Jeroen Verkroost (Persgroep): “We moeten meer op maat doen”

Jeroen Verkroost trad een jaar geleden in dienst bij de Persgroep. Als chief digital officer werd hij verantwoordelijk voor het digitale domein van de diverse Nederlandse en Belgische kranten van het concern. Een terrein wat nog redelijk onontgonnen was, aangezien de Persgroep er aanvankelijk geen enkel belang aan toedichtte. “Het was heel erg gecentraliseerd. Er was eigenlijk maar één website zowel voor De Morgen als voor de Volkrant: één achterkant, één contentmanagementsysteem. Er werd niet veel aan ontwikkeld. Dus het was moeilijk.” Inmiddels is een flinke inhaalslag gemaakt, onder meer met de recente lancering van de vernieuwde Volkskrant website.

Verkroost is enthousiast over het resultaat, maar ziet ook wat er beter of anders kan. “Ik wil eerst even een jaar terug toen ik binnenkwam. De redactie van de krant zat op een andere plek dan de webredactie en er werden maximaal een paar stukjes per dag heen en weer gemaild. Er moesten behoorlijk wat kunstgrepen uitgehaald worden om dat online te brengen, er was kortom niet echt sprake van samenwerking. De mensen van de Volkskrant maakten een krant en de mensen van Volkskrant.nl maakten een website. Ze dronken wel eens samen een biertje, maar het waren twee gescheiden processen.”

Pas toen beide redacties fysiek op dezelfde plek samen kwamen, kon er serieus over de rol van de digitale Volkskrant worden nagedacht. “Vanaf dat moment zijn ze pas gaan nadenken over samenwerken en vanaf vorige week hebben ze pas een instrument in handen waarmee ze die samenwerking kunnen beginnen. Maar dat is dus wat het is: beginnen.”

“Je wilt de content meer ‘webby’ verweven”

Ook op dit moment hebben de krant en de site nog niet hetzelfde publicatiesysteem. “Dat is wel iets waar we naartoe willen, maar er zijn weinig softwarebedrijven te vinden die daar nu in willen investeren. Dus we zijn het nu zelf aan het maken.” Ondanks de beperkingen heeft Verkroost eerder te kampen met te veel dan te weinig enthousiasme voor het digitale domein.

“Mijn grootse probleem is nu dat ik hele horden journalisten heb die allemaal willen en dat ik zoiets heb van: het kan niet allemaal tegelijk, we moeten eerst nog wel even leren, want er is een achterstand in het bedrijf ten opzichte van andere bedrijven die de afgelopen jaren al veel meer geëxperimenteerd hebben. En je wilt niet op dertien borden tegelijk schaken, terwijl het eigenlijk pas je eerste potje is.” Uitgangspunt blijft: hoe bedienen we onze klanten nog beter.

Bij de Volkskrant is gekozen voor een hybride inkomstensysteem: de site is gratis voor abonnee’s. Mensen zonder abonnement krijgen het snelle nieuws en een aantal grotere verhalen voor niks, de rest moet worden betaald. En iedereen krijgt advertenties bij het nieuws. “Het hoort bij het rondkrijgen van een businessmodel”, zo luidt de verklaring. Wat dan wel weer opvalt is dat de webshop helemaal los staat van de inhoud. Terwijl het misschien niet onlogisch is om mensen de kans te geven een boek of plaat ook direct te kopen na het lezen van een recensie.

“Het heeft iets dubbels: het direct kopen vanuit een journalistieke recensie, daarmee zaai je twijfel over de recensie: is die wel oprecht? We kunnen ook nog andere dingen doen waar mensen gelukkig van worden. We brengen nu de stukken voor de krant online, maar het zijn nog wel stukken voor de krant en zo voelt het ook. Je wilt er uiteindelijk een soort driedimensionale ervaring van maken die mensen allemaal op hun eigen manier kunnen doorkruisen: via een verhaallijn, een bepaald persoon, een thema. Je wilt die content veel meer 3D, ‘webby’, verweven.”

“Trouw heeft een verjongend abonneebestand”

Blijft de vraag: hoe lang zal de papieren krant nog blijven bestaan? “De neiging, vooral bij enthousiastelingen, is altijd om dat soort dingen veel dichterbij te zien dan dat ze werkelijk zijn. Papier zal een luxeproduct worden, maar wel een product dat nog heel lang zal bestaan. Ik denk wel dat de doordeweekse krant zal gaan sneuvelen en dat de papieren krant meer een weekendproduct gaat worden. Digitaal zal door de week je primaire consumptiekanaal worden.”

Met het bereiken van jongeren gaat het volgens Verkroost nog helemaal niet zo slecht: “Ons studentenabonnement is best populair. En Trouw heeft op dit moment een verjongend abonneebestand. Ook voor de papieren krant.” De noodzaak om te experimenteren met mediavormen die jongeren aanspreken, zoals bijvoorbeeld video, lijkt dan ook niet heel groot.

Toch wordt er mee geëxperimenteerd. Tijdens het WK werd aan twintig mensen aldaar gevraagd om met een speciale video app te werken. “We kregen 45 seconden terug van een brug en een andere sportverslaggever zat achterin de zaal: het geluid was niks, het beeld bewoog. Journalisten moeten dat leren. We zetten stapjes, maar het gaat niet heel hard.”

En er zijn ook nog andere wensen. “We willen graag dat we van kranten, wat we in het verleden waren, nieuwsmedia worden. Dat zijn we nu aan het worden. Met merken die op elke mogelijke manier kunt raadplegen. Waarbij de relatie die we met de klant aangaan dieper wordt, want ze zitten nog heel erg in het massamedia denken. We moeten mensen herkennen en erkennen, ze het gevoel geven dat ze behandeld worden op een manier die we met hun individueel hebben.”

Meer nieuws op maat dus. “Internet onderscheidt zich op twee manieren: je kunt dingen aan elkaar hyperlinken en je kunt het voor iedereen anders maken. We doen beiden nog niet goed genoeg. Dat betekent niet dat ik iedereen een koker in wil duwen. Het is ook een journalistieke verantwoordelijkheid om dingen te laten zien waar mensen nog niet om gevraagd hebben, om ze aan het denken te zetten. Volledige personalisatie is het andere uiterste. Voor ons in het digitale domein denk ik aan één derde redactie, één derde relevantie door middel van links en één derde personalisatie, dan heb je een mooie mix.”