Wat ben je nou echt waard?

Probeer maar eens uit het blote hoofd: punten, gescoord in het vak

Kom, we praten elkaar de put uit. In de nieuwe economische werkelijkheid gaan banen wegvallen, worden posities tegen het licht gehouden en zul je jezelf moeten verkopen. Of je moet juist brainpower ínkopen. Voor marketeers die langer dan vijf jaar van school zijn, heeft het zin om eens onder elkaar te zetten wat ze zoal hebben uitgevoerd, behaald en bijgewoond. Eén punt per intensief uur, dertig per jaar, kom je daaraan? Mooi!

Laatst werd ik gebeld door een goede oude bekende in een voor mij nogal schimmige tak van sport – hij verkoopt onderdelen van hoogwerkers en verreikers. Apparaten die je nodig hebt als platen aan de gevel van een gebouw wil monteren. Of als je de lamp van een straatlantaarn moet vervangen. Dure apparaten ook, hoop afschrijving, veel service. Veel van zijn verkoop – handel eigenlijk – vindt plaats in het domein van wat je ‘goede contacten’ zou kunnen noemen en die handel was wat stilgevallen laatste tijd. Veel activiteiten gingen wel door, maar het regulier onderhoud werd op een lager pitje gezet. Zo via via, was het idee ontstaan dat social selling met ‘een LinkedIn’ best een goed idee zou zijn. Om de boel weer wat op te schudden en. Of ik daar wat tips en trucs voor wist.

LinkedIn is uitgegroeid tot een prettig sociaal platform met een zakelijk randje

Nou heb ik precies een jaar geleden uit een soort professionele belangstelling eens een cursus LinkedIn gevolgd bij M!-blogger Richard van der Blom en hoewel ik zelf niet zo’n verkoper ben van ‘spullen en diensten’, heb ik wel heel wat te delen in de hoop er lezers voor terug te krijgen. En waar nog best veel aanwezigen op LinkedIn het vooral beschouwen als een lekker uithangbord voor eigen negotie, weten we ook allemaal dat het intussen is uitgegroeid tot een prettig sociaal platform met een zakelijk randje. Of tot een woeste salesmachine zelfs. Mag je dat zo zeggen? Ach welja.

Heel knap eigenlijk van LinkedIn, want een echt alternatief is er niet (toch?) en die combinatie van een mega-cv naast een publicatieplatform om content te delen en vragen op te werpen irriteert mij in ieder geval nauwelijks. Richard bezwoer me trouwens ook nog om de LinkedIn Sales Navigator uit te wonen, maar vooralsnog heb ik dat level niet bereikt. Wel meegegeven als tip.

Bewijs van deelname

Nou ben ik in feite allermínst een LinkedIn-specialist. Ik lees wat er op dit blog over wordt geschreven. Het mooie was dat mijn oude vriend helemaal niet zomaar primair aan mij had gedacht toen hij samen met z’n compagnon LinkedIn wilde gaan bestormen, maar hij was maar eens begonnen met het afstoffen van zijn oude profiel en klikte wat op, nou ja, de profielen van oude bekenden. Eens kijken wat zij er daar voor kerstboom hadden opgetuigd, als inspiratie voor de grote restyle die er moet plaatsvinden met mijn hoogwerkerbandenhandelaar. Dáár ontdekte hij mijn Licenses & Certifications en zo had hij ontdekt dat er kennelijk ooit een certificaat van deelname is behaald, uitgegeven door NIMA, met een krabbel van Richard, in – inderdaad ’Succesvolle LinkedIn-strategie’. Vorig jaar maart om precies te zijn, samen met de oud-eindredacteur van dit blog een dagje in de klas gedoken. Vandaar ook de vraag: dat bewijs van deelname staat daar te shinen. Zes punten (ik kom daar later op terug).

Dit blog is trouwens allerminst geschreven om specifiek Richards klas volgende keer weer vol te krijgen, maar echt: ik heb nog nooit een masterclass van één dag gevolgd die ik met méér overtuiging bij derden heb lopen pluggen. Tot de directie van NIMA, M! en de uitgever aan toe. Richard zelf is een aardige gast hoor (die ook nog wel eens een e-pi-sche Limburgse vlaai langsbrengt bij NIMA), maar je loopt daar ook echt naar buiten met het idee dat je twee dagen nodig hebt om bij te komen. Doe je niet, want je zit diezelfde avond nog je complete profiel om te bouwen en bent ineens met wildvreemden in alleraardigste discussie.

Momenteel zou je met weinig moeite de dag kunnen vullen met gratis webinars

Het gaat me om iets anders: professionals in marketing en communicatie kunnen nogal wat cursussen, opleidingen, congressen en wat allemaal niet meer volgen, misschien wel meer dan in welk ander vakgebied ook. Momenteel zou je met weinig moeite de dag kunnen vullen met gratis webinars trouwens. Dat er zoveel aanbod is, en dat er zoveel wordt gevolgd lijkt me ook logisch. Is hier eerder besproken en het gaat ongetwijfeld worden herhaald, maar ik zie twee belangrijke redenen: Het verschíl in actuele marketingkennis ten opzichte van collega’s vergroot per direct je relevantie, baanzekerheid, je waarde, je uurtarief, je status, je netwerk. Je waarde zogezegd.

Modernistische bullshitbingo

Marketing is mensenwerk met een black box in het midden. Hoe meer je ervan begrijpt, hoe beter je kunt doen wat je moet doen: het creëren, communiceren, leveren en uitwisselen van aanbod dat waarde vertegenwoordigt voor klanten, afnemers, partners en de maatschappij als geheel. Tweede belangrijk verschil met pakweg ‘de accountants’ is de omvang van het vak. Dat is enorm. De mid-mid van het bedrijf. Van álles moet je een beetje weten en één of twee dingen moet je heel goed kunnen. Collega Rob van Vroenhoven zei het vorige week al: je móet iets weten – en begrijpen – van finance. Maar je moet ook iets weten van distributie, je moet iets weten van outlets en points of sale, van media, van marktonderzoek en je moet helemaal iets begrijpen van reclame. We pluggen dat idee al jaren en gaat uit van een T-shape marketer. Geen modernistische bullshitbingoterm, maar iets dat al jaren rondzingt en vooral in crisistijd terugkeert. Een geschoolde marketeer heeft de basics van marketing op orde en nee: SEO is geen basic. Het is een tactiek.

Vwo en hbo geven een leuke indicatie van je basics, maar niet meer dan dat

Het hele voorval met onze vriend uit de hoogwerkers wees me erop dat het voor mij weer eens tijd werd om een kritische blik te werpen op dat hele LinkedIn-profiel van me. Er hangt in mijn bio daar een bescheiden santekraampje aan masterclasses, certificaten, inmiddels oude artikelen, een still uit een video van een paar jaar geleden toen ik voor Praxis het woord voerde (en de crisis trouwens crimineel zwaar was, de huizenverkoop viel even stil in 2012). De introtekst kan wat beter, ga ik binnenkort naar kijken. Kijk, dat je als eind-veertiger inmiddels langer werkt dan je ooit op school hebt gezeten, illustreert wel dat je vwo en hbo een leuke indicatie geven van je basics, maar ook niet meer dan dat. Mijn wáárde – niet dat ik solliciteer overigens, twee banen voor de prijs van één, waar vind je dat – laat zich eerder uitdrukken in de jaren werkervaring, de projecten, de schrijfsels en – nou ja – Licenses & Certifications dus. Recommendations en erkende Skills ook trouwens.

Zwaaien met punten

Gekke van al die bijgewoonde congressen, seminars, klasjes, bijeenkomsten, debatten is dat ze een behoorlijke indicatie beginnen te vormen van kennis, vaardigheid en kunde. Bij NIMA zijn we héél erg van het bijhouden van dat type activiteiten. Ik heb zelfs een collega die daar bijna een dagtaak aan heeft. En dat doen we niet omdat het een verdienmodel zou zijn – believe me – maar omdat het in de essentie raakt aan wat we vinden dat er moet gebeuren: dat werkgevers of opdrachtgevers ernaar vragen en dat professionals in het vak het gaan bijhouden. En dat die laatste groep er ook driftig mee gaat zwaaien. Een recensie schrijven voor dit blog is niet alleen relevant en waardevol, het levert de schrijver ook iets op: PE-punten. Een presentatie geven voor een stel jonkies in het vak is niet alleen goed voor het vak, maar het levert iets meer op: punten. Bestuurslid zijn van de marketingjonkies zelf: punten. Een webinar bijwonen: punten. Een webinar organiséren: meer punten. Een vakreisje is niet alleen leuk, maar opnieuw: punten. Het is relevant. Een bewijs zelfs. Wij rekenen ongeveer een uur per punt. Wel een met hoge dichtheid en een maximumaantal per activiteit. Een beetje ‘senior’ in het vak gaat voor minstens dertig punten per jaar. Laat zeggen: een volle werkweek per jaar. Een jaar per loopbaan. Helemaal buiten je reguliere loopbaan om.

Hoeveel punten zou je hébben gehaald? De achterkant van een bierviltje volstaat

En al die punten zijn terecht, want je bewijst niet je ervaring, maar ook je kennis, je houding en je gedrag in het vak. Je zit erop. Je neemt het serieus. Je zit nooit stil en je bent nooit klaar, maar zoekt altijd naar verbreding en verdieping. Dus afsluitend een algemene tip (en het is oprecht leuk om te doen): ga als je maar even tijd hebt komende weken eens nadenken en zet het voor jezelf eens onder elkaar. Wat heb je geschreven? Weleens een gastcollege gegeven? Wie heb jij buiten je eigen bedrijf gecoacht? Wat heb je in hemelsnaam allemaal gevolgd? Hoeveel Online Tuesdays was je bij? White paper opgeleverd? Kortom: Hoeveel punten zou jij hébben gehaald? De achterkant van een bierviltje volstaat, maar het is mooier om het als addendum bij je cv te voegen of in je LinkedIn te fietsen.

Uitgezocht en gevalideerd

En ja, natuurlijk kun je het ook aan Amanda vragen, die onvolprezen collega, maar dan zou je er een titel aan moeten verbinden, zoals Jeroen Mirck onlangs deed. Dan worden je punten vóór je bijgehouden, maar ook uitgezocht en gevalideerd. Hardcore bewijs. Kost wat meer moeite, maar dan loop je ook zomaar de kans aan iemand te worden geknoopt die op zoek was naar jou. En zou onze hoogwerker bij haar een lijntje hebben uitgegooid, dan had Richard van de LinkedIn-training waarschijnlijk een lead. Nu nog trouwens. Point taken.