan normaal dat ik mijn ouders om advies vraag over een baan, het kopen van een huis, etc.
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!