Slachtofferhulp nodigt onzichtbare doelgroep uit om zich te melden

Credits

Bureau: N=5
Creatie: Tim Teunissen, Mike Kleijnen
Creative Director: Anne Stokvis, Thijs Bontje
Strategie: Sophie Diepstraten
Account Director: Tamara Saelman
Producer: Tisha Hoppenbrouwers, Anna Bosscher
Research: Geeske Hattuma
Fotografie: Ron Gessel
Media: Feli Hansen

FILM
Productiemaatschappij: Bandit
Producer: Hannah Padding
Director: Tobias Corba
Sound: Spook

SLACHTOFFERHULP NEDERLAND
Communicatieadviseur: Marieke Noordanus
Senior communicatieadviseur: Suzanne van Gompel
Psychosociaal adviseur: Jiska Dijk
Woordvoerder: Roy Heerkens

Doelstelling

Aandacht vragen voor onzichtbare slachtoffers.

Uitwerking

Uit het persbericht: Uit onderzoek van I&O research in opdracht van Slachtofferhulp Nederland blijkt dat veel jongeren geen hulp zoeken nadat ze een ingrijpende gebeurtenis hebben meegemaakt. Zo’n 70% van de ondervraagde jonge slachtoffers doet geen melding bij de politie of andere hulpinstanties. Ook als anderen het voorval melden, of de politie een voorval zelf ontdekt blijven slachtoffers nog in 57% van de gevallen buiten beeld. En dus onzichtbaar voor hulp.

Slachtoffers die niet in beeld zijn, hebben vaak te maken gehad met online fraude en seksuele misdrijven. Bij jongeren gaat het vaker om geweld, bedreiging en mishandeling. In de campagne roept de organisatie daarom onzichtbare slachtoffers op om hulp te zoeken. Op social en de website delen slachtoffers hun ervaringen wat hulp voor hen heeft betekent.

Rosa Jansen bestuursvoorzitter van Slachtofferhulp Nederland; “Je ziet in het onderzoek dat jongeren vaak denken dat melden niets helpt. Toch is het belangrijk om te melden, bij de politie of bij een hulpinstantie. Want je ziet dat de meeste mensen wel degelijk last ondervinden van een ingrijpende gebeurtenis. En dan kan Slachtofferhulp emotioneel, praktisch en eventueel juridisch ondersteunen.”

Anne Stokvis (creatief directeur van N=5): “Bij het woord slachtoffer wordt vaak gedacht aan iemand die iets zelf heeft meegemaakt. Maar ook als getuige van een ingrijpend incident kan je wel degelijk geraakt worden. Dat maakt deze campagne invoelbaar. Voor de hoofdboodschap zijn we in gesprek gegaan met mensen die zichzelf lange tijd niet als slachtoffer zagen. Die verhalen waren het startpunt voor het idee van onze creatieven Mike en Tim. Want waar bij geweldsmisdrijven vaak op zoek wordt gegaan naar daders, zou de maatschappelijke focus vaker op de onzichtbare slachtoffers moeten liggen.”

Oordeel

Hoe ironisch: in een tijd waarin mensen elkaar ervan beschuldigen te snel in de slachtofferrol te kruipen, blijkt uit daadwerkelijk onderzoek dat veel jongeren zichzelf juist niet als slachtoffer zien als ze iets ingrijpends hebben meegemaakt. Terwijl ze dat wél zijn en ook echt hulp nodig hebben om ermee om te gaan. Alleen daarom al is het goed dat Slachtofferhulp Nederland hier de aandacht op vestigt.

Het motto ‘Blijf niet onzichtbaar voor hulp’ wordt in de commercial letterlijk uitgebeeld. Achter de gewelddadige gebeurtenis staat iemand die het van dichtbij meemaakt. Daarmee maakt de campagne heel duidelijk dat niet alleen degene die fysiek gewond raakt een slachtoffer is, maar ook mensen die er emotioneel iets aan overhouden. Het is een behoorlijk indringende commercial, ook door het geluid. Maar dan is hij ook ineens afgelopen, terwijl je amper de tijd hebt om de boodschap op je te laten inwerken. Nu is het niet zo’n ramp als je de url slachtofferhulp.nl niet zo snel gezien hebt. Een keer zoeken online en je bent op de site. Daarom denk ik dat het doel van de campagne vooral is om de onzichtbare doelgroep te triggeren om na te denken wat ze ervaren hebben en dat ze hier hulp voor kunnen krijgen. Het secundaire doel lijkt me dat de sociale omgeving van deze mensen beter begrijpen dat ook bijvoorbeeld omstanders slachtoffers kunnen zijn.

Ik vraag me af wat ik dan nog mis aan deze commercial waardoor het verhaal completer zou zijn. Misschien mis ik een afronding in de vorm van visualisatie van de hulp die Slachtofferhulp Nederland biedt. En ik begrijp dat dit heel complex is, want elke vorm van ondersteuning is anders, net als elke slachtoffersituatie. Of zouden ze het abrupte einde bewust zo gekozen hebben? Na een ingrijpende gebeurtenis is je leven immers óók ineens veranderd. Je merkt het al, ik blijf nog wel met wat vragen zitten. En daardoor denk ik dus nog eens aan de commercial, wat een goede manier is om de doelstelling te bereiken (en ja, ook beroepsdeformatie van mijn kant).