Hoe gaan het internet of things en (chat)bots UX-design veranderen?

UX designers aan de slag bij het UX cocktailhour

Afgelopen maand kwamen een vijftigtal ontwerpers en ontwikkelaars samen om de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van IoT (Internet of Things) en chatbots te bespreken bij het UX Cocktail Hour Rotterdam. Deze keer in Amsterdam, bij Deloitte Digital, en natuurlijk onder het genot van een heerlijke cocktail. De deelnemers bestonden uit medewerkers van agencies, bedrijven, studenten en freelancers. Het was een unieke meetup, gezien het feit dat het niet alleen bij presentaties bleef. Na een inspirerende presentatie zijn zes groepen aan het werk gegaan met deze onderwerpen, met als doel kennis te delen en nieuwe richtingen te exploreren.

Elke groepje kreeg een introductie omtrent het onderwerp en een Deloitte-propositie hieromtrent, voorzien van een prototypekit. Vervolgens werd er hard gewerkt om binnen nog geen twee uur de propositie verder uit te werken of alternatieven te bedenken. Het was inspirerend te zien hoe enthousiast dit werd ontvangen en hoe snel de groep het oppakte en tot een eigen idee en soms zelf een nieuw prototype wist uit te werken.

Groep 1: IoT slim restaurantconcept

Een groep bestaande uit voornamelijk UX’ers en front-enders ging aan de slag met een voor-geprogrammeerd Arduino-bordje, hierbij maakten ze kennis met Arduino, de sensoren, de data en de applicaties die erbij horen.

Al snel was er een centraal thema bedacht: The Smart Restaurant. Een gezamenlijke brainstorm ging vanuit het perspectief van de klant: het binnenkomen, bestellen en verlaten van een restaurant. Vanuit het perspectief van het restaurant ging het over inventory en gedrag meetbaar maken.

Het uiteindelijke concept werd de Instant-Call-Direct-Refill-Unit. Een device om twee problemen op te lossen: het roepen van een ober en het snel opnieuw bestellen van je drankje. Door je hand op het unit te leggen roep je een ober. Door een leeg glas (met RFID of NFC) op de unit te zetten bestel je direct een nieuw drankje.

Feedback naar de klant gaat via visuele signalen. De unit zou onder meer een touchsensor, meerdere lichten, bluetooth en rfid/nfc-reader moeten hebben. Feedback naar de klant gaat via lichtsignalen: orders naar het restaurant/grand-café gaan via bluetooth. Qua UX was er sprake van schermen. De hele interactie vindt uiterst eenvoudig plaats via gebaren en lichtfeedback.

Het concept werd gedemonstreerd door een roleplay en een paper prototype.

Groep 2: Arduino, LoRaWan en interface-exploratie

Deze groep heeft geëxploreerd met Arduino en het KPN LoRaWAN-netwerk om te kijken hoe sensordata kan worden gebruikt in web applicaties. Hiervoor is er eerst gekeken welke draadloze verbindingen er zijn en waarmee die zich onderscheiden. Vervolgens zijn bij de verschillende verbindingstechnieken usecases bedacht.

Daarnaast is er gekeken uit welke onderdelen een LoRaWAN-netwerk bestaat, wat de mogelijkheden met een dashboard zijn, hoe een verbinding tot stand kan worden gebracht en welke onderdelen je daarvan moet bouwen om een nieuwe applicatie te maken. Deze groep UX-designers heeft ervaren hoe snel je met eenvoudige middelen een werkende IoT proof-of-concept en proof-of-technology kunt maken.

Groep 3: Mr. Piggy, een connected interactief spaarvarken

De Internet of Things Piggy Bank is een reeds bestaand concept van de Deloitte Garage. Het doel is kinderen met digitaal zakgeld om te leren gaan. Dit concept was de basis voor exploratie. De aanpak was: eerst individueel brainstormen en daarna aan de hand van de ideeën een mooi concept te maken. Dit lukte aardig goed, want alle individuele ideeën zijn samengekomen in één mooi product. Het is een piggy met spraakherkenning die ook kan terug praten.

Daarnaast zit de piggy vol met ledlampjes, zodat de piggy steeds meer roze wordt naarmate het spaardoel bereikt wordt. Er komt een app ter ondersteuning van de ouder om geld te storten en een spaardoel te laten kiezen. Ook kan hij in de app taken aanmaken waarmee het kind geld kan verdienen. Zodra het spaardoel bereikt is gaat de piggy dansen op muziek (trillen op de beat) en natuurlijk gaan alle ledlampjes knipperen in alle kleuren. De ouder kan dan via de app het item bestellen in webwinkels (e-commerce) of zelf kopen natuurlijk.

Het is de bedoeling dat er één piggy per kind komt. De piggy kan in allerlei soorten en maten gekocht worden, zodat het voor elke doelgroep leuk is. Er kunnen ook nog andere dieren gespaard worden, zodat je een hele boerderij krijgt voor je piggy.

Met dit resultaat zal de piggy verder worden ontwikkeld binnen de Deloitte Garage. De interessantste uitdagingen zijn dan de spraakherkenning en hoe een piggy kan gaan dansen.

Groep 4: prototype afspraakplannerchatbot

Dit chatbotgroepje heeft nagedacht waar een chatbot zich van kan onderscheiden ten opzichte van een menselijk aanspreekpunt en in welke situaties een chatbot beter zou werken.

Het is begonnen bij het laag hangende fruit van vraag-antwoord chatbots voor bijvoorbeeld helpdesks, om vervolgens te eindigen bij context-aware chatbots die personalisatie toepassen om meerdere deelnemers in een gesprek te woord kunnen staan. Engineer Bas Sijtsma uit deze groep heeft een applicatie ontwikkeld waarmee UX-ers een chatbotprotoype kunnen ontwikkelen. Hiermee kun je direct chatdialoog-interacties ontwikkelen.

Als prototype maakte deze groep een werkend prototype van een Facebookchatbot die mensen helpt om met elkaar een activiteit in te plannen (zoals een bioscoopbezoek), taken te organiseren en toe te wijzen en tot slot de activiteit afsluit door de rekening te versturen en aan de betaling te herinneren.

Groep 5: IoT-concepten om het leven van Alzheimerpatiënten te verbeteren

Het doel van deze groep was, voor Alzheimer patiënten, ongemakkelijke situaties op een non-intrusive manier op te lossen door middel van IoT- toepassingen. Bijvoorbeeld: de patiënt doet een boodschap in het winkelcentrum in de buurt, raakt onderweg het besef van plaats kwijt en begint te dwalen.

Bij de ontwikkeling van het concept is er rekening gehouden met een aantal aspecten:

• Alzheimerpatiënten zijn in veel gevallen wantrouwig naar hun omgeving; ze voelen zich gecontroleerd en bekeken.
• Alzheimerpatiënten voelen zich beperkt in hun zelfstandigheid.
• Alzheimerpatiënten zijn over het algemeen niet in staat om nieuwe apparaten te leren gebruiken.
• De directe omgeving van Alzheimerpatiënten is meestal in onzekerheid wanneer een patiënt zich onbegeleid op straat begeeft.
• De directe omgeving van Alzheimerpatiënten is geneigd pro-actief in te grijpen om bijvoorbeeld het kwijtraken van de weg te voorkomen.

Door middel van paperprototyping is een concept voor een Positive Parasite ontwikkeld.

De Positive Parasite is een klein device dat zich op subtiele wijze bij de patiënt voegt. Het is dusdanig likeable dat de patiënt het bij zich wil hebben. Het kan om die reden uiteenlopende vormen hebben, maximaal afgestemd op de esthetische en tactiele voorkeur van de betreffende persoon. Als het niettemin wordt vergeten zal het de patiënt aanroepen of zich wellicht autonoom bij de patiënt kunnen voegen. Om de nabijheid van de patiënt te kunnen bepalen, wordt gebruik gemaakt van RFID/NFC-chips die in de kleding worden bevestigd.

Het device hoeft niet actief te worden bediend, maar kan door middel van uiteenlopend sensoren (location, movement patterns, body reactions etc.) situaties analyseren en herkennen; in voorkomende gevallen wordt een alert (LoRaWan, 4G) voorzien van gegevens gezonden naar de omgeving. De omgeving leest de informatie uit op een mobiel apparaat en is zo in staat om alleen in de gevallen dat het werkelijk gewenst is, in te grijpen en de patiënt voor het overige, zo zelfstandig mogelijk te laten bewegen

Groep 6: garantiebewijzen bewaren in de blockchain via chatbots

Blockchain is een erg interessante, veelbelovende technologische toepassing die nog maar mondjesmaat concrete use-cases heeft voor de eindgebruiker. Met een concrete oplossing voor productgarantie bij tweedehands aankopen wilde deze groep daar verandering in brengen.

De usecase van tweedehands producten kent twee pijnpunten:

1. De aankopende partij heeft geen vertrouwen in de verkopende partij (is het product wel echt? Is er mee gefraudeerd?).
2. De verkopende partij wil er zeker van zijn of haar geld daadwerkelijk te ontvangen, liefst voor de productoverdacht.

Het ‘winnend’ concept heet “Marktplaats Vault” en is een oplossing waarbij:

1. Het product (bijvoorbeeld een camera) na aankoop wordt vastgelegd op de blockchain, gefaciliteerd door de (online) retailer.
2. Wanneer de persoon de camera wil verkopen via Marktplaats, doet hij dat op het nieuwe ‘Vault-gedeelte’. Hier kan hij een bewijs toevoegen dat het product is geregistreerd op de blockchain en dus authentiek en gevalideerd is.
3. Op het moment dat een geïnteresseerde koper het product op Marktplaats Vault ziet en aanklikt, wordt er een unieke code gegenereerd.
4. Het afgesproken bedrag wordt nu ‘gereserveerd’, maar nog niet daadwerkelijk overgemaakt naar de verkoper.
5. Op het moment dat de camera fysiek wordt afgeleverd aan de deur, wordt er een 2-way verificatie gedaan dat de ontvangende persoon daadwerkelijk de aankoper is (door het scannen van de QR-code met de telefoon, door de aankoper of een e-signature).

Bij een correcte verificatie wordt het gereserveerde geld overgeboekt en het product door de postbode overhandigd.

Op deze manier weet de aankoper dat het product valide is (door middel van de Marktplaats Vault validatie) en de verkoper is ervan verzekerd dat hij het geld ontvangt (mits de aankopende partij correct is geïdentificeerd bij de productoverdracht).

Kortom, het was een geweldige avond met interessante discussies tussen engineers en UX-designers waarbij in een paar uur ook nog een aantal interessante prototypes tot stand is gekomen. Grote dank voor het organiseren van deze meetup aan Philippe Soeters (UX-designer bij Deloitte Digital) en Bob Corporaal (UX-manager bij CoolBlue). Een fotoverslag van de hele avond kun je hier vinden. Wil je de volgende keer ook een UX Cocktailhour meemaken, hou dan de Meetuppagina in de gaten.