Aantal Wikipedia vrijwilligers daalt: Hoe zit het met de wisdom of the crowd belofte?

Interessante trend: het aantal vrijwilligers dat meewerkt aan online encyclopedie Wikipedia is hard aan het dalen. De negatieve groeicurve zie je op het plaatje hieronder: 49.000 vrijwilligers hebben de community verlaten, er gaan meer mensen weg dan er bij komen. De gegevens zijn afkomstig van de Wall Street Journal (zie ook cNet); de krant baseert zich op onderzoek van Filipe Ortega, het gaat hier om de Engelstalige editie van Wikipedia. Wat zegt dit? En wat betekent dit voor het op internet veel geprezen ‘wisdom of the crowd’ of crowdsourcing principe?

Eeuwig leven

Dit betekent een heleboel, zeggen de auteurs en verschillende experts in het, overigens behoorlijk uitvoerige, WSJ-artikel. Want de evolutie van Wikipedia, opgericht in 2001, laat zien dat een crowdsourcing-concept mogelijk niet het eeuwige leven heeft en al helemaal niet bedoeld hoeft te zijn om géén onderscheid te maken tussen de ene en de andere crowd.

Boeiend

Een van de argumenten waarom gesteld kan worden dat het ‘democratiseringsprincipe’ van internet en in dit geval Wikipedia eindig is, is dat alles nu wel zo’n beetje gezegd is. Nieuwe onderwerpen en lemma’s over de echt boeiende dingen des levens zijn er niet meer, daar is de rek wel een beetje uit. En om nu alle artikelen te gaan nalopen op onvolkomendheden en kleine foutjes; je moet er maar zin in hebben. De goegemeente op internet zaagt liever van dik hout planken. ‘The easy work of contributing is done.’

Doel

Een van de bestuursleden van het de Wikimedia Foundation, verantwoordelijk voor alles wat met Wikipedia te maken heeft, is Sue Gardner. Zij zegt in het WSJ-artikel, dat “het doel van het project nooit participatie is geweest.” Dat moge dan zo zijn, zo is het wel door velen opgepakt. Iedereen kan mee doen, velen weten meer dan een. Weg met de ivoren torens, we zijn allen experts in een kleine niche en weten het beter dan wetenschappers en journalisten. We zijn in ieder geval beter dan de samenstellers van Britannica.

Regels en nog eens regels

De regels van Wikipedia, zo beargumenteert de WSJ, beslaan honderden pagina’s tekst. Het is voor een passant die zich niet eerst stevig inleest, bijna ondoenlijk om ‘on the fly’ even een lemma te wijzigen. Hij wordt gelijk teruggefloten door een van de oude rotten, door een van de regels, door het edit-systeem, door moeilijke voorwaarden. Newbie, ga maar lekker twitteren, is de gedachte. Zie het voorbeeld van de New Yorkse cartoonist Nina Paley.

Wetenschap doet niet mee

De wetenschappelijke wereld, zo is de tendens die je uit het artikel kunt opmaken (niet allezeggend, wat mij betreft) heeft het niet zo op Wikipedia. Je verdient er geen geld mee, je peers en medewetenschappers zullen niet snel hun petje voor je afnemen als je op Wikipedia publiceert en belangrijker: je kent de editors niet. Dus je weet als wetenschapper niet, wie er aan je artikel zit te knoeien. Laat dat nu net een van de belangrijkste peilers zijn in de wetenschap: validiteit.

En dus?

Is het interessant om deze trend te blijven volgen. Het scherpt wat gedachten over crowdsourcing verder aan. Niet iedereen hoeft mee te doen of te kunnen doen om het uiteindelijke doel van het project te behalen. Dat betekent dan ook weer, dat je vooraf bijzonder goed je doel moet stellen als je aan zo’n project begint. Anders kom je nooit tot een defintie van succes.

Wikipedia is nog lang niet af. Dat zal het wel nooit zijn, want kennis is oneindig. Maar de macht van de editors en de macht van een klein groepje elitaire veelschrijvers riekt naar het idee achter ouderwetse boeken. Winkler Prins boeken.

Hieronder twee filmpje van de Wall Street Journal, van de redactie; de auteurs van het artikel zijn in gesprek met experts en met de schrijver van The Wikipedia Revolution, Andrew Lih.