Het LinkedIn-effect

Het belang van reputatie in de On Demand economie

Het was slechts een klein berichtje dat Robert Scoble begin augustus vorig jaar op zijn Scobleizer weblog publiceerde: “After giving it some thought I have completely moved to Facebook […] Someday I might come back to the blog, but the world has moved and it is on social media.” Het bericht kreeg niet of nauwelijks aandacht. Jeremiah Owyang twitterde er een paar weken later over: ‘Top blogger quits, blog, no one notices.’ En ZDNet schreef er begin september een artikel over: ‘Is Robert Scoble still a blogger?’.

Op het laatste artikel verscheen destijds een reactie waarin het volgende stond “I guess FB is hot and Twitter is hot, but LinkedIn is cold“. Met deze comment verwees de reaguurder naar het gedachtegoed van Marshall McLuhan – het orakel van het elektronisch tijdperk en en grondlegger van het concept ‘global village‘ – die media onderverdeelt in ‘hot‘ en ‘cool‘.

Een heet medium adresseert één enkel zintuig (‘high definition’) en dompelt de ontvanger als het ware onder (zoals radio en film). De ontvanger hoeft zelf niet na te denken. Alle blinde vlekken zijn voor hem of haar ingevuld. Een koud medium daarentegen spreekt meerdere zintuigen (‘low definition’) tegelijk aan en prikkelt de verbeeldingskracht van de gebruiker (zoals telefoon en televisie). In dit geval wordt de ontvanger aan het werk gezet om zelf delen van de boodschap in te vullen en zorgt zodoende dus voor een hogere betrokkenheid.

Het idee dat sociale netwerken als Facebook en Twitter heet zijn en LinkedIn koud is, kan ik inmiddels uit eigen ervaring onderstrepen. Zowel Facebook als Twitter zijn in de loop der jaren gegroeid en veranderd. Facebook is naar mijn inziens het nieuwe televisiekanaal. Mensen lezen hun News Feed niet meer, ze kijken ernaar. Twitter lijkt steeds meer op Facebook, ook dit platform wordt steeds vaker aangestuurd door algoritmes die bepalen wat de eindgebruiker krijgt te zien.

Ook bij Twitter wordt geëxperimenteerd met het embedden van videos en ik heb het gevoel dat de interactie tussen gebruikers onderling afneemt. Er is een harde kern die nog steeds volop met elkaar in discussie gaat, maar voor de massa is Twitter steeds meer eenrichtingsverkeer. Van dialoog terug naar monoloog. Twitter is ideaal om een boodschap de wereld in te sturen en uit te vergroten via retweets. Als zich ergens ter wereld een crisis voortdoet, is Twitter het eerste platform dat ik aanzwengel om het laatste realtime nieuws op te halen. Twitter is een moderne versie van de tam-tam oftewel het nieuwe rooksignaal.

Is LinkedIn dan inderdaad een koud medium? Eerder dan Robert Scoble, maakte ik eind juni 2013 de overgang. In tegenstelling tot Scoble verhuisde ik niet naar Facebook, maar naar LinkedIn. Aan het digitale canvas van LinkedIn heb ik sindsdien mijn hersenspinselen toevertrouwd. Vandaar uit zet ik mijn schrijfsels – afhankelijk van de inhoud – door richting Marketingfacts, Frankwatching of Emerce. Ik ben nu inmiddels iets meer dan een half jaar verder, de vraag is wat deze verhuizing mij nu concreet heeft opgeleverd?

Allereerst is de mate van interactie hoger: postings op LinkedIn worden vaker gelezen dan op mijn eigen blog, ze worden meer geliked en er wordt meer inhoudelijk commentaar gegeven. Ten tweede merk ik dat steeds meer mensen met mij in contact willen komen: ik krijg meer connectieverzoeken, meer vragen om te spreken in mijn LinkedIn-mailbox en het heeft mij inmiddels meer dan 1.500 volgers op LinkedIn opgeleverd.

Dus ja, voor mij is LinkedIn een koud medium. Ik merk dat ik steeds meer tijd op dit platform doorbreng om mijn kennis en kunde te etaleren en om in contact te treden met soortgelijken. Het platform sluit denk ik ook beter aan bij het huidige zakelijke klimaat. Momenteel maken we dankzij de exponentiële groei van technologie de overgang van een aanbod-economie naar een vraag-economie (lees hierover het artikel ‘Workers On Tap’ in The Economist of ‘Werknemers On Demand’ in het NRC). In deze nieuwe economie is reputatie het allerbelangrijkst: reputatie is de nieuwe munteenheid. Personal branding, het merk ‘ik’, wordt steeds belangrijker. Zonder goede reputatie geen vraag en dus geen werk.

Vooralsnog blijf ik dus op LinkedIn, nieuwsgierig naar hoe dit platform en mijn digitale evenbeeld zich samen in de toekomst verder ontwikkelen. Misschien maak ik dit jaar de stap naar Engelstalig. Mijn vleugels uitslaan. Of niet. Een ding staat echter voor mij als een paal boven water. Het LinkedIn-effect overtreft mijn stoutste verwachtingen. Het is een effect dat ook jou kan versterken. Doe er je voordeel mee!