Waar hadden we het eigenlijk over?

Het ging weer over cijfertjes. Op zich is daar niks mis mee. Het stuk van Marco is prima om te lezen en daar je eigen conclusies uit te trekken (of niet). Maar cijfers blijven cijfers en zijn daar ook voor uitgevonden. We verwarren cijfers met lezers. Lezers zijn mensen en daar had het in de discussie ook over kunnen gaan. Hoe komen onze lezers op onze weblog? Wat willen ze lezen? Hoe maken ze een ‘memorable experience’ mee op onze weblogs? Welke mensen zitten er achter die cijfers? En waarom? Maar we buitelen liever over elkaar heen over materie die slechts een representant is van de werkelijkheid, de cijfers. Die werkelijkheid vergeten we maar even. We slepen er dan gemakshalve ook nog even het geld bij en dan is natuurlijk het hek helemaal van de dam.

Wie aan iemands portemonnee komt of er iets over zegt is nog niet klaar. En dat hebben we geweten. Gaandeweg de dag ging de discussie al niet meer over de cijfers, maar over betrouwbaarheid, niveau, vals spelen, sarcasme, irritatie?..dus toch over mensen? En weer later ziet men de zaak al niet meer, maar alleen maar de persoon. Maar wie ?praat? met wie? Op het eind blijkt zelfs dat we elkaar niet kennen?..

En alsof geld het enige middel is om waarde toe te voegen?.Waarom hebben we het niet over andere middelen om waarde toe te voegen: enthousiasme, energie, (com)passie, aandacht, dialoog? Daar hebben genoeg van en het kost niks. Maar wat doen we? We praten liever over cijfers en geld; beperkt houdbaar en schaars. Als we die 81 reacties en meer dan 2300 views hadden besteed aan die andere zaken voor onze lezers dan hadden we echt(e) waarde toegevoegd. Gelukkig eindigt de discussie met: ‘fun in plaats van euri?s’. Nu het leuk wordt en interessant stopt de discussie ineens. In de grote mensenwereld (lees: mannenwereld) is het praten over zachtere waarden zoals ik genoemd heb lastig, niet wenselijk en niet ‘bij het onderwerp’. Dit terwijl er aan die ‘andere’ waarden momenteel veel verdiend wordt. In de emotion economy (value economy + experience economy) spelen cijfertjes en geld letterlijk en figuurlijk geen rol. De weblog is een mooi voorbeeld van die emotion economy: eerst fun, passie en enthousiasme en later (wellicht) de business case. Het proces op zich wat zich afspeelde was een perfect voorbeeld van passie etc. echter bij een onderwerp (cijfers) waar dat niet bij past. En dat klemt, dat proef je. Daarom liep de discussie ook zoals hij liep. Soms is stilte echter beter dan ‘herrie’?

Jammer van het overigens prima stuk van Marco, maar cijfers en statistieken zijn de (ge?soleerde) aandacht (of liever: een dergelijke discussie) niet waard vind ik, onze lezers (lees: klanten) met hun (eigen)aardigheden des te meer!