‘A Decade of Webdesign’: tenenkrommend slecht
Zo af en toe bezoek ik een conferentie die zó slecht is, dat ik niet weet of ik erom moet lachen of huilen.
De dit weekend door het Piet Zwart Instituut, de Willem de Kooning Academie en de Hogeschool van Amsterdam georganiseerde conferentie A Decade of Webdesign was er daar eentje van.
Het klonk zo mooi: “In short, this then years of webdesign has seen design change as much as it has seen the impact of a new form of global media. We want to celebrate this and to use a consideration and testing of the recent past to provide a platform for thinking about what is to come. In this, the conference will be unprecedented, the first event of its kind.” Maar het werd echt minder dan niks…
Histories of Webdesign
In het eerste deel verwachtte ik – precies zoals de titel vertelde – een overzichtje van de evolutie van webdesign. Maar ik kreeg een verkooppraatje van Adrian Mackenzie, die nog steeds denkt dat de programmeertaal Java het mooiste is dat het web ons gebracht heeft, en een uiteenzetting over de moeilijkheden van het bewaren van oude websites, door een zwaar zuchtende Franziska Nori. Een historisch overzicht van webdesign heb ik niet gezien.
Distributed Design
Ook hier weer een schaamteloos verkooppraatje, dit keer door Hayo Wagenaar van papier voorgelezen op de manier waarop een 12-jarige een Engelse tekst voorleest: op ‘t eind vraag je jezelf af of hij nog weet wat ie gelezen heeft. Daarnaast een meisje (Olia Lialina) dat een heleboel ‘under construction’ GIF-animaties verzameld heeft, en een bejaarde John Chris Jones die een suf verhaaltje van zijn website voorlas.
Meaning Structures
En ook hier gaat het weer mis: Een in de jaren ‘90 vastgeroeste Steven Pemberton vertelt hoe vervelend hij ‘t vind dat de ideeën die hij – in samenwerking met veel anderen – tien jaar geleden bedacht heeft voor het structureren en vormgeven van wetenschappelijke gegevens, nog steeds niet door de vormgevers van commerciële en vermakelijke communicatie zijn overgenomen. En natuurlijk weer een ‘verkooppraatje’, dit keer van het (niet commerciële, vandaar de apostrofjes) WikiMedia, plus een voorleessessie-met-plaatjes van Anne Pascual en Marcus Hauer…
Al met al dus een zware tegenvaller, deze eerste dag. Zó zwaar zelfs, dat ik me er echt niet toe kon brengen om ook de tweede dag nog mee te maken. (Zijn er lezers die dit wél hebben gedaan?)
Carl Mangold produceert video advertising en -content voor online marketing, van concept tot en met oplevering. Én realiseert en optimaliseert het bereik ervan, op basis van in overleg gedefinieerde KPI's. “People around the world are now watching 1.000.000.000 hours of Youtube’s incredible content every single day!” (Cristos Goodrow, Youtube) “We move towards a world where video is at the heart of all our services” (Mark Zuckerberg, 27 juli 2016) “Video is where all of media is headed right now. There is no more valuable piece of property or entity then video in the world of media at all.” (Casey Neistat, 6 sept. 2016)
Ik had inderdaad geen top-conferentie verwacht, voor dat geld. Maar wél een stel leuke, bevlogen sprekers, die zich enigzins aan ’t onderwerp hielden. En die waren er dus niet…
@Anders: Ik zie niet zo goed wat de HKU er mee te maken heeft. Dat je em niet hebt afgemaakt zegt waarschijnlijk meer over jezelf dan over de opleiding of de mensen die em wel hebben afgemaakt.
Ook al zit er veel bagger tussen de electronische kunst en is niet al het werk van mensen die op een alternatieve manier met digitale media bezig zijn even interessant, uit die hoek komt aanzienlijk meer interessante vernieuwing dan uit corporate land.
Desalniettemin is designtimeline.org inderdaad een enorme draak en ben ik blij dat ik niet op de conferentie ben geweest als ik het zo hoor… 😉
Bij de woorden distributed design, meaning structures en een glimp (0.125 seconden) van de Piet Zwart instituut website haak ik al af en wordt ik lichtelijke onpasselijk. De zogenaamde theoretici, conceptdenkers en webkunstenaars konden in de jaren ’90 nog iets bewerkstelligen, maar nu lopen ze dramatisch achter de feiten aan…….burp…..
Ik was er beide dagen, ookal was inderdaad de eerste dag op sommige punten slaapverwekkend, toch was de tweede hier en daar wat beter. Anders gezegd; ik had mijn twee dagen beter kunnen besteden…
Ik denk dat het advies van Anders het beste is, een paar dagen onder de wol blijven voor de zekerheid. Briljant! 🙂
Ik heb ook weinig met de losse flodders die veel kunstminded designers ongegeneerd rondsmijten in de wetenschap dat niemand tijd/zin heeft om e.e.a op inhoud of waarheid te beoordelen.
Maar eerlijk gezegd heb ik ook geen clue wat Anders bedoelt met de vergelijking met artificial intelligence in dit verband. Of ging het om de woordspeling op zich?
Wellicht had de term “webdesing” beter op zijn plaats geweest?
Way to go Jelmer! V2, Hans Muller, Leonard van Munster, Montevideo, VIRMA, Koert van Mensvoort, Waag, NDSM, nazaten van de Silodam, om at random broedplaatsen en creative minds te noemen, die de ‘kunst’wereld in Nederland representeren en die interessante pioniers op het gebied van digitale media en (let wel) CONCEPT zijn.
Vernieuwing kan uitsluitend plaatsvinden op grond van ‘concept’ en dat het daaraan ontbreekt in de corporate wereld is meer regel dan uitzondering. Met name het visuele concept blijft sterk achter op het virtuele bombardement aan vermoeiende profileringen, eindeloze referenties en zich rap achterhalende technieken.
Maar het één sluit het ander gelukkig niet uit. Het begon met een saaie conferentie en wellicht is een discussie rond het thema kunst cq corporate cq nieuwe media op een andere plek en tijdstip een leuk idee? OpenBC?
Groet van een Willem de Kooning nazaat 🙂
Kunstenaars hullen zich maar wat graag in een jasje van intellectualliteit en nemen wel erg graag de credits van de vernieuwing en ontwikkeling in de maatschappij op zich. Maar is het wel allemaal Kunst wat daar aan ten grondslag ligt? Hoe zit het met de zakelijke en wetenschappelijke vernieuwing? Telefonie, radio, internet, boekdrukkunst, allemaal vernieuwingen die niet tot stand kwamen door Willem de Koonings, NDSM’mers of Montevideanen, maar door wetenschappers en uitvinders.
Toch kent Nederland talloze kunstmusea en slechts een enkel wetenschaps- of techniekmuseum. Waarom is dat? Omdat concepten in die hoek minder invloed hadden? Omdat ze minder vindingrijk waren of omdat er minder visie achter zat? Of omdat men in die hoek niet zoveel behoefte heeft het eigen conceptdenken op te hemelen?
Naar mijn mening probeert de kunstwereld zichzelf krampachtig een hoger niveau aan te meten. Dag in dag uit. Alles wat gangbaar is, wordt verfoeid. Niet omdat het slechts is, niet omdat er iets beters is, maar gewoon, omdat het gangbaar is. Ook de HKU had daar chronisch last van. De opleiding had – in ieder geval in mijn tijd – last van het allesoverheersende credo “hoe verder gezocht, hoe beter”. Ik heb na een zweverig verhaal of filosofische beschouwing vaak de neiging om de vraag te stellen wat dat in de praktijk betekent, of waar het in de prakijk toe zou kunnen leiden. Dat is een stap die op de HKU bewust vermeden werd en die mijns inziens ook door veel kunstenaars als inferieur wordt gezien.
De maatschappij is gebaat bij kunstenaars die de praktijk op een hoger niveau weten te beschouwen, en dat hogere niveau weten terug te brengen naar vernieuwing in de praktijk. In de praktijk probeert echter de ene na de andere kunstenaar de praktijk naar zijn eigen hogere niveau te tillen. Dat lukt niet. Dat werkt niet. Ze schieten de werkelijkheid voorbij en blijven hangen in hun eigen, mistige wereld, terwijl de maatschappij en de corporate wereld elkaar aankijken en denken “laat maar waaien”.
@Anders: eens dat vele ‘HKU-ers’ getrained lijken in het ophalen van de neus voor heden en realiteit.
@Annet: eens dat corporate concept vaak echt onvoorstelbaar oppervlakkig is, en oncreatief
Beetje WIJ-ZIJ discussie op deze manier.
Wel zonde. Want wanneer marketeers en creatieve conceptdenkers elkaar zouden (h)erkennen en zouden fuseren, zijn er toch louter voordelen te behalen? Maar kan dat wel?
Ik meende in 1990 niet te moeten kiezen voor de HKU, niet voor een economisch getinte opleiding, maar voor een tussenweg.
Het leverde (bij mij haha) vreemde cijfers op een veel onbegrip voor mijn studiekeuze bij mijn eerste sollicitaties. 🙁
Klopt, dit gevoel had ik ook aan het eind van de dag. het was idd een verzameling van voorleesmoeders en vaders. En het had beter a decade of the web kunnen heten dan a decade of webdesign.
gelukkig was het de tweede dag een stuk leuker met leukere onderwerpen en zowaar een stuk lager voorlees gehalte. Nou moet ik wel zeggen dat dit de eerste conferentie was waar ik naar toe ben geweest in mijn tot nog toe korte leven.
Ik heb ook nog mooie foto’s gemaakt van mensen die zaten te patiencen tijdens de (voor)lezingen 🙂
@Annet: Eens, creativiteit is iets anders dan banaliteit. De reclame-en marketingwereld zijn m.i. ook niet te verwarren met creativiteit.
Het educatieve element, het spel, de verdieping: sommige marketeers en reclamemakers worden schijnbaar bloednerveus van een voor hun -en hun klant!- nieuwe benadering.
Niet iedereen durft echter zonder kaders te denken, en de ‘recessie’ (lulargument nummer één: alsof er niet altijd ruimte is voor verbetering..) remt alleen nog maar meer.
Het bedrijfsleven is bereid tot meer inhoud wanneer de portemonnee het toestaat. Niet onbegrijpelijk.
Meten is weten, gokken is dokken lijkt het credo in de jaren 10.
En daarmee lijkt de rekenmarketeer de komende jaren
nog wel even weg te komen.
Gerelateerde artikelen
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!
Marketingfacts. Elke dag vers. Mis niks!