Twitter-verbod bij National Football League
Begin deze week werd bekend dat de National Football League (NFL), het gebruik van social media tijdens het American Football seizoen gaat beperken. Onder andere spelers, coaches en officials mogen voor, tijdens en na de wedstrijd niet meer communiceren via social networks, blogs en Twitter. Meer in het bijzonder gaat het om het tijdsvak van 90 minuten voor tot 90 minuten na een wedstrijd. Scheidsrechters mogen überhaupt geen gebruik maken van social media. Het verbod op live ‘play-by-play’ omschrijvingen tijdens wedstrijden omvat bovendien nu ook social media.
Brian Solis, PR2.0 consultant in VS en bedenker van de Conversation Prism, schrijft op zijn blog de NFL enerzijds te begrijpen. Daarmee doelt hij ongetwijfeld op de aloude discussie over controle van nieuws. Laten we bovendien de NFL-rechten niet vergeten. Football is big business en de ‘money making machine’ NFL bewaakt haar belangen als geen ander. Anderzijds wijst Solis fijntjes op de praktische onhaalbaarheid van een dergelijk verbod. Met 32 teams en al snel zo’n 75 spelers per team moet de NFL welhaast een ‘social media police force’ oprichten om te monitoren en boetes uit te delen. Met blogpost- en Tweet-volumes op speeldagen van 4000+ per uur is dat welhaast onmogelijk, zelfs met de bestaande geavanceerde monitoring-tools.
De NFL lijkt met haar defensieve benadering van social media op een doodlopend spoor te zitten. Maken social media nu werkelijk inbreuk op de NFL (lees: tv-) rechten. Wat valt dan te denken van de video-opnamen die het miljoenenpubliek in de stadions maakt met mobiele telefoons en die binnen de kortst mogelijke tijd online staan? Zouden clubs, sponsors en broadcasters niet gebaat zijn bij actieve online communities rondom de NFL, clubs en spelers? En zouden spelers, coaches en teams echt niet zelf hun verantwoordelijkheid kunnen nemen als het gaat om hun eigen prestaties op veld? Die laten zich echt niet afleiden door Twitter. In dat licht kunnen ze een voorbeeld nemen aan Twitter-addict Lance Armstrong die off- en online presteert.
Interessant om te zien of en zo ja, hoe de UEFA (Champions League) en de KNVB (Eredivisie) op dit punt in actie zullen komen. Hou me hart vast …
Ronald V. van der Aart (1967) studeerde aan de Haagse Hogeschool en rolde vrijwel direct het PR-vak in. Achtereenvolgens werkte hij als adviseur en manager bij PR-bureau Van Rossum & Partners, de Nederlandse Ski Vereniging en de Amsterdam ArenA. Na enkele jaren als consultant bij sponsoradviesbureau GLP Sponsoring/Communicatie trad hij in 1999 in dienst bij UPC Nederland, aanvankelijk als woordvoerder en Manager Public Relations, later als Director Corporate Communications. In 2009 verlaat hij het kabelbedrijf om PR-bureau RepMen te starten. Het bureau richt zich primair op online reputatiemanagement, webcare, media relations en crisiscommunicatie. Ronald won in 2007 een SponsorRing (cat. Cultuur & Entertainment). In 2009 mocht hij namens UPC de Corporate Social Networking Award (cat. Best Social Company) in ontvangst nemen.
En wat zal de straf zijn als je toch Twitter gebruikt? Gele kaart? Schorsing? Punten afpakken? Of een wedstrijd zonder publiek?
Ben het eens met Brian Solis. Business-wise is het te begrijpen dat je iets wil doen. De oplossing is alleen totaal niet realistisch. Zinniger lijkt het me om de NFL-spelers- en officials inzicht in de gevolgen te geven. Beroep doen op common sense, angst wegnemen etc. Maar als de top van de NFL weinig kennis van zaken heeft en daar een starre houding in aanneemt, dan zal het nog een lastige tour worden.
@Jos Eens. In dat opzicht verschilt het niet zo heel veel van social media guidelines die je intern implementeert bij bedrijven. Paar spelregels en reminders. Verder beroep op eigen verantwoordelijkheid en veel vertrouwen geven. Daarbij maak je onderscheid tussen 2 aspecten:
1) wel of niet ‘in de baas z’n tijd’
2) wel of niet ‘over de baas’
Daarmee kan een mooi matrixje worden gevormd en per kwadrant afspraken/spelregels/guidelines. In geval van NFL-wedstrijden kan je concluderen dat het in de baas z’n tijd en over de baas is. Denk dat coaches met hun spelers daarover prima afspraken kunnen maken.
Het kan allemaal nog veel verder gaan, wacht maar tot je met je mobile telefoon beelden kan gaan streamen. Dit ga je echt niet tegenhouden deze nieuwe vorm van communiceren.
Naast de ongetwijfeld zwaar meewegende belangen van de mediarechten, gaat het hier vooral om sport-ethische belangen: wat als iemand in de rust Twittert dat hij vindt dat de scheidsrechter een onjuiste beslissling heeft genomen? Of nadat hij gewisseld is meldt dat de coach het niet bij het rechte eind heeft? Kijk naar de perikelen tussen Armstrong en Contador deze zomer.
Dit is vergelijkbaar met het niet vertonen van herhalingen in een voetbalstadion, het kan de autoriteit van de wedstrijdleiding aantasten. Dit is te ondervangen door de normen rondom offline communicatie (niet schelden etc) door te trekken naar online communicatie.
Het commerciële aspect gaat veel verder. Twitter, social networks en blogs emanciperen de atleten en maken hen machtiger ten opzichte van de teams en leagues. Deze verschuiving in de machtsbalans heeft ook gevolgen voor de financiële balans. Daar zijn de teams en leagues terecht bang voor. Hun monopolie staat onder druk. Verbieden is dan natuurlijk nooit de beste oplossing. De muziekindustrie is een voorbeeld van het “succes” van nay-sayers.
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!