De vleesmarkt van LinkedIn

Het assortiment: knappe vrouwen – de klanten: anonieme mannen

We hadden een vacature voor een communicatiemedewerker met de focus op nieuwe media. Daar reageren vooral vrouwen op, en dan vooral veel net afgestudeerden. De meest opvallenden hiervan zoek je op via LinkedIn, en opeens zie je het: ook deze ‘profielensite voor professionals’ is gewoon één grote vleesmarkt. Het assortiment: knappe vrouwen. De klanten: anonieme mannen.

Disclaimer: ik ben geen voyeur. Echt waar. Het is puur toeval dat dit me opvalt. En het is komkommertijd. Dus vandaar.

Het zit zo: vrijwel elk profiel van een knappe vrouw heeft in het prominente kader met ‘people also viewed’ een lijst met vrijwel identieke knappe andere vrouwen. De eerste keer dat dit opvalt, denk je nog: “Goh, grappig.” De tweede keer denk je: “Alweer?” En de derde keer begrijp je dat er gewoon een klein leger mannen foto’s van mooie vrouwen zit te bekijken op LinkedIn. (En gelijk hebben ze trouwens, want zoveel is er nou ook weer niet te doen op LinkedIn.)

Voor gaas

Dat LinkedIn die relaties legt, is logisch. We zijn niet allemaal Barack Obama of Larry Page en krijgen dus gemiddeld één profielbezoeker per zoveel dagen. Als ik dan persoon 1 en persoon 2 bekijk, dan is er voor de statistiek van LinkedIn al een relatie gelegd.

Normaal heb ik weinig reden om na persoon 1 ook persoon 2 te bekijken. Maar ja, knappe vrouwen intrigeren mannen. En vrouwen zijn er heel goed in om (in ieder geval op het eerste gezicht) knappe foto’s van zichzelf te (laten) maken. En wij, mannen, wij gaan voor gaas. Ik wel alvast, en al helemaal om vier uur ‘s middags.

Loop of infinity

Is dat erg? Tsja. Vroeger had je vooral Barack Obama in de lijst met schijnbaar gerelateerde personen. Je keek naar wie je zocht, keek uit interesse ook eens bij Obama, en dat was het enige kruisverband dat LinkedIn kon vinden. Het zag er altijd wel kek uit: blijkbaar zat je in dezelfde groep mensen als de president van de VS. Jammer alleen dat hij nooit naar jouw profiel keek.

Tegenwoordig, nu LinkedIn vaker gebruikt wordt en de database met verbanden rijker gevuld is, is de lijst met kruisverbanden een stuk beter. In mijn geval zijn het vooral collega’s en mensen die een soortgelijke functie hebben. Prima dus.

Knappe vrouwen, daarentegen, komen in een loop of infinity van soortgenoten. Mannen stuiten op een knappe vrouw, zien een lijst met nóg meer knappe vrouwen, en klikken daar vrolijk op verder. LinkedIn blijft daardoor de relaties tussen deze vrouwen met nieuwe bewijzen verrijken, waardoor de referenties steeds sterker worden.

Hartstocht

Was ik een vrouw, dan zou ik daar wel een beetje bang van worden. Blijkbaar bezoeken mensen me niet om mijn capaciteiten, maar om mijn uiterlijk. Zeker voor professionals die gaan voor de inhoud geeft dat bovendien een onwenselijk frame. Je hoort het je droombaas al denken: “Aah, dat blonde wijf kan ook nog een stukkie schrijven! Knap hoor! En leuke vriendinnen heeft ze ook! Eens kijken hoe die er precies uitzien.”

Goed, goed, ik chargeer, maar het punt zal duidelijk zijn.

Rest de vraag: is het echt erg? En zo ja: wat is eraan te doen? Mannen vragen niet op knappe vrouwen te klikken lijkt me even nuttig als bankiers vragen bonussen terug te geven (Martinus Nijhoff beschreef het al treffend in ‘Het lied der dwaze bijen’: “Niemand kan van nature // zijn hartstocht onderbreken”). Ook LinkedIn heeft weinig reden hier iets aan te doen: foto’s zijn klikmagneten, en klikkende bezoekers betekent blije aandeelhouders.

Is het daarom aan te raden dat vrouwen die bang zijn voor het uiterlijke frame kiezen voor een andere, meer zakelijke profielfoto? Of is dat een aantasting van hun eigenwaarde?

En dan nu: foto’s!

Geef maar toe, heren, hier ging het u om. Maar om te voorkomen dat de dames in kwestie zonder het te weten en zonder er zelf iets aan te kunnen doen hiermee worden geassocieerd, hebben we de namen en gezichten toch maar minder herkenbaar gemaakt. Misschien dat je het zelf terugziet op LinkedIn?

Credits afbeelding: Lars MS (CC)